0111-KDIB3-1.4012.431.2020.1.MSO - VAT od pozapłacowych składników wynagrodzenia pokrywanych częściowo przez pracownika.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom kart... w części sfinansowanej przez Spółkę - jest nieprawidłowe,

* prawa do odliczenia w całości podatku VAT od zakupionych kart - jest prawidłowe.

W dniu 11 maja 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom kart... w części sfinansowanej przez Spółkę oraz prawa do odliczenia w całości podatku VAT od zakupionych kart.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy (dalej: Spółka) jest ujmowanie, uzdatnianie i dostarczanie wody odbiorcom na terenie województwa.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od momentu wejścia w życie ustawy VAT.

Spółka jest również zakładem pracy oraz pracodawcą i wypełnia w związku z tym obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ramach pozapłacowych składników wynagrodzenia Spółka zamierza wprowadzić dla swoich pracowników tzw. karty... wspomagające różne formy aktywności i wypoczynku ruchowego. Karty będą częściowo finansowane przez Spółkę a częściowo pokrywane przez pracownika. Zakup kart... będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę.

Rozliczenie transakcji będzie zatem następujące:

1. Spółka w całości opłaca ze środków obrotowych zakup kart udokumentowany fakturą VAT, która zostanie wystawiona na Spółkę; Spółka odlicza w całości VAT naliczony; Spółka przekazuje karty pracownikom;

2. Spółka wystawia na pracownika fakturę sprzedaży VAT w kwocie stanowiącej część ceny karty, którą pokrywa pracownik;

3. Spółka dolicza do wynagrodzenia pracownika przychód w wysokości wartości brutto karty... w części finansowanej przez pracodawcę i rozlicza z tego tytułu podatek dochodowy od osób fizycznych; Spółka wykazuje z tego tytułu podatek VAT należny.

Możliwość finansowania kart jako pozapłacowych świadczeń na rzecz pracowników nie będzie wynikać z obowiązującego w firmie regulaminu wynagradzania lecz będzie stanowić dodatkową formę dofinansowania na zasadzie dobrowolności dla pracowników, którzy zadeklarują skorzystanie z tego typu kart. Świadczenia te będą dostępne dla wszystkich pracowników bez względu na zajmowane stanowisko, sytuację materialną czy rodzinną - zatem wydatki te nie spełnią kryterium wydatków socjalnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca m.in. zadał następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług Spółka ma obowiązek wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom kart... w części sfinansowanej przez Spółkę i jednocześnie ma prawo do odliczenia VAT od zakupu tych kart?

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2):

Ad. 2)

Przez odpłatne świadczenie usług, które powoduje obowiązek wykazania VAT należnego, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników podatnika, w tym byłych pracowników. Natomiast w myśl art. 8 ust. 2a ww. ustawy w sytuacji, w której podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług przyjmuje się, że podatnik taki sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Wobec tego pracodawca nabywający usługi w imieniu własnym, ale na rzecz swoich pracowników traktowany jest jako usługodawca. Nieodpłatne przekazanie kart pracownikom jest zatem czynnością opodatkowaną zrównaną z odpłatnym świadczeniem usług stosowanie do art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Przekazanie kart... pracownikom należy zatem rozpatrywać w ramach dwóch części:

* część finansowana przez Spółkę - w tym przypadku występuje nieodpłatne przekazanie kart pracownikom, które jest czynnością opodatkowaną zrównaną z odpłatnym świadczeniem usług stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

* część finansowana przez pracownika - w tym przypadku Spółka zobowiązana jest wystawić refakturę i wykazać z tego tytułu VAT należny na zasadach ogólnych zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Spółce będzie zatem przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych świadczeń.

Ponadto zakup ww. świadczenia nie będzie sfinansowany ze środków ZFŚS. W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jeżeli Spółka kupi karty w celu nieodpłatnego przekazania ich pracownikom, które to czynności podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, wówczas zakup ten służy bezpośrednio realizacji czynności opodatkowanej. Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup tych kart.

Reasumując:

Spółka ma obowiązek wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom kart... w części sfinansowanej przez Spółkę i jednocześnie ma prawo do odliczenia w całości podatku VAT od zakupu tych kart.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* obowiązku wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom kart... w części sfinansowanej przez Spółkę - jest nieprawidłowe,

* prawa do odliczenia w całości podatku VAT od zakupionych kart - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach pozapłacowych składników wynagrodzenia Spółka zamierza wprowadzić dla swoich pracowników tzw. karty... wspomagające różne formy aktywności i wypoczynku ruchowego. Karty będą częściowo finansowane przez Spółkę a częściowo pokrywane przez pracownika. Zakup kart... będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę. Spółka wystawia na pracownika fakturę sprzedaży VAT w kwocie stanowiącej część ceny karty, którą pokrywa pracownik. Możliwość finansowania kart jako pozapłacowych świadczeń na rzecz pracowników nie będzie wynikać z obowiązującego w firmie regulaminu wynagradzania lecz będzie stanowić dodatkową formę dofinansowania na zasadzie dobrowolności dla pracowników, którzy zadeklarują skorzystanie z tego typu kart. Świadczenia te będą dostępne dla wszystkich pracowników bez względu na zajmowane stanowisko, sytuację materialną czy rodzinną - zatem wydatki te nie spełnią kryterium wydatków socjalnych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia, należy zauważyć, że powołany powyżej przepis art. 8 ust. 2a ustawy, jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem "odsprzedaży" lub "refakturowania" usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

W przedstawionych okoliczności sprawy, biorąc pod uwagę brzmienie powołanego wyżej art. 8 ust. 2a ustawy o VAT należy uznać, że Wnioskodawca, jako podmiot obciążający pracowników kosztami nabywanej usługi w stosownej części (w omawianych okolicznościach w części opłaty wniesionej za kartę), traktowany jest jako usługobiorca, a następnie usługodawca tej samej usługi. Tym samym, w analizowanej sprawie na gruncie ustawy występuje odpłatne świadczenie usług.

Podkreślić przy tym należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. Wobec tego nie można uznać, że czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności (w tym przypadku kosztów nabycia kart...), są nieodpłatne w części.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwanego dalej TSUE, z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteyerke ECLI:EU:C:2005:47, w którym to wyroku Trybunał stwierdził m.in., że "Jak słusznie podkreśla rzecznik generalny w pkt 35 opinii, okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu produkcji, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako "transakcji odpłatnej". To ostatnie pojęcie wymaga bowiem wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym rzeczywiście otrzymanym przez podatnika (zob. podobnie wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86 Apple and Pear Devełopment Council, Rec, str. 1443, pkt 12), (pkt 22)".

Z powyższego wynika, że dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza, w ocenie Trybunału, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Zatem, dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez dostawcę towaru lub świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za dostarczony towar lub wykonaną usługę zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz dostawcy. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie sprzedającego towar/wykonującego usługę obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla dostawcy.

W świetle powyższych uwag należy uznać, że obciążenie pracowników, określoną kwotą do zapłaty z tytułu przekazania im opisanych we wniosku kart... spowoduje, że na gruncie ustawy o VAT czynność ta będzie odpłatna. Należy zatem stwierdzić, w oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca świadczy na rzecz pracowników usługi, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wskazano we wniosku, skoro Wnioskodawca (pracodawca) kupuje karty... w celu przekazania ich pracownikom za częściową nawet tylko odpłatnością, czyli w celu odsprzedaży, to ich zakup służy bezpośrednio realizacji czynności opodatkowanej. Wnioskodawcy przysługuje więc prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup tych kart, otrzymanych od podmiotu trzeciego.

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy dany zakup jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT i nie jest wykorzystywany do działalności zwolnionej oraz Wnioskodawca może przyporządkować ten zakup wprost do czynności opodatkowanych, przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego nabycia.

Tym samym, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z prawidłowo wystawionych faktur, w związku z nabyciem świadczeń w celu ich przekazania pracownikom w zakresie w jakim służą one do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przy czym należy zaznaczyć, że prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii opodatkowania przekazania pracownikom kart... w części sfinansowanej przez Spółkę.

Jak już wcześniej wskazano obciążenie pracowników, określoną kwotą do zapłaty z tytułu przekazania im opisanych we wniosku kart...spowoduje, że na gruncie ustawy o VAT czynność ta będzie odpłatna, a w konsekwencji w oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z przekazaniem pracownikom kart..., będzie wykonywał jednocześnie czynność nieodpłatną (część finansowana przez Spółkę) i odpłatną (część finansowana przez pracownika).

Z analizy przytoczonego wcześniej art. 29a ustawy wynika, że podstawą opodatkowania, co do zasady jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl art. 32 ust. 2 pkt 2 przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania wynikające ze stosunku pracy.

Artykuł 32 ust. 5 ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy wydał uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200).

Przez pojęcie wartości rynkowej - rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

Powołany powyżej art. 32 ustawy, stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 80 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym:

W celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki, ażeby podstawą opodatkowania w odniesieniu do dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz odbiorców, z którymi istnieją powiązania o charakterze rodzinnym lub inne bliskie powiązania o charakterze osobistym, powiązania organizacyjne, własnościowe, w zakresie członkostwa, finansowe lub prawne, określone przez państwo członkowskie, była wartość wolnorynkowa:

Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami.

Czyniąc użytek z możliwości przewidzianej w ust. 1, państwa członkowskie mogą określić kategorie dostawców, usługodawców, nabywców lub usługobiorców do których wspomniane środki mają zastosowanie.

