0111-KDIB3-1.4012.264.2017.2.ICz - Ustalenie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki na zakup towarów i usług związanych z prowadzoną inwestycją w obcym środku trwałym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 8 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 30 sierpnia 2017 r. (data wpływu 31 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki na zakup towarów i usług związanych z prowadzoną inwestycją w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki na zakup towarów i usług związanych z prowadzoną inwestycją w obcym środku trwałym

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 sierpnia 2017 r. (data wpływu 31 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.264.2017.1.ICz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

U. Sp. z o.o. zamierza utworzyć spółkę komandytową, w której będzie komplementariuszem a komandytariuszem będzie wspólnik U. Sp. z o.o. - Krzysztof B. Spółka komandytowa utworzona przez U. Sp. z o.o., jako komplementariusza oraz przez Krzysztofa B., jako komandytariusza miałaby charakter spółki celowej. Jej celem byłaby realizacja inwestycji budowlanej a następnie po jej realizacji osiąganie przychodów wyłącznie ze sprzedaży usług najmu opodatkowanych stawką podstawową VAT w wysokości 23% (spółka będzie podatnikiem VAT czynnym). Inwestycja budowlana polegałaby na dokonaniu przebudowy, rozbudowy i nadbudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego znajdującego się na działce, która jest własnością rodziców Krzysztofa B. a wskutek planowanych darowizn stanie się jego własnością przed zakończeniem inwestycji. Działka zabudowana budynkiem nie będzie jednak stanowić wkładu Krzysztofa B. do nowej spółki komandytowej. Działka wraz z budynkiem zostanie wydzierżawiona przez Krzysztofa B. nowej spółce komandytowej. Inwestycja będzie realizowana ze środków spółki komandytowej. Nabywając towary i usługi konieczne do realizacji inwestycji spółka zapłaci należności wraz z podatkiem VAT. Po realizacji inwestycji spółka dokonując sprzedaży usług wynajmu opodatkowanych stawką VAT w wysokości 23% zamierza odliczyć od podatku należnego od sprzedaży usług wynajmu podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług koniecznych do realizacji inwestycji. Wątpliwości budzi możliwość odliczania podatku VAT naliczonego od podatku należnego w sytuacji, gdy działka wraz z przebudowanym, rozbudowanym i nadbudowanym budynkiem nie będzie stanowić środka trwałego nowej spółki, lecz majątek wspólnika, natomiast inwestycja będzie finansowana ze środków spółki.

W piśmie uzupełniającym z 30 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

W dniu 12 czerwca 2017 r. została zawarta umowa spółki komandytowej - U. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa, która została wpisana do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 3 lipca 2017 r., nr KRS: (...), siedzibą spółki jest K., adres (...). Komplementariuszem U. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa jest wnioskodawca tj. U. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Z wnioskiem o pozwolenie na przebudowę, rozbudowę i nadbudowę budynku wystąpili (po złożeniu wniosku o interpretację podatkową): Krzysztof B. (komandytariusz U. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa), Magdalena B., Ferdynand B. i Danuta B.

2. Pozwolenie na budowę będzie dotyczyć budynku mieszkalnego jednorodzinnego a zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity, Dz. U. z 2017 r. poz. 1332). Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

3. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych Spółki tj. cały budynek (zarówno część mieszkalna jak również lokal użytkowy) będą wynajmowane przez Spółkę ze stawką VAT 23%.

