0111-KDIB2-3.4015.45.2021.1.ASZ - Umowny podział majątku wspólnego a PSD.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 kwietnia 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB2-3.4015.45.2021.1.ASZ Umowny podział majątku wspólnego a PSD.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 1 marca 2021 r. (data wpływu - 8 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy o podział majątku wspólnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy o podział majątku wspólnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim od 1971 r. i w jej małżeństwie przez cały czas jego trwania obowiązywała ustawowa wspólność małżeńska.

W dniu 30 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż zawarli umowę o rozdzielności majątkowej małżeńskiej w formie aktu notarialnego. W tym samym dniu dokonali umowy o częściowy podział majątku wspólnego w zakresie posiadanych nieruchomości w ten sposób, że mąż Wnioskodawczyni przeniósł swój udział bez spłat i jakichkolwiek roszczeń w całości na Wnioskodawczynię, na jej wyłączną własność.

W tym samym dniu Wnioskodawczyni i jej mąż dokonali częściowego podziału majątku wspólnego bez spłat i dopłat w zakresie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz w zakresie papierów wartościowych - akcji zgromadzonych na rachunku maklerskim, w ten sposób, że mąż Wnioskodawczyni przeniósł w całości swój udział środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych wyszczególnionych w umowach oraz akcje na rachunku maklerskim w całości na Wnioskodawczynię, w całości na jej wyłączną własność (bez spłat i dopłat).

Umowa z dnia 30 listopada 2020 r. o częściowy podział majątku wspólnego bez spłat i dopłat dotyczyła również samochodu osobowego, który przypadł na wyłączną własność Wnioskodawczyni.

Umowa o częściowy podział majątku wspólnego dotycząca nieruchomości sporządzona została w formie aktu notarialnego, natomiast umowy dotyczące podziału środków pieniężnych na rachunkach bankowych i maklerskim oraz samochodu zostały sporządzone w zwykłej formie pisemnej z potwierdzonymi notarialnie podpisami umawiających się małżonków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy do wyżej opisanego stanu faktycznego podziału majątku wspólnego małżonków mają zastosowanie przepisy art. I ust. 1 pkt 4 i art. la pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Czy Wnioskodawczyni, która w wyniku częściowego podziału majątku bez spłat i dopłat nabyła środki pieniężne i nieruchomości, zobowiązana jest dokonać zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych na druku SD-Z2?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, że w przepisach ustawy o podatku od spadku i darowizn nie zostało wymienione nabycie w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, jako podlegające podatkowi od spadków i darowizn, nabycie tytułem podziału majątku wspólnego małżonków nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813, z późn. zm.) - podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1.

dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;

2.

darowizny, polecenia darczyńcy;

3.

zasiedzenia;

4.

nieodpłatnego zniesienia współwłasności;

5.

zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;

6.

nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Na podstawie art. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

1.

nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność;

2.

wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny. Oznacza to jednocześnie, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z tytułów nie wymienionych w tym przepisie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Stosownie do postanowień art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż zawarli umowę o rozdzielności majątkowej małżeńskiej w formie aktu notarialnego. W tym samym dniu dokonali umowy o częściowy podział majątku wspólnego w zakresie posiadanych nieruchomości w ten sposób, że mąż Wnioskodawczyni przeniósł swój udział bez spłat i jakichkolwiek roszczeń w całości na Wnioskodawczynię, na jej wyłączną własność.

Ponadto małżonkowie dokonali częściowego podziału majątku wspólnego bez spłat i dopłat w zakresie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz w zakresie papierów wartościowych - akcji zgromadzonych na rachunku maklerskim, w ten sposób, że mąż Wnioskodawczyni przeniósł w całości swój udział środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych wyszczególnionych w umowach oraz akcje na rachunku maklerskim w całości na Wnioskodawczynię, w całości na jej wyłączną własność (bez spłat i dopłat). Ww. umowa o częściowy podział majątku wspólnego bez spłat i dopłat dotyczyła również samochodu osobowego, który przypadł na wyłączną własność Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym należy wskazać, że kwestie stosunków majątkowych między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie do art. 47 § 1 i § 2 ww. ustawy małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Rozdzielność majątkowa powstaje z mocy prawa, w razie ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków (art. 53 § 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 54 § 1 ww. ustawy orzeczenie separacji powoduje powstanie między małżonkami rozdzielności majątkowej.

Powyższe oznacza, że ustanie małżeństwa, w wyniku np. orzeczenia sądu rozwiązującego małżeństwo, powoduje ustanie z mocy prawa tej wspólności. Wspólność majątkowa małżeńska ustaje również w przypadku zawarcia przez małżonków umowy ją znoszącej i wprowadzającej rozdzielność majątkową, orzeczenia sądu ustanawiającego w miejsce wspólności majątkowej pełną rozdzielność na żądanie jednego z małżonków, orzeczenia separacji małżonków, ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków oraz w przypadku ogłoszenia upadłości jednego z nich.

W myśl art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.) każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Podział majątku wspólnego małżonków jest instytucją typową dla prawa rodzinnego i opiekuńczego. Należy podkreślić, że podział majątku wspólnego małżonków, wskazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w Kodeksie cywilnym i w związku z tym nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Do podziału majątku wspólnego nie ma również zastosowania cytowany wyżej art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zatem, skoro w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zostało wymienione nabycie w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, jako podlegające podatkowi od spadków i darowizn, to oznacza, że nabycie przez Wnioskodawczynię na własność nieruchomości, środków pieniężnych, akcji oraz samochodu osobowego tytułem podziału majątku wspólnego małżonków nie będzie w ogóle podlegało pod regulację ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ wskazuje, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, a więc niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem i nie ma zastosowania do męża Wnioskodawczyni - nie wywołuje skutków prawnych wobec męża Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl