0111-KDIB2-1.4010.644.2019.1.EN - Koszty finansowanie dłużnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2019 r., (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) uzupełnionym 6 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy będą podlegały przepisom art. 15c Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. - jest prawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy będą podlegały przepisom art. 15c Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 31 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP4-3.4012.65.2019.2.EK oraz Znak: 0111-KDIB2-1.4010.576.2019.3.EN wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło 6 lutego 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, przystąpił do oferowanego przez bank z siedzibą w Polsce (dalej: "Bank") systemu zarządzania płynnością finansową, tzw. usługi cash-poolingu rzeczywistego. Celem usługi świadczonej przez Bank jest zwiększenie efektywności zarządzania środkami finansowymi podmiotów biorących w niej udział poprzez optymalne wykorzystanie nadwyżek środków pieniężnych oraz zminimalizowanie kosztów finansowania działalności gospodarczej prowadzonej przez te podmioty.

Usługa cash-poolingu polega na zarządzaniu przez Bank fizycznymi przepływami środków finansowych pomiędzy rachunkami bieżącymi klientów tej usługi, tj. Wnioskodawcy i innych podmiotów należących do grupy kapitałowej Wnioskodawcy lub powiązanymi w inny sposób (łącznie: "Uczestnicy"). Usługa jest realizowana w oparciu o Umowę o Prowadzenie Struktury Zarządzania Środkami Pieniężnymi dla Grupy Rachunków, która została zawarta pomiędzy Bankiem a Uczestnikami, określającą istotne jej postanowienia (dalej: "Umowa").

Pozostali Uczestnicy, podobnie jak Wnioskodawca, są polskimi rezydentami podatkowymi. W celu realizacji Umowy, każdy z Uczestników będzie korzystał z bieżącego rachunku bankowego w PLN i EUR oraz założy także bieżące rachunki bankowe w EUR (dalej: "Rachunki"). Jedna ze spółek pełni rolę Koordynatora (dalej: "Koordynator"), dla którego Bank otworzy lub otworzył dwa typy rachunków bankowych: Rachunek Główny oraz Rachunek Pomocniczy.

Bank udzielił Uczestnikom, na warunkach określonych w Umowie, limitów dziennych, tj. kwot, do których łącznie dyspozycje Uczestników dotyczące Rachunków (w tym także Rachunku Głównego Koordynatora) będą mogły być realizowane przez Bank w przypadku braku środków dostępnych na tych rachunkach (dalej: "Limity dzienne"). Dostępność i łączna wartość wykorzystania Limitów Dziennych przez każdego z osobna i wszystkich łącznie Uczestników w każdym momencie Dnia Roboczego nie będzie większa niż Dostępne Środki w Grupie. Ponadto, Bank udzielił na rzecz Koordynatora debet techniczny, dostępny w Rachunku Koordynatora, w wysokości wymaganej do rozliczenia Struktury i wyzerowania sald na Rachunkach Uczestników. Debet Techniczny nie może być wykorzystywany w innym celu niż zasilenie Rachunku Pomocniczego lub/i Rachunków Uczestników kwotą niezbędną do umożliwienia wyzerowania Rachunków objętych Strukturą. Debet Techniczny jest wymagalny na koniec Dnia Roboczego, w którym został udostępniony i na tych samych zasadach udostępniany ponownie następnego Dnia Roboczego. Debet Techniczny nie zwiększa łącznej kwoty Limitu Dziennego dostępnego dla Uczestników.

W żadnym wypadku suma łącznego zadłużenia Uczestników wobec Banku nie może przekroczyć tzw. globalnego limitu płynności, tj. sumy sald na Rachunkach Uczestników uwzględniającej środki dostępne Koordynatorowi w ramach kredytu udzielonego przez Bank w Rachunku Pomocniczym na podstawie odrębnej umowy o kredyt ("KRB"). KRB nie może być wykorzystywany w innym celu niż finansowanie bieżącej działalności wszystkich Uczestników, zgodnie z zasadami funkcjonowania i rozliczania Struktury określonymi w Umowie poprzez zasilenia Rachunku Koordynatora kwotą niezbędną do rozliczenia Struktury i umożliwienia wyzerowania Rachunków objętych Strukturą. KRB nie może służyć do śróddziennego zadłużania się Koordynatora.

