0111-KDIB2-1.4010.85.2022.1.MK - Wyłączenie z kosztów podatkowych płatności pomijających mechanizm podzielonej płatności

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lutego 2022 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy w sytuacji opisanej w punkcie 1, tj. gdy kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w kwocie brutto wykazanej na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty netto zostanie zrealizowany na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta, a przelew kwoty VAT - na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne),

- czy w sytuacji opisanej w punkcie 2, tj. gdy kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w wysokości odpowiadającej kwocie VAT wykazanego na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty VAT zostanie zrealizowany na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne),

- czy w sytuacji opisanej w punkcie 3, tj. gdy Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego kwoty brutto na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne),

- czy w sytuacji opisanej w punkcie 4, tj. gdy Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego w wysokości odpowiadającej kwocie VAT na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne),

- czy w sytuacji opisanej w punkcie 5, tj. gdy Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne),

- czy w sytuacji opisanej w punkcie 6, tj. gdy Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne),

- czy Spółka w okresie rozliczeniowym, w którym dokonała/dokona przelewów w taki sposób, aby kwota VAT znalazła się na rachunku VAT kontrahenta, w przypadku wydatków uwzględnianych w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, była/będzie uprawniona do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o dokonane dotychczas (i nieuwzględnione w kosztach uzyskania przychodów) odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT i, jednocześnie, od tego okresu rozliczeniowego miała/będzie miała prawo do rozpoznawania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT w związku z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce o nieograniczonym obowiązku podatkowym. Spółka jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ("VAT"). Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest pośrednictwo w sprzedaży (...).

W związku z wprowadzeniem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności od 1 listopada 2019 r. ((dla faktur o wartości powyżej 15 tys. zł brutto, które dotyczą tzw. towarów i usług wrażliwych określonych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm., "ustawa o VAT")), Spółka przyjęła odpowiednią wewnętrzną politykę w tym zakresie.

W celu dochowania zasad należytej staranności w zakresie VAT, w stosunku do części faktur, w szczególności wystawionych w walucie obcej i zawierających adnotację

"MPP"/"mechanizm podzielonej płatności", inicjowana była manualna weryfikacja faktur pod kątem nabywanych typów towarów i usług. Weryfikacja była przeprowadzana przez osoby z zespołu (...) odpowiedzialnego za rozliczenia z dostawcami. Weryfikacja ta odbywała się (i odbywa się w dalszym ciągu, w sposób ciągły) poprzez analizę, czy dany typ towaru lub usługi wymieniony został/jest w ww. załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Pomimo wdrożenia i stosowania przez Spółkę opisanej wyżej polityki, w latach 2020 i 2021 miały miejsce sytuacje, w przypadku których w wyniku błędu (np. błędnej kwalifikacji płatności w systemie) popełnionego przez osobę odpowiedzialną za rozliczenia z dostawcami i zlecanie płatności za daną fakturę zakupową (w przypadku której płatność podlegała obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności), kwota brutto należności została omyłkowo przelana na rozliczeniowy/bieżący rachunek bankowy dostawcy w ramach zwykłego przelewu bankowego, tj. bez wykorzystania komunikatu przelewu (i w efekcie, z pominięciem rachunku VAT kontrahenta).

Niezwłocznie po wykryciu powyższych omyłek, Spółka podjęła odpowiednie działania, które pozwoliły na pełną automatyzację w systemie finansowo-księgowym procesu płatności za faktury wystawione przez dostawców Wnioskodawcy zgodnie z mechanizmem podzielonej płatności (w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa powtórnego wystąpienia ww. błędów). Ponadto, w celu zidentyfikowania ewentualnych błędów w realizacji płatności podlegających mechanizmowi podzielonej płatności, Spółka podjęła i kontynuuje współpracę (obejmującą weryfikację faktur zakupowych i płatności Spółki pod kątem możliwości zastosowania mechanizmu podzielonej płatności i jego faktycznego zastosowania, przygotowania listy faktur podlegających dodatkowym płatnościom z zastosowaniem tego mechanizmu oraz bieżące doradztwo podatkowe w tym zakresie) z niezależnym doradcą podatkowym.

