0111-KDIB2-2.4019.21.2018.2.MM - Pomoc państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 26 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego domu jednorodzinnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego domu jednorodzinnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 1 lutego 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4019.21.2018.1.MM wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 26 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wniosek dotyczy rozliczenia faktur za materiały budowlane w okresie od 8 czerwca 2016 r. do końca września 2018 r.

Decyzją nr X/2016 zatwierdzającą projekt budowy udzielono Panu S. pozwolenie na budowę budynku jednorodzinnego wolnostojącego wraz z wewnętrzną infrastrukturą techniczną na działce nr 8/3 (powstałej w wyniku podziału działki nr 8/3 i 8/4).

Decyzja została wydana na Pana S., tj. ojca żony Wnioskodawcy, do którego należała działka budowlana. Z dniem wydania decyzji pozwolenia na budowę Wnioskodawca wraz z małżonką rozpoczęli inwestycję budowlaną co było następstwem zakupu materiałów budowlanych, z których to faktury budowlane wystawiane były na ich nazwiska, tj. Wnioskodawcy i jego żony. W międzyczasie załatwiano formalności związane z przepisaniem działki budowlanej i decyzji pozwolenia na budowę na nazwiska Wnioskodawcy i jego żony.

W dniu 28 stycznia 2017 r. został sporządzony akt notarialny, w którym Wnioskodawca wraz z żoną zostali właścicielami działki pod budowę domu a 7 marca 2017 r. została przepisana również na nich decyzja powolnienia na budowę nr X/2017. W okresie od 8 czerwca 2016 r., w którym została wydana pierwsza decyzja pozwolenia na budowę do dnia 7 marca 2017 r., czyli do dnia wydania drugiej decyzji już na nazwiska Wnioskodawcy i jego żony minął okres 9 miesięcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jego żona urodziła się 18 czerwca 1992 r. Powierzchnia użytkowa budowanego budynku to 98,6 m². W dniu wydania pozwolenia na budowę Wnioskodawca wraz z żoną wychowywali (wychowują) jedno własne dziecko, które urodziło się 9 lutego 2016 r. Z pominięciem budowanego przez Wnioskodawcę i jego żonę domu jednorodzinnego nie są oni właścicielami:

* budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,

* osobami, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,

* właścicielami lub współwłaścicielami budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny.

Wnioskodawca wskazał również, że nie miało jeszcze miejsca zgodne z prawem przystąpienie do użytkowania wybudowanego przez nich budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma możliwość uwzględnienia faktur za materiały budowlane wystawione od 8 czerwca 2016 r. do 7 marca 2017 r. i czy będą one uwzględnione przy zwrocie części podatku VAT za materiały budowlane?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury wystawione w roku 2016 i 2017 do pozwolenia na budowę powinny być uwzględnione, ponieważ Państwo powinno pomagać młodym ludziom, którzy samodzielnie i w sposób rzetelny i uczciwy starają się coś osiągnąć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 604 z późn. zm.) - z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".

Ponadto - w myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy - zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy - prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Przy czym wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną budują dom jednorodzinny o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 100 m². Żona Wnioskodawcy nie ukończyła jeszcze 36 lat. Małżonkowie oprócz budowanego domu, nie byli i nie są właścicielami/współwłaścicielami innych budynków czy lokali mieszkalnych.

Budowa została rozpoczęta na podstawie pozwolenia na budowę wydanego 8 czerwca 2016 r. na teścia Wnioskodawcy, który był wówczas właścicielem działki budowlanej. Wnioskodawca wraz z żoną właścicielami gruntu, na którym realizują budowę zostali 28 stycznia 2017 r. Natomiast 7 marca 2017 r. na małżonków przepisano również pozwolenie na budowę.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, to czy przysługuje mu prawo do zwrotu podatku VAT w stosunku do wydatków, które poniósł na zakup materiałów budowlanych w okresie od 8 czerwca 2016 r. do 7 marca 2017 r.

Rozdział 4 zawarty w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi zatytułowany jest "Zwrot osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania". Głównym założeniem ustawodawcy było zatem stworzenie prawa osobom fizycznym o ubieganie się o zwrot niektórych wydatków w związku z budową pierwszego własnego mieszkania. Poprzedzenie słowa mieszkanie przymiotnikiem "własnego" świadczy o tym, że ustawodawca dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym ustawy jest budowa pierwszego własnego mieszkania, czyli takiego, do którego podatnik będzie posiadał prawo własności.

W tym miejscu zauważyć należy, że ustawodawca nie uzależnia prawa zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym od tego, czy podatnik jest właścicielem nieruchomości przez cały okres budowy domu jednorodzinnego. Wystarczające jest zatem, aby prawem własności (współwłasności) nieruchomości dysponował przed zakończeniem inwestycji. Możliwe jest zatem, że podatnik poczyni wydatki wcześniej, jeszcze przed uzyskaniem prawa własności nieruchomości, na której realizuje inwestycję. Nabycie własności nie może jednak nastąpić po zakończeniu procesu budowy. Z zapisów ustawy wynika bowiem, że zwrot przysługuje z tytułu poniesienia wydatków w związku z "budową pierwszego własnego mieszkania". Muszą zaistnieć ze sobą zatem trzy czynniki: musi być poniesienie wydatków, musi być budowa a więc nie wybudowanie i musi być własność tej budowy.

Wnioskodawca tytuł prawny do działki, na której budowany jest budynek uzyskał 28 stycznia 2017 r. Zatem Wnioskodawca nabył własność nieruchomości przed zakończeniem procesu budowy pierwszego własnego mieszkania. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że posiada faktury, z których wynika, że to on ponosił wydatki związane z budową.

Istotną kwestią jest również aby poniesione wydatki były udokumentowane fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę, do dnia 30 września 2018 r. o czym mówi ww. art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

W omawianej sprawie pozwolenie na budowę zostało wydane 8 czerwca 2016 r. na teścia Wnioskodawcy a następnie 7 marca 2017 r. przepisane na Wnioskodawcę i jego żonę.

W myśl art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z późn. zm.) - roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

Stosownie zaś do treści art. 40 ust. 1 Prawa budowlanego - organ, który wydał decyzję określoną w art. 28, jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2.

Należy jednak wyraźnie podkreślić, że przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę jest instrumentem dokonywania zmian podmiotowych po stronie adresata określonej istniejącej (a więc wydanej wcześniej) decyzji. Zatem w przypadku przeniesienia pozwolenia na budowę na inny podmiot - na podstawie art. 40 Prawa budowlanego - nie ma miejsca wydanie nowej decyzji, ale zmiana osoby, do której kierowana jest decyzja o pozwoleniu na budowę z zachowaniem wszystkich pozostałych warunków pozwolenia na budowę. Rozpoznanie sprawy ogranicza się tu zatem do zmiany adresata decyzji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia podkreślić należy, że zmiana adresata (cesja) pozwolenia na budowę nie może być traktowana jako nowe pozwolenie na budowę, gdyż pozwolenie nie straciło mocy wiążącej, wiąże nadal tyle, że inny podmiot. Pozwolenie na budowę po przeniesieniu na inną osobę nie zostaje przez zmianę podmiotową cofnięte. Jako że pierwotne pozwolenie na budowę jest decyzją ostateczną, to do niego należy się zawsze odwoływać ustalając datę wydania pozwolenia na budowę. W niniejszej sprawie przeniesienie pozwolenia na budowę spowodowało jedynie zmianę podmiotową w pozwoleniu już wydanym. Należy zatem uznać, że wydana 8 czerwca 2016 r. decyzja o pozwoleniu na budowę była decyzją ostateczną, której zmiana nie spowodowała konsekwencji w postaci utraty przez nią mocy obowiązującej, a jedynie doprowadziła do jej przeniesienia z poprzedniego właściciela, tj. z teścia na Wnioskodawcę.

Reasumując, Wnioskodawca spełnił warunek, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, ponieważ od 8 czerwca 2016 r. ponosił wydatki na budowę budynku mieszkalnego, którego budowa była prowadzona na podstawie pozwolenia na budowę z 8 czerwca 2016 r. przepisanego na Wnioskodawcę i jego żonę 7 marca 2017 r. Osoba ubiegająca się o zwrot wydatków nie musi inicjować od początku całego procesu budowlanego (np. poprzez uzyskanie na swoją rzecz pozwolenia na budowę), kończącego się wybudowaniem obiektu, który będzie "pierwszym własnym mieszkaniem" beneficjenta. Osoba taka może "wejść" w proces inwestycyjny na każdym jego etapie, istotnym jest jednak, że zwrot wydatków będzie odnosił się do wydatków tej osoby, na podstawie faktur wystawionych na tę osobę.

Wnioskodawca spełnił również elementarny warunek ustawy, jakim jest budowa własnego mieszkania, ponieważ 28 stycznia 2017 r. wraz z żoną zostali właścicielami budowanego budynku. Ponadto na podstawie informacji podanych we wniosku i jego uzupełnieniu należy stwierdzić, że spełnione zostały również pozostałe warunki, o których mowa w art. 20 ust. 3 ww. ustawy.

Wnioskodawcy przysługuje zatem prawo do ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych udokumentowanych fakturami wystawionymi od 8 czerwca 2016 r. do 30 września 2018 r., ponieważ nie miało jeszcze miejsca zgodne z prawem przystąpienie do użytkowania wybudowanego budynku. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie mógł uwzględnić faktury wystawione od 8 czerwca 2016 r. do 7 marca 2017 r. uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.