Właściwa usługa cash-poolingu rzeczywistego polega na codziennym bilansowaniu (zerowaniu) środków zgromadzonych na Rachunkach Uczestników. W związku z usługą każdego dnia roboczego (na koniec dnia) konsolidowane są konta Uczestników. W przypadku, gdy suma sald Rachunków jest ujemna, Bank obciąża Rachunek Pomocniczy i uzna Rachunek Główny kwotą wartości bezwzględnej wszystkich sald Rachunków. W przypadku, gdy suma sald Rachunków jest dodatnia, Bank obciąża Rachunek Główny i uznaje Rachunek Pomocniczy kwotą będącą sumą wszystkich sald Rachunków. Następnie transferowane są salda Uczestników zarówno o wartości ujemnej, jak i dodatniej tak, aby po dokonaniu tych przelewów salda na poszczególnych Rachunkach były równe zeru.

W przypadku Rachunków o saldzie ujemnym, Bank dokonuje transferu środków pieniężnych - w drodze konwersji długu - z Rachunku Głównego Koordynatora na Rachunek Uczestnika o saldzie ujemnym. W przypadku Rachunków o saldzie dodatnim, Bank dokonuje transferu środków pieniężnych - w drodze przelewu wierzytelności - z Rachunku Uczestnika na Rachunek Główny Koordynatora. Transfery środków są dokonywane jedynie między Rachunkami Uczestników a Rachunkiem Głównym Koordynatora i nie występują bezpośrednio między Rachunkami Uczestników.

Każdy spłacający usługi Uczestnik, którego Rachunek zostaje obciążony, nabywa wierzytelność Banku wobec Uczestnika, którego wykorzystany Limit Dzienny nie został spłacony w terminie, do wysokości obciążenia Rachunku spłacającego Uczestnika. Nabycie wierzytelności, o której mowa powyżej, następuje na zasadach tzw. subrogacji, określonej w art. 518 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm., dalej: "k.c.") (konwersja długu).

Każdy z Uczestników udzielił Koordynatorowi w Umowie zgody na spłatę Bankowi długów wynikających z: (i) wykorzystanych Limitów Dziennych oraz (ii) wszelkich innych zadłużeń danego Uczestnika wobec Banku w związku z funkcjonowaniem Struktury oraz wszelkich nieautoryzowanych i nieumówionych debetów, niezależnie od powodów ich powstania.

Koordynator udzielił w Umowie Uczestnikom (innym niż Koordynator) zgody na spłatę Bankowi długów wynikających z: (i) Debetu Technicznego oraz (ii) wszelkich innych zadłużeń Koordynatora wobec Banku w związku z funkcjonowaniem Struktury oraz wszelkich nieautoryzowanych i nieumówionych debetów, niezależnie od powodów ich powstania.

Uczestnicy usługi dokonują wzajemnego poręczenia względem banku, w zakresie spłaty przyznanych im limitów dziennych.

Ponieważ Umowa została zawarta w opcji tzw. cash-poolingu jednokierunkowego, nie dochodzi do zwrotnych transferów pieniężnych na początku kolejnego dnia roboczego. Zobowiązania są rozliczane między Uczestnikami raz w miesiącu. Bank nalicza odsetki należne między Uczestnikami oraz Koordynatorem z tytułu wzajemnych zobowiązań powstałych wskutek wdrożenia usługi cash-poolingu za każdy dzień utrzymywania się wierzytelności nabytej wskutek subrogacji. Odsetki są rozliczane raz w miesiącu przez Bank. Wysokość należnych odsetek naliczana jest przy zastosowaniu ustalonej w Załączniku do Umowy stawki dziennej. Bank pobiera opłaty od Uczestników oraz Koordynatora z tytułu świadczenia usług, w tym opłatę jednorazową za udostępnienie usługi oraz opłatę miesięczną za świadczenie usługi cash-poolingu.

Wnioskodawca zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a Ustawy o CIT, tj. nie korzysta z możliwości rozliczania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości.

