0111-KDIB2-2.4014.190.2018.2.MZ - Określenie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 grudnia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB2-2.4014.190.2018.2.MZ Określenie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 27 września 2018 r. (data wpływu 2 października 2018 r.), uzupełnionym 28 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 13 listopada 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.190.2018.1.MZ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 28 listopada 2018 r.

We wniosku, po jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal w P. Stroną sprzedającą był Instytut w P., w którego imieniu działał Dyrektor. Pan Dyrektor oświadczył, że nieruchomość położona w P. stanowi własność Skarbu Państwa a Instytut jest wieczystym użytkownikiem działek gruntu oraz współwłaścicielem budynków na gruncie posadowionych nabytych na podstawie art. 64 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych.

Współwłaścicielem nabytego przez Wnioskodawczynię lokalu był Instytut w P.

Umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego została zawarta na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24 z późn. zm.).

Prawo pierwszeństwa w nabyciu mieszkania przysługiwało Wnioskodawczyni w oparciu o ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późn. zm.) na zasadach preferencyjnych, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. a) (winno być: art. 2 pkt 2 lit. a)) ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.

Sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonano po cenie ustalonej na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami łącznie pomniejszonej o 3% za każdy rok najmu tego lokalu mieszkalnego (art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.)

W związku z wykupem przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego z zasobów Instytutu, notariusz, przy sporządzeniu aktu notarialnego, ustaliła, pobrała i odprowadziła 2% podatek od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano (po przeformułowaniu) następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni słusznie zapłaciła 2% podatek od czynności cywilnoprawnych od wartości rynkowej lokalu mieszkalnego wynoszącej 188.433 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni (wyrażonym łącznie we wniosku oraz jego uzupełnieniu), nie powinna płacić podatku od czynności cywilnoprawnych. Powinien zostać zastosowany art. 2 pkt 1 lit. g ponieważ są to mieszkania będące własnością Skarbu Państwa podlegające "przepisom o gospodarce nieruchomościami". Wnioskodawczyni uważa, że należy uwzględniać wszystkie przepisy regulujące czynności cywilnoprawne niezależnie od tego w jakich aktach prawnych się znajdują.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy - podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl natomiast art. 4 pkt 1 ww. ustawy - obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

a.

nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%,

b.

innych praw majątkowych - 1%.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy sprzedaży nabyła 28 czerwca 2017 r. lokal mieszkalny od Instytutu w P. Stroną sprzedającą lokal był Instytut w P. Nieruchomość, gdzie znajdował się ww. lokal stanowiła własność Skarbu Państwa a Instytut był wieczystym użytkownikiem działek gruntu oraz współwłaścicielem budynków na gruncie posadowionych. Wnioskodawczyni wskazała, że umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego została zawarta na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2204) - ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego (pkt 1) oraz zasady pierwokupu nieruchomości (pkt 4). Natomiast w myśl art. 2 ww. ustawy - ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 52) stanowi, że - ustawa reguluje zasady i tryb zbywania mieszkań wchodzących w skład budynków mieszkalnych, będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, osobom uprawnionym, na warunkach preferencyjnych.

Na podstawie art. 2 pkt 2 lit. a tejże ustawy - ilekroć w ustawie jest mowa o osobie uprawnionej - należy przez to rozumieć najemcę, zajmującego mieszkanie na podstawie umowy najmu zawartej na czas nieoznaczony lub decyzji administracyjnej o przydziale; za osobę uprawnioną uznaje się także pracownika zbywcy albo poprzednika prawnego zbywcy, z którym przed dniem 12 listopada 1994 r. zawarto umowę najmu na czas oznaczony związaną ze stosunkiem pracy.

W myśl art. 4 ust. 1 cyt. ustawy - w stosunku do mieszkań przeznaczonych przez zbywcę na sprzedaż, osobie uprawnionej przysługuje prawo pierwszeństwa w nabyciu mieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774 i 1777) na zasadach preferencyjnych, o których mowa w art. 6.

Z treści art. 6 ust. 1 ww. ustawy wynika, że - sprzedaży mieszkania dokonuje się po cenie ustalonej na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami łącznie pomniejszonej o:

1. 6% za każdy rok pracy osoby uprawnionej,

2. 3% za każdy rok najmu tego mieszkania - przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 95% ceny sprzedaży mieszkania.

Natomiast o określeniu sposobu ustalania ceny nieruchomości stanowi treść art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa; są przepisami o gospodarce nieruchomościami zawartymi w innej ustawie, niż ustawa o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli zatem powyższe przepisy stanowią materialnoprawną podstawę sprzedaży nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa oraz ustalenia ceny sprzedaży - wraz ze wskazaną w odesłaniu z art. 4 ust. 1 ustawą o gospodarce nieruchomościami - należy uznać, że są przepisami o gospodarce nieruchomościami w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Skoro zgodnie z art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawa ta w zakresie gospodarki nieruchomościami nie narusza innych ustaw, niezasadne byłoby ograniczenie zakresu pojęcia spraw podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami tylko do czynności znajdujących materialnoprawną podstawę w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

A zatem, skoro podstawą czynności sprzedaży na rzecz Wnioskodawczyni lokalu mieszkalnego - jak wskazała Wnioskodawczyni w treści uzupełnienia wniosku - były przepisy ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, które to przepisy zawierają wprost odesłanie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy stwierdzić, że powyższa czynność została dokonana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. Czynność ta może zatem zostać zakwalifikowana jako wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji, przedmiotowa umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do zapłaty tego podatku.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl