0111-KDIB3-1.4012.639.2019.2.MG - Zwolnienie z VAT usług najmu lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 27 września 2019 r. (data wpływu 3 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z 4 listopada 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu lokalu mieszkalnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 listopada 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 25 października 2019 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.639.2019.1.MG.

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wraz z małżonkiem właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, która to nieruchomość zgodnie z informacją znajdującą się w akcie notarialnym została nabyta przez Nich na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Jednym z przedmiotów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi - PKD 68.20.Z. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość powyższa została zakupiona od osoby prywatnej, nabycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych firmy i jest amortyzowana.

Wnioskodawczyni zawarła z przedsiębiorstwem X umowę najmu przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie z podpisaną umową najmu, przedmiot najmu został oddany najemcy do wykorzystania wyłącznie na cele mieszkalne. Najemca w podpisanej umowie wskazał, iż w przedmiocie najmu będą zamieszkiwać od 4 do 6 osób związanych z najemcą stosunkiem pracy. Z podpisanej umowy wynika również, iż zawarcie umowy nie upoważnia najemcy do rejestrowania w przedmiocie najmu działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni z tytułu najmu przedmiotowej nieruchomości wystawia najemcy fakturę VAT sprzedaży stosując zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.). Od zakupu towarów i usług związanych z przedmiotową nieruchomością, jako związanych ze sprzedażą nieopodatkowaną nie jest odliczany podatek VAT naliczony.

Pismem z 4 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis sprawy w następujący sposób:

Wnioskodawczyni wynajmuje nieruchomość w imieniu własnym i na własny rachunek w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Najem wykonywany jest na rzecz przedsiębiorstwa X będącego osoba prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przedsiębiorstwo X wynajmuje od Wnioskodawczyni nieruchomość wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych zatrudnionych pracowników. Powyższe jednoznacznie wynika z umowy najmu. Zgodnie z podpisaną umową najmu, przedmiot najmu został oddany najemcy do wykorzystania wyłącznie na cele mieszkalne. Najemca w podpisanej umowie wskazał, iż w przedmiocie najmu będą zamieszkiwać od 4 do 6 osób związanych z najemcą stosunkiem pracy. Z podpisanej umowy wynika również, iż zawarcie umowy nie upoważnia najemcy do rejestrowania w przedmiocie najmu działalności gospodarczej.

Z informacji uzyskanych od Najemcy wynika, iż najemca udostępnia lokal mieszkalny swoim pracownikom nieodpłatnie.

Symbol PKWIU dla wymienionej w opisie sprawy usługi najmu nieruchomości to: 68.20.11.0 - Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawczynię usługi najmu lokalu mieszkalnego korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zastosowanie zwolnienia dla najmu nieruchomości jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu, czyli musi to być lokal mieszkalny, oraz subiektywnych odnoszących się do przeznaczenia wynajmowanego lokalu, czyli musi to być cel mieszkaniowy, który nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem. Ponadto świadczenie usługi powinno być dokonane na własny rachunek.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Zatem najem nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy.

Zgodnie ze stanowiskiem reprezentowanym w wydawanych interpretacjach przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej podatnik VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Dotyczy to zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca. W niniejszej sprawie, lokal mieszkalny jest wynajmowany najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (co wynika z zawartej umowy). Ostatecznym celem oddania w najem lokalu mieszkalnego jest bowiem zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników najemcy w związku z ich stałym pobytem na czas wykonywanej pracy.

Nie jest istotne, że pracownicy najemcy nie są stroną najmu, bowiem w ich imieniu występuje pracodawca (najemca), zatem sens wynajmu stanowi zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników w czasie, w którym pełnią oni obowiązki służbowe.