Odnosząc się zatem do ustalania podstawy opodatkowania w przypadku częściowo odpłatnych świadczeń wykonanych dla pracowników należy wskazać jaki był cel zaimplementowania do polskiego porządku prawnego przytoczonego powyżej art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE.

Z treści tego artykułu wynika, że "w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki". Przepis ten został zatem wprowadzony przez ustawodawcę wspólnotowego w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania. Przy czym ustawodawca wspólnotowy szczegółowo zdefiniował przypadki, w których do takiego uchylania się od opodatkowania lub unikania może dojść. Korzystając z możliwości przewidzianej w art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie nie mają potrzeby powoływania się w przyjmowanym ustawodawstwie krajowym na cel wprowadzenia przepisu przez ustawodawcę wspólnotowego. Państwa członkowskie mogą wprowadzić ten przepis właśnie w celu zapobieżenia unikania i uchylania się od opodatkowania w konkretnych przypadkach wymienionych w Dyrektywie 2006/112/WE. Wystarczającym jest aby zaistniały przypadki wymienione w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE (i implementującym go przepisie krajowym), aby w takich sytuacjach podstawą opodatkowania była wartość rynkowa. Zawartego w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE określenia "w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania" nie należy traktować jako kolejnego warunku jaki powinien być spełniony aby podstawę opodatkowania określić w oparciu o wartość rynkową. Badanie zamiaru stron i udowadnianie w jakim celu stosują ceny odbiegające od cen rynkowych w praktyce byłoby niemożliwe.

Powyższe potwierdza wyrok TSUE z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawach połączonych C-621/10 i C-129/11 Balkan and Sea Properties ADSIC i C-129/11 Provadinvest OOD, ECLI:EU:C:2012:248, w którym to wyroku Trybunał wskazał: "Należy przypomnieć, że zgodnie z brzmieniem motywu 26 Dyrektywy VAT jej art. 80 ust. 1 ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania." (pkt 46). Następnie stwierdził, że "Zatem tylko gdy osoba zaangażowana w transakcję nie korzysta z pełnego prawa do odliczenia, istnieje ryzyko oszustw lub unikania opodatkowania, któremu zapobieganie umożliwia państwom członkowskim art. 80 ust. 1 tej dyrektywy" (pkt 48).

Z cytowanego powyżej wyroku jednoznacznie wynika, że sam przepis art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania i państwa członkowskie mają możliwości wprowadzenia tego uregulowania właśnie w celu zapobiegania unikaniu opodatkowania lub nadużyciom.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy, ta swoboda ulega wyłączeniu właśnie ze względu na te powiązania.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że karty będą częściowo finansowane przez Spółkę a częściowo pokrywane przez pracownika. Zakup kart... będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę. Spółka wystawia na pracownika fakturę sprzedaży VAT w kwocie stanowiącej część ceny karty, którą pokrywa pracownik. Możliwość finansowania kart jako pozapłacowych świadczeń na rzecz pracowników nie będzie wynikać z obowiązującego w firmie regulaminu wynagradzania lecz będzie stanowić dodatkową formę dofinansowania na zasadzie dobrowolności dla pracowników, którzy zadeklarują skorzystanie z tego typu kart. Świadczenia te będą dostępne dla wszystkich pracowników bez względu na zajmowane stanowisko, sytuację materialną czy rodzinną - zatem wydatki te nie spełnią kryterium wydatków socjalnych.

Zatem pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sytuacji będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zawierający normę zapobiegającą unikaniu opodatkowania w takich sytuacjach.

Jednocześnie zauważyć należy, że Wnioskodawca przedmiotowe świadczenia nabywa od osób trzecich i ich wartość wskazana jest na otrzymanej fakturze. Tym samym, znana jest cena nabycia tych świadczeń a zatem również cena rynkowa.

W konsekwencji, powyższego uznać należy, że podstawą opodatkowania dla przekazywanych pracownikom ww. świadczeń (karty...), za które ponoszą częściową odpłatność, które to świadczenia Wnioskodawca nabywa od podmiotów zewnętrznych będzie wartość rynkowa tych świadczeń.

W związku z powyższym Spółka ma obowiązek wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom kart... w kwocie wynikającej z otrzymanych faktur z tytułu nabycia tych świadczeń, pomniejszonej o kwotę podatku. Tym samym, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka ma obowiązek wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania pracownikom kart... w części sfinansowanej przez Spółkę, bowiem Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać podatek od całości kwoty wynikającej z otrzymanych faktur, pomniejszonej o kwotę podatku.

W konsekwencji oceniane całościowo, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wykazania podatku VAT należnego z tytułu przekazania kart... w części finansowanej przez Spółkę, jest nieprawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.Praw o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformacyjnego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.