Wnioskodawca wskazał, że w zakresie pytań 1-5 otrzymał już analogiczne interpretacje indywidualne, w zakresie pytania nr 6 natomiast Wnioskodawca otrzymał interpretację w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r. Z uwagi na zmianę warunków systemu cash-pooling w ten sposób, że rozliczenia będą realizowane także w walucie obcej, Wnioskodawca pragnie ponownie potwierdzić swoje stanowisko w zakresie pytań 1-6 (pytanie nr 6 w obecnym stanie prawnym) oraz dodatkowo potwierdzić sposób rozpoznawania różnic kursowych (pytanie nr 7).

W uzupełnieniu wniosku z 4 lutego 2020 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że nie pełni funkcji Koordynatora.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy będą podlegały przepisom art. 15c Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku) w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy będą podlegały przepisom art. 15c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "Ustawa o CIT"), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

Umowa "cash-poolingu" jest formą efektywnego zarządzania środkami finansowymi, stosowaną przez podmioty należące do jednej grupy kapitałowej lub podmioty powiązane ekonomicznie w jakikolwiek inny sposób. Sprowadza się ona do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów na wspólnym rachunku grupy i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Pozwala to na kompensowanie przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez jedne z podmiotów, z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy przez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy. W ramach porozumienia cash-poolingu uczestnicy wskazują podmiot organizujący cash pooling i zarządzający systemem, tzw. Pool leadera, którym może być wyspecjalizowany bank, jak również jednostka z grupy. Zarządzający systemem w ramach umowy zapewnia dla wszystkich uczestników systemu środki finansowe na pokrycie sald ujemnych, a w przypadku wystąpienia sald dodatnich na rachunkach uczestników, to na jego rachunek trafiają środki finansowe.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kategorii kosztów wymienionych w treści art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Z uwagi na ogólny charakter powyższej definicji, każdy wydatek podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w zakresie kwalifikacji jako koszt uzyskania przychów, z wyjątkiem wyraźnego wskazania przez ustawodawcę przynależności danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu lub jego wyłączenia. Tym samym niezbędna jest analiza związku przyczynowego między danym kosztem a powstaniem bądź szansą powstania przychodu, lub też zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła.

Analizując skutki podatkowe wypłaty odsetek w ramach umowy cash pooling'u w związku z zadanym przez Wnioskodawcę pytaniem, punkt odniesienia w zakresie dalszych rozważań stanowią regulacje dotyczące tzw. niedostatecznej kapitalizacji, które w Ustawie o CIT w brzmieniu obowiązującym w dniu złożenia niniejszego wniosku znajdują odzwierciedlenie w przepisach art. 15c Ustawy o CIT. W tym kontekście należy również zaznaczyć, iż w dniu 1 stycznia 2018 r. w życie weszła ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175, dalej: "Ustawa nowelizująca"), wskutek której zmianie uległy przepisy art. 15c. Jednocześnie, uchylone zostały art. 16 ust. 1 pkt 60 i 60 oraz ust. 7b, 7g oraz 7 h w zakresie cienkiej kapitalizacji, które w stanie prawnym obowiązującym do końca 2017 r. należało odczytywać w powiązaniu z przepisami art. 15c. Nowelizacja przepisów Ustawy o CIT zakreśliła zatem nowe ramy prawne w zakresie możliwości kwalifikacji odsetek do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Ustawy nowelizującej przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3 Ustawy nowelizującej, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r., z tym że przepisy:

1. art. 21 ust. 1 pkt 90b, art. 25 ust. 4 oraz art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. c, ust. 7a pkt 8 i 14 oraz ust. 7c i 7e ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,

2. art. 11 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.

Z kolei art. 4 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2018 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2017 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2.

Finalnie wskazać należy, że zgodnie z art. 7 Ustawy nowelizującej, do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie Ustawy zmieniającej, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7 h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. Z powołanych przepisów wynika, iż w przypadku pożyczek/kredytów, które faktycznie zostały przekazane podatnikowi po 1 stycznia 2018 r. zastosowanie znajdą już znowelizowane przepisy Ustawy o CIT, nie natomiast ww. przepisy przejściowe.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca przystąpił do usługi cash poolingu rzeczywistego, której celem jest zwiększenie efektywności zarządzania środkami finansowymi podmiotów biorących w niej udział poprzez optymalne wykorzystanie nadwyżek środków pieniężnych oraz zminimalizowanie kosztów finansowania działalności gospodarczej prowadzonej przez te podmioty.

