0111-KDIB3-1.4012.883.2019.2.ICz - Korekta faktur zaliczkowych i termin rozliczenia faktur zaliczkowych. Stawka podatku dla wpłat dokonywanych w związku z zakupem budynku po zmianie jego przeznaczenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 12 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* korekty faktur zaliczkowych wystawionych do dnia 22 listopada 2019 r. i terminu rozliczenia faktur zaliczkowych (pyt. 1 i 2) - jest prawidłowe,

* stawki podatku dla wpłat dokonywanych w związku z zakupem budynku D po zmianie jego przeznaczenia (pyt. 3) - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 12 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktur zaliczkowych wystawionych do dnia 22 listopada 2019 r. i terminu rozliczenia faktur zaliczkowych (pyt. 1 i 2) i stawki podatku dla wpłat dokonywanych w związku z zakupem budynku D po zmianie jego przeznaczenia (pyt. 3).

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny:

Spółka wybudowała zespół czterech budynków mieszkalnych wielorodzinnych A,B,C,D na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 19 czerwca 2017 r. (...), decyzja nr... przeniesioną decyzją z dnia 23 listopada 2017 r. (...). Są to obiekty sklasyfikowane pod symbolem PKOB 1122.

W latach 2018-2019 spływały zaliczki od przyszłych właścicieli na lokale mieszkalne w tych budynkach, do których spółka wystawiała faktury zaliczkowe opodatkowane stawką 8% na postawie art. 41 ust. 2, art. 41 ust. 12 i 12a w zw. z ust. 2 i w zw. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 22 listopada 2019 r. na podstawie decyzji zmieniającej numer (...) - jeden z zespołu czterech budynków (budynek D) o powierzchni 1593,20 m² został zmieniony na budynek mieszkalno-usługowy. Z czego powierzchnia mieszkalna wynosi 374,5 m², powierzchnia usługowa wynosi 1218,7 m². Wszystkie lokale kupił jeden właściciel i zamierza na powierzchni usługowej prowadzić działalność a w części mieszkalnej zamieszkiwać.

Pismem z 12 marca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił, że wszystkie faktury zaliczkowe do budynku D były wystawione na jednego nabywcę (podmiot - kupujący) zarówno przed uzyskaniem decyzji zmieniającej numer (...) z dnia 22 listopada 2019 r. jak i po tej dacie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy faktury zaliczkowe wystawione na lokale mieszkalne do dnia 21 listopada 2019 r., a od dnia 22 listopada 2019 r. są lokalami usługowymi, winny być skorygowane ze stawki VAT 8% na stawkę 23%? Jeśli tak to czy korygować deklaracje VAT-7 w miesiącach w których były wystawione faktury zaliczkowe czy w deklaracji VAT-7 za bieżący miesiąc?

2. Jeśli nie, to czy z chwilą przeniesienia własności w fakturze końcowej skorygować faktury zaliczkowe z 8% na 23%?

3. Czy nie korygować zdarzeń przeszłych tylko od dnia 22 listopada 2019 r. wystawiać faktury ze stawką VAT 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 Spółka uważa, że powinny być skorygowane faktury zaliczkowe w deklaracji VAT-7 w miesiącu zmiany pozwolenia czyli za miesiąc listopad 2019 r.

Ad. 2 Spółka uważa, że w fakturze końcowej nie powinny być korygowane faktury zaliczkowe.

Ad. 3 Wpłaty zaliczkowe po dniu 22 listopada 2019 r. winny być opodatkowane stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Według art. 19a ust. 8 ustawy - jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

W konsekwencji, dla zastosowania tej generalnej zasady należy każdorazowo ustalić moment dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, dlatego że po pierwsze w tym momencie powstaje obowiązek podatkowy oraz moment ten wyznacza ramy czasowe dla wystawienia faktury dokumentującej czynność opodatkowaną przedmiotowym podatkiem.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29a ust. 14 ustawy o VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W świetle art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (ust. 12c powołanego artykułu).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczy dostawa, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych; budynkiem natomiast jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 i pkt 2).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

W myśl art. 106i ust. 2 jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy przypadku gdy po wystawieniu faktury:

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

Z zacytowanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki lub zdarzenie, które faktura ta dokumentowała, uległo zmianie, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka wybudowała zespół czterech budynków mieszkalnych wielorodzinnych A,B,C,D. Są to obiekty sklasyfikowane pod symbolem PKOB 1122.

W latach 2018-2019 spływały zaliczki od przyszłych właścicieli na lokale mieszkalne w tych budynkach, do których spółka wystawiała faktury zaliczkowe opodatkowane stawką 8% na podstawie art. 41 ust. 2, art. 41 ust. 12 i 12a w zw. z ust. 2 i w zw. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 22 listopada 2019 r. na podstawie decyzji zmieniającej numer (...) - jeden z zespołu czterech budynków (budynek D) o powierzchni 1593,20 m² został zmieniony na budynek mieszkalno-usługowy. Z czego powierzchnia mieszkalna wynosi 374,5 m², powierzchnia usługowa wynosi 1218,7 m². Wszystkie lokale kupił jeden właściciel i zamierza na powierzchni usługowej prowadzić działalność a w części mieszkalnej zamieszkiwać.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia:

* czy faktury zaliczkowe wystawione na lokale mieszkalne do dnia 21 listopada 2019 r. powinny być skorygowane ze stawki VAT 8% na stawkę 23%,

* czy korygować deklaracje VAT -7 w miesiącach, w których były wystawione faktury zaliczkowe czy w deklaracji VAT-7 za bieżący miesiąc,

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany stan prawny należy zauważyć, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Faktury korygujące można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. ich podwyższenie.

W ramach powyższego rozróżnienia faktury korygujące można również podzielić ze względu na przyczynę ich wystawienia. Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji, gdy korekta powoduje podwyższenie podatku należnego, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury, tj. może ona być wystawiona:

* w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie kwoty podatku wykazanego w pierwotnej fakturze (np. niewłaściwa stawka podatku, błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub

* z powodu innych przyczyn, np. podwyższenia ceny sprzedaży.

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy w wyniku wykazania zbyt małego podatku należnego, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, powinien rozliczyć tą fakturę korygującą w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W drugim przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie, w której powstała przyczyna korekty oraz w deklaracji VAT-7 za ten okres rozliczeniowy.

Artykuł 106j ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wyraźnie wskazuje jakie okoliczności zobowiązują podatnika do wystawienia faktury korygującej. Uzależnione to jest od wystąpienia sytuacji enumeratywnie wskazanych w tym przepisie.

Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki lub zdarzenie, które faktura ta dokumentowała, uległo zmianie, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami.

Mając na uwadze opis sprawy należy stwierdzić, że faktury pierwotne dokumentujące wpłaty zaliczki do 21 listopada 2019 r. na poczet przyszłej dostawy budynku mieszkalnego (budynek D) zostały wystawione prawidłowo, tzn. w momencie wystawienia faktur pierwotnych nie istniały przesłanki świadczące o ewentualnych pomyłkach (w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury), to oznacza iż zdarzenie tworzące obowiązek podatkowy zostało w sposób prawidłowy ujęte i rozliczone przez podatnika.

Natomiast okoliczności powodujące zmiany w charakterze budynku D (zmiana z budynku mieszkalnego na budynek usługowy) zaistniały po dniu wystawienia faktur zaliczkowych, tj. 22 listopada 2019 r. na podstawie decyzji zmieniającej budynek D został zmieniony na budynek mieszkalno-usługowy.

Tak więc w przedmiotowej sprawie - jeżeli strony transakcji podjęły decyzję o zmianie przeznaczenia budynku D z budynku o charakterze mieszkalnym na budynek usługowy - a wcześniej zostały wystawione faktury dokumentujące wpłaty zaliczek na poczet tej dostawy ze stawką 8%, koniecznym będzie wystawienie faktur korygujących ze stawką 23% do faktur zaliczkowych.

Natomiast faktury korygujące powinny zostać ujęte w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym zaistniało zdarzenie powodujące zmianę przedmiotu opodatkowania (tj. w okresie rozliczeniowym kiedy nastąpiła zmiana przeznaczenia budynku tj. w miesiącu wydania decyzji zmieniającej przeznaczenie budynku D). Zatem faktury korygujące powinny zostać rozliczone na bieżąco w deklaracji podatkowej za okres zaistnienia ww. zdarzenia skutkującego zwiększeniem kwoty podatku należnego, tj. za listopad 2019 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 i 2, zgodnie z którym Spółka uważa, że powinny być skorygowane faktury zaliczkowe w deklaracji VAT-7 w miesiącu zmiany pozwolenia czyli za miesiąc listopad 2019 r. oraz że w fakturze końcowej nie powinny być korygowane faktury zaliczkowe należy uznać za prawidłowe.

Ponadto odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy - pyt. 3 - dot. uznania czy wpłaty zaliczkowe po dniu 22 listopada 2019 r. powinny być opodatkowane stawką 23%.

Mają na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy uznać, że skoro budynek D o powierzchni 1593,20 m² na podstawie decyzji zmieniającej numer (...) - został zmieniony na budynek mieszkalno-usługowy, z czego powierzchnia mieszkalna wynosi 374,5 m², powierzchnia usługowa wynosi 1218,7 m² i wszystkie lokale kupił jeden właściciel i zamierza na powierzchni usługowej prowadzić działalność a w części mieszkalnej zamieszkiwać, to do sprzedaży tego budynku (lub opłat wnoszonych na poczet przyszłej sprzedaży) należy zastosować stawkę w wysokości 23% zgodnie z zgodnie z art. 41 ust. 1w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 3, zgodnie z którym wpłaty zaliczkowe po dniu 22 listopada 2019 r. winny być opodatkowane stawką 23%, jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że od dnia 23 listopada 2019 r., na podstawie art. 6 ustawy z dnia 16 października 2019 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 2166) nowe brzmienie otrzymał przepis art. 41 ust. 12a ustawy o VAT.

Ponadto mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie przepisy art. 5a, art. 41 ust. 2, art. 41 ust. 12 i ust. 12c ustawy o VAT, od dnia 1 listopada 2019 r., na podstawie art. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) - określanej jako ustawa nowelizująca - otrzymały nowe brzmienie.

Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, przepisy m.in. art. 5a, art. 41 ust. 2, art. 41 ust. 12 i ust. 12c ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym ww. ustawą z 9 sierpnia 2019 r., stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., lecz jednocześnie zgodnie z ust. 2 artykułu 7 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r., w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r.,. przepisy m.in. art. 5a, art. 41 ust. 2, art. 41 ust. 12 i ust. 12c ustawy o VAT stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.