0111-KDIB3-1.4012.648.2019.1.ICz - Samofakturowanie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2019 r. (data wpływu 3 października 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zastosowania trybu "akceptacji milczącej" w przypadku zawarcia Umowy o samofakturowanie w rozumieniu przepisu art. 106d ust. 1 ustawy;

* prawa do wystawiania faktur korygujących i duplikatów faktur w ramach Umowy o samofakturowanie;

* prawa do wystawiania faktur w ramach Umowy o samofakturowanie w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT bez konieczności zgłaszania oddzielnego żądania wystawienia faktury;

* prawa do wystawiania faktur w ramach Umowy o samofakturowanie w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT, także w sytuacji gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony;

* braku obowiązku opodatkowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o samofakturowanie

- jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zastosowania trybu "akceptacji milczącej" w przypadku zawarcia Umowy o samofakturowanie w rozumieniu przepisu art. 106d ust. 1 ustawy;

* prawa do wystawiania faktur korygujących i duplikatów faktur w ramach Umowy o samofakturowanie;

* prawa do wystawiania faktur w ramach Umowy o samofakturowanie w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT bez konieczności zgłaszania oddzielnego żądania wystawienia faktury;

* prawa do wystawiania faktur w ramach Umowy o samofakturowanie w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT, także w sytuacji gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony;

* braku obowiązku opodatkowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o samofakturowanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

"Wnioskodawca" jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest agentem ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2210 z późn. zm.) prowadzącym działalność z zakresu dystrybucji ubezpieczeń na rzecz współpracujących z Wnioskodawcą Towarzystw Ubezpieczeniowych.

Wnioskodawca - na podstawie zawartych umów współpracy - współpracuje z podmiotami mającymi siedzibę i prowadzącymi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które świadczą na jego rzecz - za wynagrodzeniem - usługi polegające na przekazywaniu potencjalnym klientom informacji na temat produktów ubezpieczeniowych znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy (dalej: "Współpracownicy"). Czynności wykonywane przez Współpracowników na rzecz Wnioskodawcy nie stanowią, stosownie do art. 6 pkt 4 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, czynności dystrybucji ubezpieczeń i nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) (dalej: "ustawa o VAT"). Wśród Współpracowników Wnioskodawcy znajdują się tak osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jak i osoby prawne oraz spółki osobowe. Niektórzy Współpracownicy Wnioskodawcy, korzystają ze zwolnienia podatkowego z podatku VAT, o który mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT. Wśród Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT znajdują się przedsiębiorcy, którzy zarejestrowani zostali jako podatnicy VAT zwolnieni, jak również przedsiębiorcy którzy takowej rejestracji nie dokonali.

Wnioskodawca w celu uproszczenia rozliczeń z aktualnymi oraz przyszłymi Współpracownikami z tytułu usług nabywanych przez Wnioskodawcę od Współpracowników zgodnie z umową współpracy planuje podpisać ze Współpracownikami, którzy wyrażą na to zgodę, umowę w przedmiocie wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w imieniu i na rzecz Współpracowników, o której mowa w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT (dalej: "Umowa o samofakturowanie").

Zgodnie z projektem Umowy o samofakturowanie Wnioskodawca - w okresie jej obowiązywania - upoważniony zostaje przez Współpracownika do wystawiania w imieniu i na rzecz Współpracownika faktur, faktur korekt oraz duplikatów faktur (dalej łącznie, również jako: "Faktury" a z osobna bez konkretnego wskazania, jako: "Faktura") z tytułu usług nabywanych przez Wnioskodawcę na podstawie łączącej Wnioskodawcę i Współpracownika umowy współpracy w zakresie przekazywania przez Współpracownika potencjalnym klientom informacji na temat produktów ubezpieczeniowych znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy. Współpracownik wyraził zgodę na dostarczanie mu Faktur w formacie PDF na podany w Umowie o samofakturowanie adres poczty elektronicznej Współpracownika to znaczy wyraził zgodę na stosowanie faktur elektronicznych, o której mowa w art. 106n ust. 1 ustawy o VAT.

W Umowie o samofakturowanie ustalono, że faktury za usługi wykonane w danym miesiącu kalendarzowym (okresie rozliczeniowym) zostaną przez Wnioskodawcę wystawione i doręczone Współpracownikowi w terminie 10 dni od dnia zakończenia okresu rozliczeniowego chyba, że Współpracownik złoży reklamację co do treści przekazanego mu za dany okres rozliczeniowy zestawienia rozliczeniowego. W takiej sytuacji faktura za usługi wykonane w danym miesiącu kalendarzowym wystawiona zostanie i doręczona Współpracownikowi do akceptacji nie później niż do 15 dnia po zakończeniu okresu rozliczeniowego z tym zastrzeżeniem, że jeżeli rozpoznanie reklamacji ulegnie przedłużeniu powyżej zastrzeżonego w umowie współpracy 3 dniowego terminu rozpoznania reklamacji faktura za okres rozliczeniowy, którego dotyczy reklamacja wystawiona zostanie na kwotę bezsporną. Zgodnie z Umową o samofakturowanie faktury korygujące oraz duplikaty faktur, wystawiane będą przez Wnioskodawcę i dostarczane Współpracownikowi w celu akceptacji zgodnie z przepisami podatkowymi, stosownie do potrzeb.

