0111-KDIB2-2.4011.387.2017.1.MZA - Pomoc państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.), uzupełnionym 9 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot części wydatków za materiały budowalne zakupione po 30 września 2018 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot części wydatków za materiały budowalne zakupione po 30 września 2018 r.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 8 stycznia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.387.2017.1.MZA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 9 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma 28 lat. Z kolei jego żona ma 27 lat a córka 7 tygodni. W obecnej chwili tylko Wnioskodawca pracuje a jego małżonka przebywa na urlopie macierzyńskim i zajmuje się dzieckiem. Małżonkowie mieszkają u teściów w małym mieszkaniu, nie posiadają żadnych nieruchomości. Wnioskodawca uważa, że spełnia wszystkie warunki programu MdM i w 2018 r. małżonkowie planują rozpocząć budowę domu. Rzeczywiste rozpoczęcie uzależnione jest od kilku czynników, m.in. od pozytywnego rozpatrzenia wniosku Wnioskodawcy. Jeśli dojdzie do planowanej budowy, to byłby to skromny dom do 100 m² powierzchni użytkowej. Budowę małżonkowie rozpoczęliby z własnych oszczędności, które zapewne nie pokryją nawet stanu surowego budowy. Na resztę etapów Wnioskodawca wraz z małżonką planują wziąć kredyt. W całym procesie budowy małżonkom bardzo pomógłby zwrot części wydatków za materiały budowlane. Z wiedzy Wnioskodawcy wynika, że na taki zwrot można liczyć tylko za materiały kupione do 30 września 2018 r. Niestety planowana budowa potrwałaby na pewno około dwóch lat więc małżonkowie nie zdążą skorzystać z takiej ulgi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji finansowej i rodzinnej Wnioskodawcy może on liczyć na zwrot części wydatków za materiały budowalne kupione również po 30 września 2018 r.?

2. Czy Wnioskodawca może liczyć na wydłużenie tego terminu do czasu ukończenia planowanej budowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowanym w 2018 r. rozpoczęciem budowy domu spełnia on wszystkie warunki programu Mieszkanie dla Młodych. Z wiedzy Wnioskodawcy wynika, że na uzyskanie zwrotu części wydatków za materiały budowlane można liczyć tylko za materiały kupione do 30 września 2018 r. W ocenie Wnioskodawcy, okres ten jest zbyt krótki i powinien zostać wydłużony choćby dla osób, które rozpoczną budowę w 2018 r. Nierealne jest rozpoczęcie budowy w połowie roku i zakończenie do końca września. Dlatego zaczynając budowę w tym roku, okres na uzyskanie części zwrotu wydatków za materiały budowlane powinien zostać wydłużony do czasu ukończenia budowy. Wnioskodawca uważa, że taka ulga nie powinna go ominąć tylko dlatego, że program MdM się kończy i nie zdąży on z ukończeniem budowy domu do 30 września 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1184 z późn. zm.) - z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".

Ponadto - w myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy - zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu wydatków jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy - prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Przy czym wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i 4 ww. ustawy - jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu warunków dotyczących zwrotu przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Zwrot dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę (pozwolenia wydanego po 1 stycznia 2014 r.) albo dokonania zgłoszenia budowy do dnia 30 września 2018 r. Zwrot dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.

Wyjaśnić należy, że z literalnej wykładni art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi jednoznacznie wynika, że do zwrotu uprawnia poniesienie wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi wyłącznie od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy do dnia 30 września 2018 r. Oznacza to, że - aby osoba fizyczna mogła ubiegać się o zwrot części wydatków - poniesienie wydatku, udokumentowane wystawioną fakturą potwierdzającą datę jego poniesienia, musi mieścić się w określonym przez ustawodawcę czasie. Ustawodawca przewidział w przepisach, że prawo do zwrotu części wydatków dotyczy wydatków poniesionych, udokumentowanych fakturami VAT w ściśle określonym czasookresie i na podstawie przywołanej ustawy ustawodawca nie przewiduje żadnych wyjątków, jak chciałby Wnioskodawca.

Racjonalny ustawodawca wskazał wyraźnie - co również zauważył Wnioskodawca - konkretną datę, termin, tj. 30 września 2018 r., do którego faktury na materiały budowalne powinny być wystawione tak, aby można było ubiegać się o zwrot wydatków. Nie przewiduje również możliwości wydłużenia ww. terminu.

Organ nie neguje faktu, że nierealne jest rozpoczęcie budowy w połowie roku i zakończenie do końca września. Jednak nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, który twierdzi, że okres ten jest zbyt krótki i powinien zostać wydłużony choćby dla osób, które rozpoczną budowę w 2018 r. Tym bardziej, że z zasady równości, wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji, wynika nakaz jednakowego traktowania podmiotów prawa w obrębie określonej klasy (kategorii). Wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną) powinny być traktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań, zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. To znaczy, że podmioty należące do tej samej kategorii muszą być traktowane równo, zaś podmioty należące do różnych kategorii mogą być traktowane różnie (por. wyroki TK z: 13 grudnia 2007 r. w sprawie SK 37/06; 26 lutego 2008 r. w sprawie SK 89/06; 22 lipca 2008 r., w sprawie P 41/07; 11 maja 2010 r. w sprawie SK 50/08 oraz 23 listopada 2010 r. w sprawie K 5/10).

Zatem powyższy termin jest terminem nieprzekraczalnym i od jego dotrzymania uzależniona jest możliwość uwzględnienia (rozliczenia) faktur potwierdzających zakup materiałów budowalnych w celu skorzystania ze zwrotu części wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego domu. Po tej dacie Wnioskodawca może kontynuować zakup materiałów budowalnych jednak wystawione faktury nie będą mogły zostać uwzględnione we wniosku o zwrot.

Podsumowując, na podstawie art. 21 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 20 ust. 3 ww. ustawy, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy poniosły wydatki, które wynikają z wystawionych do 30 września 2018 r. faktur na zakup materiałów budowlanych. Ponieważ zwrot wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych nie dotyczy wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej po 30 września 2018 r., to materiały zakupione przez Wnioskodawcę po tej dacie nie będą mogły zostać uwzględnione we wniosku o zwrot. Raz jeszcze powtórzyć należy, że ustawa o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi nie przewiduje żadnych wyjątków i w żadnym wypadku sytuacja finansowa i rodzinna Wnioskodawcy nie może mieć wpływu na wydłużenie ww. terminu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.