0111-KDIB2-2.4011.159.2017.2.BF - Remont mieszkania jako tytuł do ulgi mieszkaniowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 20 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 4 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku:

* w części dotyczącej terminu w jakim środki uzyskane ze sprzedaży muszą zostać wydatkowane na własne cele mieszkaniowe - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości zwolnienia z opodatkowania uzyskanego dochodu w odniesieniu do środków wydatkowanych na własne cele mieszkaniowe, tj. na zakup i ułożenie podłogi (paneli) i płytek ceramicznych, zakup i montaż drzwi zewnętrznych i wewnętrznych oraz wykonanie nowych przyłączy - jest prawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 14 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4011.159.2017.1.BF wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 4 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 24 stycznia 2016 r. zmarł spadkodawca, po którym Wnioskodawczyni odziedziczyła nieruchomość. Wnioskodawczyni w lutym 2016 r. sprzedała ww. nieruchomość. Zysk z dokonanej sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczyła na remont mieszkań, które są jej własnością. Mieszkania, na remonty których Wnioskodawczyni przeznaczyła środki pochodzące ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości, nie są przedmiotem najmu ani nie są wykorzystywane w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych własnej rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy czas rozliczeniowy należy liczyć od daty sprzedaży do 31 grudnia 2018 r., czy do lutego 2018 r.?

2. Czy zakupiona kuchenka gazowo-elektryczna zainstalowana na stałe zabudową oraz obudowa tej kuchenki - płyty mogą zostać uznane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe?

3. Czy zabudowa trwała, która jest na stałe przymocowana do danego pomieszczenia może zostać uznana jako wydatki na własne cele mieszkaniowe?

4. Co należy rozumieć pod sformułowaniem modernizacja?

5. Czy podłogi, tj. panele mogą zostać uznane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe?

6. Czy nowo wykonane przyłącza np. wody mogą zostać uznane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe?

7. Czy drzwi zewnętrzne, wewnętrzne, płytki ceramiczne, ich zakup oraz zabudowa mogą zostać uznane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe?

8. Jeżeli odliczeniu podlega zakup np. elementów "białego montażu" takich jak muszla klozetowa, umywalka, wanna, baterie a te spokojnie można w każdej chwili rozłączyć i przenieść w inne miejsce, to jaka jest zasada, nie trwałej zabudowy więc jaka?

9. Czy roboty konserwacyjne również mogą zostać uznane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, czas rozliczeniowy należy liczyć od daty sprzedaży do 31 grudnia 2018 r. Do tej daty powinny być wystawione wszystkie faktury potwierdzające wydatek.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakupiona płyta gazowo-elektryczna zainstalowana na stałe wraz zabudową stanowi niezbędne wyposażenie do celów mieszkaniowych i powinna podlegać odliczeniu. Jak wskazuje Wnioskodawczyni tak orzeczono już w piśmie Urzędu Skarbowego w Siedlcach z 17 marca 2004 r. o sygn. US-26-PD-415/21/04 oraz Izby Skarbowej w Rzeszowie z 23 kwietnia 2004 r. o sygn. IS.I/2-415/36/04 gdzie obudowa tej kuchenki - płyty też podlega odliczeniu - jest to nierozerwalna całość. Również zabudowa kuchni służy celom mieszkaniowym - bez zabudowy nie ma możliwości realizowania funkcji mieszkaniowej. W celu przystosowania mieszkania do zamieszkania należy wyposażyć go w te podstawowe elementy. Kuchnia do takich bezwzględnie należy, dlatego zdaniem Wnioskodawczyni zabudowa kuchni powinna podlegać odliczeniu.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawczyni, w kwestii zabudowy trwałej, która jest na stałe przymocowana do danego pomieszczenia nie koniecznie należy kierować się faktem trwałej zabudowy ile faktem czy wyposażenie lub roboty są niezbędne do przystosowania pomieszczenia do prawidłowego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Np. wymiana baterii zlewozmywakowej i samego zlewozmywaka są niezbędne do użytkowania mieszkania czyli kuchni zgodnie z przeznaczeniem. Płyta kuchenna czy piekarnik również jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe czyli przystosowaniu do prawidłowego zgodnie z prawem użytkowania obiektu budowlanego. Tak jak umywalka czy muszla klozetowa - biały montaż.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawa - Prawo budowlane nie reguluje definicji słowa modernizacja. Remont to zagadnienie z zakresu robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji (malowanie). Zdaniem Wnioskodawczyni, należałoby się domyślić, iż modernizacją można nazwać wymianę wyposażenia (zabudowa trwała) podnosząca standard użytkowania. Do takich można by zaliczyć sprzęt i zabudowę nowszej generacji, energooszczędne itp.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawczyni, panele również można uznać jako wydatek na własne cele mieszkaniowe, gdyż przywoływane Prawo budowlane wymaga położenia podłogi przed przystąpieniem do użytkowania. Obecnie powszechnie stosowane panele stanowią takie właśnie wykończenie jako niezbędne przed przystąpieniem do użytkowania. Są to bezwzględnie cele mieszkaniowe. Trudno mieszkać w XXI wieku bez podłogi - paneli.

