0111-KDIB3-2.4012.114.2017.2.EJU - 8% stawka VAT dla kompleksowej usługi montażu podłóg i paneli podłogowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) uzupełniony pismem z 29 maja 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku VAT dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku VAT dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 maja 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.114.2017.1.EJU.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie: sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego (PKD 46.73.Z), sprzedaży hurtowej wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego (PKD 46.74.Z), produkcji mebli biurowych i sklepowych (PKD 31.01.Z), produkcji pozostałych mebli (PKD 31.09.Z), robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.), instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKD 33.20.Z), zakładania stolarki budowlanej (PKD 43.32.Z), naprawy i konserwacji mebli i wyposażenia domowego (PKD 95.24.Z).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w przyszłości, Wnioskodawca zamierza kupować podłogi i panele podłogowe wykonane z różnych materiałów, u dostawców lub producentów, w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania (dalej zwane: "Towarami"). Następnie Wnioskodawca będzie zawierał pisemną umowę ze swoim klientem, której przedmiotem będzie montaż Towarów. Świadczenie Wnioskodawcy będzie obejmowało usługę kompleksową, na którą będą się składały dostawa Towarów oraz montaż tych Towarów.

Usługi montażu Towarów będą wykonywane w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych indywidualnych klientów Wnioskodawcy.

W skład usługi montażu Towarów świadczonych przez Wnioskodawcę będą wchodzić m.in. następujące świadczenia, w zależności od potrzeb indywidualnego klienta Wnioskodawcy:

Finalnym efektem działań Wnioskodawcy zaspokajającym oczekiwania klienta, który jednocześnie będzie zasadniczym elementem świadczonej usługi, będzie montaż Towarów.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy będzie przewidywało jedną kwotę wynagrodzenia za usługę montażu Towarów, bez wyszczególnienia na wartość poszczególnych usług pomocniczych i Towarów wykorzystanych do jej prawidłowego świadczenia. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność względem swoich klientów za jakość i terminowość wykonanych usług, tj. za należyte wykonanie umowy zawartej z klientem, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Klientem Wnioskodawcy będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Usługa montażu Towarów będzie wykonywana przez podwykonawcę Wnioskodawcy, który za wykonaną usługę będzie rozliczał się wyłącznie z Wnioskodawcą. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność wobec swojego klienta za jakość i terminowość wykonanej usługi montażu Towarów przez podwykonawcę. Wnioskodawca nie wyklucza, że w niektórych przypadkach nie będzie korzystał z usług podwykonawcy, lecz usługę montażu Towarów będzie wykonywał osobiście, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Usługa montażu Towarów, zakupionych uprzednio przez Wnioskodawcę od dostawcy lub producenta, z kraju Unii Europejskiej, będzie realizowana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: "Ustawa") czyli w ramach budowy, remontu, modernizacji, przebudowy, termomodemizacji. Obiekty budowlane, w których Wnioskodawca będzie w przyszłości wykonywał usługę montażu Towarów, będą objęte społecznym programem mieszkaniowym.

W piśmie z 29 maja 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i udzielił następujących informacji:

Zgodnie z treścią ww. wniosku z dnia 6 kwietnia 2017 r., elementem dominującym w ramach wykonywanego świadczenia będzie wykonanie usługi montażowej Towarów.

Z wymienionych w treści ww. wniosku z dnia 6 kwietnia 2017 r. czynność składających się usługę kompleksową, którą w przyszłości planuje świadczyć Wnioskodawca, tj.:

usługi (czynności) pomocnicze stanowić będą: wykonanie pomiaru, wykonanie wstępnej kalkulacji, transport oraz wniesienie Towarów oraz innych materiałów niezbędnych do wykonania usługi montażu Towarów w lokalu lub budynku należącym do przyszłego klienta Wnioskodawcy. Wymienione usługi pomocnicze (pomiar, wstępna kalkulacja, dostawa, i wniesienie Towarów i innych materiałów) nie będą stanowić dla przyszłych klientów Wnioskodawcy celu samego w sobie, lecz będą wyłącznie środkiem niezbędnym dla wykonania na ich rzecz świadczenia zasadniczego - usługi montażu (ich cel zdeterminowany jest przez świadczenie główne).

Usługa montażu będzie wykonywana w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych, należących do przyszłych klientów Wnioskodawcy. Obiekty te, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, będą oznaczone następującymi symbolami:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 w związku z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8% znajdzie w całości zastosowanie do świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi montażu podłóg i paneli podłogowych wykonanych z różnych materiałów, zakupionych u dostawców lub producentów, w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania, w tym także do składających się na usługę montażu usług pomocniczych oraz dostawy materiałów niezbędnych do jej wykonania.