W wydawanych interpretacjach Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej niejednokrotnie wskazywał, iż art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Przy czym usługa najmu nieruchomości mieszkalnych może korzystać ze zwolnienia z VAT, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których jednoznacznie wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Reasumując:

Z umowy najmu dla podmiotu gospodarczego zawartej przez Wnioskodawczynię jednoznacznie wynika, że jest to najem budynku mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wynajmujący oddaje w użytkowanie najemcy mieszkanie z przeznaczeniem na cele mieszkalne, celem jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych pracowników wynajmującego. W umowie nie jest określony inny cel niż mieszkaniowy. Co istotne umowa zawiera zapis o braku upoważnienia wynajmującego do rejestrowania w przedmiocie najmu działalności gospodarczej, co dodatkowo wskazuje na wyłączny cel mieszkaniowy przedmiotu najmu. Wnioskodawczyni wynajmuje nieruchomość mieszkalną w imieniu własnym i na własny rachunek.

Powyższe prowadzi do konkluzji, iż przychody z najmu będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdzają m.in. następujące interpretacje wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

* z dnia 13 września 2019 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.398.2018.2.ICz,

* z dnia 9 września 2019 r., nr 0115-KDIT1-1.4012.477.2019.1.IK,

* z dnia 20 sierpnia 2019 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.363.2019.2.ICZ,

* z dnia 2 sierpnia 2019 r., nr 0112-KDIL4.4012.235.2019.2.TKU,

* z dnia 1 sierpnia 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.314.2019.2.KOM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, przy czym wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku, może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, w którym wymienione zostały usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Podatnik będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006.347.1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że "Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (...) dzierżawę i wynajem nieruchomości.". Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni, będąca czynnym podatnikiem VAT, jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, która została nabyta na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej jest m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi - PKD 68.20.Z.

Wnioskodawczyni zawarła z przedsiębiorstwem X, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, umowę najmu przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie z umową najmu, przedmiot najmu został oddany najemcy do wykorzystania wyłącznie na cele mieszkalne. W przedmiocie najmu będą zamieszkiwać od 4 do 6 osób związanych z najemcą stosunkiem pracy. Z umowy wynika również, iż zawarcie umowy nie upoważnia najemcy do rejestrowania w przedmiocie najmu działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni z tytułu najmu przedmiotowej nieruchomości wystawia najemcy fakturę VAT sprzedaży stosując zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni wynajmuje nieruchomość w imieniu własnym i na własny rachunek w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo X wynajmuje od Wnioskodawczyni nieruchomość wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych zatrudnionych pracowników. Zgodnie z umową najmu, przedmiot najmu został oddany najemcy do wykorzystania wyłącznie na cele mieszkalne.

Z informacji uzyskanych od najemcy wynika, iż najemca udostępnia lokal mieszkalny swoim pracownikom nieodpłatnie.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczy ustalenia, czy świadczona przez Wnioskodawczynię usługa najmu lokalu mieszkalnego korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie świadczona przez Wynajmującego (Wnioskodawczynię) usługa najmu lokali mieszkalnych spełnia przesłanki warunkujące korzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku przedmiotem umowy najmu będzie lokal mieszkalny, a jego najemca (przedsiębiorstwo X spółka z o.o.) będzie wykorzystywał go na cele mieszkaniowe. Bowiem jak wyjaśniono z umowy najmu zawartej podmiotem gospodarczym wynika, że lokal mieszkalny przeznaczony jest wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Ponadto, z opisu sprawy wynika, że udostępnienie pracownikom lokalu przez podmiot gospodarczy (nieodpłatne) będzie stanowiło realizacje ich celu mieszkalnego, zatem w analizowanym przypadku Wynajmujący (Wnioskodawczyni) dokonuje usługi najmu lokalu mieszkaniowego na rzecz najemcy, który przedmiotowy lokal będzie udostępniał swoim pracownikom wyłącznie w celach mieszkaniowych.

Jak już wskazano, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), bowiem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe - co w przedmiotowej sprawie ma miejsce.

Zatem w przedstawionych okolicznościach niniejszej sprawy za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wynajmującego (Wnioskodawczynię) na rzecz przedsiębiorstwa X sp. z o.o. z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe pracowników, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

* z zastosowaniem art. 119a;

* w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

* z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.