0111-KDIB3-1.4012.291.2019.2.KO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 lipca 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB3-1.4012.291.2019.2.KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.), uzupełnione pismem z 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa własności działki stanowiącej własność Gminy zabudowanej budynkami stanowiącymi nakłady Spółki na tej działce - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa własności działki stanowiącej własność Gminy zabudowanej budynkami stanowiącymi nakłady Spółki na tej działce.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 czerwca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.291.2019.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina planuje zamianę działki stanowiącej jej własność, zabudowanej budynkami pompowni wody stanowiącymi nakłady spółki A S.A. (budynki nie są ujawnione w księdze wieczystej) na 2 działki stanowiące własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym A S.A. na których posadowione są budynki stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności. Zamiana nastąpi w trybie art. 15 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2018.2204 t.j. z późn. zm.). Spółka jest w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z posiadaną przez Gminę wiedzą, budynki usytuowane na działce będącej jej własnością zostały wybudowane jako inwestycja towarzysząca budowie K poprzednika prawnego A S.A. Położone są przy zbiorniku wodnym, który stanowi źródło zasilania awaryjnego A S.A. w wodę przemysłową. Zgodnie z zapisami zawartymi w ewidencji gruntów i budynków - budynki pompowni zostały wybudowane w 1975 r. Pompownia została oddana do użytkowania w dniu 31 grudnia 1978 r. Działka zajęta pompownią została nabyta na rzecz Skarbu Państwa w drodze zasiedzenia z dniem 1 stycznia 1988 r. (na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 3 marca 2010 r.). Następnie Wojewoda stwierdził nabycie przez Gminę z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. prawa własności przedmiotowej nieruchomości (na mocy decyzji komunalizacyjnej wydanej w dniu 21 lipca 2016 r.).

Dla działki stanowiącej własność Gminy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a Rada Gminy nie podjęła uchwały o sporządzeniu takiego planu. Dla przedmiotowej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W ewidencji gruntów i budynków działka oznaczona jest użytkiem Bi - inne tereny zabudowane.

Działki stanowiące własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym spółki A S.A. zabudowane są budynkami użytkowymi stanowiącymi własność spółki. Użytkowanie wieczyste zostało nabyte z dniem 5 grudnia 1990 r. na mocy decyzji uwłaszczeniowej Wojewody z dnia 18 kwietnia 1997 r. Z pozyskanych przez Gminę informacji wynika, że budynki stanowiące własność użytkownika wieczystego zostały wybudowane w 1984 r.

Działki stanowiące własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym spółki A S.A. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczone są symbolem MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej.

Zarówno Gmina jak i spółka A S.A. są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Pismem z 25 czerwca 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

Ad I.) Według stanu na dzień zamiany prawo do rozporządzania jak właściciel budynkami pompowni wody będzie miała spółka (stanowią one nakłady spółki, która je użytkuje).

Ad 2.) Wyłącznym właścicielem nakładów w postaci budynków pompowni wody jest Spółka.

Ad 3.) Gmina przed dokonaniem zamiany nie będzie w ekonomicznym posiadaniu budynków pompowni wody.

Ad 4.) Budynki stanowią nakłady (środki trwałe) spółki - zostały przez nią wybudowane, są przez nią użytkowane i utrzymywane. Mając na uwadze ten fakt nakłady nie będą rozliczane.

Ad 5.) Dla działki stanowiącej własność Gminy brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a Rada Gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do jego sporządzenia. Dla działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ad 6.) Gmina nie ma możliwości korzystania z działki, gdyż została ona ogrodzona przez spółkę w celu zabezpieczenia budynków przed dostępem osób trzecich. Pompownia położona jest przy zbiorniku wodnym, który stanowi źródło zasilania awaryjnego spółki w wodę przemysłową w związku z czym użytkowana jest wyłącznie przez spółkę. Jednocześnie należy wskazać, że spółka jest obciążana przez Gminę fakturami za bezumowne korzystanie z nieruchomości z zastosowaniem 23% stawki podatku VAT.

Ad 7.) Gmina na dzień sprzedaży nieruchomości nie będzie posiadała prawa do rozporządzania budynkami pompowni wody.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja polegająca na zamianie prawa własności działki stanowiącej własność Gminy, zabudowanej budynkami stanowiącymi nakłady spółki A na działki, będące w użytkowaniu wieczystym spółki A S.A. ustanowionym na gruntach Skarbu Państwa, zabudowane budynkami użytkowymi stanowiącymi własność spółki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zamiana (w części dotyczącej działki Gminnej) będzie stanowiła dostawę gruntu wraz z przeniesieniem prawa własności budynków na niej posadowionych, stanowiących nakłady spółki A S.A. w związku z tym grunt będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż spełniony zostanie warunek odpłatnego przeniesienia prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel. W odniesieniu do przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działek wraz z budynkami stanowiącymi własność spółki będzie podlegać zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez pojęcie "dostawy towarów", należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. sprzedaż, zamiana (nieruchomości i ruchomości), wynajem, dzierżawa, umowy prawa cywilnego (nazwane i nienazwane).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane, zgodnie z regulacją art. 2 pkt 33 ustawy, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanej (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane - są zwolnione od podatku.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 z późn. zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1.

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2.

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 2 pkt 12 wskazanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działce budowlanej - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Rozpatrując pojęcie "grunty przeznaczone pod zabudowę" należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm). W rozumieniu tej ustawy przez "budowę" należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane przez obiekt budowlany - należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

* towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

* przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina planuje zamianę działki stanowiącej jej własność, zabudowanej budynkami pompowni wody stanowiącymi nakłady spółki na 2 działki stanowiące własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym tej Spółki na których posadowione są budynki stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności. Zamiana nastąpi w trybie art. 15 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Spółka jest w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości. Budynki usytuowane na działce będącej własnością Gminy zostały wybudowane jako inwestycja towarzysząca budowie K poprzednika prawnego Spółki. Położone są przy zbiorniku wodnym, który stanowi źródło zasilania awaryjnego Spółki w wodę przemysłową. Zgodnie z zapisami zawartymi w ewidencji gruntów i budynków - budynki pompowni zostały wybudowane w 1975 r. Pompownia została oddana do użytkowania w dniu 31 grudnia 1978 r.

Według stanu na dzień zamiany prawo do rozporządzania jak właściciel budynkami pompowni wody będzie miała Spółka (stanowią one nakłady spółki, która je użytkuje). Wyłącznym właścicielem nakładów w postaci budynków pompowni wody jest Spółka. Gmina przed dokonaniem zamiany nie będzie w ekonomicznym posiadaniu budynków pompowni wody. Budynki stanowią nakłady (środki trwałe) Spółki - zostały przez nią wybudowane, są przez nią użytkowane i utrzymywane. Nakłady nie będą rozliczane. Dla działki stanowiącej własność Gminy brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Spółka jest obciążana przez Gminę fakturami za bezumowne korzystanie z nieruchomości z zastosowaniem 23% stawki podatku VAT. Gmina na dzień sprzedaży nieruchomości nie będzie posiadała prawa do rozporządzania budynkami pompowni wody.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii dostawy opodatkowania prawa własności działki stanowiącej własność Gminy, zabudowanej budynkami stanowiącymi nakłady Spółki.

Zgodnie z powyższym należy stwierdzić, że działka przeznaczona do zamiany stanowiąca własność Gminy, zabudowana budynkami stanowiącymi nakłady Spółki nie stanowi gruntu niezabudowanego, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jako, że znajdują się na niej budynki.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego - częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji gdy ww. budynki, posadowione na przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie stanowią własności Gminy (zbywcy) - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług - nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi obiektami jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem sprzedaży będzie tylko sam grunt.

Rozważając skutki podatkowe transakcji sprzedaży nieruchomości, należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę nieruchomości formalnie przejdzie prawo własności budynków (znajdujących się na działce Gminy) z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, jednak biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru jakim są te budynki. Tym samym, nie ma podstaw do przyjęcia, że Gmina dokona ich dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Gmina nie przeniesie na nabywcę prawa do rozporządzania budynkami jak właściciel). Przyjęcie rozwiązania opartego na art. 48 Kodeksu cywilnego prowadziłoby do naruszenia koncepcji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa prawa własności działki stanowiącej własność Gminy, zabudowanej budynkami stanowiącymi nakłady Spółki nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Wynika to faktu jak wskazano wyżej, iż na działce tej są posadowione budynki, które zostały wybudowane jako inwestycja towarzysząca budowie K poprzednika prawnego Spółki. Zgodnie z zapisami zawartymi w ewidencji gruntów i budynków - budynki pompowni zostały wybudowane w 1975 r. Pompownia została oddana do użytkowania w dniu 31 grudnia 1978 r. Zostały one wybudowane jako inwestycja towarzysząca budowie K. Oznacza to, że obiekty te nie powstały w ramach samowoli budowlanej, a ich budowa wymagała odpowiednich dokumentów np. musiała zostać wydana decyzja o warunkach zabudowy, na podstawie której inwestycja ta została przeprowadzona. Zatem grunt, na którym są posadowione budynki z uwagi na powyższe należy uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Dostawa działki stanowiącej własność Gminy, zabudowanej budynkami stanowiącymi nakłady Spółki nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż Gmina obciążała Spółkę fakturami za bezumowne korzystanie z nieruchomości z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 23%.

W niniejszej sprawie nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie przywołanego przez Gminę w stanowisku własnym art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, ponieważ przedmiotem dostawy nie będą budynki, budowle lub ich części.

Tak, więc dostawa prawa własności działki stanowiącej własność Gminy, zabudowanej budynkami stanowiącymi nakłady Spółki na tej działce będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl