0111-KDIB2-3.4010.334.2019.1.MJ - Zwolnienie dochodu uzyskanego w związku z nabyciem nieruchomości w drodze zasiedzenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.), dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z nabyciem nieruchomości w drodze zasiedzenia - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z nabyciem nieruchomości w drodze zasiedzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Gmina X jest jednostką samorządu terytorialnego, posiadającą osobowość prawną. Wnioskodawca nabył w drodze zasiedzenia własność nieruchomości, która uprzednio była w posiadaniu Skarbu Państwa. Nieruchomość położona w Y, oznaczona jako działka (...) o powierzchni (...) ha, dla której nie jest prowadzona księga wieczysta oraz działka (...) o powierzchni (...) ha, dla której również nie jest prowadzona księga wieczysta. Nieruchomość zabudowana budynkiem drewnianym, wolnostojącym, przez lata nie remontowanym, obecnie stanowi pustostan.

Przedmiotowe nabycie prawa własności nastąpiło po przeprowadzeniu postępowania sądowego i zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 27 sierpnia 2019 r. Postanowienie Sądu uprawomocniło się w dniu 18 września 2019 r. Zgodnie z treścią postanowienia nabycie prawa własności nieruchomości nastąpiło z dniem 16 listopada 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do zastosowania zwolnienia, wynikającego z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od wartości ww. nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z nabyciem w drodze zasiedzenia wskazanej we wniosku nieruchomości. Na gruncie Ustawy CIT, w nawiązaniu do powołanego wyżej art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy, zwalnia się jednostki samorządu terytorialnego z opodatkowania w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1530 z późn. zm.). Zgodnie z regulacją art. 3 ust. 3 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, dochodami jednostek samorządu terytorialnego mogą być również inne środki określone w odrębnych przepisach. Ponadto, na gruncie art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, źródłami dochodów własnych gminy są:

* spadki, zapisy i darowizny na rzecz gminy,

* inne dochody należne gminie na podstawie odrębnych przepisów.

W ocenie Gminy, nabycie przez jednostkę samorządu terytorialnego nieruchomości w drodze zasiedzenia na podstawie odrębnych przepisów - w tym przypadku przepisów Kodeksu cywilnego, podlega pod regulację o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego i tym samym uzyskane w ten sposób przysporzenie majątkowe można zakwalifikować do innych dochodów/środków Gminy, zwolnionych z podatku dochodowego od osób prawnych.

Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, wartość nieruchomości gruntowej nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy.

Tym samym biorąc pod uwagę ww. przepisy ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powstały na skutek zasiedzenia przychód Gminy w postaci nieruchomości zabudowanej może być uznany za dochód jednostek samorządu terytorialnego zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "Ustawa CIT"), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT, zwalnia się od podatku jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1530 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o jednostkach samorządu terytorialnego - rozumie się przez to gminy, powiaty i województwa.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, dochodami jednostek samorządu terytorialnego są:

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 5 i 12 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, źródłami dochodów własnych gminy są:

* spadki, zapisy i darowizny na rzecz gminy,

* inne dochody należne gminie na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 172 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Skutkiem zasiedzenia jest pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje jednak z mocy samego prawa, a orzeczenie stwierdzające nabycie własności przez zasiedzenie ma jedynie charakter deklaratywny. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności stanowi dowód nabycia i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. Orzeczenie natomiast nie ma charakteru konstytutywnego, czyli nabycie prawa własności nie jest uzależnione od jego wydania. Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, wartość nieruchomości gruntowej nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - Gmina X jest jednostką samorządu terytorialnego, posiadającą osobowość prawną. Wnioskodawca nabył w drodze zasiedzenia własność nieruchomości, która uprzednio była w posiadaniu Skarbu Państwa. Nieruchomość położona w Y, oznaczona jako działka (...) o powierzchni (...) ha, dla której nie jest prowadzona księga wieczysta oraz działka (...) o powierzchni (...) ha, dla której również nie jest prowadzona księga wieczysta. Nieruchomość zabudowana budynkiem drewnianym, wolnostojącym, przez lata nie remontowanym, obecnie stanowi pustostan.

Przedmiotowe nabycie prawa własności nastąpiło po przeprowadzeniu postępowania sądowego i zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 27 sierpnia 2019 r. Postanowienie Sądu uprawomocniło się w dniu 18 września 2019 r. Zgodnie z treścią postanowienia nabycie prawa własności nieruchomości nastąpiło z dniem 16 listopada 2017 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy ma on prawo do zastosowania zwolnienia, wynikającego z art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT do wartości nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wartość nabytej w drodze zasiedzenia nieruchomości generuje przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT.

Powstały z tego tytułu dochód, jako objęty zakresem przedmiotowym art. 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, zwolniony jest jednakże od opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT. Zauważyć bowiem należy, że skoro ustawodawca zwalnia Gminę od opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu spadków, zapisów i darowizn, to także dochód z tytułu zasiedzenia nieruchomości zwolniony jest od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, dochód uzyskany w związku z zasiedzeniem (nabyciem) wskazanej we wniosku nieruchomości, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.