0111-KDIB2-2.4014.48.2022.2.MM - PCC od przeniesienia praw i obowiązków z umowy deweloperskiej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 14 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia aktu notarialnego, na podstawie którego doszło do przeniesienia praw i obowiązków z umowy deweloperskiej. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 15 kwietnia 2022 r. (wpływ 15 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu XXX r. razem z mężem (dalej: "Cesjonariusze"), z którym pozostaje Pani we wspólności majątkowej, wraz z Panią A.B. oraz Panem P.B. (dalej: "Cedenci"), zawarliście przed notariuszem w drodze aktu notarialnego umowę cesji praw i obowiązków ("Umowa cesji") wynikających z umowy deweloperskiej z dnia XXX r. (dalej: "Umowa deweloperska"), zawartej w tej samej kancelarii przed tym samym notariuszem. Umowa cesji została zawarta w obecności pełnomocnika dewelopera - spółki B. sp. z o.o. (dalej: "Deweloper"), Pana A.S. Cesja polegała na przeniesieniu praw i roszczeń (wierzytelności) oraz obowiązków Cedentów wynikających z Umowy deweloperskiej na Cesjonariuszy, w tym przeniesienia roszczenia o wyodrębnienie przedmiotu przyszłej własności po zakończonym procesie budowlanym i ostatecznym odbiorze technicznym, co stwierdza § 2 pkt 1 i 2 Umowy cesji. W dniu podpisywania umowy cesji praw wynikających z umowy deweloperskiej nie doszło jeszcze do wyodrębnienia odrębnej własności nieruchomości w postaci samodzielnego lokalu mieszkalnego ani nie doszło do rozporządzenia tytułem prawnym do takiego lokalu. Na mocy zawartej Umowy cesji, zgodnie z jej § 4 pkt 1, Cesjonariusze zobowiązali się do zapłaty kwoty XXX zł (słownie: XXX złotych) tytułem zwrotu na rzecz Cedentów kwot uiszczonych przez nich na rzecz Dewelopera na podstawie Umowy deweloperskiej. Cesjonariusze nie zapłaci Cedentom żadnego wynagrodzenia (odstępnego) za zawarcie Umowy cesji. Kwota zapłacona Cedentom przez Cesjonariuszy była równa kwocie zapłaconej przez Cedentów na rzecz Dewelopera. W oparciu o Umowę cesji nie doszło do jakiejkolwiek zmiany w zakresie należności uiszczanych na rzecz Dewelopera, nie doszło do podwyższenia podstawy opodatkowania ani do przepływu jakichkolwiek środków pieniężnych pomiędzy Deweloperem a pozostałymi stronami umowy. Notariusz sporządził zawartą Umowę cesji według szablonu, błędnie tytułując ją "Umową sprzedaży", w niektórych miejscach tego aktu posługując się błędnie pojęciami "kupna" i "sprzedaży" praw, mimo że w innych wyraźnie i prawidłowo powoływał się na "przeniesienie" praw i roszczeń oraz obowiązków (m.in. § 2 pkt 2 Umowy cesji, § 3 pkt 1 - w którym wyraźnie mowa o "przeniesieniu obowiązków" czy "procedurze cesji" po stronie Dewelopera), w tym także na art. 510 Kodeksu cywilnego (§ 2 pkt 1 zdanie ostatnie Umowy cesji). Notariusz, mimo wyraźnej woli Cedentów i Cesjonariuszy prawidłowego zatytułowania przez strony umowy jako umowa cesji, pod wpływem Dewelopera przekształcił jej tytuł i treść w taki sposób, aby była dopasowana do żądań Dewelopera. W tak ustalonym stanie faktycznym notariusz, jako płatnik, pobrał od Cesjonariuszy kwotę 6.512,00 zł tytułem opłaty od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, mimo iż w obiektywnej rzeczywistości nie doszło do przeniesienia "własności" jakichkolwiek innych praw majątkowych aniżeli tych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. ustawy (ani tym bardziej żadnych praw, o których mowa w tejże normie prawnej).

