0111-KDIB3-1.4012.131.2020.1.ASY - Wystawienie faktury na żądanie zgłoszone po 3 miesięcznym ustawowym okresie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lutego 2020 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury na żądanie zgłoszone po 3 miesięcznym ustawowym okresie żądania wystawienia faktury, prawidłowości wystawienia jednej faktury potwierdzającej wykonanie usługi oraz elementów jakie powinny być zawarte na fakturze - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury na żądanie zgłoszone po 3 miesięcznym ustawowym okresie żądania wystawienia faktury, prawidłowości wystawienia jednej faktury potwierdzającej wykonanie usługi oraz elementów jakie powinny być zawarte na fakturze.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Gmina P;

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Gmina R;

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina P i Gmina R są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT. W latach 2018 i 2019 Gminy wspólnie realizowały projekt pt.: "..." polegający na budowie infrastruktury, służącej do wytwarzania energii cieplnej i/lub elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych z możliwością podłączenia do sieci dystrybucyjnej/przesyłowej. Przedmiotem projektu jest dostawa i montaż urządzeń służących do pozyskania energii cieplnej i elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

Był to projekt partnerski ("parasolowy") realizowany przez dwie gminy, w którym Beneficjentem realizowanego projektu są gminy P i R. Odbiorcami ostatecznymi (użytkownikami instalacji) są mieszkańcy tych gmin.

W dniu 22 grudnia 2017 r. Gmina P zawarła z Województwem umowę o dofinansowanie projektu pn.: "..." współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi priorytetowej nr 3 "..." Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa... na lata 2014-2020.

Nabywcami ostatecznymi usługi polegającej na montażu instalacji OZE będą właściciele nieruchomości tj. mieszkańcy będący osobami fizycznymi, którzy efekty Projektu będą wykorzystywać w budynkach mieszkalnych na potrzeby własne, a zatem mieszkańcy niedziałający w charakterze podatnika podatku VAT.

Na pokrycie wkładu własnego oraz w celu realizacji projektu zarówno gmina P jak i gmina R podpisały w lutym 2018 r. umowy cywilnoprawne z mieszkańcami którzy chcieli wziąć udział w Projekcie, na wybraną przez siebie instalację odnawialnego źródła energii.

Przedmiotem umów cywilnoprawnych zawartych z mieszkańcami było określenie wzajemnych praw i zobowiązań dla wykonania kompleksowej usługi montażu instalacji odnawialnych źródeł energii (dostawa i montaż instalacji odnawialnych źródeł energii, nadzór inwestorski, promocja projektu, opracowanie studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego).

Jedna z umów określała wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe związane z montażem indywidualnego zestawu OZE. Zgodnie z treścią umowy mieszkańcy:

* deklarowali chęć uczestnictwa w projekcie,

* zobowiązywali się do partycypacji w kosztach realizacji projektu poprzez wpłaty kwoty wkładu własnego w wysokości 21,82% kosztu kwalifikowanego, powiększony o podatek VAT od wartości całej instalacji oraz całość kosztów niekwalifikowanych występujących w projekcie,

* oświadczali, że instalacja będzie wykorzystywana tylko na potrzeby socjalno-bytowe domowników.

Na wybraną przez siebie instalację, mieszkańcy dokonali wpłat w 2018 r. w dwóch transzach,:

* pierwsza transza w wysokości 80% całkowitych kosztów kwalifikowanych i niekwalifikowanych wraz z należnym podatkiem VAT, z terminem płatności do 20 lutego 2018 r., wyliczoną na podstawie prognozowanych kosztów określonych we wniosku o dofinansowanie Projektu,

* druga transza do wysokości pełnego udziału własnego w Projekcie, po rozstrzygnięciu postępowania przetargowego na wyłonienie wykonawcy instalacji i wyliczeniu pełnej kwoty udziału mieszkańca w inwestycji, z terminem płatności do 30 września 2018 r.

Dokonanie wpłat przez mieszkańców było warunkiem niezbędnym uczestnictwa w Projekcie. Wpłaty potraktowane zostały przez Gminy jako zaliczki na poczet przyszłej usługi, polegającej na wykonaniu usługi montażu instalacji OZE.

Wszyscy uczestnicy Projektu wpłacili zaliczki na poczet montażu instalacji OZE w 2018 r. w dwóch ratach, w wyznaczonym w umowie terminie, na konta bankowe swoich gmin. Wpłat gotówkowych do kas urzędu gmin nie było. Zaliczki wpłacone w 2018 r. stanowiły 100% kwoty kosztów instalacji OZE przypadających na danego mieszkańca, wyliczone na podstawie kosztów poprzetargowych. Wszystkie wpłaty dokonane były przed rozpoczęciem usług montażu instalacji OZE. Usługi montażu instalacji OZE wykonywane były w/na budynkach mieszkalnych, gospodarczych lub na gruncie w II połowie 2018 r. i w I połowie 2019 r.

Na otrzymane wpłaty od mieszkańców Gmina P nie wystawiła faktur. Podatek VAT należny został obliczony na podstawie zbiorczych dokumentów sprzedaży i odprowadzony do urzędu skarbowego. Mieszkańcy w ustawowym okresie 3 miesięcy od dokonanych wpłat nie występowali do gmin z żądaniem wystawienia faktur na wpłacone zaliczki.

Również po wykonaniu usługi uczestnicy Projektu nie występowali z wnioskami o wystawienie faktur.

Podatek VAT należny od otrzymanych przez Gminę dotacji, stanowiących dopłatę do ceny urządzeń OZE, gmina naliczyła na podstawie faktury wewnętrznej i odprowadziła do urzędu skarbowego.

Źródłem finansowania tych urządzeń były środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w wysokości 78,18% kosztów kwalifikowanych oraz wpłaty mieszkańców uczestników Projektu w wysokości 21,82% kosztów kwalifikowanych oraz 100% kosztów niekwalifikowanych Projektu (inspektor nadzoru, studium wykonalności, program funkcjonalno-użytkowy, promocja projektu, podatek VAT).

Wydatkiem kwalifikowanym Projektu są wydatki poniesione na dostawę i montaż urządzeń instalacji OZE.

Środki finansowe Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa..., które gmina P i gmina R uzyskały w ramach dofinansowania przy realizacji przedmiotowego projektu w wysokości 78,18% poniesionych wydatków kwalifikowanych tj. wydatków związanych z dostawą i montażem urządzeń OZE, zostały wykorzystane wyłącznie na realizację projektu polegającego na wybudowaniu konkretnej instalacji odnawialnych źródeł energii, na konkretnym budynku. Powyższe środki stanowiły dofinansowanie do urządzeń OZE. Pozostała kwota pokryta została z wpłat mieszkańców.

W cenie świadczonych usług na rzecz mieszkańców, uwzględniona była wartość wszystkich kosztów związanych z wykonaniem kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła tj. dostawa i montaż urządzeń, nadzór inwestorski, promocja projektu, opracowanie studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego. Gmina wykonała więc kompleksową usługę budowlaną na rzecz mieszkańców (uczestników Projektu) polegającą na dostawie i montażu urządzeń na budynkach mieszkalnych uczestników Projektu.

Projekt został w całości rozliczony z Instytucją Zarządzającą, wszystkie instalacje zostały wykonane. Instytucja Zarządzająca pozytywnie zweryfikowała przedstawione przez Gminy rozliczenia. Mieszkańcy w związku z końcowym rozliczeniem Projektu nie ponieśli żadnych dodatkowych kosztów i w związku z tym nie dopłacali do ceny wykonanej usługi.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina posiłkowała się podmiotami trzecimi, tj. firmami wyłonionymi w drodze przetargu które na jej zlecenie wykonały instalacje. Firmy te były czynnymi podatnikami podatku VAT i nie miały podpisanych umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności wykonywały bezpośrednio na zlecenie Gminy. Wykonując kompleksową usługę budowlaną na rzecz mieszkańców (uczestników Projektu) Gmina działa w charakterze głównego wykonawcy.

W 2020 r. uczestnicy Projektu zgłaszają pisemne i telefoniczne wnioski z żądaniem wystawienia faktury w związku z zakończeniem usługi montażu instalacji odnawialnego źródła energii na jego budynku i rozliczeniem Projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy gmina może wystawić fakturę dla mieszkańca, uczestnika Projektu będącą osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, na jego żądanie zgłoszone po 3 miesięcznym ustawowym okresie żądania wystawienia faktury?

2. Czy obecnie, gminy powinny wystawić faktury do każdej wpłaty dokonanej w 2018 r., czy jedną fakturę potwierdzającą wykonanie usługi montażu instalacji OZE w/na budynku uczestnika Projektu, obejmującą jego wkład własny w postaci wpłaconych wcześniej zaliczek?

3. Jak powinna wyglądać faktura, jaki zakres danych powinna zawierać, w jakim terminie fakturę należy wystawić?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Odnośnie pytania 1

Stanowisko gminy

Gminy stoją na stanowisku, że mogą wystawić dla mieszkańca, uczestnika Projektu będącym osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, na jego żądanie zgłoszone po 3 miesięcznym ustawowym okresie żądania wystawienia faktury i po wykonaniu u niego usługi montażu instalacji.

Faktura jest podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Gminy będące podatnikami VAT mają obowiązek wystawić faktury dla czynności podlegających opodatkowaniu VAT na rzecz innych podatników VAT. Natomiast dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, Gminy mają obowiązek wystawić fakturę sprzedaży tylko na ich wyłączne żądanie.

Faktury wystawiane są dla potwierdzenia dokonanej transakcji lub w przypadku gdy przed wykonaniem usługi lub dostawy podatnik otrzyma całość lub część zapłaty. Wówczas wpłaty te traktowane są jak zaliczki wpłacone na poczet przyszłej dostawy lub wykonania usługi.

Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 3 ww. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W 2018 r. roku mieszkańcy Gminy P i Gminy R, uczestnicy Projektu, dokonali wpłat w dwóch terminach (dwóch ratach) na konta bankowe swoich gmin, kwot odpowiadających udziałowi własnemu mieszkańca w partycypacji kosztów budowy instalacji odnawialnych źródeł energii na swoich posesjach. Zgodnie z treścią umów cywilnoprawnych, które zarówno Gmina P jak i Gmina R podpisały z mieszkańcami uczestnikami Projektu, mieszkańcy byli zobowiązani wnieść wkład własny do inwestycji na poczet wykonania kompleksowej usługi montażu instalacji OZE. Zapłacenie całości wkładu własnego było czynnikiem warunkującym wykonanie u danego uczestnika Projektu montażu instalacji.

Wpłacone przez uczestników Projektu kwoty wkładu własnego, Gminy potraktowały jako zaliczki na poczet wykonania przyszłej usługi montażu.

Po dokonaniu całości wpłat dokonano montażu instalacji na/w poszczególnych budynkach w II połowie 2018 r. oraz w I połowie 2019 r.

W związku z zawartą z każdym uczestnikiem umową cywilnoprawną, gminy realizowały odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wpłaty mieszkańców częściowej wartości zestawu fotowoltaicznego, zestawu solarnego, pomp ciepła i kotłów na biomasę montowanych w/na lub na zewnątrz budynków, będących własnością mieszkańców gminy P oraz gminy R, na podstawie zawartych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych, zawartych między gminą a właścicielem budynku, były opodatkowane podatkiem VAT.

Gmina P jak i Gmina R, będące czynnymi podatnikami VAT nie były zobowiązane, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, do wystawienia faktur dla każdego mieszkańca, którzy wpłacali w 2018 r. wkład własny z tytułu przyszłego montażu instalacji OZE na/w budynkach mieszkańców oraz na nieruchomości.

Stanowisko to potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 października 2018 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.574.2018.1AK wydanej na wniosek wspólny Gminy P i R (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1d, 1e dotyczące dokumentowania wniesionej wpłaty od mieszkańców).

