0111-KDIB2-3.4015.183.2021.2.BB - Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu spadku z Włoch

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 29 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy nabycia spadku z Włoch. Uzupełniła go Pani -

w odpowiedzi na wezwanie - w piśmie z 22 listopada 2021 r. (wpływ 25 listopada 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią zmarłego obywatela Włoch. Spadkodawca zmarł 6 marca 2021 r., był kawalerem i nie posiadał dzieci. Wnioskodawczyni jest jedną z pięciu ustawowych spadkobierców zmarłego. Wszyscy spadkobiercy należą do III grupy podatkowej (art. 14 ustawy o podatku od spadków i darowizn), gdyż są kuzynami zmarłego. Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski i ma miejsce zamieszkania na terenie Polski.

W skład masy spadkowej wchodzą środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym, papiery wartościowe, a także nieruchomości, tj. udział we współwłasności terenu rolnego, działka, dom jednorodzinny, a także udział we współwłasności nieruchomości o celu mieszkaniowym.

Brak jest zarządcy spadku. Wedle prawa spadkowego obowiązującego we Włoszech, spadkobiercy składają jedynie deklaracje spadkowe, w przypadku, gdy należą do kręgu osób dziedziczących na podstawie ustawy. Do nabycia spadku nie jest konieczne podejmowanie dodatkowych czynności prawnych. Na podstawie owych deklaracji spadkowych zostają wpisani przez włoski urząd skarbowy do rejestrów katastralnych. Bank na podstawie deklaracji spadkowych może wypłacić zgromadzone na rachunku pieniądze.

Wszystkie składniki spadku w formie niegotówkowej będą w przyszłości zbywane i zostanie dokonany ich podział pomiędzy 5 spadkobierców.

Wnioskodawczyni będzie zatem sukcesywnie nabywała środki pieniężne uzyskane w zamian za zbycie nieruchomości i papierów wartościowych. Powoduje to, iż Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić momentu efektywnego nabycia spadku w postaci wpłynięcia środków pieniężnych na jej konto, ani też podać wysokości tej kwoty.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że spadek otwiera się z momentem śmierci spadkodawcy. Wraz z tym momentem spadkobierca zostaje powołany do spadku, natomiast do osiągnięcia skutku uzyskania atrybutu pełnego spadkobiercy, niezbędne jest przyjęcie spadku, które może nastąpić w sposób dorozumiany bądź wraz z upływem czasu.

Powołanie do spadku zatem nie pociąga za sobą natychmiastowego nabycia spadku, a ustanawia jedynie prawo do jego przyjęcia.

Jeżeli spadkobierca przyjmuje spadek wprost, to nie składa żadnych dodatkowych oświadczeń, poza deklaracją, którą składa się do włoskiego organu podatkowego właściwego z uwagi na miejsce ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego; deklaracja zawiera oświadczenie spadkowe.

Deklaracja złożona została 6 sierpnia 2021 r. i od tego dnia rozpoczął się 30- dniowy termin na złożenie wniosku o odnotowanie w rejestrze katastralnym przeniesienia własności.

Wraz z zatwierdzeniem deklaracji przez włoski organ podatkowy i zapłatą należnych podatków, następuje automatyczne przeniesienie własności i wpis spadkobierców do rejestru katastralnego odziedziczonych nieruchomości, a zatwierdzenie deklaracji zostaje przekazane drogą elektroniczną do profilu podatnika. Od tego momentu także może nastąpić wydanie przedmiotów spadkowych spadkobiercom (np. środków zdeponowanych na rachunkach bankowych).

Zatwierdzona deklaracja jest jedynym dokumentem potwierdzającym prawa do spadku i na jej podstawie można rozporządzać przedmiotami spadkowymi. Złożenie deklaracji powoduje, że powołany do spadku potwierdza wolę stania się spadkobiercą.

Składniki majątkowe Wnioskodawczyni nabywa wraz z czwórką kuzynostwa, każde z nich po 1/5 części. Na moment pisania wyjaśnienia, środki pieniężne oraz spieniężone papiery wartościowe, zostały już przekazane spadkobiercom na wskazane przez nich rachunki bankowe.

Pytania

1. Jaki w opisanym stanie faktycznym jest moment powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

2. W jakim terminie spoczywa na Wnioskodawczyni obowiązek złożenia zeznania podatkowego, o którym mowa w art. 17a ustawy o podatku od spadków i darowizn; w szczególności czy momentem tym jest wpisanie Wnioskodawczyni do rejestru katastralnego, czy też moment efektywnego nabycia spadku w postaci wpłynięcia środków pieniężnych na jej konto?