Ad. 6,7

Zdaniem Wnioskodawczyni, również przyłącze wody, drzwi tak zewnętrzne jak i wewnętrzne, płytki ceramiczne ścienne i podłogowe i ich zabudowa bezwzględnie są wydatkami na cele mieszkaniowe.

Ad. 8

W ocenie Wnioskodawczyni, nie jest to zakres remontu a konserwacji zgodnie z zapisem Prawa budowlanego.

Ad. 9

Zdaniem Wnioskodawczyni, roboty konserwacyjne zgodnie z ustawą - Prawo budowlane są bezwzględnie wydatkami mieszkaniowymi zwłaszcza że są wykonywane w mieszkaniach. Nie była dokonywana zmiana sposobu użytkowania zgodnie z art. 71 ustawy - Prawo budowlane więc dalej są mieszkaniami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy - jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W przypadku sprzedaży nieruchomości (praw) decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości (prawa) i forma prawna jej nabycia.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawczynię jest data śmierci spadkodawcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po zmarłym 24 stycznia 2016 r. spadkodawcy nieruchomość, która została sprzedana w lutym 2016 r. Z uwagi na powyższe wyjaśnienia, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży nieruchomości stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia do momentu sprzedaży nie upłynęło 5 lat.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy,

o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją prawną przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości lub prawa przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości lub prawa, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości lub prawa). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Tak obliczony przychód można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów. Ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości należy dokonać w zależności od sposobu nabycia zbywanej nieruchomości bądź na podstawie art. 22 ust. 6c, bądź art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ww. ustawy, w myśl którego - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5

ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie

z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku,

W - wydatki na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia (sprzedaży) zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W myśl art. 21 ust. 28 ww. ustawy - za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku przeznaczyła na remont lokali mieszkalnych, których jest właścicielką.

Stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przywołanym wcześniej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie (począwszy od dnia sprzedaży nieruchomości, nie później niż w okresie dwóch lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce odpłatne zbycie nieruchomości), tj. w omawianej sprawie w okresie od lutego 2016 r. do 31 grudnia 2018 r.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu "własne cele mieszkaniowe". Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie "własnych celów mieszkaniowych" rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Ustawa nie ogranicza prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych nieruchomości jednakże wyraźnie wskazuje - co podkreśla Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 20 października 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 908/14 - że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nieruchomości, które faktycznie służą zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest więc aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz "mieszkaniowe" w wyrażeniu "własne cele mieszkaniowe" należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym.

Norma prawna statuująca zwolnienie podatkowe, a więc mająca charakter wyjątku, odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, musi być interpretowana ściśle, gdyż niedopuszczalne jest stosowanie przy jej interpretacji wykładni rozszerzającej. Zgodnie z konstrukcją

i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej

w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości - w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalać będzie na zastosowanie rozpatrywanego zwolnienia.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia remont, to właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1332). Zgodnie z art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego - przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 marca 1998 r., I SA/Gd 886/96 stwierdzając: "za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji."

