0111-KDIB2-3.4010.52.2018.2.PB - Zaliczenie wydatków na zakup kosmetyków dla pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na zakup kosmetyków dla pracowników do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na zakup kosmetyków dla pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - "X" Spółka z o.o. (dalej zwany "Wnioskodawcą" albo "Spółką") jest spółką działającą w ramach grupy kapitałowej banku "Y". (dalej Bank).

Działalność Spółki polega na wykonywaniu w imieniu i na rzecz Banku pośrednictwa w zakresie czynności bankowych oraz czynności faktycznych związanych z działalnością bankową, o których mowa w prawie bankowym. W ramach zawartych z bankiem umów, Wnioskodawca prowadzi centrum telefoniczne, które stanowi alternatywny kanał dostępu dla obecnych i potencjalnych klientów banku. Kanał telefoniczny umożliwia niezbędny kontakt pomiędzy klientami, a Bankiem, wykorzystywany zarówno w celu obsługi obecnych klientów, jak i w celu zdobywania nowych klientów i przedstawienia im oferty Banku.

Spółka uruchomiła nowy kanał z klientem poprzez Video. Wybrani pracownicy w ramach wykonywanych obowiązków kontaktują się z klientem poprzez Video oraz klienci kontaktują się z konsultantami. W związku z wykonywaniem powyższych czynności pracownik jest zobowiązany do prezentowania stosownego wyglądu zewnętrznego i posiadania należytej prezencji. Chcąc świadczyć swoje usługi na najwyższym poziomie Wnioskodawca dokłada wszelkich starań, aby wygląd konsultantów był adekwatny do wymagań świadczonych usług.

Pracodawca planuje zapewnić pracownikom wyodrębnionego zespołu Video (liczącego 17 osób, w tym 13 kobiet i 4 mężczyzn) kosmetyki do makijażu, aby przed rozpoczęciem pracy mogli poprawić swój wizerunek zgodnie z oczekiwaniami pracodawcy. Podczas transmisji video pracownik powinien dostosować makijaż do oświetlenia używając odpowiednich kosmetyków, które pozwolą wyeliminować błyszczenie się skóry oraz jej niedoskonałości. Kosmetyki do makijażu będą w miejscu ogólnodostępnym dla pracowników danego zespołu, aby przed rozpoczęciem pracy, jak również podczas przerwy, mogli poprawić makijaż. Nie jest też możliwe przypisanie poszczególnym pracownikom (kobietom, mężczyznom) wartości zużytych kosmetyków. W powyżej opisanym przypadku kosmetyki do makijażu będą używane tylko na wewnętrzne potrzeby pracodawcy. Po zakończonej pracy makijaż zostanie usunięty.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć wydatki na zakup kosmetyków do makijażu dla pracowników Spółki? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wydatki poniesione na zakup kosmetyków do makijażu stanowią koszty uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż pozostają one w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie więc taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi centrum telefoniczne, które stanowi alternatywny kanał dostępu dla obecnych i potencjalnych klientów Banku. Kanał telefoniczny umożliwia niezbędny kontakt pomiędzy klientami, a Bankiem, wykorzystywany zarówno w celu obsługi obecnych klientów, jak i w celu zdobywania nowych klientów i przedstawienia im oferty Banku. Spółka uruchomiła nowy kanał z klientem poprzez Video. Wybrani pracownicy w ramach wykonywanych obowiązków kontaktują się z klientem poprzez Video oraz klienci kontaktują się z konsultantami. Pracodawca planuje zapewnić pracownikom wyodrębnionego zespołu Video kosmetyki do makijażu, aby przed rozpoczęciem pracy mogli poprawić swój wizerunek zgodnie z oczekiwaniami pracodawcy. Kosmetyki do makijażu będą w miejscu ogólnodostępnym dla pracowników danego zespołu, aby przed rozpoczęciem pracy, jak również podczas przerwy, mogli poprawić makijaż. Nie jest też możliwe przypisanie poszczególnym pracownikom wartości zużytych kosmetyków. Kosmetyki do makijażu będą używane tylko na wewnętrzne potrzeby pracodawcy. Po zakończonej pracy makijaż zostanie usunięty.

W każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku. Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że wybrani pracownicy w ramach wykonywanych obowiązków kontaktują się z klientem. W związku z wykonywaniem swoich obowiązków pracownicy są zobowiązani do prezentowania stosownego wyglądu zewnętrznego i posiadania należytej prezencji. Dodatkowo należy podkreślić, że kosmetyki do makijażu będą używane tylko na wewnętrzne potrzeby pracodawcy. Nie ulega wątpliwości, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup kosmetyków do makijażu dla pracowników Spółki mają wpływ na poziom świadczonych przez nią usług co w konsekwencji może przełożyć się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Zatem pozostają one w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu. W związku z powyższym zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy Organ informuje, że pozostałe pytania postawione we wniosku stanowią przedmiot odrębnych rozstrzygnięć.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.