0111-KDIB3-1.4012.794.2019.1.MSO - Prawo do odliczenia VAT w związku z wykupem samochodu, który zostanie przeznaczony na cele prywatne.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2019 r. (data wpływu 21 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej wykup samochodu, który zostanie przeznaczony na cele prywatne Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej wykup samochodu, który zostanie przeznaczony na cele prywatne Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 7 grudnia 2009 r. działalność gospodarczą. Działalność ta opodatkowana jest podatkiem liniowym, a ewidencja podatkowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przeważającym rodzajem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma zawartą umowę leasingu operacyjnego, której to umowy przedmiotem jest samochód osobowy (...). Umowa została zawarta w dniu (...) roku na okres 36 miesięcy. Zgodnie z warunkami tej umowy Wnioskodawcy jako leasingobiorcy przysługuje po jej zakończeniu prawo wykupu przedmiotu leasingu. Wykup nastąpi w lutym 2020 r. Raty leasingowe Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto, a podatek VAT odlicza w wysokości 50% gdyż samochód wykorzystywany jest na cele mieszane. Po zakończeniu umowy leasingu Wnioskodawca planuje dokonać wykupu leasingowanego obecnie samochodu, niemniej po wykupie nie planuje wykorzystywania samochodu w działalności gospodarczej. W związku z powyższym, nie zamierza wprowadzać samochodu do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie zamierza także odliczać podatku VAT naliczonego od faktury dokumentującej wykup, ponieważ uważa że wykup ten będzie dotyczył celu prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. W chwili wykupu Wnioskodawca zamierza przeznaczyć samochód na cele prywatne, a następnie po upływie co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi wykup będzie rozważał sprzedaż tego samochodu. Na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie jest w stanie określić ceny ewentualnej sprzedaży tego samochodu, zakłada jednak że będzie ona wyższa niż cena wykupu.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy pomimo, że faktura za wykup samochodu wystawiona będzie na Wnioskodawcę jako przedsiębiorcę (podana będzie nazwa firmy, NIP), ale zakup ten będzie dotyczył nabycia samochodu na cele prywatne to nie odliczenie podatku VAT zawartego w tej fakturze będzie prawidłowe?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania dotyczącego podatku od towarów i usług:

Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, lecz nie musi. Wnioskodawca zakłada zatem, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością, niezwiązaną z samą umową leasingu. Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem samochodu na cele prywatne, do celów osobistych niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie będą spełnione przesłanki do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej wykup samochodu po zakończeniu umowy leasingowej, gdyż nie jest spełniony warunek zapisany w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 7 grudnia 2009 r. działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Przeważającym rodzajem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma zawartą umowę leasingu operacyjnego, której to umowy przedmiotem jest samochód osobowy (...). Umowa została zawarta w dniu (...) roku na okres 36 miesięcy. Zgodnie z warunkami tej umowy Wnioskodawcy jako leasingobiorcy przysługuje po jej zakończeniu prawo wykupu przedmiotu leasingu. Wykup nastąpi w lutym 2020 r. Raty leasingowe Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto, a podatek VAT odlicza w wysokości 50% gdyż samochód wykorzystywany jest na cele mieszane. Po zakończeniu umowy leasingu Wnioskodawca planuje dokonać wykupu leasingowanego obecnie samochodu, niemniej po wykupie nie planuje wykorzystywania samochodu w działalności gospodarczej. W związku z powyższym, nie zamierza wprowadzać samochodu do ewidencji środków trwałych. W chwili wykupu Wnioskodawca zamierza przeznaczyć samochód na cele prywatne, a następnie po upływie co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi wykup będzie rozważał sprzedaż tego samochodu. Na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie jest w stanie określić ceny ewentualnej sprzedaży tego samochodu, zakłada jednak że będzie ona wyższa niż cena wykupu.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy postąpi prawidłowo nie odliczając podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej wykup samochodu, który zostanie przeznaczony na jego cele prywatne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.) - przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - niezwiązaną z samą umową leasingu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia nie będzie spełniony, gdyż zamiarem Wnioskodawcy - po wykupieniu pojazdu w związku z upływem okresu, na który zawarta została umowa leasingu operacyjnego - nie będzie dalsze wykorzystywanie tego pojazdu do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykupem przedmiotu leasingu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca postąpi prawidłowo, nie odliczając podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez leasingodawcę, dokumentującej wykup samochodu, który zostanie przeznaczony na cele prywatne Wnioskodawcy. W analizowanej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, z uwagi na to, że przedmiotowy pojazd, po jego wykupieniu w związku z upływem okresu, na który zawarta została umowa leasingu operacyjnego - nie będzie związany z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie zawarte w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe przedmiotowego pojazdu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.