Wnioskodawca, zgodnie z Umową o samofakturowanie, zobowiązany jest do uzyskania akceptacji przez Współpracownika każdej wystawionej przez Wnioskodawcę Faktury, zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o samofakturowanie, przewidującą m.in. milczącą akceptację Faktury. Zgodnie z Umową o samofakturowanie Współpracownik ma 3 dni od dnia otrzymania Faktury wystawionej przez Wnioskodawcę na akceptację albo odmowę akceptacji Faktury. Zarówno akceptacja, jak i odmowa akceptacji Faktury winna być zgłaszana przez Współpracownika przy użyciu poczty elektronicznej na adres Wnioskodawcy podany w Umowie o samofakturowanie. Dokonując odmowy akceptacji Faktury Współpracownik zobowiązany jest do podania zastrzeżeń zgłaszanych do treści Faktury. Nieotrzymanie przez Wnioskodawcę - w 5 wyznaczonym 3 dniowym terminie - oświadczenia Współpracownika o akceptacji albo odmowie akceptacji Faktury równoznaczne jest z akceptacją Faktury przez Współpracownika w drodze tzw. "akceptu milczącego", na co zarówno Wnioskodawca oraz Współpracownik wyrazili zgodę w treści Umowy o samofakturowanie.

W okresie obowiązywania Umowy o samofakturowanie Współpracownik zobowiązał się do nie wystawiania Faktur. W umowie o samofakturowanie nie przewidziano dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za wystawianie w mieniu i na rzecz Współpracownika Faktur. Umowa o samofakturowanie zawarta zostaje na czas obowiązywania umowy współpracy. Rozwiązanie łączącej Wnioskodawcę oraz Współpracownika umowy współpracy powoduje rozwiązanie Umowy o samofakturowanie bez konieczności składania przez strony dodatkowych oświadczeń woli w tym przedmiocie. Umowa o samofakturowanie może być wypowiedziana przez każdą ze stron z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Ponadto każda ze stron może rozwiązać Umowę o samofakturowanie ze skutkiem natychmiastowym w razie rażącego naruszenia przez drugą stronę jej postanowień lub przepisów prawa dotyczących wystawiania Faktur.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym stosowana przez Wnioskodawcę procedura milczącej akceptacji Faktury (faktur, faktur korekt, duplikatów faktur) spełnia wymogi określone w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT?

2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym zawarta przez Wnioskodawcę Umowa o samofakturowanie upoważnia Wnioskodawcę, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT do wystawiania obok faktur za nabywane usługi także faktur korekt oraz duplikatów faktur?

3. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym na podstawie Umowy o samofakturowanie Wnioskodawca może wystawiać faktury w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT bez konieczności zgłaszania oddzielnego żądania wystawienia faktury, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT?

4. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca na podstawie zawartej Umowy o samofakturowanie upoważniony jest do wystawiania faktur VAT z tytułu nabywanych od Współpracowników usług, także w sytuacji gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony, zgodnie z art. 96 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT?

5. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym czynności realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o samofakturowanie polegające na wystawianiu na rzecz Współpracownika Faktur należałoby uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym stosowana przez Wnioskodawcę procedura milczącej akceptacji Faktury (faktur, faktur korekt, duplikatów faktur) spełnia wymogi określone w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

1. Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

2. Jednocześnie zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

3. Biorąc pod uwagę powołane przepisy ustawy o VAT, wdrożenie procedury samofakturowania jest możliwe przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

* podmiotem wystawiającym fakturę jest podatnik VAT, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub osoba prawna niebędąca podatnikiem nabywająca towary lub usługi od podatnika;

* wystawiane faktury VAT dokumentują określone rodzaje czynności, wymienione w art. 106d ust. 1 pkt 1-3 ustawy o VAT (w tym dostawę towarów oraz świadczenie usług];

* strony transakcji wcześniej zawarły umowę w sprawie wystawiania faktur w systemie tzw. samofakturowania;

* w zawartej umowie została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego czynności udokumentowanych fakturą.

4. Powołany przepis art. 106d ust. 1 ustawy o VAT nie przewiduje żadnych szczególnych wymogów odnośnie formy umowy o samofakturowanie, jak również ograniczeń lub wymogów odnośnie sposobu zatwierdzania przez podatnika faktur, wystawionych w jego imieniu i na jego rzecz przez nabywcę, w procedurze samofakturowania. Strony umowy o samofakturowanie mogą zatem w dowolny sposób kształtować formę zatwierdzania poszczególnych faktur wystawianych przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika - sprzedawcy towarów lub usług.

5. Mając na uwadze powyższe przewidziana w Umowie o samofakturowanie procedura zatwierdzania Faktur spełnia wymogi opisane w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT przedmiotem akceptacji przez Współpracownika jest bowiem każda poszczególna Faktura (faktura, faktura korekta, duplikat faktury) wystawiona w jego imieniu i na jego rzecz przez Wnioskodawcę, przyjęta zaś procedura zatwierdzania zapewnia Współpracownikowi realną możliwość weryfikacji i zgłoszenia zastrzeżeń co do treści wystawionej w jego imieniu i na jego rzecz Faktury poprzez zgłoszenie w zakreślonym terminie zastrzeżeń na adres poczty elektronicznej Wnioskodawcy. Podkreślić jednocześnie należy, iż wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny (tak art. 60 k.c.). Tym samym bierne zachowanie się Współpracownika rozumiane, jako brak wyraźnego oświadczenia o akceptacji lub odmowie akceptacji wystawionej w jego imieniu i na jego rzecz przez Wnioskodawcę Faktury należy traktować, jako oświadczenie o akceptacji Faktury w trybie tzw. "akceptu milczącego" z uwagi na fakt, iż strony w Umowie o samofakturowanie wyraźnie określiły skutki braku aktywności po stronie Współpracownika, jako akceptację z jego strony treści Faktury.

