0111-KDIB2-3.4014.98.2019.1.LM - Wyłączenie z PCC pożyczki podlegającej pod podatek VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 18 grudnia 2019 r. (data wpływu - 20 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 30 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Wniosek uzupełniono samoistnie 30 grudnia 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Spółka Akcyjna (Pożyczkodawca);

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: P. Spółka Akcyjna (Pożyczkobiorca)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. z (dalej: "Pożyczkodawca", "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w Polsce i jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług czynny. Spółka należy do Grupy Kapitałowej Z. S.A. (dalej: "Grupa").

Spółka zamierza udzielić finansowania w postaci pożyczki na kwotę 32.500.000,00 złotych lub 20.000.000,00 złotych innej spółce z Grupy, tj. P. S.A. (dalej: Pożyczkobiorca). Ostateczna kwota pożyczki zostanie jeszcze ustalona. Środki pieniężne na udzielenie ww. pożyczki zostały wygenerowane w toku działalności gospodarczej Spółki. Pożyczka zostanie zawarta na warunkach rynkowych. Pożyczka będzie miała charakter odpłatny - postanowienia umowy przewidują stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek). Najprawdopodobniej w dacie zawarcia opisywanej umowy pożyczki, udzielanie pożyczek i inna podobna działalność nie zostanie ujawniona w PKD Spółki (zarówno w KRS jak i w umowie Spółki), a ww. pożyczka będzie miała charakter poboczny, względem podstawowej działalności Spółki. Tym niemniej, Spółka dopuszcza możliwość udzielenia podobnych pożyczek w przyszłości, jeżeli pozwolą jej na to zasoby finansowe.

Pożyczkobiorca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce i jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług czynny. Pożyczkobiorca prowadzi działalność gospodarczą, która w przeważającej części polega na wydobyciu węgla brunatnego. Ze względu na potrzeby finansowe - Pożyczkobiorca zamierza zawrzeć umowę pożyczki ze Spółką

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisywana umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, planowana umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W opinii Zainteresowanych, planowana pożyczka, o której mowa w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów usług, a tym samym będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że umowy pożyczek będą podlegały - co do zasady - podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili ich zawarcia, przedmiot pożyczek, tj. pieniądze, będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

Tym samym, podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanych, skoro opisana we wniosku umowa pożyczki będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w przedstawionej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W rezultacie, umowa ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek uiszczenia tego podatku.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie - interpretacja indywidualna z 17 lutego 2020 r., znak: 0112-KDIL1-2.4012.692.2019.2.MR.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1519, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W przypadku umowy pożyczki stawka podatku wynosi - zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - 0,5%.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza udzielić finansowania w postaci pożyczki na kwotę 32.500.000,00 złotych lub 20.000.000,00 złotych innej spółce z Grupy Kapitałowej. Pożyczka zostanie zawarta na warunkach rynkowych. Pożyczka będzie miała charakter odpłatny - postanowienia umowy przewidują stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek). Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca, prowadzą działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umów pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku umowa pożyczki podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umów podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkować może wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w zależności od kwalifikacji analizowanej czynności.

Udzielenie omawianej pożyczki podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług i jest ono z tego podatku zwolnione - co zostało potwierdzone interpretacją indywidualną wydaną 17 lutego 2020 r., znak: 0112-KDIL1-2.4012.692.2019.2.MR, w której wskazano, że: "(...) udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy jako odpłatne świadczenie usług, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - to korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu."

A zatem, na mocy art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanej umowy pożyczki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych; umowa jest z niego wyłączona (a nie zwolniona - jak Zainteresowani zamiennie używają tegoż określenia uzasadniając, że pożyczka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych). Reasumując, Zainteresowany niebędący stroną postępowania jako pożyczkobiorca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.