Niemniej jednak, nie da się wykluczyć, że w przypadku faktur objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, także w przyszłości potencjalnie może dojść do błędu systemu finansowo-księgowego lub omyłki Spółki, skutkujących wykonaniem płatności za ww. faktury z pominięciem rachunku VAT dostawcy. W związku z tym - mimo podjętych działań zapobiegawczych - nie jest możliwe całkowite wykluczenie ryzyka wystąpienia w przyszłości sytuacji omyłkowego przelania kwoty brutto na podstawowy (bieżący) rachunek bankowy dostawcy z pominięciem rachunku VAT dostawcy. Ze względu na powyższe, niniejszy wniosek obejmuje także potwierdzenie skutków podatkowych w przypadku zaistnienia zdarzenia przyszłego. W tym zakresie, Spółka wskazuje, że o ile w przypadku stanu faktycznego nie występują elementy transgraniczne, o tyle w przypadku zdarzenia przyszłego nie można wykluczyć, że powyższa sytuacja (tj. błąd/pomyłka w płatności) będzie dotyczyć rozliczeń zarówno z kontrahentami polskimi, jak i zagranicznymi. W związku z powyższym, z oczywistych względów Spółka nie jest w stanie wskazać na jakiekolwiek elementy transgraniczne dla zdarzenia przyszłego (co więcej, może się zdarzyć, że taka sytuacja nie będzie miała miejsca).

W celu następczego skorygowania skutków opisanego powyżej błędu oraz zminimalizowania ryzyka dowolnego rozporządzenia przez danego kontrahenta kwotą VAT, Spółka zastosowała (w grudniu 2021 r.) lub może zastosować w przyszłości (gdyby opisana powyżej sytuacja mimo podjętych działań polegających na automatyzacji procesu płatności w systemie finansowo-księgowym powtórzyła się) jeden z następujących schematów działania:

1. Spółka zwraca się do kontrahenta (dostawcy) z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego dostawcy) w kwocie brutto (równej sumie kwoty netto i kwoty VAT wykazanej na pierwotnej fakturze) i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty netto jest realizowany na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta, a przelew kwoty VAT - na rachunek VAT kontrahenta,

2. Spółka zwraca się do kontrahenta (dostawcy) z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego dostawcy) w wysokości odpowiadającej kwocie VAT wykazanego na pierwotnej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty VAT jest realizowany na rachunek VAT kontrahenta,

3. Spółka zwraca się do kontrahenta z propozycją, o której mowa w punkcie 1, a w przypadku odmowy (np. związanej z obawami kontrahenta o swoją płynność finansową) - w pierwszej kolejności, Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie - z uwagi na powstanie nadpłaty w wysokości kwoty brutto po stronie kontrahenta, Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego kwoty brutto na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego / bieżącego kontrahenta),

4. Spółka zwraca się do kontrahenta z propozycją, o której mowa w punkcie 2, a w przypadku odmowy (np. związanej z obawami kontrahenta o swoją płynność finansową) - w pierwszej kolejności, Spółka przelewa kontrahentowi kwotę VAT wykazaną na pierwotnej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie - z uwagi na powstanie nadpłaty w wysokości odpowiadającej kwocie VAT po stronie kontrahenta, Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego w wysokości odpowiadającej kwocie VAT na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta),

Dodatkowo, Spółka uzyskała lub zamierza uzyskać potwierdzenia, że mimo dokonania przez Spółkę omyłkowej płatności z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności (gdy był on obowiązkowy) dany kontrahent rozliczył VAT należny wynikający z faktur z tytułu dostawy towarów lub usług realizowanych na rzecz Spółki.

Płatności kwot brutto na rachunek rozliczeniowy/bieżący dokonane pierwotnie (błędnie) przez Spółkę dotyczą wydatków traktowanych przez Spółkę jako inwestycje w obcy środek trwały i tym samym wydatki te (w wartości odpowiadającej kwocie netto, bez uwzględnienia kwoty VAT) są uwzględniane przez Wnioskodawcę w wartości początkowej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych. Na tej podstawie Spółka co miesiąc dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16 m ustawy o CIT, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT. Do momentu zastosowania jednego z ww. schematów działania mających na celu odpowiednie dokonanie przelewów tak, aby kwota VAT została przelana na rachunek VAT kontrahenta, Spółka - stosownie do treści art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT - nie rozpoznawała i/lub nie będzie rozpoznawała kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

Pytania

1. Czy w sytuacji opisanej w punkcie 1 powyżej, tj. gdy kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w kwocie brutto wykazanej na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty netto zostanie zrealizowany na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta, a przelew kwoty VAT - na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była / nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne)?

2. Czy w sytuacji opisanej w punkcie 2 powyżej, tj. gdy kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w wysokości odpowiadającej kwocie VAT wykazanego na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty VAT zostanie zrealizowany na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne)?

3. Czy w sytuacji opisanej w punkcie 3 powyżej, tj. gdy Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego kwoty brutto na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne)?

4. Czy w sytuacji opisanej w punkcie 4 powyżej, tj. gdy Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego w wysokości odpowiadającej kwocie VAT na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne)?

5. Czy w sytuacji opisanej w punkcie 5 powyżej, tj. gdy Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne)?

6. Czy w sytuacji opisanej w punkcie 6 powyżej, tj. gdy Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne)?

7. Jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytań 1-6 powyżej jest prawidłowe, czy Spółka w okresie rozliczeniowym, w którym dokonała/dokona przelewów w taki sposób, aby kwota VAT znalazła się na rachunku VAT kontrahenta, w przypadku wydatków uwzględnianych w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, była/będzie uprawniona do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o dokonane dotychczas (i nieuwzględnione w kosztach uzyskania przychodów) odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT i, jednocześnie, od tego okresu rozliczeniowego miała/będzie miała prawo do rozpoznawania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT w związku z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Państwa:

1. W sytuacji, w której kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w kwocie brutto wykazanej na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty netto zostanie zrealizowany na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta, a przelew kwoty VAT - na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była / nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

2. W sytuacji, w której kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w wysokości odpowiadającej kwocie VAT wykazanego na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty VAT zostanie zrealizowany na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

3. W sytuacji, w której Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego kwoty brutto na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

4. W sytuacji, w której Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego w wysokości odpowiadającej kwocie VAT na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

5. W sytuacji, w której Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

6. W sytuacji, w której Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

7. Jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytań 1-6 powyżej jest prawidłowe, Spółka w okresie rozliczeniowym, w którym dokonała/dokona przelewów w taki sposób, aby kwota VAT znalazła się na rachunku VAT kontrahenta, w przypadku wydatków uwzględnianych w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, była/będzie uprawniona do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o dokonane dotychczas (i nieuwzględnione w kosztach uzyskania przychodów) odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT i, jednocześnie, od tego okresu rozliczeniowego miała/będzie miała prawo do rozpoznawania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT w związku z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT.

II. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

UZASADNIENIE dotyczące pytań nr 1-6

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztami uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m ustawy o CIT, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.

W zakresie możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów należy mieć na uwadze m.in. ograniczenie wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 162, z późn. zm., "Prawo przedsiębiorców") pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności" zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a ustawy o VAT.

Powyższe ograniczenie stosuje się także odpowiednio w przypadku wydatków rozpoznawanych jako koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 15d ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT (przepisy art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT stosuje się również w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych).

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a oraz art. 108a ust. 1a ustawy o VAT:

* w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy o VAT - faktura powinna zawierać wyrazy "mechanizm podzielonej płatności", przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania,

* przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 108a ust. 2 ustawy o VAT, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Jednym z celów wprowadzenia obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności jako skuteczniejszego środka rozliczania VAT była walka z oszustwami podatkowymi poprzez ograniczenie celów, na jakie podatnicy mogą przeznaczyć kwotę VAT. Środki stanowiące równowartość kwoty VAT wynikającej z faktury mają trafiać na specjalne konto VAT dostawcy, który nie ma pełnej swobody co do rozporządzania tymi środkami - dysponuje nimi w ograniczonym i ściśle określonym zakresie, choć pozostają one własnością podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, zrealizowane (w grudniu 2021 r.) lub ewentualnie zrealizowane w przyszłości (jeśli zajdzie taka potrzeba) działania Spółki wskazane w pkt 1-6 opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowią "korektę" pierwotnej, błędnej płatności realizowanej z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności i zakładają ponowny przelew całej kwoty brutto (składającej się z kwoty netto i kwoty VAT) lub samej kwoty VAT wykazanych na otrzymanej od kontrahenta fakturze, tak, aby w każdym przypadku, bez względu na szczegółowy i ostatecznie wybrany sposób rozliczenia z kontrahentem (dostawcą), kwota VAT trafiła na rachunek VAT danego kontrahenta. Tym samym, ustawowy obowiązek realizacji płatności przy użyciu mechanizmu podzielonej płatności zostanie zrealizowany, a dany kontrahent Spółki będzie mógł gospodarować znajdującymi się na swoim rachunku VAT środkami w ograniczonym i ściśle określonym zakresie (tj. bez pełnej swobody działania w tym zakresie, co miałoby miejsce w przypadku pozostawienia środków odpowiadających wartości VAT na rachunku rozliczeniowym/bieżącym kontrahenta).

W celu usunięcia skutków pierwotnie błędnych (tj. dokonanych z pominięciem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności) płatności, w zależności od ustaleń z danym kontrahentem, kwota brutto (składająca się z kwoty netto i kwoty VAT) lub wyłącznie kwota VAT (albo odpowiadająca im wartość) jest/będzie:

(i) zwracana Spółce przed dokonaniem przez Spółkę następnego przelewu z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności,

(ii) przelewana w pierwszej kolejności przez Spółkę z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności i następnie rozliczana jako nadpłata i zwracana przez danego kontrahenta, albo

(iii) przelewana w pierwszej kolejności przez Spółkę z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, a następnie rozliczana jako nadpłata i potrącana przez Spółkę z innymi wierzytelnościami Spółki wobec tego kontrahenta, jakie zobowiązana jest uregulować wobec tego kontrahenta z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego).

Schematy działania przedstawione przez Wnioskodawcę w pkt 1-6 w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego różnią się jedynie ich wartością (ponownemu przelewowi z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności podlega bowiem kwota brutto lub wyłącznie kwota VAT) oraz kolejnością dokonywania przelewów/rozliczeń przez Spółkę i jej kontrahenta, natomiast skutek podejmowanych działań, tj. dokonanie przelewu w taki sposób, aby kwota VAT została wpłacona na rachunek VAT kontrahenta, zostaje osiągnięty w każdym z sześciu opisanych schematów. To w konsekwencji, doprowadzi do osiągnięcia podstawowego celu wprowadzenia przepisów dotyczących mechanizmu podzielonej płatności, tj. zapobieganie próbom wyłudzenia VAT. Tym samym, w związku z brakiem regulacji/wyjaśnień innych niż wymienione poniżej (tj. odpowiedzi z dnia 6 marca 2020 r. Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów Jana Sarnowskiego na interpelację nr 2109 Pana posła Tomasza Rzymkowskiego), zdaniem Wnioskodawcy, w realiach opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, po dokonaniu ponownego przelewu z zastosowaniem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, nie znajdzie zastosowania ograniczenie kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, każdy z sześciu opisanych schematów działania przewidujących ponowny przelew przez Spółkę kwoty brutto lub kwoty VAT tak, aby kwota VAT została wpłacona na rachunek VAT danego kontrahenta z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności, doprowadza do swoistej "korekty" pierwotnej płatności poprzez ponowną jej realizację w kwocie brutto lub wyłącznie w kwocie VAT z zastosowaniem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności (w celu wywiązania się z obowiązku wynikającego z ustawy o VAT). Tym samym, nie sposób twierdzić w przedstawionych okolicznościach, że ponownie dokonana płatność zostaje dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności, co jest warunkiem zastosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Dodatkowo, Spółka wskazuje, że nie ma wątpliwości, iż w razie braku podejmowania przez Wnioskodawcę działań zgodnie z jednym ze schematów działania wskazanych w pkt 1-6 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, mających na celu ponowny przelew danemu kontrahentowi kwoty brutto lub kwoty VAT (w zależności od ustaleń z danym kontrahentem), skutkujący wpłaceniem kwoty VAT na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie miałaby możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (w żadnym z lat podatkowych) swoich poszczególnych wydatków (w tym rozpoznawanych dla celów podatkowych jako odpisy amortyzacyjne). Właśnie w celu wyłączenia powyższej sankcji Spółka podejmuje (i potencjalnie w przyszłości będzie podejmować) odpowiednie działania wskazane w pkt 1-6 opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych (tj. wyłączenia sankcji z art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT) schematów działania przedstawionych w pkt 1-6 opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego znajduje potwierdzenie m.in. w:

* odpowiedzi z dnia 6 marca 2020 r. Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów Jana Sarnowskiego na interpelację nr 2109 Pana posła Tomasza Rzymkowskiego "w sprawie ujmowania wydatków w kosztach podatkowych" (DD6.054.2.2020), gdzie:

o na pytanie 1: "Czy jeśli po dokonaniu wpłaty bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie ponowi wpłatę z dochowaniem wymogów określonych wyżej przywoływanymi przepisami, to czy zachowa prawo do ujęcia wydatków odpowiadających komentowanym wpłatom w kosztach podatkowych?"

o Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów udzielił następującej odpowiedzi: "W świetle przedstawionego pytania pierwotne transakcje zapłaty zostały anulowane zarówno po stronie kupującego jak i sprzedającego. Następnie ponownie uregulowano należności z zachowaniem zasad określonych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz 3 ustawy o CIT, co powinno skutkować zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu (...)

Jakkolwiek ww. odpowiedź bezpośrednio odnosi się do schematu działania przedstawionego w pkt 1 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, to w ocenie Wnioskodawcy, stanowisko to powinno mieć analogiczne zastosowanie do schematów działania określonych w pkt 2-6. Wynika to z faktu, że - jak wskazano wcześniej - przedstawione schematy działania różnią się jedynie w aspekcie szczegółowego sposobu dokonywania przelewów/rozliczeń i ich wartością (ponownemu przelewowi z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności podlega kwota brutto lub wyłącznie kwota VAT), podczas gdy ich skutek jest zawsze taki sam, tj. dochodzi do wpłaty kwoty VAT na rachunek VAT danego kontrahenta.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że stanowisko prezentowane przez Ministerstwo Finansów dotyczy przypadków dokonywania ponownych przelewów kwoty brutto, podczas gdy w schematach opisanych przez Spółkę w pkt 2, 4 i 6 opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dojdzie do ponownych przelewów wyłącznie kwoty VAT na rachunek VAT danego kontrahenta;

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 grudnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.402.2020.1.BM, w której uznano, że po zastosowaniu każdego z przedstawionych schematów działania (niemal identycznych do schematów opisanych przez Wnioskodawcę w pkt 2, 4 i 6), podatnik będzie uprawniony do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, tj. niestosowania sankcji przewidzianej w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT; Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził także stanowisko, zgodnie z którym:

o "Powyższe schematy różnią się jedynie kolejnością dokonywania przelewów przez umawiające się strony, ale finalny efekt, tj. wpłata kwoty VAT na rachunek VAT dostawcy zostaje osiągnięty w każdej z opisanych opcji postępowania (...)]",

o "Ponowny przelew przez Wnioskodawcę kwoty stanowiącej równowartość VAT, tym razem z wykorzystaniem komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności (art. 108a ust. 3 ustawy o VAT) doprowadzi do rozliczenia przez dostawcę całej kwoty podatku wynikającej z faktury i w konsekwencji spowoduje osiągnięcie głównego celu wprowadzenia przepisów dotyczących MPP tj. zapobieganie próbom wyłudzenia VAT. Tym samym w opisanej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie z kosztów na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy CIT",

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.534.2021.2.MS, w której uznano, że po wezwaniu kontrahentów do zwrotu kwot stanowiących równowartość błędnie zrealizowanych płatności, a następnie ponownym dokonaniu płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (tj. procedury analogicznej do opisanej przez Wnioskodawcę w pkt 1 i 2), podatnik będzie uprawniony do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, tj. będzie uprawniony do niestosowania sankcji przewidzianej w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT; Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził również stanowisko, zgodnie z którym "Ponowny przelew przez Wnioskodawcę zapłaty należności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności doprowadzi do rozliczenia przez kontrahenta całej kwoty podatku wynikającej z faktury i w konsekwencji spowoduje osiągnięcie głównego celu wprowadzenia przepisów dotyczących MPP, tj. zapobieganie próbom wyłudzenia VAT",

* w zakresie możliwości przelewu kwoty VAT - treści Objaśnień podatkowych z 23 grudnia 2019 r. w sprawie Mechanizmu Podzielonej Płatności, zgodnie z którymi obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty odpowiadającej kwocie VAT wynikającej z nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT; dopuszczalne w świetle regulacji dotyczących mechanizmu podzielonej płatności pozostaje dokonanie przez nabywcę zapłaty - za pomocą komunikatu przelewu, na rachunek VAT kontrahenta - tylko kwoty VAT.

W kontekście powyższego, w ocenie Spółki, nie powinna ona ponieść negatywnych konsekwencji zaistniałego błędu/omyłki lub ewentualnego przyszłego błędu/omyłki, bowiem ostatecznie skutki (np. ewentualna możliwość dowolnego rozporządzania kwotą VAT przez kontrahenta) takiego błędu/omyłki zostaną usunięte, a tym samym, nie będą miały niekorzystnego wpływu na szczelność systemu podatkowego.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

1. W sytuacji, w której kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w kwocie brutto wykazanej na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty netto zostanie zrealizowany na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta, a przelew kwoty VAT - na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była / nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

2. W sytuacji, w której kontrahent dokonuje na rzecz Spółki przelewu zwrotnego (ze swojego rachunku rozliczeniowego/bieżącego) w wysokości odpowiadającej kwocie VAT wykazanego na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze i następnie Spółka dokonuje ponownego przelewu na rzecz kontrahenta, przy czym przelew kwoty VAT zostanie zrealizowany na rachunek VAT kontrahenta, Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

3. W sytuacji, w której Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta

i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego kwoty brutto na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

4. W sytuacji, w której Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie Spółka zwraca się do niego z prośbą o dokonanie przelewu zwrotnego w wysokości odpowiadającej kwocie VAT na jej rzecz (z rachunku rozliczeniowego/bieżącego kontrahenta), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

5. W sytuacji, w której Spółka przelewa kontrahentowi wykazane na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze (i) kwotę netto - na rachunek rozliczeniowy/bieżący kontrahenta i (ii) kwotę VAT - na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była/będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

6. W sytuacji, w której Spółka przelewa kwotę VAT wykazaną na pierwotnie błędnie opłaconej fakturze na rachunek VAT kontrahenta, a następnie dokonuje potrącenia nadpłaconej kwoty z wartością wierzytelności, jaką zobowiązana jest zapłacić temu kontrahentowi z innego tytułu (zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego), Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym była / będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne).