Odnośnie natomiast określenia pojęcia "modernizacja" zauważyć należy, że zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jaki i ustawa prawo budowlane nie zawierają definicji modernizacji. Według Słownika Współczesnego Języka Polskiego "modernizacja" oznacza - unowocześnienie czegoś przez wymianę starych elementów na nowe lub wprowadzenie nowych form działania. Biorąc pod uwagę zakres zwolnienia i jego charakter są podstawy aby nie wyłączać z zakresu zwolnienia wydatków na modernizację.

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawczyni budzi czy wydatki poniesione na:

- mogą być uwzględnione przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania, jako wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że nie wszystkie poniesione przez Wnioskodawczynię i wskazane we wniosku wydatki mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ww. ustawy i mogą uzasadniać zwolnienie z opodatkowania.

W związku z tym wskazać należy, że nie będą stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe zakup kuchenki gazowo-elektrycznej wraz z obudową tej kuchenki (płyty) oraz zabudowa trwała, która jest na stałe przymocowana do danego pomieszczenia. Wydatki te związane są bowiem z wyposażeniem lokali mieszkalnych w sprzęt AGD i meble i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami związanymi z remontem (ani modernizacją). Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych - tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05.

Wydatkiem na własne cele mieszkaniowe nie będzie również wydatek poniesiony na roboty konserwacyjne, bowiem z ww. art. 3 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane jasno wynika, że - przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji.

W dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą się mieścić pozostałe wydatki, które poniosła Wnioskodawczyni, czyli wydatki na zakup i ułożenie podłogi (tj. paneli) i płytek ceramicznych, zakup i montaż drzwi zewnętrznych i wewnętrznych oraz wykonanie przyłącza np. wody.

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 8 oraz stanowiska Wnioskodawczyni w tym zakresie, należy wyjaśnić, że za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na tzw. biały montaż (m.in. umywalka, wanna, prysznic, baterie), ponieważ stanowią one część instalacji wodno-kanalizacyjnej. Nie jest to sprzęt gospodarstwa domowego będący elementem wyposażenia mieszkania ani mebel. Nie można utożsamiać elementów białego montażu z umeblowaniem w trwałej zabudowie. Wydatki na biały montaż związane są z remontem nieruchomości i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami na wyposażenie.

Podsumowując należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży w lutym 2016 r. nieruchomości podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie. Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z przeznaczeniem środków ze sprzedaży na remont mieszkań, które są jej własnością, o ile w istocie mieszkania te służą realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Skoro do sprzedaży nieruchomości doszło w lutym 2016 r., to datą ostatecznego wydatkowania środków ze sprzedaży tej nieruchomości będzie 31 grudnia 2018 r., co jasno wynika z przepisu. Faktury potwierdzające wydatkowanie środków ze sprzedaży nieruchomości winny być wystawione do końca 2018 r. Za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni będzie mogła uznać wydatki na: zakup i ułożenie podłogi (tj. paneli) i płytek ceramicznych, zakup i montaż drzwi zewnętrznych i wewnętrznych oraz wykonane przyłącza np. wody. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe. Natomiast w pozostałym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe, ponieważ do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe nie może zaliczyć zakupu kuchenki gazowo-elektrycznej zainstalowanej na stałe wraz z obudową tej kuchenki (płyty), zabudowy trwałej, która jest na stałe przymocowana do danego pomieszczenia oraz robót konserwacyjnych.

Końcowo - odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawczynię pism Urzędu Skarbowego w Siedlcach z 17 marca 2004 r. o sygn. US-26-PD-415/21/04 oraz Izby Skarbowej w Rzeszowie z 23 kwietnia 2004 r. o sygn. IS.I/2-415/36/04 wskazać należy, że dotyczą one tzw. ulgi na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, która miała swoje źródło w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2003 r. Wskazać jednak należy, że przepis przywołanego art. 27a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierający regulację prawną w zakresie skorzystania z prawa do tzw. ulgi remontowo-modernizacyjnej na mocy art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956 z późn. zm.) został uchylony z dniem 1 stycznia 2004 r.

Nie można zatem przy rozpatrywaniu zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 2009 r. posługiwać się przepisami uchylonymi, tj. art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2003 r.

Zatem nie ma podstaw prawnych powoływanie się na ww. pisma gdyż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie mają zastosowania w odniesieniu do niniejszej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.