Przenosząc zatem powołane wyżej regulacje na grunt sprawy Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż przepisy przejściowe nie znajdą zastosowania w zdarzeniu przyszłym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) opisanym przez Wnioskodawcę, bowiem tak jak podniesiono w opisie zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) rok kalendarzowy Spółki jest zbieżny z rokiem kalendarzowym, a faktyczne przekazanie odsetek wynikających z przystąpienia Spółki do Umowy stanowiącej przedmiot niniejszego wniosku odbędzie się już po dniu 1 stycznia 2018 r.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, kwestię skutków podatkowych wypłaty odsetek w ramach umowy cash pooling'u w związku z zadanym przez Wnioskodawcę pytaniem należy rozpatrywać z perspektywy ewentualnego zastosowania art. 15c Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

W myśl znowelizowanego art. 15c ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Artykuł 15c ust. 3 Ustawy o CIT, definiuje nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego jako kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Natomiast przez przychody o charakterze odsetkowym, w myśl powołanych przepisów, rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Koszty finansowania dłużnego zostały zdefiniowane w art. 15c ust. 12 Ustawy o CIT, zgodnie z którym są to wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Niezależnie od powyższego, art. 15c ust. 14 stanowi, iż przepisy art. 15c ust. 1 nie znajdują zastosowania w odniesieniu do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 000 000 zł.

Istotnym na gruncie przedmiotowej sprawy jest okoliczność, iż w myśl przepisów w zakresie niedostatecznej kapitalizacji obowiązujących do końca 2017 r. ograniczenia wynikające z przepisów dotyczących niedostatecznej kapitalizacji znajdowały zastosowanie wyłącznie w stosunku do odsetek od pożyczek zdefiniowanych w treści art. 16 ust. 7b, uchylonego Ustawą nowelizującą. Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. ograniczenia wynikające z analizowanych przepisów znajdują zastosowanie wobec szerszego katalogu kosztów, w tym kosztów odsetkowych, poniesionych w związku z transakcją, której przedmiot stanowi uzyskanie środków finansowych i korzystanie z tych środków.

Mając na uwadze literalne brzmienie wyżej cytowanych przepisów oraz fakt, że tak jak podniesiono w opisie zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego), przedmiotowa usługa cash poolingu będzie wiązała się z naliczaniem przez Bank odsetek należnych między Uczestnikami oraz Koordynatorem z tytułu wzajemnych zobowiązań, w ocenie Wnioskodawcy, koszty odsetkowe poniesione przez Wnioskodawcę i związane z uzyskaniem środków finansowych w ramach Umowy, w tym odsetki od pożyczek udzielanych Wnioskodawcy będą podlegały ograniczeniom przewidzianym w art. 15c Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2018 r.

Zasadność powyższego stanowiska znajduje także potwierdzenie w aktualnej linii interpretacyjnej organów podatkowy. Przykładowo, pogląd o zasadności zastosowania przepisów znowelizowanej Ustawy o CIT w odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz pytania Wnioskodawcy wyraził Dyrektor Krajowej informacji Skarbowej w następujących interpretacjach indywidualnych:

* z 20 kwietnia 2018 r., Znak:0114-KDIP2-1.4010.145.2018.2.JS;

* z 20 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.127.2018.4.JC;

* z 20 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.151.2018.4.JC;

* z 20 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.130.2018.1.KS;

* z 23 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.148.2018.1.JS;

* z 23 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.139.2018.4.JF;

* z 24 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.159.2018.4.JC;

* z 24 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.136.2018.4.JF;

* z 25 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.142.2018.4.JF.

Reasumując - w przypadku korzystania przez Wnioskodawcę z finansowania innych Uczestników, w odniesieniu do powstających w konsekwencji kosztów odsetkowych zastosowanie znajdą przepisy art. 15c Ustawy o CIT dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wniosku zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego......, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.