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na wezwanie o zacytowanie fragmentu umowy, który wskazuje, że zawarła Pani umowę cesji, wskazała Pani:

Mimo że - tak jak wskazała Pani we wniosku, w umowie strony nazwane zostały "Sprzedającymi" i "Kupującymi" i w wielu fragmentach Umowy posłużono się określeniem "kupują" i "sprzedają", to także wielokrotnie posłużono się zwrotami typowymi dla umowy cesji, takimi jak wskazane wyżej "przeniesienie praw i roszczeń oraz obowiązków", "przejęcie w całości obowiązków Nabywcy wynikających z Umowy Deweloperskiej" (§ 2 ust. 3 Umowy). Dodatkowo Umowa wyraźnie odwołuje się do art. 510 k.c., o czym pisała Pani w swoim wniosku.

Podtrzymuje Pani jednocześnie swoje twierdzenia dotyczące tego, że Umowa nie może być uznana za umowę sprzedaży, bowiem nie spełnia podstawowych cech tej umowy - była ona przede wszystkim nieodpłatna i obejmowała jedynie zwrot poniesionych przez Panią A. i Pana P. kwot wpłaconych na rzecz dewelopera.

W odpowiedzi na wezwanie zacytowała Pani również zawarty w § 2 pkt 1 aktu notarialnego fragment umowy:

"... i... oświadczają, że sprzedają małżonkom... i... wszelkie prawa i roszczenia (wierzytelności) przysługujące im łącznie (jako Nabywcom) wobec Dewelopera, wynikające z opisanej w § 1 ust. 1 i 2 Umowy Deweloperskiej sporządzonej przez notariusza w... dnia XXX r. (XXX roku), Repertorium A Nr../2019, za łączną cenę w kwocie XXX zł (XXX złotych), w tym udział każdego ze sprzedających za cenę w kwocie XXX zł (XXX złotych), oraz wszelkie obowiązki Nabywcy wynikające z Umowy Deweloperskiej, a małżonkowie... i... powyższe prawa i roszczenia (wierzytelności) oraz obowiązki, wynikające z Umowy Deweloperskiej za wymienioną wyżej cenę kupują do ich majątku wspólnego, za środki pochodzące z ich majątku wspólnego.

Sprzedający oświadczyli, że czynność nie ma na celu pokrzywdzenia wierzycieli oraz, że nie toczy się przeciwko nim żadne postępowanie egzekucyjne, nie ma przesłanek, aby jakakolwiek osoba trzecia uznała niniejszą Umowę za bezskuteczną w stosunku do niej na podstawie art. 59 Kodeksu cywilnego, ani aby wierzyciele Klienta zgłosili roszczenie o uznanie tej Umowy za bezskuteczną w stosunku do niej na podstawie art. 59 Kodeksu cywilnego, ani aby wierzyciele Klienta zgłosili roszczenia o uznanie tej Umowy za bezskuteczną w stosunku do nich na podstawie art. 527 Kodeksu cywilnego.

Sprzedający i Kupujący oświadczyli, że w sprawach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy art. 510 Kodeksu cywilnego".

Pytanie

Czy Umowa cesji, o której mowa powyżej, podlega opłacie od podatku od czynności cywilnoprawnych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, opisana Umowa cesji, tj. umowa zawarta XXX r. przed notariuszem w drodze aktu notarialnego, jako umowa uregulowana w art. 510 i n. Kodeksu cywilnego nie podlega opłacie podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z czym notariusz nie był uprawniony do jego pobrania, w konsekwencji czego należny jest zwrot zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie XXX zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisana Umowa cesji, tj. umowa zawarta XXX r. przed notariuszem w drodze aktu notarialnego, została przez notariusza błędnie zatytułowana "umową sprzedaży", choć w istocie jest umową cesji praw i obowiązków wynikających z Umowy deweloperskiej, o której mowa w art. 510 i n. Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 t.j. z późn. zm.; dalej: "k.c."), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W przypadku zawartej Umowy cesji Cesjonariusze nie zapłaci na rzecz Cedentów żadnej kwoty poza zwrotem zapłaconej wcześniej przez Cedentów na rzecz Dewelopera kwoty XXX zł. Umowa była więc nieodpłatna, co sprzeciwia się naturze umowy sprzedaży, w związku z czym zawarta umowa nie powinna była zostać zakwalifikowana jako umowa sprzedaży. Co więcej, Umowa cesji wyraźnie odwołuje się w wielu swoich fragmentach do "przeniesienia wierzytelności" czy też "przeniesienia praw i roszczeń oraz obowiązków", a także wprost do art. 510 k.c. i n., regulujących właśnie umowę cesji. Zgodnie z art. 65 § 2 k.c. oraz z utrwaloną linią orzeczniczą polskich sądów, ocena charakteru umowy zależy nie od jej nazwy, ale od rzeczywistej treści oraz celu i zgodnego zamiaru stron (por.m.in. wyrok SN z 20 września 2007 r. sygn. akt II CSK 244/07, oraz wiele innych).

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 t.j. z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 (art. 1 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy).

Podatkowi podlegają także orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 i 2 (art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Zauważyć należy, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Umowa cesji należy do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umów przenoszących własność. Z uwagi na to, iż ustawodawca nie nadał cesji praw formy samoistnej umowy należy posiłkować się treścią art. 510 § 1 k.c., z którego wynika, że czynnością prawną stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności. Podkreślić należy, że umowa cesji jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w tym przepisie, w szczególności umowy sprzedaży uregulowanej w przepisach Kodeksu cywilnego. Z kolei, jeśli umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą organów podatkowych, umowa cesji przybiera postać umowy sprzedaży wtedy, gdy jest ona umową odpłatną. W wielu wydanych dotychczas interpretacjach podatkowych organy wyraźnie stwierdzały, że jeśli umowa cesji nie była umową odpłatną, wtedy nie przybiera ona postaci żadnej z umów wymienionych w przytoczonych wyżej przepisach ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stanowisko takie przedstawione zostało m.in. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 kwietnia 2021 r., sygnatura 0111-KDIB2-2.4014.282.2020.2.MM; interpretacji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 kwietnia 2020 r., sygnatura 0111-KDIB2-2.4014.42.2020.1.MZ; interpretacji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 marca 2019 r., sygnatura 0111-KDIB2-2.4014.288.2018.2.HS; interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 września 2011 r., sygnatura IPPB2/436-294/11-2/MZ. W konsekwencji, stoi Pani na stanowisku, że notariusz pobrał od Cesjonariuszy podatek od czynności cywilnoprawnych w opisanym stanie faktycznym nieprawidłowo i w związku z tym należny jest zwrot nienależnie pobranego podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 111 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Podatkowi podlegają:

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 i 2.

Zauważyć należy, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Pani zamiarem było zawarcie umowy cesji praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej. Jednak notariusz zatytułował zawarty akt notarialny "umowa sprzedaży" a w jej treści zamieścił pojęcia "kupna" i "sprzedaży" praw. Jako argument świadczący o tym, że zawarła Pani umowę cesji zacytowała Pani § 2 ust. 1 akapit trzeci zawartej umowy: "Sprzedający i Kupujący oświadczyli, że w sprawach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy art. 510 Kodeksu cywilnego.

Instytucję przelewu (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego:

Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Umowa cesji należy do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umów przenoszących własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. I tak, zgodnie z art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Czynnością prawną stanowiącą podstawę cesji może być zatem m.in. umowa sprzedaży.

Zgodnie natomiast z art. 535 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Przy czym stosownie do art. 555 ww. ustawy:

Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody.

Zatem przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych.

Zgodnie z wyżej zacytowanymi przepisami, należy podkreślić, że umowa cesji jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w tym przepisie, w szczególności umowy sprzedaży uregulowanej w przepisach Kodeksu cywilnego.

Z kolei, jeśli umowa cesji przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z zacytowanego przez Panią § 2 pkt 1 aktu notarialnego wynika, że małżonkowie B. sprzedają wszelkie prawa i roszczenia (wierzytelności) wynikające z umowy deweloperskiej za łączną cenę w kwocie XXX zł a Pani z mężem powyższe prawa i roszczenia (wierzytelności) oraz obowiązki, wynikające z umowy deweloperskiej za wymienioną wyżej cenę kupują.

Mając na uwadze powyższy zapis zawarty w akcie notarialnym należy stwierdzić, że czynność, na podstawie której doszło do przeniesienia praw i roszczeń z umowy deweloperskiej, przybrała postać umowy sprzedaży. Faktu tego nie zmieni przywołany przez Panią argument, że zawarta umowa nie może być uznana za umowę sprzedaży, bowiem nie spełnia podstawowych cech tej umowy - była ona przede wszystkim nieodpłatna i obejmowała jedynie zwrot poniesionych przez Panią A.B. i Pana P.B. kwot wpłaconych na rzecz dewelopera. W ww. § 2 pkt 1 aktu notarialnego wprost wskazano, że kwota 651.200 zł stanowi cenę, za którą prawa i roszczenia z umowy deweloperskiej są sprzedawane. To, że kwota ta odpowiada wartości poniesionych przez Panią A.B. i Pana P.B. wpłaconych na rzecz dewelopera kwot, nie oznacza, że umowa była nieodpłatna. Strony same kwotę tę nazwały ceną. Podpisała Pani akt notarialny, na podstawie którego oświadczyła Pani, że wraz z mężem kupuje Pani za cenę XXX zł prawa i roszczenia wynikające z umowy deweloperskiej.

Podkreśla Pani również, że wolą stron było zatytułowanie umowy jako umowy cesji. Jak już wskazano wcześniej o podleganiu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych decyduje treść umowy (elementy przedmiotowo istotne), a nie jej nazwa. Ponadto jeśli umowa cesji przybierze postać umowy sprzedaży, to podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Nie można zatem zgodzić się, że § 2 ust. 1 akapit trzeci umowy oraz § 2 ust. 2 umowy potwierdzają, że zawarła Pani umowę cesji, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zacytowany przez Panią akapit trzeci § 2 ust. 1 umowy wskazuje, że w sprawach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy art. 510 Kodeksu cywilnego. Jak wskazano już wcześniej artykuł ten stanowi, że czynnością prawną stanowiącą podstawę cesji może być m.in. umowa sprzedaży.

Natomiast § 2 ust. 2 umowy stanowi, że na skutek powyższego przeniesienia praw i roszczeń (wierzytelności) oraz obowiązków Nabywcy wynikających z umowy deweloperskiej, stała się Pani wraz z mężem stroną umowy deweloperskiej. Określa on zatem skutki jakie przeniesienie praw i roszczeń z umowy deweloperskiej wywołało w umowie deweloperskiej. W wyniku sprzedaży praw i roszczeń wynikających z umowy deweloperskiej doszło bowiem do przeniesienia ww. praw i roszczeń na rzecz Pani i Pani męża.

Podsumowując, treść zacytowanych przez Panią fragmentów zawartej umowy jednoznacznie wskazuje, że podstawą przeniesienia praw i obowiązków z umowy deweloperskiej była umowa sprzedaży. Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarta przez Panią 9 lutego 2021 r. umowa podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży - na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży - wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

W myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen przedmiotu czynności cywilnoprawnych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Stosownie do art. 10 ust. 2 ww. ustawy:

Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

W myśl natomiast art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku.

Skoro zawarta przez Panią umowa przeniesienia praw i roszczeń z umowy deweloperskiej przybrała postać umowy sprzedaży, to czynność ta (umowa sprzedaży praw), podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Słusznie zatem notariusz jako płatnik pobrał od Pani (kupującego) podatek od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do przywołanych przez Panią interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto przywołane przez Panią interpretacje dotyczą odmiennej sytuacji, tj. gdy umowa cesji nie przybrała postaci czynności, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w tym umowy sprzedaży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w.. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).