6. Zdaniem Wnioskodawcy ponieważ przepisy ustawy o VAT nie określają w jakiej konkretnie formie ma być dokonane zatwierdzenie Faktur wystawionych w systemie samofakturowania, ani nie wskazują żadnych niedopuszczalnych form zatwierdzania, należy przyjąć, iż każda określona przez strony w Umowie o samofakturowanie forma zatwierdzania faktur - w tym milcząca akceptacja faktur - jest dopuszczalna, prawidłowa i spełnia warunki ustawy o VAT.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym zawarta przez Wnioskodawcę Umowa o samofakturowanie upoważnia Wnioskodawcę, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT do wystawiania obok faktur za nabywane usługi także faktur korekt oraz duplikatów faktur.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

1. Stosownie do art. 106d ust. 1 ustawy o VAT podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

2. W treści art. 106d ust. 1 ustawy o VAT, regulującym zasady samofakturowania ustawodawca przewidział, iż podmiot wymieniony w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nabywający towary oraz usługi od podatnika uprawniony jest po spełnieniu określonych w tym przepisie warunków do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika.

3. Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

4. Jednocześnie, zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

5. Stosownie do art. 1061 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:

6. Mając na uwadze fakt, iż posługując się w treści przepisu art. 106d ust. 1 ustawy o VAT pojęciem faktury, ustawodawca nie dokonuje rozróżnienia na faktury dokumentujące transakcje, o których mowa w art. 106b ust. 1 ustawy o VAT oraz faktury korygujące wystawione w warunkach, o których mowa w art. 106j ust. 1 ustawy o VAT i duplikaty faktur wystawione w warunkach określonych w art. 1061 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w tym stanie rzeczy zgodnie z utrwaloną zasadą wykładni prawa - lege non distinguente nec nostrum est distinguere, jeżeli ustawa nie zawiera rozróżnienia, nie jest zasadne czynienie tego rozróżnienia przez stosującego ustawę.

7. W świetle powyższego, w opisanym zdarzeniu przyszłym, zawarcie przez Wnioskodawcę Umowy o samofakturowanie w treści, której Współpracownik upoważni Wnioskodawcę do wystawienia w jego imieniu i na jego rzecz faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur umożliwi Wnioskodawcy wystawianie zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, art. 1061 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur. Powyższy wniosek znajduje przy tym literalne potwierdzenie w treści przepisu art. 1061 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, który przewiduje warunki wystawienia duplikatu faktury przez nabywcę, o którym mowa w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT (to jest podmiot samofakturujący).

Ad. 3.

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym na podstawie Umowy o samofakturowanie Wnioskodawca może wystawiać faktury w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT bez konieczności zgłaszania oddzielnego żądania wystawienia faktury, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

1. Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

2. Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT, faktury mogą być wystawiane przez podmiot nabywający towary lub usługi w przypadku gdy dostawcą towarów lub świadczeniodawcą jest podatnik. Definicja podatnika została sformułowana w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

3. Z treści przywołanych przepisów wynika, że o statusie podatnika podatku VAT rozstrzyga samodzielne wykonywanie działalności gospodarczej rozumianej jako:

* wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody,

* czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

a nie wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

4. Podsumowując fakt korzystania ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT nie pozbawia przedsiębiorcy statusu podatnika podatku VAT w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Powyższe wynika również z literalnej treści przepisu:

* art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku,

* art. 113 ust. 9 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

5. Jednocześnie przepis art. 106d ust. 1 ustawy o VAT regulujący kwestię samofakturowania nie stawia żadnych dodatkowych wymogów dotyczących podatnika w imieniu, którego nabywca towarów oraz usług dokonuje fakturowania. Stosownie do powyższego w ocenie Wnioskodawcy nie ma przeszkód, żeby Wnioskodawca na podstawie zawartej Umowy o samofakturowanie wystawiał w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT faktury dokumentujące wykonane przez tych Współpracowników usługi.

6. Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy o VAT podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Oznaczyć jednak należy, iż w razie ziszczenia się warunków określonych w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT obowiązek taki może być na niego nałożony. Stosownie do powołanego przepisu art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT: na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek stawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

7. Wskazać należy, iż przepis art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, który obowiązek wystawienia faktury przez podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT wiąże z żądaniem nabywcy zgłoszonym w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę nie określa w jaki sposób i w takiej formie nabywca ma takowe żądanie zgłosić. Powołany przepis określa jedynie termin w którym żądanie takie może być przez nabywcę skutecznie złożone. Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż w sytuacji w której Wnioskodawca, jako nabywca usług świadczonych przez Współpracownika korzystającego ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT został upoważniony przez Współpracownika do wystawiania w jego imieniu i na jego rzecz faktur to w ramach dokonanego upoważnienia Wnioskodawca wystawiając fakturę zgodnie z treścią zawartej Umowy o samofakturowanie wyraża w ten sposób żądanie wystawienia faktury, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Podkreślić bowiem należy, iż wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny (tak art. 60 k.c.). Tym samym zachowanie Wnioskodawcy w postaci wystawienia faktury w imieniu i na rzecz Współpracownika korzystającego z podmiotowego zwolnienia z podatku VAT (art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT) potraktować należy, jako zgłoszenie żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

8. Jednocześnie mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z Umową o samofakturowanie do wystawienia faktury za usługi wykonane w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu kalendarzowym) w terminie do 10 dnia, w pewnych zaś przypadkach do 15 dnia po zakończeniu okresu rozliczeniowego - w opisanym zdarzeniu przyszłym - do terminu wystawienia faktur stosować należy art. 106i ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania - jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca w którym dostarczono towar lub wykonano usługę. Wobec treści powołanych przepisów wystawienie przez Wnioskodawcę faktury w zakreślonym w Umowie o samofakturowanie terminie stanowi zgłoszenie żądania wystawienia faktury i jednoczesną realizację tego żądania, zgodnie z przepisem art. 106i ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, określającym termin wystawienia faktury.