4. Efekt realizacji inwestycji będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych Spółki.

5. Zakupy związane z realizacją ww. inwestycji zostaną udokumentowane fakturami wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spółka komandytowa będzie mogła odliczać podatek VAT naliczony od podatku należnego w sytuacji, gdy działka wraz z przebudowanym, rozbudowanym i nadbudowanym budynkiem nie będzie stanowić środka trwałego nowej spółki, lecz majątek wspólnika, natomiast inwestycja będzie finansowana ze środków spółki?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT) W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 (które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie). W przedmiotowej sprawie wątpliwości budzi możliwość odliczania podatku VAT naliczonego od podatku należnego w sytuacji, gdy działka wraz z przebudowanym, rozbudowanym i nadbudowanym budynkiem nie będzie stanowić środka trwałego nowej spółki, lecz majątek wspólnika, natomiast inwestycja będzie finansowana ze środków spółki. W przedmiotowej sytuacji towary i usługi nabyte przez przyszłą spółkę będą wykorzystywane do wykonywania przez tę spółkę czynności opodatkowanych, co pozwala na skorzystanie z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W ustawie o VAT nie ma ograniczeń wykluczających możliwość zastosowania odliczenia określonego w art. 86 ust. 1 ze względu na okoliczność, że towary i usługi nabyte przez podatnika zwiększą wartość obcego środka trwałego (w tym przypadku przebudowanego, rozbudowanego i nadbudowanego budynku - wytworzonej nieruchomości) o ile tylko ten obcy środek trwały będzie wykorzystywany przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawa o VAT nie posługuje się pojęciem "inwestycji w obcym środku trwałym", jednakże pojęcie to występuje w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Zatem zdaniem wnioskodawcy skoro wydatki na inwestycje w obcym środku trwałym można pośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, dlatego VAT w tym przypadku można odliczyć na zasadach ogólnych tj. zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Taki sposób postępowania potwierdzają również organy podatkowe. W piśmie z 12 stycznia 2006 r. Łódzkiego Urzędu Skarbowego nr ŁUS-III-2-443/258/05/MJS czytamy, że "W związku z powyższym oraz faktem, iż wydatki na budowę przedmiotowej drogi nie mogą wprawdzie zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ale jednocześnie są one kosztami uzyskania przychodu w sposób pośredni - poprzez odpisy amortyzacyjne (odpisy amortyzacyjne z tytułu inwestycji w obcym środku trwałym), należy stwierdzić, iż jeśli droga wybudowana przez Spółkę na gruncie należącym do Gminy rzeczywiście będzie służyła działalności Podatnika opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to Podatnikowi przysługuje prawo do pomniejszenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazane w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług wykorzystanych do budowy tej drogi".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww.

W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy też podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dokonując wykładni art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną, w zgodzie z przepisami dyrektywy 2006/112/WE z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "dyrektywą VAT", należy zauważyć, iż aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług należą do jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te zachowują bowiem bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika (por. wyrok TSUE w sprawie: C-29/08).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że co do zasady czynność powodująca naliczenie VAT powinna pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Wydatki powinny stanowić element cenotwórczy transakcji, obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do odliczenia. Zgodnie ze wskazaniami Trybunału, bezpośredni związek określonych kosztów i wydatków z czynnościami opodatkowanymi oznacza, że działalność opodatkowana jest przyczyną ich poniesienia (Wyrok TSUE z dnia 8 lutego 2007 r. w sprawie C 435/05, lnvestrand BV). Jednocześnie dla skorzystania z prawa do odliczenia nie jest bezwzględnie konieczne wykazanie bezpośredniego związku poniesionych kosztów z konkretną transakcją opodatkowaną, jeśli poniesione wydatki stanowią część kosztów ogólnych, warunkujących prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej. Tego rodzaju wydatki pozostają w bezpośrednim związku z całokształtem działalności opodatkowanej podatnika oraz mają charakter cenotwórczy (wpływają na cenę dostarczanych towarów i świadczonych usług).

Powyższe jest zgodne z utrwalonym już orzecznictwem TSUE dotyczącym prawa do odliczenia podatku naliczonego np. w wyroku TSUE w sprawie C-126/14 (pkt 28), w którym m.in. stwierdzono: "Jednak jak wskazała rzecznik generalna w pkt 33 i 34 opinii, Trybunał przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju wydatki mają bowiem bezpośredni i ścisły związek z całością działalności gospodarczej podatnika".