Stanowisko Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy, preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8%, powinna zostać zastosowana do świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi montażu podłóg i paneli podłogowych wykonanych z różnych materiałów, zakupionych u dostawców lub producentów, w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania, w tym także do składających się na usługę montażu usług pomocniczych oraz dostawy materiałów niezbędnych do jej wykonania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 Ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 Ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy.

Zgodnie z art. 5a Ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 Ustawy, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy Ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 Ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże, zarówno w treści Ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 Ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 Ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 Ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 Ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodemizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a Ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b Ustawy, nie zalicza się:

Zgodnie z art. 41 ust. 12c Ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego, o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b Ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 Ustawy, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania, tj. do części odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej obiekt do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w całkowitej powierzchni użytkowej tego obiektu.

Należy zwrócić uwagę również na brzmienie art. 2 pkt 12 Ustawy, zgodnie z którym, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) {Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zgodnie z tą klasyfikacją, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków. 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania. Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część "mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania, np. wózkarnie, suszarnie).

Przepisy Ustawy nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 Ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się głównie do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym. W uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że "czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, (...), zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym."

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...).

Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły. Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol, 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś. Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust, 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego, z niezależnie od siebie istniejących części, powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Należy także wyjaśnić, iż w przepisach prawa podatkowego brak jest ustawowego określenia pojęcia termomodemizacji obiektu budowlanego. Definicji takiej nie zawiera również ww. ustawa - Prawo budowlane. Natomiast w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r., o wspieraniu termomodemizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r. poz. 712) przez przedsięwzięcie termomodemizacyjne rozumie się przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest:

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2016 r. (ILPP2/4512-1-921/15-2/MW): "Co prawda ustawa o wspieraniu termomodemizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową.

Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodemizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodemizacyjne wyłącznie na podstawie celu jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodemizacji i remontów jak i na gruncie prawa podatkowego.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 Ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku VAT. Zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów wykorzystywanych do wykonania tej usługi, uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej z klientem. Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest określona usługa budowlana wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu - dla celów podatkowych.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów Ustawy. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowane jest zatem jako element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego. W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić według stawki obowiązującej dla usługi zasadniczej.

Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - świadczenie kompleksowe (złożone) to szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone. Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie

C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie

C-41/04, Levob Verzekeringen BV i 0V Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Tak więc, o świadczeniu złożonym (kompleksowym) można mówić, gdy istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Wobec powyższego Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że w przypadku kompleksowej usługi polegającej na montażu wskazanych w opisie sprawy towarów (podłogi drewniane i panele podłogowe) z jednoczesną ich dostawą, świadczonej w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów Ustawy, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 Ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 41 ust. 12b Ustawy.

Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług poza bryłą obiektów budownictwa mieszkaniowego. Świadczenie Wnioskodawcy będzie obejmowało elementy składowe takie jak: dostawa oraz usługa montażu tych towarów (wraz z usługami pomocniczymi), z tym jednak zastrzeżeniem, że należne Wnioskodawcy wynagrodzenie będzie przewidywało jedną kwotę za "usługę montażu: bez wyodrębniania poszczególnych składowych, ponieważ to przedmiotowa "usługa montażu" będzie miała kluczowe znaczenie dla klienta Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, bez wpływu na powyższą ocenę prawną przedstawionego stanu faktycznego sprawy, pozostaje okoliczność, że Wnioskodawca będzie nawiązywać współpracę z podwykonawcami dla świadczenia przedmiotowej usługi montażu oraz że usługa montażu będzie dotyczyć towarów gotowych zakupionych uprzednio u dostawcy lub producenta z obszaru Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Artykuł 41 ust. 2 ustawy stanowi, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się - na mocy art. 41 ust. 12a ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. przepisu, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Na mocy ww. rozporządzenia, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Należy przy tym podkreślić, że z preferencyjnej stawki podatku w oparciu o powołany wyżej art. 41 ust. 12 ustawy - korzystać mogą tylko czynności wymienione w tym przepisie, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z tym, że przepisy dotyczące podatku VAT nie definiują pojęć "budowa", "remont", "modernizacja", "przebudowa", "roboty budowlane", "termomodernizacja", w celu wyjaśnienia ich znaczenia należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku powszechnym. Jak bowiem wskazał NSA w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi obejmować dostawę, budowę, remont, modernizację, termomodernizację lub przebudowę budynków lub ich części. Przy czym - wziąwszy pod uwagę przywołane wyżej definicje - czynności budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji powinny dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych przekraczających powierzchnię użytkową 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m², preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w przyszłości, Wnioskodawca zamierza kupować podłogi i panele podłogowe wykonane z różnych materiałów, u dostawców lub producentów, w krajach Unii Europejskiej, jako produkt gotowy do zamontowania. Następnie Wnioskodawca będzie zawierał pisemną umowę ze swoim klientem, której przedmiotem będzie montaż Towarów. Świadczenie Wnioskodawcy będzie obejmowało usługę kompleksową, na którą będą się składały dostawa Towarów oraz montaż tych Towarów. Usługi montażu Towarów będą wykonywane w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych indywidualnych klientów Wnioskodawcy.

