0111-KDIB3-1.4012.773.2020.2.ABU - Stawka VAT dla usługi najmu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z 5 grudnia 2020 r. (data wpływu 7 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 5 grudnia 2020 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pod koniec 2019 r. ((...) listopada 2019 r.) Wnioskodawca zakupił z żoną jako składnik majątku prywatnego apartament położony na parterze budynku mieszkalnego w miejscowości (...), z przeznaczeniem na najem krótkoterminowy.

Z uwagi na fakt, że apartament położony jest w znacznej odległości od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, utrudnione jest zarządzanie jego wynajmem Wnioskodawca znalazł na miejscu pośrednika, Spółkę "XY", która przejęła na siebie obowiązki związane z wynajmem apartamentu klientom. W związku z tym 15 listopada 2019 Wnioskodawca zawarł na okres 10 lat umowę najmu ze Spółką, która organizuje we własnym imieniu podnajem lokalu poprzez pozyskiwanie klientów, ich obsługę, prowadzenie rozliczeń i podejmowanie czynności w celu utrzymania przedmiotu najmu w stanie nadającym się do umówionego użytku. Z zapisów umowy i regulaminu wynika, że jest to najem kilku lub kilkunastodniowy (krótkoterminowy).

Spółka "XY" zobowiązuje się płacić na rzecz Wnioskodawcy zmienny czynsz najmu. Kwota czynszu to 70% kwoty netto czynszu podnajmu należnego Spółce "XY" od klientów. Należny czynsz jest płatny na podstawie dwóch faktur wystawionych Spółce przez Wnioskodawcę i przez jego żonę. Żona nie prowadzi działalności i nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT, więc wystawia fakturę bez podatku VAT. Wnioskodawca jako, że prowadzi działalność gospodarczą (sklep z (...)) i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, wystawia fakturę VAT. W związku z sugestią ze strony Spółki "XY" na fakturze Wnioskodawca wykazuje sprzedaż ze stawką 23% co zdaniem Wnioskodawcy jest nieprawidłowe i powinien zastosować stawkę 8% właściwej dla usług wynajmu krótkoterminowego wymienionego w klasyfikacji PKWiU w grupie 55.2.

Jak twierdzi Wnioskodawca apartamentów nie oddali w dzierżawę pośrednikowi na cele jego działalności. Pośrednik nie może wykorzystać na cele inne niż wynajem krótkoterminowy. Jak twierdzi Wnioskodawca apartamenty zostały oddane w konkretnym celu - wynajmu dla turystów, a pośrednik jest tylko wykonawcą tego zadania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykazanie na fakturze Wnioskodawcy za najem dla Spółki "XY" za usługę najmu apartamentu stawki VAT 8% jest właściwe?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, jako że jego apartament jest wykorzystywany przez Spółkę "XY" w celu podnajmu krótkoterminowego (dla turystów i wczasowiczów) i nie ma możliwości jego najmu w celach mieszkaniowych (na długie okresy czasu), zarówno działalność Spółki jak i Wnioskodawcy powinna być opodatkowana stawką VAT 8% (jako mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55 "usługi związane z zakwaterowaniem".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jako przedmiot wniosku w poz. 65 wskazał - zaistniały stan faktyczny, a ponadto w poz. 69 wniosku, jako przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem interpretacji, wskazał m.in. poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który to przepis obowiązywał do dnia 30 czerwca 2020 r., niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się do stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2020 r.

Wskazać też trzeba, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, z którego wynika, że w ocenie Wnioskodawcy świadczone usługi wynajmu apartamentów powinny być zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 55.20 "usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania".

Należy wskazać, że do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), dalej: "PKWiU".

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do ww. rozporządzenia zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Trzeba przy tym podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU, do którego Wnioskodawca zakwalifikował świadczone usługi.

W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w stanie faktycznym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia w wielu wypadkach odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Należy wskazać, że do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 30 czerwca 2020 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), dalej: "PKWiU".

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.) - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (sklep z (...)). Pod koniec 2019 r. zakupił do majątku prywatnego apartament, który jest podnajmowany Spółce "XY". Umowę najmu ze Spółką zawarto na okres 10 lat, która organizuje we własnym imieniu podnajem lokalu poprzez pozyskiwanie klientów, ich obsługę, prowadzenie rozliczeń i podejmowanie czynności w celu utrzymania przedmiotu najmu w stanie nadającym się do umówionego użytku. Z zapisów umowy i regulaminu wynika, że jest to najem kilku lub kilkunastodniowy (krótkoterminowy). Spółka "XY" zobowiązuje się płacić na rzecz Wnioskodawcy zmienny czynsz najmu. Kwota czynszu to 70% kwoty netto czynszu podnajmu należnego Spółce "XY" od klientów. Należny czynsz jest płatny na podstawie dwóch faktur wystawionych Spółce przez Wnioskodawcę i jego żonę Jak twierdzi Wnioskodawca apartamentów nie oddali z żoną w dzierżawę pośrednikowi na cele jego działalności. Pośrednik nie może wykorzystać na cele inne niż wynajem krótkoterminowy. Jak twierdzi Wnioskodawca apartamenty zostały oddane w konkretnym celu - wynajmu dla turystów, a pośrednik jest tylko wykonawcą tego zadania. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że powinien zastosować stawkę 8% właściwą dla usług wynajmu krótkoterminowego wymienionego w klasyfikacji PKWiU w grupie 55.2.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia stawki podatku VAT świadczonych przez niego usług w zakresie najmu na rzecz Spółki "XY", która to spółka wynajmuje od Wnioskodawcy apartament w celu dalszego podnajmu krótkoterminowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy - dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

Należy podkreślić, że zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego "Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%", wymienione zostały usługi sklasyfikowane w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - "Usługi związane z zakwaterowaniem".

Zauważyć w tym miejscu trzeba, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., PKWiU 55 zawiera usługi związane z zakwaterowaniem.

Wg wyjaśnień Głównego Urzędu Statystycznego do PKWiU dział ten obejmuje:

* usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym,

* usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.

Niektóre usługi dotyczą zapewnienia miejsca zakwaterowania lub zakwaterowania łącznie z wyżywieniem i/lub możliwością korzystania z obiektów rekreacyjnych.

Dział ten nie obejmuje: * w usług w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak:apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego odpowiednich grupowaniach Sekcji L.

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy i możliwości zastosowania obniżonej 8% stawki VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu apartamentu na rzecz Spółki "XY" zauważyć należy, że z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Zainteresowany dokonuje wynajmu apartamentu na rzez Spółki "XY", która to Spółka dokonuje na własny rachunek dalszego wynajmu lokali na cele krótkoterminowego zakwaterowania. Umowa między Wnioskodawcą a Spółką "XY" została zawarta na okres 10 lat.

Mając na uwadze powyższe informacje, w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie do świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu na rzecz Spółki "XY" nie ma zastosowania stawka podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Należy zauważyć, że fakt iż Wnioskodawca - właściciel apartamentu, wynajmuje go Spółce "XY" - podmiotowi, który wykorzystuje ten apartament do świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania na rzecz innych podmiotów, nie przesądza, o tym, że Wnioskodawca sam staje się przez to podmiotem świadczącym tego typu usługi, tj. krótkoterminowego zakwaterowania.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy jedynie usługi najmu apartamentu na rzecz podmiotu, który świadczy w dalszym etapie na własny rachunek usługi najmu krótkoterminowego.

Ponadto przedstawione we wniosku informacje nie wskazują - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - na to że świadczone przez niego usługi najmu mieszczą się w jakiejkolwiek podklasie PKWiU oznaczonej symbolem 55 - w tym również usług krótkoterminowego zakwaterowania. Powyższe potwierdza także fakt, iż jak wskazał we wniosku Wnioskodawca, umowa najmu zawarta ze Spółką obowiązuje przez okres 10 lat - co przesądza de facto o tym, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca nie świadczy usług zakwaterowania krótkoterminowego.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym wynajem apartamentu przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki "XY", która to Spółka wynajmuje przedmiotowy apartament w celu dalszego ich podnajmu krótkoterminowego, jest opodatkowany stawką podstawową w wysokości 23% w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy. Do usług najmu świadczonych przez Wnioskodawcę nie ma zastosowania stawka podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że działalność Wnioskodawcy powinna być opodatkowana stawką VAT 8% (jako mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 55 "usługi związane z zakwaterowaniem", należało ocenić jako nieprawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie, który został wskazany w pytaniu Wnioskodawcy tj. w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu. Stąd też interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla jego małżonki, jak również nie są przedmiotem interpretacji inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 42a wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej "WIS", jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.