0111-KDIB3-1.4012.775.2019.1.ICz - Mechanizm podzielonej płatności - spłaty dokonywane w ramach faktoringu odwrotnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2019 r. (data wpływu 14 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 29 listopada 2019 r. (data wpływu 3 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia zastosowania mechanizmu podzielonej płatności do spłat dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Faktora, w ramach tzw. faktoringu odwrotnego (pyt. nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 listopada 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 29 listopada 2019 r. (data wpływu 3 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia zastosowania mechanizmu podzielonej płatności do spłat dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Faktora, w ramach tzw. faktoringu odwrotnego oraz do spłat dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Faktora, w ramach tzw. faktoringu odwrotnego, realizowanych na rachunek Faktora nie znajdujący się w Wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (przedstawione ostatecznie w piśmie z 29 listopada 2019 r.):

Wnioskodawca K. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się za okresy miesięczne. Realizowana przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawek innych niż "zwolnione". Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z koniecznością dokonywania zakupów towarów i usług związanych z ww. sprzedażą. Wśród nich znajdują się takie, które:

* wartością transakcji (bez względu na liczbę wynikających z niej płatności) przekraczają 15.000 zł lub stanowią równowartość tej kwoty,

* udokumentowane są fakturą wystawioną przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług,

* dotyczą towarów lub usług wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Ww. transakcje generują po stronie Spółki zobowiązania pieniężne wobec dostawców Spółki z tytułu zakupu towarów i usług (co dokumentują faktury wystawione przez dostawców).

Z uwagi na brzmienie przepisów: (i) ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018) oraz (ii) ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751), płatności wynikające z ww. zobowiązań, spełniające:

* dwa pierwsze ww. warunki - winny być dokonywane na rachunek w wykazie podmiotów (dalej: Wykaz), o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT,

* wszystkie ww. warunki - winny być objęte obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności (dalej: MPP).

W celu zarządzania płynnością finansową, Spółka zawiera umowy faktoringu odwrotnego (dłużnego) z podmiotem (lub podmiotami) świadczącym tego typu usługi za odpłatnością (dalej: Faktor). Na mocy umów faktoringu dłużnego, Faktor zobowiązuje się dokonywać spłaty zobowiązań Wnioskodawcy (Faktorant) wobec dostawców towarów i usług, wynikających z faktur dokumentujących zakupy realizowane przez Wnioskodawcę (w terminach wynikających z faktur zakupu). Zapłata tych zobowiązań K. przez Faktora dokonywana jest/będzie na rachunek bankowy dostawcy K. ujawniony w Wykazie oraz z zastosowaniem MPP.

Poprzez spłatę zobowiązań K. (powstałych w wyniku zakupu towarów i usług), Faktor wchodzi w prawa dostawców jako zaspokojonych wierzycieli do wysokości dokonanej spłaty, zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3) Kodeksu cywilnego. Tym samym Faktor, po dokonanej spłacie, staje się wierzycielem K.

Powstałe w ten sposób zobowiązania wobec Faktora, Spółka spłaca na rachunek bankowy Faktora w terminie późniejszym, wynikającym z umowy faktoringowej. Zawierane umowy faktoringowe dopuszczają przy tym rozwiązanie, w którym spłaty będą dokonywane w formie automatycznego obciążenia rachunku Faktoranta, pod warunkiem zapewnienia środków na każdorazową realizację złożonej przez Faktora dyspozycji obciążenia rachunku.

Wątpliwości Wnioskodawcy, będące przedmiotem niniejszego zapytania dotyczą zasad rozliczenia takiej transakcji (w łańcuchu: Wnioskodawca - Faktor), z uwzględnieniem brzmienia przepisów ustawy o VAT oraz Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z 29 listopada 2019 r.):

1. Czy spłata dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Faktora, w ramach tzw. faktoringu odwrotnego, w związku z dokonaną wcześniej przez Faktora zapłatą za fakturę objętą MPP winna być również realizowana z uwzględnieniem przepisów dotyczących MPP?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione ostatecznie w piśmie z 29 listopada 2019 r.):

1. W opinii Wnioskodawcy - w przypadku spłat dokonywanych na rzecz Faktora, w ramach tzw. faktoringu odwrotnego, w związku z dokonaną wcześniej przez Faktora zapłatą za fakturę objętą MPP - nie wystąpi obowiązek realizacji tych spłat w systemie MPP. W konsekwencji spłata poza tym systemem nie będzie skutkować nałożeniem na Wnioskodawcę sankcji, o których mowa w art. 108a ust. 7 ustawy o VAT (oraz sankcji karno-skarbowych).