UZASADNIENIE dotyczące pytania nr 7

Ze względu na dokonanie (pierwotnie) przelewów bez zastosowania obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, mimo dokonywania odpowiednich odpisów amortyzacyjnych, Wnioskodawca nie zaliczał tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, z uwagi na ograniczenie wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Z kolei, po dokonaniu ponownych przelewów z zastosowaniem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, w ocenie Wnioskodawcy, nie będzie znajdował zastosowania przepis ustawy o CIT wyłączający z kosztów uzyskania przychodów koszty w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 Prawa przedsiębiorców pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności" zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m ustawy o CIT, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, w przedmiotowej sytuacji nie można uznać omyłkowej kwalifikacji płatności w systemie przez zespół Spółki odpowiedzialny za rozliczenia z kontrahentami i zlecenia przelewów z tytułu otrzymywanych faktur zakupowych, a także ewentualnego błędu systemu finansowo-księgowego lub podobnej omyłki Spółki w przyszłości za błąd rachunkowy lub inną oczywistą omyłkę. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, wskazane omyłki ze strony pracowników Spółki lub ewentualne błędy systemu finansowo-księgowego nie są zdarzeniami, które Spółka mogła, może lub będzie mogła przewidzieć, również z perspektywy momentu ich wystąpienia.

W przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, podstawą do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, zdaniem Wnioskodawcy, było/będzie potwierdzenie dokonania przelewu (możliwe do wygenerowania z systemu bankowego Spółki) z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności stanowiący "inny dokument potwierdzający przyczyny korekty" w myśl ww. przepisu.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu wydatków Spółki zaliczanych do wartości początkowej poszczególnych rodzajów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Spółka nabyła/nabędzie w okresie, w którym dokonała/dokona ponownych przelewów z zastosowaniem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności (i w którym uzyska formalny dokument będący podstawą korekty, tj. potwierdzenie dokonania przelewu).

Jednocześnie, w ocenie Spółki, nie można uznać, że po dokonaniu ponownych przelewów Spółka byłaby uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów jedynie odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tego momentu, bowiem doprowadziłoby to do sytuacji, w której Spółka mogłaby ująć jako koszty uzyskania przychodów jedynie część poniesionych przez siebie wydatków, a ograniczenie takie w żaden sposób nie wynika z przepisów ustawy o CIT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne:

(i) wynikające z wydatków poniesionych na podstawie faktur pierwotnie błędnie opłaconych (tj. z pominięciem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności) i

(ii) wyłączone z kosztów uzyskania przychodów,

- po dokonaniu przelewów w taki sposób, aby kwota VAT została przelana na rachunek VAT kontrahenta (tj. zgodnie z obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności), powinny zostać rozpoznane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów:

* jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym zostały dokonane/będą dokonane ponowne przelewy - w przypadku: sumy odpisów amortyzacyjnych dokonanych przed tym okresem (i wyłączonych do tego okresu z kosztów uzyskania przychodów),

* na bieżąco w odpowiednich okresach rozliczeniowych począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym zostały dokonane/będą dokonane ponowne przelewy - w przypadku kolejnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych na bieżąco.

Przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym korekta kosztów uzyskania przychodów poprzez ich zwiększenie o wartość dokonanych wcześniej odpisów amortyzacyjnych powinna być dokonana retrospektywnie w okresach rozliczeniowych, w których odpisy te zostały dokonane i jednocześnie niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów (w związku z art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT), byłoby w ocenie Spółki nieprawidłowe zważywszy na dyspozycję art. 15 ust. 4i ustawy o CIT. Wskazana regulacja jako zasadę wprowadza konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów "na bieżąco", a nie w okresie w którym został poniesiony korygowany wydatek. Ponadto, retrospektywne korygowanie kosztów dotyczy wyłącznie określonych w ustawie o CIT przypadków, które zdaniem Spółki, nie zachodzą w przedmiotowej sprawie.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka w okresie rozliczeniowym, w którym dokonała/dokona przelewów w taki sposób, aby kwota VAT znalazła się na rachunku VAT kontrahenta, w przypadku wydatków uwzględnianych w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, była/będzie uprawniona do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o dokonane dotychczas (i nieuwzględnione w kosztach uzyskania przychodów) odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT i, jednocześnie, od tego okresu rozliczeniowego miała/będzie miała prawo do rozpoznawania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT w związku z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.