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca na podstawie zawartej Umowy o samofakturowanie upoważniony jest do wystawiania faktur z tytułu nabywanych od Współpracowników usług, także w sytuacji gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony, zgodnie z art. 96 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

1. Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

2. Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT, faktury mogą być wystawiane przez podmiot nabywający towary lub usługi w przypadku gdy dostawcą towarów lub świadczeniodawcą jest podatnik. Definicja podatnika została sformułowana w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

3. Z treści przywołanych przepisów wynika, że o statusie podatnika podatku VAT rozstrzyga samodzielne wykonywanie działalności gospodarczej rozumianej jako:

* wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody,

* czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

a nie wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

4. Podsumowując fakt korzystania ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT nie pozbawia statusu podatnika podatku VAT w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Powyższe wynika również z literalnej treści przepisu:

* art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie liczą się kwoty podatku,

* art. 113 ust. 9 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

5. Jednocześnie przepis art. 106d ust. 1 ustawy o VAT regulujący kwestię samofakturowania nie stawia żadnych dodatkowych wymogów dotyczących podatnika w imieniu, którego nabywca towarów oraz usług dokonuje fakturowania.

6. Wskazać należy, iż zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, zastrzeżeniem ust. 3. Stosownie zaś do ust. 3 podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na odstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT; naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

7. Z powyżej powołanych przepisów wynika, że podatnicy korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT mogą, ale nie muszą dokonać rejestracji, jako podatnicy VAT zwolnieni. Zaznaczyć przy tym należy, iż podmioty te nie mają w świetle przepisu art. 106b ust. 2 ustawy o VAT obowiązku wystawienia faktury, niemniej jednak w razie ziszczenia się warunków określonych w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT obowiązek taki może być na nich nałożony. Stosownie do powołanego przepisu art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT: na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata "dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

8. Przepis art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, który reguluje obowiązek wystawienia faktury przez podatnika korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT nie uzależnia prawa do wystawienia faktury od rejestracji podatnika w charakterze podatnika zwolnionego zgodnie z art. 96 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT.

9. W tym miejscu zaznaczyć należy, iż rejestracja podatnika w charakterze podatnika VAT zwolnionego w celu wystawiania przez niego faktur nie może być łączona z prawem do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (tj. zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) lub prawem żądania zwrotu różnicy podatku należnego (art. 87 ust. 1 ustawy o VAT), ponieważ zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

10. Mając na uwadze powyższe Współpracownik korzystający ze zwolnienia podatkowego w podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT może wystawiać faktury, zaś uprawnienie to na podstawie Umowy o samofakturowanie może zostać udzielone Wnioskodawcy także wtedy, gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony zgodnie z art. 96 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT.

Ad. 5

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym czynności realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o samofakturowanie polegające na wystawianiu na rzecz Współpracownika Faktur nie należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. Stosownie do art. 8 ust. 1 rzez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

3. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Z przepisu tego wynika, że co do zasady opodatkowaniu podlega jedynie odpłatne świadczenie usług, a usługi świadczone nieodpłatnie - co do zasady - nie podlegają opodatkowaniu, niezależnie od tego, czy nieodpłatność jest istotą danej usługi, czy też usługa została wykonana bez wynagrodzenia.

4. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług. Za taki wyjątek uznać należy unormowanie przyjęte w przepisie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z powołanym przepisem za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

5. Odnosząc powołane powyżej przepisy ustawy o VAT do przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż na podstawie Umowy o samofakturowanie Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku VAT zobowiązał się w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa do realizacji na rzecz swojego kontrahenta to jest Współpracownika (osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej, spółki osobowej) z którym wiąże go cywilnoprawna umowa współpracy usług polegających na wystawianiu w imieniu i na rzecz Współpracownika Faktur. Określone w Umowie o samofakturowanie usługi Wnioskodawca wykonywać będzie na rzecz Współpracownika nieodpłatnie.

6. Jednocześnie zaznaczyć należy, że w ramach opisanego zdarzenia przyszłego nie została spełniona hipoteza art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, skutkiem czego byłoby uznanie nieodpłatnie świadczonych przez Wnioskodawcę usług, jako usług odpłatnych podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

7. Przedmiotem usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Współpracownika nie jest wykorzystanie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika, tym samym do opisanego zdarzenia przyszłego nie znajdzie zastosowanie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

8. Jeżeli chodzi zaś o treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT to wskazać należy, iż:

* przedmiotem usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie są cele osobiste, rozumiane jako zaspokajanie własnej (prywatnej) potrzeby niezwiązanej z prowadzonym przedsiębiorstwem: Wnioskodawcy, a także jego pracowników, byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

* inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

9. Zaznaczyć należy, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Współpracownika to usługi świadczone na rzecz kontrahenta to jest podmiotu zewnętrznego wobec Wnioskodawcy to znaczy niemieszczącego się w kategorii pracowników, byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Realizowane przez Wnioskodawcę usługi wykonywane są przez niego w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa w celach bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Świadczenia polegające na wystawianiu w imieniu i na rzecz Współpracowników Faktur mają bowiem bezpośredni związek z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i służą realizacji celów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy to znaczy mają ułatwić Wnioskodawcy rozliczanie i dokumentowanie nabywania od Współpracowników (niezależnych przedsiębiorców) usług związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, gdzie elementem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest nabywanie usług polegających na informowaniu o produktach znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy.