3. Czy złożenie zeznania ma nastąpić w stosunku do całości spadku, czy do poszczególnych jego składników, w sytuacji, gdy nie jest znana Wnioskodawczyni ich wartość?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą efektywnego nabycia spadku przez Wnioskodawczynię, a termin do złożenia przez nią zeznania podatkowego zaczyna bieg co do części składników masy spadkowej z osobna, każdorazowo, gdy zostanie ustalona ich wartość, a środki pieniężne wpłyną na jej rachunek bankowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn

(Dz. U. z 2021 r. poz. 1043) - podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy - nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn - obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się

w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 omawianej ustawy).

W myśl art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Zgodnie z powyższymi przepisami w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym

o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem na spadkobiercy, który w chwili otwarciu spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w związku z nabyciem własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w związku z nabyciem własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Z opisu zdarzenia wynika, że jest Pani spadkobierczynią majątku po zmarłym obywatelu Włoch. Spadkodawca jest Pani kuzynem (III grupa podatkowa). Spadkodawca zmarł 6 marca 2021 r. Wedle prawa spadkowego obowiązującego we Włoszech, spadkobiercy składają jedynie deklaracje spadkowe, w przypadku, gdy należą do kręgu osób dziedziczących na podstawie ustawy. Spadek otwiera się z momentem śmierci spadkodawcy. Wraz z tym momentem spadkobierca zostaje powołany do spadku, natomiast do osiągnięcia skutku uzyskania atrybutu pełnego spadkobiercy, niezbędne jest przyjęcie spadku, które może nastąpić w sposób dorozumiany bądź wraz z upływem czasu. Jeżeli spadkobierca przyjmuje spadek wprost, to nie składa żadnych dodatkowych oświadczeń, poza deklaracją, którą składa się do włoskiego organu podatkowego właściwego z uwagi na miejsce ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego, deklaracja zawiera oświadczenie spadkowe.

Taka deklaracja złożona została przez Panią 6 sierpnia 2021 r.

Wraz z zatwierdzeniem deklaracji i zapłatą należnych podatków, następuje automatyczne przeniesienie własności i wpis spadkobierców do rejestru katastralnego odziedziczonych nieruchomości, a zatwierdzenie deklaracji zostaje przekazane drogą elektroniczną do profilu podatnika. Od tego momentu także może nastąpić wydanie przedmiotów spadkowych spadkobiercom (np. środków zdeponowanych na rachunkach bankowych). Zatwierdzona deklaracja jest jedynym dokumentem potwierdzającym prawa do spadku i na jej podstawie można rozporządzać przedmiotami spadkowymi. Złożenie deklaracji powoduje, że powołany do spadku potwierdza wolę stania się spadkobiercą.

Jak wynika z opisu zdarzenia deklaracja, którą składa się do włoskiego organu podatkowego, to według prawa włoskiego dokument, który potwierdza, że odziedziczyła Pani spadek po spadkodawcy. Deklaracja ta jest zatem takim dokumentem jak postanowienie o nabycia spadku czy też akt poświadczenia dziedziczenia.

Z powyższego opisu wynika więc, że na podstawie złożonej deklaracji może Pani rozporządzać masą spadkową.

Zatem przechodząc do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego wskazać należy, że skoro opisana we wniosku deklaracja jest dokumentem, na podstawie którego spadkobierca może rozporządzać masą spadkową, to data jego uprawomocnienia (jego zatwierdzenia) wyznacza moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

To oznacza, że z datą jego uprawomocnienia (jego zatwierdzenia) - w świetle art. 6 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn - powstał dla Pani obowiązek podatkowy. Od tej daty - zgodnie z art. 17a ust. 1 omawianej ustawy - jest Pani zobowiązana złożyć, w terminie miesiąca właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych co do całego nabytego spadku.

Podstawę opodatkowania w przedstawionym stanie faktycznym stanowi czysta wartość odziedziczonego majątku (po potrąceniu długów i ciężarów), według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia, którym był dzień śmierci spadkodawcy. Wartość odziedziczonego majątku należy wykazać według jego wartości rynkowej na dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli na dzień zatwierdzenia złożonej przez Panią deklaracji spadkowej.

Na ustalenie podstawy opodatkowania oraz obowiązek zapłaty podatku nie ma natomiast wpływu wydanie konkretnego składnika masy spadkowej.

Zatem Organ interpretacyjny nie może podzielić Pani stanowiska, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą efektywnego nabycia przez Panią spadku, a termin do złożenia przez Panią zeznania podatkowego zaczyna bieg co do części składników masy spadkowej z osobna, każdorazowo, gdy zostanie ustalona ich wartość, a środki pieniężne wpłyną na Pani rachunek bankowy.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn jasno bowiem określa, kiedy powstaje obowiązek podatkowy, w sytuacji gdy nabycie stwierdzone jest pismem. A tak właśnie jest w Pani sprawie - nabycie spadku zostało potwierdzone pismem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.