0111-KDIB2-2.4014.271.2019.1.HS - PCC w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 listopada 2019 r. (data wpływu 27 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 27 listopada 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący Sp. z o.o., 9 stycznia 2018 r. podpisał umowę pożyczki w kwocie 800 000,00 zł z firmą X. Sp. z o.o. Celem pożyczki było sfinansowanie części udziału własnego w projekcie "Innowacyjny..." finansowanym przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.

W przewidzianym przepisami terminie 14 dni od zaistnienia zdarzenia podpisania umowy pożyczki Wnioskodawca nie uiścił podatku od czynności cywilnoprawnych pozostając w przekonaniu, że z uwagi na fakt, że pożyczkodawca ma wpisane w KRS udzielanie pożyczek, podatek ten nie jest należny. W późniejszym terminie uzyskana przez Wnioskodawcę informacja od biegłego księgowego spowodowała, że 10 maja 2018 r. Wnioskodawca wpłacił ten podatek w kwocie 16 000,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę.

W ostatnim czasie Wnioskodawca uzyskał kolejną informację, sprzeczną z poprzednią. Zgodnie z nią, w oparciu o art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1519 z późn. zm.) w powiązaniu z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) pożyczka ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych pod warunkiem, że pożyczkodawca ma wpisane w KRS udzielanie pożyczek. Zgodnie z ogólnodostępną informacją pochodzącą z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego firma X. Sp. z o.o. ma w Dziale III, poz. 2 (Przedmiot pozostałej działalności przedsiębiorcy) podane m.in.: 64, 92, Z, pozostałe formy udzielania kredytów, a tym samym tego typu działalność jest zwolniona z VAT. Przychody z tytułu udzielania pożyczek tym samym także są zwolnione z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałych okolicznościach Wnioskodawca powinien był zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w obliczu uzyskanych informacji, podatek od czynności cywilnoprawnych nie powinien być zapłacony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym ustalenia odnoszące się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), uznano za element opisu niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1519 z późn. zm.) - podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy - obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem

ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy - obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 9 stycznia 2018 r. podpisał umowę pożyczki w kwocie 800 000,00 zł z firmą X. Sp. z o.o. W przewidzianym przepisami terminie 14 dni od zaistnienia zdarzenia podpisania umowy pożyczki Wnioskodawca nie uiścił podatku od czynności cywilnoprawnych pozostając w przekonaniu, że z uwagi na fakt, że pożyczkodawca ma wpisane w KRS udzielanie pożyczek, podatek ten nie jest należny. Następnie, na skutek informacji uzyskanej od biegłego księgowego 10 maja 2018 r., Wnioskodawca wpłacił ten podatek w kwocie 16 000,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę.

W ostatnim czasie Wnioskodawca uzyskał kolejną informację, sprzeczną z poprzednią, zgodnie z którą, w oparciu o art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczka ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych pod warunkiem, że pożyczkodawca ma wpisane w KRS udzielanie pożyczek. Zgodnie z ogólnodostępną informacją pochodzącą z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego firma X. Sp. z o.o. ma w Dziale III, poz. 2 (Przedmiot pozostałej działalności przedsiębiorcy) podane m.in.: 64, 92, Z, pozostałe formy udzielania kredytów, a tym samym tego typu działalność jest zwolniona z VAT. Przychody z tytułu udzielania pożyczek tym samym także są zwolnione z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem istotnie, udzielenie omawianej pożyczki podlegało uregulowaniu wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług i było zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - co jak wskazano powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych - to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarta umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych - jest z niego wyłączona. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.