0111-KDIB2-2.4015.25.2020.3.MZ - Podatek od spadków i darowizn - nabycie praw do spadku po rodzicach.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.), uzupełnionym 2 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie m.in. skutków podatkowych nabycia praw do spadku po rodzicach - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie m.in. skutków podatkowych skutków podatkowych nabycia praw do spadku po rodzicach.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 19 maja 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.25.2020.1.MZ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 2 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest w 1/3 spadkobiercą po swoich zmarłych rodzicach:

* ojcu M. P.,

* matce K. P. z d. R.

Spadek, to:

* 1/3 majątku ziemskiego (ok. 50 ha) przejętego przez Państwo polskie w 1947 r. dekretem o reformie rolnej i użytkowanego przez Agencję Rolną Skarbu Państwa,

* działka budowlana (ok. 300 m²), będąca 1/36 częścią gruntów przejętych na cele wojskowe, ale użytkowanych niezgodnie z przeznaczeniem. Terenem tym dysponuje miasto P.

Oba te spadki są wirtualne, gdyż nigdy ich nie przekazano.

Wnioskodawczyni chce zbyć swoje prawo do spadku osobie trzeciej, która ma siły i pieniądze, by o ten spadek walczyć z Państwem polskim i z miastem P. Są to nieruchomości, więc Wnioskodawczyni musi zbyć swoje prawa do nich aktem notarialnym. Notariusz oczekuje od Wnioskodawczyni zaświadczenia z Urzędu Skarbowego o opłaceniu podatku od spadku (winno być: podatku od spadków i darowizn) po rodzicach. Wnioskodawczyni nie płaciła podatku, bo to spadek po jej rodzicach. Poza tym jest to spadek wirtualny, bo Wnioskodawczyni nigdy nie weszła w jego posiadanie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy Wnioskodawczyni powinna opłacić podatek od spadku (winno być: podatek od spadków i darowizn) po ojcu - M. P. i po matce - K. P. z d. R.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie musi płacić podatku od spadku (winno być: podatku od spadków i darowizn) po rodzicach, bo to jej rodzice. Poza tym spadku po nich nie dostała, ma tylko prawo do spadku po nich.

Z kolei w dołączonym do wniosku załączniku ORD-IN/A przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią (po swoich rodzicach) wirtualnego majątku, którego nigdy nie dostała, choć ma do niego przyznane sądownie prawo, dotyczy to:

* 1/3 majątku ziemskiego w powiecie o. - na Wnioskodawczynię przypada ok. 50 ha ziemi,

* 1/3 nieruchomości w P. - na Wnioskodawczynię przypada 300 m² działki.

Obie te nieruchomości są przejęte przez Państwo polskie i miasto P. i do tej pory nie zwrócone (po długoletnich staraniach). Wnioskodawczyni ma 68 lat, słabe zdrowie, niską rentę. Wnioskodawczyni chce zbyć swoje prawo do ww. spadku. Musi przedstawić notariuszowi zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o opłaconym podatku skarbowym od spadku (winno być: podatku od spadków i darowizn), którego nie płaciła.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (oznaczone w dołączonym do wniosku załączniku ORD-IN/A dwukrotnie nr 1):

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek zapłacić podatek od wirtualnego (nieprzejętego) spadku po rodzicach?

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od spadku (winno być: podatek od spadków i darowizn) po rodzicach, choć ma tylko sądownie przyznane prawa do spadku, którego Państwo polskie nie chce jej zwrócić?

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym w dołączonym do wniosku załączniku ORD-IN/A), nie musi płacić podatku od spadku (winno być: podatku od spadków i darowizn) po rodzicach, poza tym spadku nigdy nie przejęła, choć ma do tego udokumentowane sądownie prawo, bo Państwo polskie nie chce zwrócić Wnioskodawczyni jej własności, choć walczy o to już kilkanaście lat. De facto Wnioskodawczyni ma tylko prawo do spadku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

* ojciec, M. P. - zmarł 24 września 1989 r.,

* matka, K. P. z d. R. - zmarła 20 kwietnia 2014 r.,

* nabycie spadku zostało potwierdzone:

* po M. P. - postanowieniem Sądu z 22 listopada 1989 r.;

* po K. P. - aktem notarialnym poświadczenia dziedziczenia z 2 lipca 2014 r. u notariusza,

* za życia ojca Wnioskodawczyni zostało wszczęte postępowanie o zwrot obu wskazanych we wniosku nieruchomości,

* za życia matki Wnioskodawczyni zostało wszczęte postępowanie o zwrot obu wskazanych we wniosku nieruchomości,

* Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym zeznanie dotyczące nabycia spadku po obojgu rodzicach i wykazała, że przejmuje spadek w przysługującej jej 1/3 w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku od spadków i darowizn w części odnoszącej się do skutków podatkowych nabycia praw do spadku po rodzicach. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od spadków i darowizn w części odnoszącej się do skutków podatkowych przekazania praw do spadku w drodze darowizny, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy także zaznaczyć, że ponieważ opisane we wniosku nabycie praw do spadku po rodzicach tytułem dziedziczenia, nastąpiło w dacie śmierci ojca, tj. 24 września 1989 r. oraz w dacie śmierci matki, tj. 20 kwietnia 2014 r., w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. oraz w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629 z późn. zm.) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Ww. ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. (art. 5 tejże ustawy).