10. W tym stanie rzecz w ocenie Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie usług polegających na wystawianiu w imieniu i na rzecz Współpracowników Faktur nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w kwestii:

* zastosowania trybu "akceptacji milczącej" w przypadku zawarcia Umowy o samofakturowanie w rozumieniu przepisu art. 106d ust. 1 ustawy;

* prawa do wystawiania faktur korygujących i duplikatów faktur w ramach Umowy o samofakturowanie;

* prawa do wystawiania faktur w ramach Umowy o samofakturowanie w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT bez konieczności zgłaszania oddzielnego żądania wystawienia faktury;

* prawa do wystawiania faktur w ramach Umowy o samofakturowanie w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT, także w sytuacji gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony;

* braku obowiązku opodatkowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o samofakturowanie

- jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 106a pkt 1 i 2 ustawy o VAT, przepisy Działu XI Rozdziału 1 zatytułowanego "Faktury" stosuje się do:

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy - na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy - podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy - faktura powinna zawierać w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz "samofakturowanie".

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że samofakturowanie może zostać zastosowane pod warunkiem istnienia wcześniej zawartej (a zatem zawartej przed wystawieniem pierwszej faktury przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika dokonującego sprzedaży) umowy. Ustawodawca nie określa żadnych - poza jednym - elementów, które umowa ta powinna zawierać. Tym jedynym określonym przez ustawodawcę elementem, który powinien zostać ujęty w przedmiotowej umowie jest określenie procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, w imieniu i na rzecz którego faktury są wystawiane.

Należy wskazać, iż przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, nie wskazują natomiast, jak procedura ta ma być określona. Jednocześnie należy wskazać, iż przepisy w zakresie podatku VAT nie przewidują jakichkolwiek ograniczeń lub wymogów odnośnie sposobu zatwierdzania przez podatnika faktur, wystawionych w jego imieniu i na jego rzecz przez nabywcę, w procedurze samofakturowania. Strony umowy o samofakturowaniu mogą zatem w dowolny sposób kształtować formę zatwierdzania poszczególnych faktur wystawianych przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika - sprzedawcy towarów lub usług.

Jednakże, w najlepszym interesie podatnika dokonującego dostawy towarów (świadczącego usługę) jest to, aby procedura ta była właściwie określona i przestrzegana, albowiem wystawienie faktury przez nabywcę towaru lub usługi oznacza określenie kwoty podatku należnego po stronie podatnika, który dokonał dostawy towarów lub wykonał usługę. W sytuacji, gdy nabywca nie przedstawi faktury do akceptacji sprzedawcy, to i tak dostawca nie będzie zwolniony z obowiązku odprowadzenia podatku należnego z tytułu dokonanej dostawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - na podstawie zawartych umów współpracy - współpracuje z podmiotami mającymi siedzibę i prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które świadczą na jego rzecz - za wynagrodzeniem - usługi polegające na przekazywaniu potencjalnym klientom informacji na temat produktów ubezpieczeniowych znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy. Wśród Współpracowników Wnioskodawcy znajdują się tak osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jak i osoby prawne oraz spółki osobowe.

Wnioskodawca w celu uproszczenia rozliczeń z aktualnymi oraz przyszłymi Współpracownikami z tytułu usług nabywanych przez Wnioskodawcę od Współpracowników zgodnie z umową współpracy planuje podpisać ze Współpracownikami, którzy wyrażą na to zgodę, umowę w przedmiocie wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w imieniu i na rzecz Współpracowników, o której mowa w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT - "Umowa o samofakturowanie".

Zgodnie z projektem Umowy o samofakturowanie Wnioskodawca - w okresie jej obowiązywania - upoważniony zostaje przez Współpracownika do wystawiania w imieniu i na rzecz Współpracownika faktur, faktur korekt oraz duplikatów faktur z tytułu usług nabywanych przez Wnioskodawcę na podstawie łączącej Wnioskodawcę i Współpracownika umowy współpracy w zakresie przekazywania przez Współpracownika potencjalnym klientom informacji na temat produktów ubezpieczeniowych znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy. Współpracownik wyraził zgodę na dostarczanie mu Faktur w formacie PDF na podany w Umowie o samofakturowanie adres poczty elektronicznej Współpracownika to znaczy wyraził zgodę na stosowanie faktur elektronicznych, o której mowa w art. 106n ust. 1 ustawy o VAT. W Umowie o samofakturowanie ustalono, że faktury za usługi wykonane w danym miesiącu kalendarzowym (okresie rozliczeniowym) zostaną przez Wnioskodawcę wystawione i doręczone Współpracownikowi w terminie 10 dni od dnia zakończenia okresu rozliczeniowego chyba, że Współpracownik złoży reklamację co do treści przekazanego mu za dany okres rozliczeniowy zestawienia rozliczeniowego. W takiej sytuacji faktura za usługi wykonane w danym miesiącu kalendarzowym wystawiona zostanie i doręczona Współpracownikowi do akceptacji nie później niż do 15 dnia po zakończeniu okresu rozliczeniowego z tym zastrzeżeniem, że jeżeli rozpoznanie reklamacji ulegnie przedłużeniu powyżej zastrzeżonego w umowie współpracy 3 dniowego terminu rozpoznania reklamacji faktura za okres rozliczeniowy, którego dotyczy reklamacja wystawiona zostanie na kwotę bezsporną. Zgodnie z Umową o samofakturowanie faktury korygujące oraz duplikaty faktur, wystawiane będą przez Wnioskodawcę i dostarczane Współpracownikowi w celu akceptacji zgodnie z przepisami podatkowymi, stosownie do potrzeb.

Wnioskodawca, zgodnie z Umową o samofakturowanie, zobowiązany jest do uzyskania akceptacji przez Współpracownika każdej wystawionej przez Wnioskodawcę Faktury, zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o samofakturowanie, przewidującą m.in. milczącą akceptację Faktury. Zgodnie z Umową o samofakturowanie Współpracownik ma 3 dni od dnia otrzymania Faktury wystawionej przez Wnioskodawcę na akceptację albo odmowę akceptacji Faktury. Zarówno akceptacja, jak i odmowa akceptacji Faktury winna być zgłaszana przez Współpracownika przy użyciu poczty elektronicznej na adres Wnioskodawcy podany w Umowie o samofakturowanie. Dokonując odmowy akceptacji Faktury Współpracownik zobowiązany jest do podania zastrzeżeń zgłaszanych do treści Faktury. Nieotrzymanie przez Wnioskodawcę - w wyznaczonym 3 dniowym terminie - oświadczenia Współpracownika o akceptacji albo odmowie akceptacji Faktury równoznaczne jest z akceptacją Faktury przez Współpracownika w drodze tzw. "akceptu milczącego", na co zarówno Wnioskodawca oraz Współpracownik wyrazili zgodę w treści Umowy o samofakturowanie.

Wątpliwości Wnioskodawcy (w kwestii objętej pytaniem nr 1) dotyczą ustalenia czy w opisanym zdarzeniu przyszłym stosowana przez Wnioskodawcę procedura milczącej akceptacji Faktury (faktur, faktur korekt, duplikatów faktur) spełnia wymogi określone w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, między Wnioskodawcą i Współpracownikami będą zawarte umowy w sprawie wystawiania faktur przez nabywcę w imieniu i na rzecz usługodawcy.

Z przedstawionej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur wynika również, że zatwierdzenie faktury nastąpi przez kontrahenta Wnioskodawcy wówczas, gdy nieotrzymanie przez Wnioskodawcę - w wyznaczonym 3 dniowym terminie - oświadczenia Współpracownika o akceptacji albo odmowie akceptacji Faktury równoznaczne jest z akceptacją Faktury przez Współpracownika w drodze tzw. "akceptu milczącego", na co zarówno Wnioskodawca oraz Współpracownik wyrazili zgodę w treści Umowy o samofakturowanie.

Zatem zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, ważne jest aby strony transakcji potrafiły udowodnić, że porozumienie takie zostało zawarte, i że sprzedawca zatwierdza poszczególne faktury według określonej przez strony zasady.

Odnosząc się do przedstawionej we wniosku metody akceptacji faktur, zgodnie z którą Wnioskodawca, zobowiązany jest do uzyskania akceptacji przez Współpracownika każdej wystawionej przez Wnioskodawcę Faktury, zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o samofakturowanie, przewidującą m.in. milczącą akceptację, należy jeszcze raz wskazać, że przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, w imieniu i na rzecz którego wystawiane są faktury nie wskazują natomiast, jak procedura ta ma być określona. Istotne jest, aby procedura akceptacji faktur została określona w umowie.

Jak wyjaśnia Wnioskodawca - zgodnie z Umową o samofakturowanie - Współpracownik ma 3 dni od dnia otrzymania Faktury wystawionej przez Wnioskodawcę na akceptację albo odmowę akceptacji Faktury. Zarówno akceptacja, jak i odmowa akceptacji Faktury winna być zgłaszana przez Współpracownika przy użyciu poczty elektronicznej na adres Wnioskodawcy podany w Umowie o samofakturowanie. Dokonując odmowy akceptacji Faktury Współpracownik zobowiązany jest do podania zastrzeżeń zgłaszanych do treści Faktury. Nieotrzymanie przez Wnioskodawcę - w wyznaczonym 3 dniowym terminie - oświadczenia Współpracownika o akceptacji albo odmowie akceptacji Faktury równoznaczne jest z akceptacją Faktury przez Współpracownika w drodze tzw. "akceptu milczącego", na co zarówno Wnioskodawca oraz Współpracownik wyrazili zgodę w treści Umowy o samofakturowanie.

Zatem zdaniem tut. Organu, powyższe działanie będzie oznaczać spełnienie warunku istnienia określonej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez kontrahenta, o którym mowa w art. 106d ust. 1 ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że akceptacja faktur w sposób milczący, tj. gdy w terminie określonym w umowie dostawca nie zgłosi niezgodności w stosunku do faktury wystawionej przez Wnioskodawcę, wypełnia dyspozycje art. 106d ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1, jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy (w kwestii objętej pytaniem nr 2) dotyczą ustalenia czy w opisanym zdarzeniu przyszłym zawarta przez Wnioskodawcę Umowa o samofakturowanie upoważnia Wnioskodawcę, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT do wystawiania obok faktur za nabywane usługi także faktur korekt oraz duplikatów faktur.