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca U. Sp. z o.o. zamierza utworzyć spółkę komandytową, w której będzie komplementariuszem a komandytariuszem będzie wspólnik U. Sp. z o.o. - Krzysztof B. Spółka komandytowa utworzona przez U. Sp. z o.o., jako komplementariusza oraz przez Krzysztofa B., jako komandytariusza miałaby charakter spółki celowej. Jej celem byłaby realizacja inwestycji budowlanej a następnie po jej realizacji osiąganie przychodów wyłącznie ze sprzedaży usług najmu opodatkowanych stawką podstawową VAT w wysokości 23% (spółka będzie podatnikiem VAT czynnym). Inwestycja budowlana polegałaby na dokonaniu przebudowy, rozbudowy i nadbudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego znajdującego się na działce, która jest własnością rodziców Krzysztofa B. a wskutek planowanych darowizn stanie się jego własnością przed zakończeniem inwestycji. Działka zabudowana budynkiem nie będzie jednak stanowić wkładu Krzysztofa B. do nowej spółki komandytowej. Działka wraz z budynkiem zostanie wydzierżawiona przez Krzysztofa B. nowej spółce komandytowej. Inwestycja będzie realizowana ze środków spółki komandytowej.

Z wnioskiem o pozwolenie na przebudowę, rozbudowę i nadbudowę budynku wystąpili (po złożeniu wniosku o interpretację podatkową): Krzysztof B. (komandytariusz U. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa),

Pozwolenie na budowę będzie dotyczyć budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych Spółki tj. cały budynek (zarówno część mieszkalna jak również lokal użytkowy) będą wynajmowane przez Spółkę ze stawką VAT 23%. Efekt realizacji inwestycji będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych Spółki. Zakupy związane z realizacją ww. inwestycji zostaną udokumentowane fakturami wystawionymi na Spółkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy spółka komandytowa będzie mogła odliczać podatek VAT naliczony od podatku należnego w sytuacji, gdy działka wraz z przebudowanym, rozbudowanym i nadbudowanym budynkiem nie będzie stanowić środka trwałego nowej spółki, lecz majątek wspólnika, natomiast inwestycja będzie finansowana ze środków spółki.

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

* grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

* budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

* części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei z treści § 2 cyt. przepisu wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Nakłady poniesione na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. rzeczy oraz ich części). Jednakże nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym mogą być przedmiotem zbycia. Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy a jedynie skutkują one powstaniem po stronie podatnika roszczenia o zwrot poniesionych kosztów.

Zatem podmiot, który poniósł nakłady dysponuje prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które przysługuje podatnikowi ponoszącemu wydatki na inwestycje dokonane w obcym środku trwałym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia możliwości odliczenia podatku naliczonego od tego, czy podatnik wykonuje czynności opodatkowane na nieruchomości będącej jego własnością, a jedynie od tego, czy zakupione towary i usługi przeznaczone na ulepszenie środka trwałego są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W niniejszej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - zakupione towary i usługi na rozbudowę budynku mieszkalno-usługowego związane będą wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak wyjaśnił Wnioskodawca efekt realizacji inwestycji będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych Spółki. Zakupy związane z realizacją ww. inwestycji zostaną udokumentowane fakturami wystawionymi na Spółkę.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz przywołane powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż Spółka będzie miała prawo, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z przebudową (nadbudowa rozbudową) przedmiotowego budynku mieszkalno-usługowego na gruncie użytkowanym przez Spółkę na podstawie umowy dzierżawy z uwagi na fakt, iż poniesione wydatki służyć będą Spółce do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, przy założeniu, że nie będą zachodziły wyłączenia tego prawa, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Natomiast, fakt, że działka wraz z przebudowanym (rozbudowanym i nadbudowanym) budynkiem nie będzie stanowić środka trwałego nowej Spółki, lecz majątek wspólnika, pozostaje bez wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z prowadzona inwestycją, skoro inwestorem w sensie ekonomicznym będzie faktycznie nadal Spółka, zatem to nowa Spółka będzie ponosiła wydatki na przebudowę omawianego budynku oraz będzie wskazana jako nabywca na fakturach VAT dokumentujących te wydatki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy zauważyć, iż przywołane przez Wnioskodawcę pismo z 12 stycznia 2006 r. Łódzkiego Urzędu Skarbowego nr ŁUS-III-2-443/258/05/MJS na poparcie własnego stanowiska pozostaje bez wpływu na podjęte rozstrzygnięcie.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania oraz przedstawionego stanowiska, stąd przedmiotem wniosku nie było ustalenie prawidłowości opodatkowania usługi najmu budynku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.