Zarówno Gmina P jak i Gmina R nie wystawiły w związku z tym faktur dla wpłacających, gdyż nie było takiego obowiązku. Podatek VAT należny gminy wyliczyły na podstawie zbiorczych dokumentów sprzedaży, które zostały ujęte w deklaracjach VAT i prawidłowo rozliczone w ustawowych terminach. Podatek VAT został odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

Gminy musiałaby wystawić faktury dla wpłacających zaliczki, gdyby z ich strony wniesione zostało żądanie wystawienia faktury w ciągu 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Takie żądanie przez cały okres trwania Projektu nie wystąpiło.

Przepisy ustawy VAT nie zabraniają wystawiania faktur po wskazanym wyżej 3 miesięcznym terminie, gdy osoba fizyczna wniesie żądanie wystawienia dokumentu.

Obecnie na wniosek mieszkańca, w którym żąda wystawienia faktury w związku z zakończoną budowa instalacji na/w jego budynku zarówno Gmina P jak i Gmina R mogą wystawić faktury, jedynie fakultatywnie.

W związku z powyższym Gmina P i Gmina R uważają, że po ustawowym terminie wystawienia faktury na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gminy mogą przyjąć zgłoszenie od mieszkańca uczestnika Projektu, w którym żąda wystawienia faktury i wystawić fakturę VAT, gdyż żaden przepis ustawy VAT nie zakazuje wystawienia faktury po ustawowym terminie żądania wystawienia faktury, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Odnośnie pytania 2

Obecnie, Gminy powinny wystawić jedną fakturę potwierdzającą wykonanie usługi montażu instalacji OZE w/na budynku mieszkańca uczestnika Projektu, obejmującą jego wkład własny w postaci wpłaconych wcześniej zaliczek.

Zarówno Gmina P jak i Gmina R uważają, że zasadnym jest wystawienie na obecną chwilę faktury, która będzie fakturą końcową, w której ujęte zostaną wpłaty dokonane w 2018 r. oraz potwierdzona zostanie data wykonania usługi montażu odnawialnych źródeł energii na/w budynkach mieszkańców, uczestników Projektu. Będzie to faktura "zerowa" z kwotą do zapłaty "zero" złotych.

Faktury powinny być wystawione dla usługi montażu każdej instalacji (urządzenia) z osobna, gdyż w różnych terminach usługa została wykonana, u poszczególnych uczestników Projektu. Moment wykonania usługi jest różny dla poszczególnych rodzajów instalacji.

Brak wystawienia przez gminy faktur zaliczkowych do wpłat dokonanych w 2018 r. spowodowało, że mieszkaniec nie ma udokumentowanych wpłat i poniesionych w związku z tym wydatków, dokonanych na potrzeby montażu instalacji OZE na swoim budynku oraz faktu, że za wpłacone wynagrodzenie została wykonana usługa.

Gminy P i R uważają, że obecnie nie mogą wystawić dla uczestników Projektu faktur zaliczkowych zg. z art. 106f ust. 1 ustawy VAT na pobrane wcześniej zaliczki i wydawać je mieszkańcom, gdyż mieszkańcy w swoich wnioskach żądają wystawienia faktury potwierdzającej wykonie usługi montażu na ich budynkach, danego urządzenia.

Ponadto Gminy rozliczyły podatek VAT od wpłat uczestników Projektu w 2018 r. na podstawie zbiorczych dokumentów sprzedaży i zostały one już ujęte w odpowiednich dokumentach JPK VAT a podatek został odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

Gminy uważają, że rozliczenie końcowe transakcji i w związku z tym, udokumentowanie danej usługi montażu instalacji odnawialnego źródła energii (instalacji fotowoltaicznej, solarne pompy ciepła czy pieca CO) nastąpić powinno nie po wpłacie ostatniej zaliczki ale po wykonaniu usługi. Przemawia za tym również fakt, że w umowie cywilnoprawnej zawartej z mieszkańcami w sprawie ustalenia wzajemnych zobowiązań organizacyjnych i finansowych związanych z montażem indywidualnego zestawu OZE w budynku mieszkalnym stanowiącym własność mieszkańców Gminy P w ramach projektu pn. "..." widnieje zapis pkt 7 tej umowy "Ostateczne rozliczenie kosztów realizacji projektu nastąpi po jego zakończeniu i rozliczeniu finansowym z Instytucją Zarządzającą Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa. na lata 2014-2020. W przypadku wystąpienia kosztów niższych od określonych w ust. 3, różnica zostanie zwrócona Właścicielowi w terminie 14 dni od zakończenia finansowej realizacji projektu. W przypadku, gdy w postępowaniu przetargowym i zbilansowaniu wszystkich innych kosztów projektu wpłacona kwota będzie niższa niż kwota wkładu własnego Właściciel uzupełni wpłatę na poczet wkładu własnego w terminie 14 dni od wezwania przez Gminę do uzupełnienia tej wpłaty. Właściciel zobowiązany jest również do uzupełnienia wpłaty na poczet wkładu własnego w przypadku zmiany zastosowanej stawki podatku VAT z 8% na 23% wynikającej ze zmiany lokalizacji montażu instalacji OZE w terminie określonym przez Gminę. Brak uzupełnienia wpłaty uniemożliwi montaż wybranej instalacji OZE i może skutkować rozwiązaniem umowy z przyczyn leżących po stronie Właściciela"

Zgodnie z powyższymi zapisami umowy, trudno jednoznacznie określić, że wpłaty dokonane w 2018 r. stanowiły 100% wpłaty na poczet wykonania przyszłej usługi. Wiedzę na ten temat Gminy miały dopiero po rozliczeniu się z Instytucją Zarządzającą Projektem oraz przyznaniu kwoty dofinansowania (dotacji) do poszczególnych instalacji. Mogło się bowiem zdarzyć, że po całkowitym rozliczeniu, pozostanie niewykorzystana kwota, którą należałoby zwrócić mieszkańcom lub w przypadku niższej kwoty dofinansowania unijnego (z różnych względów) mieszkańcy musieliby dopłacić do wartości instalacji. Założeniem głównym Projektu było, że będzie on finansowany tylko z wpłat mieszkańców i kwoty dofinansowania unijnego.

Prawo do wystawiania faktur końcowych (rozliczeniowych), w sytuacji gdy zaliczki obejmowały cała zapłatę za wykonaną usługę potwierdzają również organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 września 2014 r. (sygn. IBPP1/443-555/14/ES) stwierdzono, że:

(...) na podstawie obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. regulacji prawnych Wnioskodawca co do zasady nie powinien wystawić faktury końcowej, w przypadku otrzymania i udokumentowania zaliczki, obejmującej całą zapłatę za wykonanie przez Wnioskodawcę usługi. Jednocześnie należy zauważyć, że obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. przepisy prawa podatkowego nie zabraniają wystawiania faktur końcowych, które będą dodatkowym dowodem potwierdzającym dokonanie sprzedaży/zakupu i z których wynikać będzie, że należność w całości została uregulowana. Jeśli zatem na żądanie klienta Wnioskodawca wystawi fakturę końcową w sytuacji, gdy faktura zaliczkowa obejmuje całą należność za usługę wykonaną przez Wnioskodawcę, to w takiej fakturze końcowej powinien zostać "wyzerowany podatek".

Należy również zauważyć, że mieszkańcy zwracają się z wnioskiem o wystawienie faktury dokumentującej wykonanie usługi.

W związku z powyższym zarówno gmina P jak i gmin R powinny wystawić mieszkańcom tylko jeden dokument, faktury końcowe "zerowe" dokumentujące wykonanie usługi, w której zamieszczone będą wszystkie informacje dotyczące terminu i wysokości wpłaconych kwot, na poczet wykonania usługi, datę sprzedaży usługi montażu instalacji równoznaczną z datą wykonania usługi montażu instalacji OZE, datę wystawienia faktury - bieżącą tak jak składany jest wniosek.

Odnośnie pytania 3

Stanowisko gminy

Faktura wystawiona dla mieszkańca powinna zawierać wszystkie dane jak zwykła faktura sprzedaży VAT, z kwotą do zapłaty "zero" złotych i zerowym podatkiem VAT. Jednocześnie powinna zawierać dane dotyczące wpłaconych wcześniej zaliczek i zawierać dane na temat zawartej wcześniej umowy i wynikającej z tej umowy kwoty zobowiązania. Faktura powinna być sporządzona w terminie nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania jej wystawienia.

Faktura wystawiona dla mieszkańca powinna być wystawiona zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy VAT.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 1-15 tej ustawy faktura powinna zawierać:

Zdaniem gminy P i gminy R faktura wystawiona dla mieszkańca powinna zawierać wszystkie dane jak zwykła faktura sprzedaży VAT. Przede wszystkim dane dotyczące sprzedawcy (gminy P lub gminy R), nr kolejny faktury, dane dotyczące nabywcy usługi (dane mieszkańca uczestnika Projektu), datę wystawienia faktury obliczoną, nie późniejszą niż 15 dni od daty wpływu wniosku z żądaniem jej wystawienia, datę sprzedaży równoznaczną z datą wykonania usługi montażu instalacji OZE u konkretnego mieszkańca.

Następnie w poszczególnych pozycjach faktury powinno znaleźć się nazwa usługi wykonanej dla mieszkańca, ilość wykonanych usług, jednostkę miary, wartość usługi netto, kwotę VAT oraz wartość brutto usługi. W następnych pozycjach faktury należy podać datę i kwoty otrzymanych zaliczek, z podziałem na wartość netto, kwotę podatku VAT i wartość brutto. Kwoty wpłaconych zaliczek będą zmniejszały kwotę zobowiązania wynikającego z umowy, dlatego razem do zapłaty znajdzie się kwota "zero" złotych, w tym podatek VAT "zero" złotych.

W związku z powyższym wystawione przez gminę P i gminę R faktury dla poszczególnych mieszkańców na wykonanie usług montażu poszczególnych instalacji nie będą generowały podatku VAT do zapłaty jak również mieszkańcy z tego tytułu nie będą mieć należności do zapłaty. Faktura ta będzie miała charakter informacyjny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych, powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1.

W myśl jednak art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT, chyba że wystąpią przesłanki wskazane w art. 106b ust. 3 ustawy, tj. osoba ta (nabywca) wystąpi w przewidywanym w przepisie terminie z żądaniem wystawienia faktury.

Z opisu sprawy wynika, że uczestnicy projektu w 2018 r. dokonali wpłat w dwóch transzach stanowiących 100% kwoty kosztów instalacji OZE przypadających na danego mieszkańca. Wpłaty zostały dokonane na konto Wnioskodawcy przed rozpoczęciem montażu instalacji OZE. Wnioskodawca na otrzymane zaliczki nie wystawił faktur VAT. Jednocześnie od wpłat został odprowadzony podatek VAT. Mieszkańcy nie występowali wcześniej o wystawienie faktur na wpłacone zaliczki.

W odniesieniu do kwot wnoszonych przez mieszkańców przed zamontowaniem instalacji należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy.

Z uwagi na fakt, że otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty stanowiły zaliczki na poczet usług wykonanych na rzecz mieszkańców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca nie był zobowiązany do udokumentowania otrzymanych kwot fakturą VAT, chyba że na żądanie nabywcy (Mieszkańca).

Zatem, Wnioskodawca miałby obowiązek wystawienia faktur na otrzymane zaliczki od Mieszkańców, jeśli żądanie wystawienia faktur zostałoby zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę.

Natomiast żądanie wystawienia faktur do otrzymanych wpłat w okolicznościach opisanych we wniosku tj. po upływie 3 miesięcy od otrzymania zaliczek jak również po upływie 3 miesięcy od wykonania instalacji nie rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązku wystawienia faktury. Wskazać należy, że wystawienie faktur po upływie trzymiesięcznego terminu jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika i to do niego należy decyzja dotycząca jej wystawienia.

Mając zatem na uwadze powyższe, w sytuacji gdy Wnioskodawca zdecyduje o wystawieniu faktur dla mieszkańców, to powinien wystawić faktury odpowiednio do każdej otrzymanej w 2018 r. zaliczki (dwie transze).

Reasumując, Wnioskodawca nie może wystawić faktur końcowych do wpłat otrzymanych od Mieszkańców przed wykonaniem instalacji. Wnioskodawca powinien wystawić faktury zaliczkowe do każdej otrzymanej wpłaty (zaliczki), ale tak jak wskazano powyżej, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia tych faktur jeśli żądanie zostało zgłoszone po trzymiesięcznym terminie.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem dostawy określonych towarów i świadczenia usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Zasady dotyczące wystawiania faktur oraz faktur korygujących zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać:

W świetle art. 106f ust. 1 ustawy, faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

k.p. = (ZB x SP) / (100 + SP)

gdzie:

k.p. - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,

SP - oznacza stawkę podatku; 4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.

Zgodnie z art. 106f ust. 3 ustawy, jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106f ust. 4 ustawy, w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Artykuł 106i ust. 2 ustawy stanowi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Zgodnie z art. 106i ust. 6 w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się:

Zatem z powyższych przepisów wynika, że jeżeli faktura zaliczkowa (bądź kilka faktur zaliczkowych) nie obejmuje całej należności, jaka ma zostać zapłacona przez nabywcę, to dostawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi ma obowiązek wystawić fakturę końcową. Faktura ta w zasadzie jest ostatecznym rozliczeniem danej transakcji i jest wystawiana z zastosowaniem ogólnych zasad przewidzianych przepisami ustawy o VAT. Jeżeli faktura zaliczkowa nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego na fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty.

Natomiast jeżeli fakturą zaliczkową podatnik udokumentował już całą należność, po dokonaniu dostawy towaru czy wykonaniu usługi nie wystawia się już faktury końcowej.

W takim przypadku ostatnią (końcową) fakturą jest faktura dokumentująca ostatnią wpłatę przed dokonaniem dostawy towarów czy wykonaniem usług.

Powyższe wynika wprost z art. 106f ust. 4 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca co do zasady nie powinien wystawić faktury końcowej w przypadku otrzymania i udokumentowania otrzymanych wcześniej zaliczek obejmujących całą zapłatę za usługę. Jednocześnie należy zaznaczyć, że obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie zabraniają wystawiania faktur końcowych, które będą dodatkowym dowodem potwierdzającym wyświadczenie usługi i z których wynikać będzie, że należność w całości została uregulowana. Jeżeli zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca wystawi fakturę końcową, gdy uprzednio do tej samej transakcji wystawi faktury zaliczkowe (100%), w takiej fakturze końcowej powinien zostać "wyzerowany podatek".

Odnośnie terminu wystawienia faktury tzw. końcowej, fakturę tę wystawia się, co do zasady, nie później niż 15. dnia od dnia wydania towaru czy wykonania usługi. Natomiast jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania. Faktura powinna zawierać wszystkie informacje określone w art. 106e ust. 1. Ponadto faktura ta powinna zawierać numery faktur zaliczkowych wystawionych do otrzymanych wpłat od Mieszkańców.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktur do otrzymanych w 2018 r. wpłat na żądanie Mieszkańców zgłoszone po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania wpłaty.

Jeżeli, Wnioskodawca zdecyduje się na udokumentowanie wpłat na żądanie Mieszkańców, powinien wystawić faktury zaliczkowe do każdej otrzymanej wpłaty. Jednocześnie co do zasady Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury końcowej. W przypadku gdy Wnioskodawca wystawi fakturę końcową, gdy uprzednio do swojej transakcji wystawił faktury zaliczkowe (100%), w takiej fakturze końcowej powinien zostać "wyzerowany" podatek. Wystawiona faktura powinna zawierać informacje określone w art. 106 ust. 1. Tym samym Wnioskodawca nie może wystawić jednej faktury końcowej do otrzymanych w 2018 r. wpłat od Mieszkańców.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać całościowo za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.