0111-KDIB2-3.4014.121.2020.1.BD - Wyłączenie z PCC pożyczki podlegającej pod podatek VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2020 r. (data wpływu do Organu - 15 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka", Wnioskodawca" lub "Pożyczkobiorca") jest spółką prawa handlowego, utworzoną według prawa polskiego. Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Pożyczkobiorcy jest działalność w zakresie handlu detalicznego, prowadzenie i rozwijanie sieci detalicznej "S." w całej Polsce.

Wnioskodawca dotychczas otrzymał pożyczki od spółek, z którymi jest powiązany kapitałowo, podmiotów powiązanych (dalej: "Pożyczkodawcy"). Wnioskodawca planuje również w przyszłości zaciągać pożyczki od pomiotów z jego grupy kapitałowej, podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółki udzielające Wnioskodawcy pożyczek, o których mowa powyżej, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a także są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie Wnioskodawcy pożyczek stanowi/stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a także z tytułu udzielenia pożyczki Pożyczkodawca jest/będzie zwolniony z podatku od towarów i usług zgodnie z uregulowaniami wynikającymi z ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

Pożyczki już udzielone jak i pożyczki przyszłe mają/będą mieć charakter odpłatny, tj. jest przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek) ustalone na poziomie rynkowym.

Intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej pragnie potwierdzić, że jeżeli pożyczka otrzymana od Pożyczkodawcy będzie podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług, to nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dla celów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy przyjąć, iż pożyczki już otrzymane jak i przyszłe pożyczki, o których mowa w przedstawionym opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które stanowią/stanowić będą świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a także z tytułu udzielenia tych pożyczek Pożyczkodawca jest/będzie zwolniony z podatku od towarów i usług zgodnie z uregulowaniami wynikającymi z tejże ustawy, są wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki już otrzymane, jak i przyszłe pożyczki, o których mowa w przedstawionym opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które stanowią/stanowić będą świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a także z tytułu udzielenia tych pożyczek Pożyczkodawca jest/będzie zwolniony z podatku od towarów i usług zgodnie z uregulowaniami wynikającymi z tejże ustawy, są wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W przypadku umowy pożyczki stawka podatku wynosi - zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - 0,5%.

Na postawie wyżej przytoczonych przepisów prawnych należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy również, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

I tak na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje tylko okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia stanowi między innymi sytuacja, kiedy jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z powyższych przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że dla wyłączenia transakcji pożyczki z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zasadnicze znaczenie ma kwestia czy transakcje pożyczki podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, a konkretnie czy transakcja pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jest jednocześnie czynnością zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

Zatem, skoro udzielenie pożyczek przez Pożyczkodawcę podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług (omawiane pożyczki są z tego podatku zwolnione) - to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanych umów pożyczek, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczek.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na wydane interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji - zgodnie z wolą Wnioskodawcy - jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1519, z późn. zm.; tj. z 2020 r., poz. 815) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W przypadku umowy pożyczki stawka podatku wynosi - zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - 0,5%.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może natomiast stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dotychczas otrzymał pożyczki od spółek, z którymi jest powiązany kapitałowo (podmiotów powiązanych). Wnioskodawca planuje również w przyszłości zaciągać pożyczki od pomiotów z jego grupy kapitałowej (podmiotów powiązanych). Zasadniczo, udzielenie Wnioskodawcy pożyczek stanowi/stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a także z tytułu udzielenia pożyczki pożyczkodawca jest/będzie zwolniony z podatku od towarów i usług zgodnie z uregulowaniami wynikającymi z ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem skoro istotnie - jak twierdzi Wnioskodawca - udzielenie pożyczek przez spółki na rzecz Wnioskodawcy podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług (omawiane pożyczki są z tego podatku zwolnione) - to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanych umów pożyczek, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Reasumując, Wnioskodawca jako pożyczkobiorca nie jest i nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczek.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.