W skład usługi montażu Towarów świadczonych przez Wnioskodawcę będą wchodzić m.in. następujące świadczenia, w zależności od potrzeb indywidualnego klienta Wnioskodawcy:

Finalnym efektem działań Wnioskodawcy zaspokajającym oczekiwania klienta, który jednocześnie będzie zasadniczym elementem świadczonej usługi, będzie montaż Towarów.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy będzie przewidywało jedną kwotę wynagrodzenia za usługę montażu Towarów, bez wyszczególnienia na wartość poszczególnych usług pomocniczych i Towarów wykorzystanych do jej prawidłowego świadczenia. Usługa montażu Towarów będzie wykonywana przez podwykonawcę Wnioskodawcy, który za wykonaną usługę będzie rozliczał się wyłącznie z Wnioskodawcą. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność wobec swojego klienta za jakość i terminowość wykonanej usługi montażu Towarów przez podwykonawcę. Wnioskodawca nie wyklucza, że w niektórych przypadkach nie będzie korzystał z usług podwykonawcy, lecz usługę montażu Towarów będzie wykonywał osobiście, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Usługa montażu Towarów, zakupionych uprzednio przez Wnioskodawcę od dostawcy lub producenta, będzie realizowana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: "Ustawa") czyli w ramach budowy, remontu, modernizacji, przebudowy, termomodemizacji. Obiekty budowlane, w których Wnioskodawca będzie w przyszłości wykonywał usługę montażu Towarów, będą objęte społecznym programem mieszkaniowym.

Elementem dominującym w ramach wykonywanego świadczenia będzie wykonanie usługi montażowej Towarów. Usługi (czynności) pomocnicze stanowić będą: wykonanie pomiaru, wykonanie wstępnej kalkulacji, transport oraz wniesienie Towarów oraz innych materiałów niezbędnych do wykonania usługi montażu Towarów w lokalu lub budynku należącym do przyszłego klienta Wnioskodawcy. Wymienione usługi pomocnicze (pomiar, wstępna kalkulacja, dostawa, i wniesienie Towarów i innych materiałów) nie będą stanowić dla przyszłych klientów Wnioskodawcy celu samego w sobie, lecz będą wyłącznie środkiem niezbędnym dla wykonania na ich rzecz świadczenia zasadniczego - usługi montażu (ich cel zdeterminowany jest przez świadczenie główne).Usługa montażu będzie wykonywana w budynkach mieszkalnych i lokalach mieszkalnych, należących do przyszłych klientów Wnioskodawcy.

Obiekty te, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, będą oznaczone następującymi symbolami:

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności związane z dostawą, montażem podłóg i paneli podłogowych opodatkowane powinny być stawką 8%.

Celem rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić co jest przedmiotem sprzedaży, przede wszystkim czy mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jako element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

W tym miejscu wskazać należy, że zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów, wykorzystywanych do wykonania tej usługi uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej ze zleceniodawcą.

Zauważa się, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W sytuacji gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym - świadczeniem dwóch lub więcej usług, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem, należy ustalić charakter świadczonej usługi, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzą jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinny być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty).

Jak wskazał Wnioskodawca opisane we wniosku usługi pomocnicze (pomiar, wstępna kalkulacja, dostawa i wniesienie towarów i innych materiałów) nie będą stanowić dla przyszłych klientów celów samych w sobie, lecz będą wyłącznie środkiem niezbędnym dla wykonania a ich rzecz świadczenia zasadniczego - usługi montażu (ich cel zdeterminowany jest przez świadczenie główne).

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedstawione przez Wnioskodawcę czynności polegające na dostawie i montażu podłóg oraz paneli podłogowych, należy uznać za kompleksową usługę, przedmiotem której jest montaż podłóg oraz paneli podłogowych, a nie dostawa poszczególnych materiałów budowlanych.

Natomiast w odniesieniu do zastosowania preferencyjnej stawki podatku należy wskazać, że skoro usługi, których dotyczy zapytanie, Wnioskodawca będzie wykonywał w budynkach oraz lokalach mieszkalnym objętych społecznym programem mieszkaniowym a ponadto Wnioskodawca świadczyć będzie te usługi w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, to podlegać one będą opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.