0111-KDIB3-1.4012.247.2020.2.ICZ - Opodatkowanie podatkiem VAT usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2020 r. (data wpływu 26 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 21 maja 2020 r. (data wpływu 28 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu wykonania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku - jest prawidłowe;

* dokumentowania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 marca 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu wykonania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku oraz dokumentowania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 21 maja 2020 r. (data wpływu 28 maja 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 13 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.247.2020.1.ICZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest osobą fizyczną nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT.

Podatnik planuje wynająć lokal bankowi.

Pismem z 21 maja 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

1. Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem VAT.

2. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży usług najmu lokali.

3. Wnioskodawca nie posiada innych lokali, które zamierza przeznaczyć do świadczenia usług najmu.

4. Przedmiotem umowy najmu będzie lokal użytkowy.

5. Najem lokalu będzie odpłatny.

6. Najemca będzie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

7. Wnioskodawca w związku z wykonywaniem usług najmu lokalu nie przekroczy wartości sprzedaży w kwocie 200.000 zł.

8. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje dostaw towarów ani świadczenia usług o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

2. Czy podatnik może (ma obowiązek) wystawić fakturę VAT dla banku czy inny dokument?

3. Czy w tym przypadku podatnik ma obowiązek zapłacić podatek VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ww. pytań:

2. Podatnik może wystawić fakturę VAT dla banku jednakże w rubryce zwolnienia podatnik powinien odnotować, iż korzysta ze zwolnienia z podatku VAT przysługującego bankom.

3. W tym przypadku podatnik nie płaci podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu wykonania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku - jest prawidłowe;

* dokumentowania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest m.in. kwestia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wykonania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku (pytanie nr 3) i czy podatnik może (ma obowiązek) wystawić fakturę VAT dla banku czy inny dokument (pytanie nr 2).

Z wyżej powołanego art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analiza powołanych przepisów pozwala więc na stwierdzenie, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają, co do zasady, wszystkie czynności wykonywane przez danego podatnika, z wyłączeniem jego majątku prywatnego, tj. przeznaczonego wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Wobec powyższego biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że usługa najmu lokalu użytkowego wykonywana przez Wnioskodawcę wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym czynność ta stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku od towarów i usług. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Jak stwierdzono w niniejszej interpretacji planowana usługa najmu lokalu użytkowego będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy,

Jednocześnie w związku z planowanym wykonywaniem usług najmu lokalu użytkowego Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług (jako podatnik VAT czynny), gdyż do czasu gdy wartość sprzedaży nie przekroczy u Wnioskodawcy kwoty wyliczonej na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, do czasu przekroczenia limitu określonego w ww. przepisach.

Przy czym Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 oraz zarejestrować się jako podatnik VAT czynny na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy uznać, że jeżeli Wnioskodawca rozpocznie dokonywanie sprzedaży usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku w trakcie roku podatkowego, i jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200.000 zł, w konsekwencji czego Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego na podstawie wskazanych przepisów art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, to do chwili utraty prawa do ww. zwolnienia lub rezygnacji ze zwolnienia, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od tej usługi.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy zakresie pytania nr 3, zgodnie z którym podatnik nie płaci podatku VAT - jest prawidłowe.

Ponadto Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dokumentowania usługi najmu lokalu użytkowego na rzecz banku (pytanie nr 2).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Należy zauważyć, że przedsiębiorcy zwolnieni podmiotowo (art. 113 ust. 1 i ust. 9) z podatku od towarów i usług mogą wystawić fakturę bez względu na to, czy rejestrowali się w urzędzie skarbowym jako podatnicy VAT korzystający ze zwolnienia, czy też nie.

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT faktura nie zawiera w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Przepisy ustawy w kwestii faktur wystawianych przez podatników zwolnionych z VAT precyzuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485).

W myśl § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a-g, tj.:

Ww. regulacje wyrażają zasadę, zgodnie z którą, co do zasady, podatnik zwolniony podmiotowo nie ma obowiązku wystawiania faktury dla dokonanej sprzedaży. Powyższe przepisy nie pozbawiają jednak podatników zwolnionych podmiotowo, na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, prawa do wystawiania faktury dokumentującej te czynności. Wystawienie faktury w opisanych przypadkach jest, co do zasady, pozostawione wyborowi wykonującego czynność, za wyjątkiem sytuacji, gdy nabywca, w ustawowym terminie wystąpi z żądaniem wystawienia faktury dokumentującej czynności zwolnione od podatku.

W świetle powołanych wyżej przepisów, Wnioskodawca świadczący usługi najmu lokalu użytkowego bankowi, jako podmiot zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9, ma prawo do wystawienia faktury, która te usługi dokumentuje zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, Wnioskodawca posiada obowiązek wystawienia faktury dokumentującej usługi wynajmu lokalu użytkowego, gdy bank (najemca) z takim żądaniem wystąpi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym podatnik może wystawić fakturę VAT dla banku jednakże w rubryce zwolnienia podatnik powinien odnotować, iż korzysta ze zwolnienia z podatku VAT przysługującego bankom, jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.