Ad. 1)

Zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Nadmienić także należy, że podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, oraz podatnicy nabywający te towary lub usługi powinni posiadać rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej otwarty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, prowadzone w walucie polskiej, co wynika z art. 108e ustawy o VAT. Rachunek ten powinien znajdować się w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, o czym stanowi art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT.

Niezastosowanie MPP w sytuacji, kiedy będzie on obligatoryjny - wiązać się będzie dla podatnika z ryzykiem nałożenia sankcji na podstawie:

* art. 108a ust. 7 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność,

* art. 57c § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1958 z późn. zm.), który stanowi, iż Podatnik, który wbrew obowiązkowi dokonuje płatności kwoty należności wynikającej z faktury z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Co jednak istotne w przypadku zakupów finansowanych tzw. faktoringiem odwrotnym (dłużnym) K. dokonując spłat na rzecz Faktora nie będzie zobowiązany do ich realizacji w systemie MPP. Powyższe jest konsekwencją tego, że:

* dokonane płatności nie będą zapłatą za nabyte towary i usługi, o których mowa w załączniku nr 15 ustawy o VAT, tylko spłatami na rzecz Faktora, realizowanymi w związku ze świadczoną usługą faktoringu,

* zapłata na rzecz dostawcy, w przedstawionym stanie faktycznym została już uprzednio dokonana przez Faktora. Stąd też spłata K. dokonana na rachunek Faktora nie może być uznana za zapłatę za nabyte towary /usługi udokumentowane przez dostawcę K. fakturą, bowiem przyjęcie odmiennego stanowiska (iż spłata Faktora stanowi zapłatę za nabyte towary/usługi) sprowadziłby się do nielogicznych wniosków wskazujących, iż dochodzi do dwukrotnej zapłaty za nabycie towarów/usług,

* spłata Faktora dokonywana przez K. nie wypełnia kryteriów określonych w art. 108a ust. 1a ustawy o VAT.

W konsekwencji K. dokonując spłat na rzecz Faktora poza systemem MPP nie będzie objęty jakimikolwiek sankcjami na gruncie podatku od towarów i usług oraz sankcjami karno-skarbowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w kwestii objętej pytaniem nr 1, jest nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r.m.in. wprowadzono nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ww. ustawy podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1a ww. ustawy przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W art. 108a ust. 1b ww. ustawy podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

W art. 108a ust. 1c ustawy przepisy ust. 1-1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz "zaliczka".

Zgodnie z art. 108a ust. 1d ustawy w przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego, przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Jak stanowi art. 108a ust. 3 - zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

Zgodnie z art. 108a ust. 5 - w przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Na podstawie art. 108a ust. 6 - odpowiedzialność solidarna podatnika, o którym mowa w ust. 5, jest wyłączona w przypadku dokonania przez tego podatnika płatności na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, albo zwrotu otrzymanej płatności na rachunek VAT podatnika, od którego otrzymano tę płatność, niezwłocznie po powzięciu informacji o jej otrzymaniu, w kwocie otrzymanej na rachunek VAT. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r.m.in. wprowadziła katalog towarów i usług, w stosunku do których obligatoryjne zastosowanie ma mechanizm podzielonej płatności.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

W myśl art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 ustawy - faktura powinna zawierać - wyrazy "mechanizm podzielonej płatności."

Na podstawie art. 108a ust. 7 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 8, przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Jak stanowi art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzenie działalności gospodarczej u Wnioskodawcy wiąże się z koniecznością dokonywania zakupów towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Wśród nich znajdują się takie, które:

* wartością transakcji (bez względu na liczbę wynikających z niej płatności) przekraczają 15.000 zł lub stanowią równowartość tej kwoty,

* udokumentowane są fakturą wystawioną przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług,

* dotyczą towarów lub usług wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Ww. transakcje generują po stronie Spółki zobowiązania pieniężne wobec dostawców Spółki z tytułu zakupu towarów i usług (co dokumentują faktury wystawione przez dostawców).

W celu zarządzania płynnością finansową, Wnioskodawca-Spółka zawiera umowy faktoringu odwrotnego (dłużnego) z podmiotem (lub podmiotami) świadczącym tego typu usługi za odpłatnością (Faktor). Na mocy umów faktoringu dłużnego, Faktor zobowiązuje się dokonywać spłaty zobowiązań Wnioskodawcy (Faktorant) wobec dostawców towarów i usług, wynikających z faktur dokumentujących zakupy realizowane przez Wnioskodawcę (w terminach wynikających z faktur zakupu). Zapłata tych zobowiązań K. przez Faktora dokonywana jest/będzie na rachunek bankowy dostawcy K. ujawniony w Wykazie oraz z zastosowaniem MPP.

Poprzez spłatę zobowiązań K. (powstałych w wyniku zakupu towarów i usług), Faktor wchodzi w prawa dostawców jako zaspokojonych wierzycieli do wysokości dokonanej spłaty, zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3) Kodeksu cywilnego. Tym samym Faktor, po dokonanej spłacie, staje się wierzycielem K. Powstałe w ten sposób zobowiązania wobec Faktora, Wnioskodawca Spółka spłaca na rachunek bankowy Faktora w terminie późniejszym, wynikającym z umowy faktoringowej. Zawierane umowy faktoringowe dopuszczają przy tym rozwiązanie, w którym spłaty będą dokonywane w formie automatycznego obciążenia rachunku Faktoranta, pod warunkiem zapewnienia środków na każdorazową realizację złożonej przez Faktora dyspozycji obciążenia rachunku.

Wątpliwości Wnioskodawcy, będące przedmiotem niniejszego zapytania dotyczą zasad rozliczenia takiej transakcji w relacji: Wnioskodawca - Faktor, tzn. czy spłata dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Faktora, w ramach tzw. faktoringu odwrotnego, w związku z dokonaną wcześniej przez Faktora zapłatą za fakturę objętą MPP winna być również realizowana z uwzględnieniem przepisów dotyczących MPP.

Mają na uwadze przedstawiony opis sprawy należy wstępnie odnieść się do Umowy faktoringu. W polskim porządku prawnym umowa faktoringu jest umową nienazwaną. Do umowy faktoringu mają zatem zastosowanie przede wszystkim przepisy art. 509 § 1 i § 2 ustawy 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) mówiące o swobodzie przelewu wierzytelności:

W § 1 wskazano, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W § 2 wskazano, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W myśl art. 518. § 1. k.c. osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty

W przypadku zawierania umowy tzw. faktoringu odwrotnego wstąpienie w prawa wierzyciela (dostawcy towarów lub usług) przez Faktora następuje na podstawie art. 518 Kodeksu cywilnego, do którego odwołuje się również we wniosku Wnioskodawca. Z przepisu tego wynika, że:" Osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty (...)".

W przedmiotowej sprawie, bez znaczenia jest to czy przejęcie (nabycie) wierzytelności przez Faktora następuje na podstawie art. 509 lub też art. 518 Kodeksu cywilnego, gdyż w obu przypadkach Faktor uzyskuje prawo otrzymania spłaty nabytych, wcześniejszych wierzytelności dostawcy towarów lub usług. Późniejsza spłata zobowiązań przez nabywcę towarów lub usług (Wnioskodawcę), na rzecz Faktora w obu przypadkach powinna być dokonywana w mechanizmie podzielonej płatności.

W sytuacji, w której nabywca towarów lub usług płaci należność do faktora, w związku z przeniesieniem przez dostawcę praw do wierzytelności za dostawę towarów lub usług na faktora, dla nabywcy ma zastosowanie obowiązek dokonania płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności wobec faktora. Oznacza to, że nabywca płacący do faktora jest objęty reżimem regulacji obligatoryjnego MPP, jeżeli są spełnione ustawowe przesłanki do zapłaty w MPP. W takim wypadku płatność do faktora powinna być dokonana w MPP.

Wobec powyższego analiza powołanych regulacji prawnych i przedstawionego opisu sprawy prowadzi do stwierdzenia, że na mocy przepisu art. 108a ust. 1a ustawy - obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. - obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności obejmuje należności (wierzytelności) będące spłatą zobowiązań Wnioskodawcy (K.) wobec Faktora.

Płatność regulowana przez Wnioskodawcę na rzecz Faktora stanowi zapłatę za dostawę towaru lub świadczenie usługi. Zatem spłata zobowiązań przez nabywcę towarów/usług (Wnioskodawcę), na rzecz Faktora powinna być dokonywana w mechanizmie podzielonej płatności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1, zgodnie z którym w przypadku spłat dokonywanych na rzecz Faktora, w ramach tzw. faktoringu odwrotnego, w związku z dokonaną wcześniej przez Faktora zapłatą za fakturę objętą MPP - nie wystąpi obowiązek realizacji tych spłat w systemie MPP - jest nieprawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.