0111-KDIB2-3.4010.448.2018.1.LG - Obowiązek złożenia zeznania podatkowego CIT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.), uzupełniony 14 i 18 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy na Wnioskodawcy ciążą obowiązki:

* złożenia zerowego zeznania podatkowego CIT za rok 2018 oraz

* uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc grudzień

- jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy na Wnioskodawcy ciążą obowiązki:

* złożenia zerowego zeznania podatkowego CIT za rok 2018 oraz

* uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc grudzień.

Wniosek został uzupełniony w dniu 14 grudnia 2018 r. poprzez uiszczenie opłaty oraz pismem z 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 grudnia 2018 r. 0111-KDIB2-3.4010.381.2018.2.LG, 0111-KDIB3-2.4012.674.2018.3.AZ, 0111-KDIB3-2.4017.4.2018.1.AZ, 0115-KDIT2-2.4011.419.2018.3.HD.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - A jest związkiem międzygminnym, o którym mowa w art. 64 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm, dalej u.s.g.) będącym organizatorem publicznego transportu zbiorowego na obszarze gmin tworzących związek. Zadania A obejmują planowanie, organizowanie i zarządzanie publicznym transportem zbiorowym w rozumieniu powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w tym ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. A jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Rozporządzeniem z 2017 r., działając na podstawie ustawy o związku Rada Ministrów utworzyła związek (dalej B). Stosownie do postanowień § 4 rozporządzenia, weszło ono w życie w dniu 1 lipca 2017 r. zadaniem B jest m.in. organizacja komunikacji miejskiej na terenie miast do niej należących.

Uchwałą z maja 2018 r. w sprawie przejęcia przez B wykonywanego dotychczas przez A zadania organizowania publicznego transportu zbiorowego w gminnych przewozach pasażerskich na obszarze gmin członkowskich A i zawarcia stosownego porozumienia, B postanowiło:

1. przejąć od A zadanie organizowania publicznego transportu zbiorowego w gminnych przewozach pasażerskich na obszarze gmin członkowskich A.

2. Wyrazić zgodę na zawarcie stosownego porozumienia pomiędzy B, A w sprawie przejęcia z dniem 1 stycznia 2019 r. zadania wymienionego w pkt 1.

Stosowną uchwałę powzięło również Zgromadzenie A (z kwietnia 2018 r. w sprawie: wyrażenia woli przekazania wszelkich praw i obowiązków A na rzecz B).

A oraz B zamierzają, działając na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy, przenieść z A na B wszelkie prawa i obowiązki A. W tym celu, stosownie do powołanego przepisu, zgromadzenie A podejmie uchwałę o przeniesieniu wszelkich praw i obowiązków na B, a zgromadzenie B uchwałę o wyrażeniu zgody na przeniesienie praw i obowiązków.

W konsekwencji powyższego, A działając na podstawie art. 67b ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 994 z późn. zm.) oraz § 43 ust. 1 Statutu A zamierza podjąć uchwałę w przedmiocie likwidacji A oraz otwarcia postępowania likwidacyjnego z dniem 1 stycznia 2019 r.

Po przejściu ogółu praw i obowiązków z A na B, A nie ulegnie zatem automatycznej, tj. z mocy przepisów prawa likwidacji. Byt prawny A ustanie po zakończeniu postępowania likwidacyjnego.

Na B zostanie przeniesiony cały majątek A z wyjątkiem części środków pieniężnych w wysokości kilkuset tysięcy złotych, z których sfinansowana będzie likwidacja A.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca winien złożyć za rok 2018 zerowe zeznanie CIT-8?

2. Czy zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiąc grudzień powinna zostać uiszczona przez Wnioskodawcę?

(pytania oznaczone we wniosku nr 14 i 15).

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 14 grudnia 2018 r.):

Ad.1

Wnioskodawca winien złożyć za rok 2018 zerowe zeznanie CIT-8.

Ad.2

Zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiąc grudzień powinna zostać uiszczona przez B.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem braku likwidacji A na dzień przejścia praw i obowiązków, A będzie zobowiązany do złożenia zeznania zerowego CIT-8 za rok podatkowy 2018. Sam fakt przejścia praw i obowiązków na następcę nie skutkuje bowiem unicestwieniem bytu prawnego poprzednika prawnego, a jeśli tak, aktualny w stosunku do niego pozostaje obowiązek złożenia stosownych deklaracji przed zgłoszeniem zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej (dot. VAT) i wykreślenia z ewidencji podatników. Z uwagi jednak, iż wszelkie prawa i obowiązki zostaną przeniesione na B przedmiotowe deklaracje będą deklaracjami zerowymi.

Konsekwentnie zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiąc grudzień nie powinna zostać uiszczona przez A tylko przez B, jako podmiot nabywający ogół praw i obowiązków. Należy zauważyć w tym miejscu, iż z uwagi na przejście na następcę wszelkich praw i obowiązków (w tym wszelkich praw majątkowych) A nie będzie miał jakiejkolwiek możliwości uiszczenia podatku z uwagi na brak jakichkolwiek składników majątkowych, z wyjątkiem środków pieniężnych zabezpieczonych na przeprowadzenie procesu likwidacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego w zakresie:

Na wstępie należy zauważyć, że kwestia braku sukcesji generalnej związanej z przeniesieniem praw i obowiązków przez A na rzecz B została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z 18 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.674.2018.5.AZ.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 (art. 25 ust. 1a u.p.d.o.p.).

W myśl art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest związkiem międzygminnym, będącym organizatorem publicznego transportu zbiorowego na obszarze gmin tworzących związek. Rozporządzeniem z 2017 r. działając na podstawie ustawy o związku Rada Ministrów utworzyła związek. Uchwałą z maja 2018 r., w sprawie przejęcia przez B wykonywanego dotychczas przez A zadania organizowania publicznego transportu zbiorowego w gminnych przewozach pasażerskich na obszarze gmin członkowskich B i zawarcia stosownego porozumienia, Zgromadzenie B postanowiło:

1. Przejąć od A zadania organizowania publicznego transportu zbiorowego w gminnych przewozach pasażerskich na obszarze gmin członkowskich A;

2. Wyrazić zgodę na zawarcie stosownego porozumienia pomiędzy B a A w sprawie przejęcia z dniem 1 stycznia 2019 r. zadania wskazanego w pkt 1.

Stosowną uchwałę powzięło również Zgromadzenie A. A oraz B zamierzają, działając na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy przenieść z A na B wszelkie prawa i obowiązki A. W tym celu, stosownie do powołanego przepisu, zgromadzenie A podejmie uchwałę o przeniesieniu wszelkich praw i obowiązków na B, a zgromadzenie B uchwałę o wyrażeniu zgody na przeniesienie praw i obowiązków. W konsekwencji powyższego, A działając na podstawie art. 67b ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz § 43 ust. 1 Statutu zamierza podjąć uchwałę w przedmiocie likwidacji A oraz otwarcia postępowania likwidacyjnego z dniem 1 stycznia 2019 r. Po przejściu ogółu praw i obowiązków z A na B, A nie ulegnie zatem automatycznej, tj. z mocy przepisów prawa likwidacji. Byt prawny A ustanie po zakończeniu postępowania likwidacyjnego. Na B zostanie przeniesiony cały majątek A z wyjątkiem części środków pieniężnych w wysokości kilkuset tysięcy złotych z których sfinansowana będzie likwidacja A.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że A winien złożyć za rok 2018 zerowe zeznanie CIT-8 oraz, że zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiąc grudzień nie powinna zostać uiszczona przez A tylko przez B jako podmiot nabywający ogół praw i obowiązków.

Zauważyć bowiem należy, że w przedmiotowej sprawie w związku z faktem, że jak jednoznacznie wynika z opisu sprawy Wnioskodawca od 1 stycznia 2019 r. miał zostać postawiony w stan likwidacji, co oznacza, że nie uległ automatycznej (tj. z mocy przepisów prawa) likwidacji, decydujące znaczenie ma:

* moment powstania danego obowiązku, tj. przed, czy po przejęciu praw i obowiązków przez B oraz

* czy dany obowiązek istniał przed dniem przejęcia praw i obowiązków przez B, tj. czy dany obowiązek został skonkretyzowany przed, czy też po dokonaniu przejęcia praw i obowiązków przez B.

W świetle powyższego bezsprzecznie stwierdzić należy, że obowiązek złożenia zeznania podatkowego CIT-8 za rok 2018 i obowiązek uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc grudzień skonkretyzował się w A bowiem obowiązek ten dotyczy okresu poprzedzającego przejęcie praw i obowiązków przez B. Obowiązek złożenia rocznego zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) za rok 2018 oraz obowiązek wpłaty zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc grudzień, ściśle wiążą się z rozliczeniami podatkowymi A, które nie uległo likwidacji.

W konsekwencji to na A ciąży obowiązek uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc grudzień (o ile przed upływem terminu do jej wpłaty Wnioskodawca nie złoży zeznania i nie dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p.), oraz obowiązek złożenia rocznego zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) za rok 2018 do końca trzeciego miesiąca roku 2019, w tym też terminie A winien wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Końcowo zauważyć należy, że nieprawidłowe jest również twierdzenie Wnioskodawcy, iż A nie będzie miał jakiejkolwiek możliwości uiszczenia podatku z uwagi na brak jakichkolwiek składników majątkowych. We wniosku bowiem jednoznacznie wskazano, że Wnioskodawca nie ulegnie likwidacji a ponadto zabezpieczył środki pieniężne na przeprowadzenie procesu likwidacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2018 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.