Odnosząc się do przedstawionej kwestii należy wskazać, że elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

W myśl art. 106i ust. 2 jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy przypadku gdy po wystawieniu faktury:

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, faktura korygująca powinna zawierać:

Jak stanowi ust. 3 tegoż artykułu, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

Z zacytowanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Faktura korygująca jest specyficznym rodzajem faktury. Istotą faktury korygującej jest korekta faktury pierwotnej. Celem jej wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie.

Tym samym należy przyjąć, że przepisy art. 106d ustawy o VAT dotyczą również możliwości wystawienia faktur korygujących.

Odnosząc się do opisu sprawy stwierdzić należy, w świetle braku ustawowych ograniczeń, czy też dodatkowych wymogów w zakresie sposobu akceptacji faktur korygujących, opisana we wniosku procedura samofakturowania może zostać wprowadzona i może dotyczyć również wystawienia faktur korygujących. Ważne jest aby procedura ta była wynikiem obustronnej zgody wyrażonej w zawartej wcześniej umowie o samofakturowanie.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że opisana we wniosku procedura samofakturowania, zgodnie z którą faktury pierwotne oraz faktury korygujące będą wystawiane przez Wnioskodawcę, a zatwierdzanie poszczególnych faktur odbywać się będzie również w oparciu o mechanizm milczącego zatwierdzania faktur, tj. zatwierdzenie faktury nastąpi przez kontrahenta Wnioskodawcy wówczas, gdy w terminie określonym w umowie nie zgłosi on sprzeciwu lub uwag w stosunku do faktury korygującej wystawionej przez Wnioskodawcę - będzie oznaczać spełnienie warunku istnienia określonej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez kontrahenta, o którym mowa w art. 106d ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2, jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy (w kwestii objętej pytaniem nr 3) dotyczą ustalenia czy w opisanym zdarzeniu przyszłym na podstawie Umowy o samofakturowanie Wnioskodawca może wystawiać faktury w imieniu i na rzecz Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT bez konieczności zgłaszania oddzielnego żądania wystawienia faktury, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy mieć na uwadze niżej wskazane przepisy, i tak:

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy - na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 19 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że podatnik prowadzący sprzedaż zwolnioną od podatku, w myśl artykułu 106b ust. 2 ustawy o VAT nie ma obowiązku wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej. Jednak wyjątek w tej kwestii stanowi art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Tym samym przedsiębiorca zwolniony z VAT będzie obowiązany wystawić fakturę na żądanie nabywcy, o ile takie żądanie zostanie zgłoszone.

Wobec tego, w ocenie Organu, skoro strony Umowy o samofakturowanie ustalą, że usługi realizowane przez Współpracowników na rzecz Wnioskodawcy będą dokumentowane fakturami VAT, to takie ustalenie powinno być traktowane na równi ze zgłoszeniem żądania wystawiania faktur, o którym mowa w art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 3, jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy (w kwestii objętej pytaniem nr 4) dotyczą ustalenia czy w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku Współpracowników korzystających ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca na podstawie zawartej Umowy o samofakturowanie upoważniony jest do wystawiania faktur VAT z tytułu nabywanych od Współpracowników usług, także w sytuacji gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony, zgodnie z art. 96 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15 - zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy - u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Wobec tego należy uznać, że nie każdy podmiot działający w charakterze podatnika VAT musi dokonywać podatkowej rejestracji.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy zauważyć, że ustawodawca, co do zasady, przewidział zastosowanie zwolnienia dla podatników, u których wielkość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie 200.000 zł oraz dla podatników rozpoczynających sprzedaż w trakcie roku, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200.000 zł. Dodatkowo ustawodawca ograniczył możliwość zastosowania zwolnienia w stosunku do czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Regulacja określona w art. 106b ust. 2 ustawy wyraża zasadę, zgodnie z którą nie ma obowiązku wystawiania faktury dla sprzedaży zwolnionej od podatku. Przepis ten pozwala, aby faktury nie były wystawiane dla czynności zwolnionych na mocy ustawy bądź na mocy przepisów wykonawczych.

Nie pozbawia on jednakże podatników (również nie zarejestrowanych) dokonujących tych czynności prawa do wystawiania faktury dokumentującej te czynności. Wystawienie faktury dla sprzedaży zwolnionej jest, co do zasady, pozostawione wyborowi wykonującego czynność opodatkowaną na podstawie przepisów ustawy o podatku VAT.

Na podstawie delegacji ustawowej zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485).

W Rozdziale 2 tego rozporządzenia "Przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy, oraz zakres tych danych" przewidziano następujące sytuacje, w których ilość danych, jakie winna zawierać faktura, może być określona w węższym - niż w ustawie - zakresie.

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

W § 3 pkt 3 powołanego rozporządzenia wskazano, że faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a-g.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że podatnik prowadzący sprzedaż zwolnioną od podatku, w myśl artykułu 106b ust. 2 ustawy o VAT nie ma obowiązku wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej. Jednak wyjątek w tej kwestii stanowi art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Tym samym przedsiębiorca zwolniony z VAT będzie obowiązany wystawić fakturę na żądanie nabywcy, o ile takie żądanie zostanie zgłoszone.

Wobec tego, w ocenie Organu, skoro strony Umowy o samofakturowanie ustalą, że usługi realizowane przez Współpracowników na rzecz Wnioskodawcy będą dokumentowane fakturami VAT, to takie ustalenie powinno być traktowane na równi ze zgłoszeniem żądania wystawiania faktur, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Wobec tego podatnik prowadzący sprzedaż zwolnioną od podatku (również nie zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony), w myśl artykułu 106b ust. 2 ustawy o VAT nie ma obowiązku wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Jednak wyjątek w tej kwestii stanowi art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Zatem podatnik, który korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy (nie zarejestrowany), czyli ze względu na nieprzekroczenie limitu 200 tys. zł posiada prawo do wystawienia faktury dokumentującej dostawę towaru lub świadczenie usługi.

Wobec tego skoro strony Umowy o samofakturowanie ustalą, że usługi realizowane przez Współpracowników na rzecz Wnioskodawcy będą dokumentowane fakturami VAT, to takie ustalenie powinno być traktowane na równi ze zgłoszeniem żądania wystawiania faktur, o którym mowa w art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca na podstawie zawartej Umowy o samofakturowanie upoważniony jest do wystawiania faktur z tytułu nabywanych od Współpracowników usług, także w sytuacji gdy Współpracownik nie został zarejestrowany, jako podatnik VAT zwolniony, zgodnie z art. 96 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy (w kwestii objętej pytanie nr 5) dotyczą ustalenia czy w opisanym zdarzeniu przyszłym czynności realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o samofakturowanie, polegające na wystawianiu na rzecz Współpracownika Faktur należałoby uznać za odpłatne świadczenie i usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym uznać należy, że pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu lub na zaniechaniu stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy podkreślić, że czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE wyrażonym w szeregu orzeczeń (por. C-16/93, C-89/81C-154/80, C-498/99) za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu, uważane mogą być takie sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem.

W orzeczeniu C-154/80 Trybunał stwierdził, że podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi "jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę i że usługa jest tym samym opodatkowana tylko, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem". Do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie zidentyfikowanego odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności, przy czym aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy ta czynność skutkuje uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Należy podkreślić, iż świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi. Skoro opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, to znaczy, że istnieje stosunek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów. Działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane przez wykonawcę usługi następuje w zamian za wykonanie usługi na rzecz jej odbiorcy. Pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek.

Z opisu sprawy wynika, ze Umowa o samofakturowanie zawarta zostaje na czas obowiązywania umowy współpracy. Umowa o samofakturowanie może być wypowiedziana przez każdą ze stron z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Ponadto każda ze stron może rozwiązać Umowę o samofakturowanie ze skutkiem natychmiastowym w razie rażącego naruszenia przez drugą stronę jej postanowień lub przepisów prawa dotyczących wystawiania Faktur. Rozwiązanie łączącej Wnioskodawcę oraz Współpracownika umowy współpracy powoduje rozwiązanie Umowy o samofakturowanie bez konieczności składania przez strony dodatkowych oświadczeń woli w tym przedmiocie.

W umowie o samofakturowanie nie przewidziano dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za wystawianie w mieniu i na rzecz Współpracownika Faktur.

W świetle przywołanych regulacji oraz przedstawionych okoliczności sprawy wskazać należy, że w rozpatrywanym przypadku nie zostały wypełnione wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie, iż mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, w rozumieniu z art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem jak wyjaśniono w umowie o samofakturowanie nie przewidziano dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za wystawianie w mieniu i na rzecz Współpracownika Faktur.

Skoro Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia za czynność wystawiania faktur VAT w imieniu i na rzecz podatnika dokonującego świadczenia usług ubezpieczeniowych to czynność ta nie wypełnia definicji usługi wskazanej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Wskazane okoliczności prowadzą do uznania, że w opisanej sytuacji nie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług wskazanym w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Aby zatem odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy należy rozstrzygnąć, czy opisane ww. czynności nie wypełniają dyspozycji nieodpłatnego świadczenia usług zawartego w art. 8 ust. 2, które również po spełnieniu wskazanych w tym przepisie warunków podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako nieodpłatne świadczenie usług.

Jak wynika, z powołanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wyłącznie te nieodpłatne świadczenia, które nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Zatem należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów i służą potrzebom osobistym podmiotom wymienionym w omawianym przepisie.

Z okoliczności sprawy wynika, że realizowane przez Wnioskodawcę usługi wykonywane są przez niego w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa w celach bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Świadczenia polegające na wystawianiu w imieniu i na rzecz Współpracowników faktur mają bowiem bezpośredni związek z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i służą realizacji celów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, to znaczy mają ułatwić Wnioskodawcy rozliczanie i dokumentowanie nabywania od Współpracowników (niezależnych przedsiębiorców) usług związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalności gospodarczą, gdzie elementem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest nabywanie usług polegających na informowaniu o produktach znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy.

Analizując opis sprawy stwierdzić należy, że nieodpłatne świadczenia, które wykonuje Wnioskodawca w związku z wystawianiem faktur w imieniu i na rzecz Współpracowników, stanowią nieodpłatne świadczenie usług, nie podlegające opodatkowaniu bowiem działania Wnioskodawcy będą mieć cel gospodarczy polegający na ułatwieniu Wnioskodawcy rozliczanie i dokumentowanie nabywania od Współpracowników usług.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie ww. czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o samofakturowanie nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl