0111-KDIB2-2.4015.8.2018.2.MSI - Podatek od spadków i darowizn - spłata rat kredytu przez rodziców.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lutego 2018 r. (data wpływu 23 lutego 2018 r.), uzupełnionym 16 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez rodziców - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez rodziców.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 6 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.8.2018.1.MSI, 0111-KDIB2-2.4015.20.2018.1.MSI wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 16 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z rodzicami zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Ponieważ Wnioskodawca jest studentem i nie ma zdolności kredytowej współkredytobiorcami zostali rodzice. W umowie kredytu widnieje trzech kredytobiorców solidarnych, natomiast w akcie notarialnym jedynym właścicielem mieszkania jest Wnioskodawca. Mimo, iż od samego początku mieszkanie należy do Wnioskodawcy, to wyłącznie rodzice spłacają kredyt jako kredytobiorcy solidarni. Przy podpisaniu umowy przedwstępnej z deweloperem rodzice Wnioskodawcy przelali na jego konto zaliczkę w kwocie 42.440 zł z własnych środków. Część zaciągniętego kredytu na remont mieszkania bank przelał na konto rodziców Wnioskodawcy, oni też z własnych środków dokonali remontu mieszkania.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego i wskazał, że zaliczka do dewelopera została przelana 5 grudnia 2017 r. w kwocie 5.000 zł (z konta Wnioskodawcy i z jego środków) i 28 grudnia 2017 r. w kwocie 37.440 zł z konta rodziców, jednakże jej część, a mianowicie 19.000 zł, podobnie jak przelane wcześniej 5.000 zł stanowiły oszczędności Wnioskodawcy (z tytułu wykonywanych umów zleceń i drobnych kwot, które Wnioskodawca zbierał kilkanaście lat z otrzymanego kieszonkowego itp.). Wnioskodawca podkreślił, że we wniosku być może źle sformułował wpłatę zaliczki, stwierdzając, że ze środków rodziców została przelana. Wnioskodawca stwierdził, że zaliczka została przelana z konta rodziców, ponieważ Wnioskodawca dał rodzicom gotówkę, aby nie dokonywać do dewelopera dwóch przelewów, a oni całą kwotę w wysokości 37.440 zł przelali na konto dewelopera.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy fakt solidarnej spłaty kredytu hipotecznego przez dwóch kredytobiorców (rodziców) wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego, określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u trzeciego kredytobiorcy, czyli u Wnioskodawcy i w związku z tym, podlega obowiązkowi zgłoszenia nabycia majątku w drodze darowizny na formularzu SD-Z2?

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku nie doszło do darowizny (jeżeli chodzi o kredyt), tylko do zwolnienia z długu. Dłużnik solidarny spłaca własny dług, a nie cudzy, a spłaty kredytu nie można zakwalifikować jako darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego (nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u kredytobiorcy, który nie dokonuje spłaty). Zgodnie z jednolitym stanowiskiem organów podatkowych wyrażonym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 czerwca 2014 r. Znak: IPPB2/436-313/14-2/MZ solidarna spłata kredytu przez rodziców nie wiąże się z obowiązkiem zapłaty podatku od spadków i darowizn, a tym samym dziecko nie ma obowiązku składania SD-Z2. Potwierdza to również Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 34424 - rodzice spłacając kredyt dokonują zwolnienia z długu, nie zaś darowizny.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 grudnia 2011 r. Znak: ILPB2/436-204/11-2/MK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 lutego 2013 r. Znak: ITPB2/436-210/12/TJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania dotyczącego skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez rodziców. W pozostałym zakresie wniosku (dotyczącym pytania w zakresie skutków podatkowych wpłacenia przez rodziców zaliczki na rzecz dewelopera) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 644).

Katalog tytułów opodatkowania wymieniony w powyższym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie jedynie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy - podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Artykuł 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego w tym zakresie należy stosować prawną definicję tego pojęcia unormowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego - przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowny, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę.

Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Ponadto, nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, m.in. w przypadku, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu.

Jeżeli świadczenie dokonane jest na podstawie innego tytułu niż umowa darowizny - nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Decydujące znaczenie dla dokonania tej oceny prawnopodatkowej ma zatem treść umowy wiążącej strony.

W myśl postanowień art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego - kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników).

W myśl natomiast § 2 tego przepisu - aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela, wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 27 grudnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z rodzicami zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. W umowie kredytu widnieje trzech kredytobiorców solidarnych, natomiast w akcie notarialnym jedynym właścicielem mieszkania jest Wnioskodawca. Mimo, iż od samego początku mieszkanie należy do Wnioskodawcy, to wyłącznie rodzice spłacają kredyt jako kredytobiorcy solidarni.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie doszło do darowizny (jeżeli chodzi o kredyt), tylko do zwolnienia z długu. Dłużnik solidarny spłaca własny dług, a nie cudzy, a spłaty kredytu nie można zakwalifikować jako darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego (nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u kredytobiorcy, który nie dokonuje spłaty).

Dokonując oceny skutków prawnopodatkowych w podatku od spadków i darowizn należy mieć na względzie przedmiot opodatkowania tym podatkiem, którym jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych m.in. tytułem darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego.

W opisanym stanie faktycznym, źródłem spłaty rat kredytu przez rodziców Wnioskodawcy jest umowa kredytu hipotecznego. Taka natomiast umowa stanowi odrębny od umowy darowizny stosunek zobowiązaniowy. Zatem spłaty kredytu przez współkredytobiorców (rodziców Wnioskodawcy), tj. dłużników solidarnych z umowy kredytu, nie można zakwalifikować jako darowizny. Oznacza to, że powyższe nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u Wnioskodawcy, który dokonał zakupu lokalu mieszkalnego ze środków uzyskanych ze wspólnie zaciągniętego kredytu hipotecznego.

Jak wskazano powyżej przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Katalog tytułów nabycia wymieniony w tym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wyłącznie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając powyższe na względzie oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy. Spłata przez jego rodziców (dłużników solidarnych) rat kredytu, choć przeznaczonego na nabycie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę, nie przesądza o darowiźnie oraz powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn dla Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonywania zgłoszenia z tego tytułu na formularzu SD-Z2.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.