Jako, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia "spadek" należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Na podstawie art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego - przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego - prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku lub zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie. Takim prawem majątkowym jest m.in. roszczenie o zwrot nieruchomości.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) - podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn - obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy - w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy - stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn - podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 17a ust. 3 ww. ustawy - w przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2007 r. (w 2014 r.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1813) - podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 5 powołanej ustawy - obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Artykuł 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że - obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn - jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Jak z kolei stanowi art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn - podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn - opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Artykuł 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że - wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy - do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn - zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

Wskazane powyżej zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa, w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2007 r., nabycie w drodze spadku rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn, jeżeli zostaną spełnione warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej - obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach, zaś zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (art. 5 Ordynacji podatkowej).

Zobowiązania podatkowe najczęściej powstają w wyniku zaistnienia pewnego zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże skutek w postaci jego powstania. W takim przypadku zobowiązanie powstaje z dniem zaistnienia tego zdarzenia.

Zobowiązanie podatkowe może jednak powstać również w wyniku działania organów podatkowych: wskutek wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania. W takim przypadku zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego.

W myśl art. 21 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

Zgodnie z art. 21 § 2 tej ustawy - jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Stosownie do art. 21 § 5 Ordynacji podatkowej - jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Z pojęciem zobowiązania podatkowego nierozerwalnie związania jest kwestia jego przedawnienia.

Na podstawie art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy - zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Jak wynika z przywołanych przepisów, zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn co do zasady powstaje na skutek doręczenia decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania. Powinna być ona poprzedzona złożeniem zeznania podatkowego. Z kolei okres przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość podatku od spadków i darowizn liczy się od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy, tj. od końca roku, w którym uprawomocniło się postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. O tym, czy sprawa uległa przedawnieniu decyduje data powstania obowiązku podatkowego, a nie data nabycia spadku.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w spadku po rodzicach: ojcu M. P. (zmarłym 24 września 1989 r.) i matce K. P. zd. R. (zmarłej 20 kwietnia 2014 r.):

* 1/3 majątku ziemskiego (ok. 50 ha) przejętego przez Państwo polskie w 1947 r. dekretem o reformie rolnej i użytkowanego przez Agencję Rolną Skarbu Państwa,

* działkę budowlaną (ok. 300 m²), będącą 1/36 częścią gruntów przejętych na cele wojskowe, ale użytkowanych niezgodnie z przeznaczeniem. Terenem tym dysponuje miasto P.

Oba te spadki - jak wskazała Wnioskodawczyni - są wirtualne, gdyż nigdy ich nie przekazano. Wnioskodawczyni chce zbyć swoje prawo do spadku osobie trzeciej. Są to nieruchomości, więc Wnioskodawczyni musi zbyć swoje prawa do nich aktem notarialnym. Notariusz oczekuje od Wnioskodawczyni zaświadczenia z Urzędu Skarbowego o opłaceniu podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po rodzicach. Wnioskodawczyni nie zapłaciła podatku, uważając, że to spadek po jej rodzicach. Poza tym jest to spadek wirtualny, gdyż Wnioskodawczyni nigdy nie weszła w jego posiadanie. Nabycie spadku po ojcu zostało potwierdzone postanowieniem Sądu z 22 listopada 1989 r., a nabycie spadku po matce zostało potwierdzone aktem notarialnym poświadczenia dziedziczenia z 2 lipca 2014 r. Za życia rodziców Wnioskodawczyni zostało wszczęte postępowanie o zwrot obu ww. nieruchomości. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym zeznanie dotyczące nabycia spadku po obojgu rodzicach i wykazała, że przejmuje spadek w przysługującej jej 1/3 w całości.

Biorąc pod uwagę opisaną we wniosku i jego uzupełnieniu sytuację oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że przy nabyciu praw do spadku po ojcu Wnioskodawczyni, które zostało stwierdzone postanowieniem Sądu z 22 listopada 1989 r., obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstał z chwilą uprawomocnienia się tego postanowienia. Natomiast przy nabyciu praw do spadku po matce Wnioskodawczyni, które zostało potwierdzone aktem notarialnym poświadczenia dziedziczenia z 2 lipca 2014 r., powyższy obowiązek podatkowy powstał z dniem zarejestrowania tego aktu. Moment powstania każdego z ww. obowiązków podatkowych wynika z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Według brzmienia wyżej wymienionego art. 6 ust. 4 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. A zatem na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu nabycia praw do spadku po ojcu a także obowiązek złożenia zeznania lub dokonania zgłoszenia (w przypadku skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 4a ww. ustawy) z tytułu nabycia praw do spadku po matce i wykazania w nich prawa majątkowego w postaci roszczenia o zwrot opisanych we wniosku nieruchomości. Skoro jednak obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię praw do spadku po ojcu powstał z datą uprawomocnienia się ww. orzeczenia Sądu, a obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię praw do spadku po matce powstał z datą zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia, tj. w 2014 r. (w obydwu przypadkach od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy upłynęło ponad 5 lat), to w myśl powołanych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w związku z nabyciem praw do spadku po rodzicach w postaci roszczenia o zwrot opisanych we wniosku nieruchomości. Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn. Nie musi również składać w tym zakresie żadnego zeznania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni sprowadzające się do twierdzenia, że nie musi płacić podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia w spadku po rodzicach ww. roszczeń, należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych przyczyn niż wskazała Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku zdarzenia przyszłego dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.