0111-KDIB3-1.4012.353.2020.2.MSO - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2020 r. (data wpływu11 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.),o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek o nr (...) wydzielonych z gospodarstwa rolnego

- jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek o nr (...) wydzielonych z gospodarstwa rolnego.

Pismem z 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem organu z 26 czerwca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.353.2020.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w roku (...) r. wydzierżawił od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa gospodarstwo rolne o powierzchni około (...) hektarów. Następnie w roku 2005 r. wykupił grunty z Agencji i od tego czasu jest czynnym rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. W roku 2019 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Wójta Gminy (...) o podział 4 działek (część z zakupionych w 2005 r.) o nr (...) i wydzielenie z nich działek budowlanych w ilości 13 po około 900 m² każda. Pozostała część działek będzie przez Wnioskodawcę w dalszym ciągu użytkowana rolniczo. Natomiast działki, które powstają w wyniku podziału Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na sprzedaż.

Ponadto pismem z 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o informacje:

Ad. 1)

Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Odpowiedź: Tak.

Ad. 2)

Czy działki będące przedmiotem sprzedaży były, są wykorzystywane przez wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.)?

Odpowiedź: Tak, od 1995 r.

Ad. 3)

Czy Wnioskodawca z gruntów, z których zostały wydzielone działki, będące przedmiotem zapytania, dokonywał sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jeśli tak to jakich i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?

Odpowiedź: Tak, od 1995 r. dokonywałem sprzedaży płodów rolnych: pszenica, kukurydza do nadal, od 2006 r. jestem podatnikiem VAT.

Ad. 4)

Czy Wnioskodawca występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działek mających być przedmiotem sprzedaży, a jeśli tak to kiedy i w jakim celu?

Odpowiedź: Nie.

Ad. 5)

Czy Wnioskodawca wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działek, jeśli tak to kiedy i w jakim celu?

Odpowiedź: Nie.

Ad. 6)

Czy Wnioskodawca dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek, np. uzbrojenia terenu, wydzielenia lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to w jakim celu?

Odpowiedź: Nie.

Ad. 7)

Jakie działania marketingowe Wnioskodawca zamierza podejmować w celu sprzedaży działek?

Odpowiedź: Żadne.

Ad. 8)

W jaki sposób Wnioskodawca zamierza pozyskiwać nabywców działek?

Aktualnie Wnioskodawca ma kilka zapytań okolicznych mieszkańców o możliwość zakupu gruntu.

Ad. 9)

Co jest powodem sprzedaży działek?

Podreperowanie budżetu domowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie, przeformułowane w piśmie z 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.):

Czy sprzedaż podzielonych i przekształconych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy sformułowane w piśmie z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.):

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż podzielonych działek nie będzie podlegała podatkowi VAT ponieważ nie jest dokonywana w ramach prowadzonej działalności i przy zakupie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Przedmiotowe działki zostały zakupione przez Wnioskodawcę jako rolnika i wykorzystywane są nadal do produkcji rolnej.

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie działek nie będzie stanowić działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usługna terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, czyli takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112/WE, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca w roku (...) r. wydzierżawił od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa gospodarstwo rolne, następnie w roku 2005 r. wykupił te grunty i od tego czasu jest czynnym rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Wnioskodawca od 1995 r. dokonuje sprzedaży płodów rolnych:od 2006 r. jest podatnikiem VAT.

W roku 2019 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Wójta Gminy (...) o podział 4 działek (część z zakupionych w 2005 r.) o nr (...) i wydzielenie z nich działek budowlanych w ilości 13 po około (...) m² każda. Pozostałe część działek będzie przez Wnioskodawcę w dalszym ciągu użytkowana rolniczo. Natomiast działki, które powstają w wyniku podziału Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na sprzedaż. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działek mających być przedmiotem sprzedaży, nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działek, nie dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek, jak również nie podejmował działań marketingowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy sprzedaż podzielonych i przekształconych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz wyrok TSUE należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt, że grunty, z których wydzielone zostały działki będące przedmiotem sprzedaży - jak wynika z opisu sprawy - były i są nadal wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT. Działki te zatem stanowią majątek przedsiębiorstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę, a nie majątek prywatny wykorzystywany do celów osobistych.

Jednocześnie należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 (do którego w uzasadnieniu własnego stanowiska odwołuje się również Wnioskodawca) odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, takich jak w analizowanym przypadku a mianowicie, gdy przedmiotem dostawy (sprzedaży) będzie część gruntu wykorzystywana w działalności gospodarczej, która realizowana była i jest przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT. W tej sytuacji bowiem nie można mówić o sprzedaży "majątku prywatnego".

W opisie sprawy wskazano, że już przy wydzierżawieniu i nabyciu grunty stanowiły gospodarstwo rolne, a Wnioskodawca po zakupie ww. gospodarstwa rolnego kontynuował - przy wykorzystaniu tych gruntów - działalność produkcji rolnej, a od 2006 r. jako czynny, zarejestrowany podatnik VAT. Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie wydzielonego do sprzedaży gruntu z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością rolniczą (działalnością gospodarczą). Będące przedmiotem sprzedaży działki nie stanowią zatem majątku prywatnego, osobistego Wnioskodawcy, lecz majątek jego przedsiębiorstwa (gospodarstwa rolnego).

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że przedmiotem planowanej dostawy (sprzedaży) będzie działka stanowiąca de facto składnik majątkowy służący prowadzeniu przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek wydzielonych z gospodarstwa rolnego wykorzystywanego w działalności produkcji rolnej, z tytułu której Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, będzie - zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy - dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego transakcja sprzedaży przedmiotowych działek o nr (...) wydzielonych z gospodarstwa rolnego - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.