0111-KDIB2-1.4010.563.2019.1.AP - Przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji znaku towarowego jako przychód z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 grudnia 2019 r. (data wpływu

9 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT -jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna (dalej: "Spółka", lub "Wnioskodawca") - zarówno nazwa, jak i forma prawna Spółki ulegały w przeszłości zmianom, jest polskim rezydentem podatkowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca prowadzi działalność wydawniczą w zakresie czasopism i książek oraz działalność portali internetowych. Spółka nie jest ubezpieczycielem, bankiem ani podmiotem, o którym mowa w art. 15c ust. 16 pkt 3, 4, 15 i 16 ustawy o CIT, instytucją finansową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2187 z późn. zm., winno być: Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 z późn. zm.), ani podmiotem, o którym mowa w art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2286 z późn. zm., winno być: Dz. U. z 2020 r. poz. 89 z późn. zm.).

Transakcja sprzedaży z 2019 r.

Do 13 czerwca 2019 r. Spółka była wydawcą m.in. czasopisma X. Na mocy Umowy sprzedaży czasopism z 13 czerwca 2019 r. (dalej: "Umowa") Spółka dokonała sprzedaży trzech czasopism (jednym ze sprzedanych czasopism było czasopismo X. (dalej: "Czasopismo") na rzecz podmiotu niepowiązanego działającego również w branży wydawniczej (dalej: "Kupujący"). Warunki Umowy były przedmiotem rynkowych negocjacji Spółki i Kupującego w szczególności w zakresie kluczowych elementów transakcji, tj.m.in. praw będących przedmiotem sprzedaży, określenia ceny oraz jej alokacji na poszczególne elementy transakcji sprzedaży, warunków płatności oraz innych istotnych ustaleń biznesowych.

Zgodnie z zapisami Umowy, Spółka przeniosła na Kupującego między innymi następujące, przysługujące jej prawa związane z Czasopismem (analogiczny szereg praw dotyczących pozostałych dwóch czasopism również był przedmiotem Umowy, nie dotyczy to jednak kwestii objętych niniejszym wnioskiem):

W celu udokumentowania sprzedaży czasopism na drodze Umowy Spółka wystawiła fakturę VAT obejmującą w odrębnych pozycjach poszczególne aktywa przeniesione na mocy Umowy wraz z przypisaną im ceną. Jedną z pozycji ujętych na fakturze był Znak Towarowy. W wyniku rynkowych negocjacji Spółki i Kupującego istotna wartość przedmiotu transakcji została przypisana do Znaku Towarowego.

W związku z rozliczeniem sprzedaży praw związanych z czasopismami objętymi Umową, w tym w szczególności w związku ze sprzedażą prawa z rejestracji Znaku Towarowego, Spółka osiągnęła dochód podatkowy.

Mając na względzie opisaną wyżej transakcję sprzedaży z 2019 r. na potrzeby ujęcia rozliczenia przez Spółkę tej transakcji na gruncie ustawy o CIT, Spółka przeprowadziła wewnętrzne analizy mające na celu ustalenie, jakie czynności zostały podjęte przez Spółkę w przeszłości w związku z nabyciem Znaku Towarowego (które to czynności zostały opisane poniżej).

Transakcja nabycia praw związanych z Czasopismem.

Spółka zaznacza, że Czasopismo pod niezmienionym tytułem ukazuje się od 1948 r. i przez cały ten okres pozostawało jednym z najbardziej rozpoznawalnych tytułów w swoim segmencie.

Prawa do wydawania Czasopisma zostały zakupione przez poprzednika prawnego Spółki - Spółkę "X" Spółka z o.o. na mocy Umowy zbycia praw do wydawania czasopism z 31 sierpnia 1993 r. zawartej z podmiotem niepowiązanym tj. spółką "Y" Spółka z o.o. (dalej: "Umowa Nabycia"). W ramach przedmiotowej Umowy Nabycia Spółka dokonała również zakupu praw wydawniczych do dwóch innych czasopism (których wydawanie nie było kontynuowane i które nie dotyczą sprawy objętej niniejszym wnioskiem o interpretację). Transakcja nabycia została dokonana za wynagrodzeniem i Spółka poniosła istotny wydatek finansowy z tytułu zakupu praw wydawniczych do czasopism (w tym zakupu praw wydawniczych do Czasopisma).

Zgodnie z treścią preambuły do Umowy Nabycia sprzedawca był jedynym i wyłącznym wydawcą Czasopisma na podstawie umowy kupna-sprzedaży z 11 lipca 1991 r. oraz rejestru dzienników i czasopism prowadzonego przez właściwy miejscowo dla siedziby wydawcy Sąd Wojewódzki.

W Umowie Nabycia sprzedawca oświadczył, że przysługują mu prawa wydawnicze do Czasopisma, które nie są niczym ograniczone oraz przenosi na Spółkę "wszystkie swoje prawa związane z wydawaniem" m.in. Czasopisma "X".

Zgodnie z zapisami Umowy Nabycia, Spółka nabyła uprawnienia do wydawania Czasopisma z chwilą dokonania zmian we właściwym rejestrze dzienników i czasopism. Stosowny wniosek Spółki w tym przedmiocie wpłynął do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie (...) 2 września 1993 r. W szczególności podkreślenia wymagało, że zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy z 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24, data wejścia w życie: 7 lutego 1984 r. z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym we wrześniu 1993 r. wniosek o rejestrację powinien zawierać m.in. tytuł czasopisma, któremu to wymogowi czynił za dość przedmiotowy wniosek. Na dzień sprzedaży Czasopisma było ono wpisane do rejestru dzienników i czasopism prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Warszawie pod numerem (...).

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w dacie dokonania transakcji oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (Dz. U. z 1992 r. Nr 30, poz. 130, data wejścia w życie: 7 kwietnia 1992 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym we wrześniu 1993 r., 28 września 1993 r. Spółka wprowadziła do ewidencji podatkowej WNIP (którego wartość początkowa, co do zasady, odpowiadała wartości praw nabytych w ramach Umowy Nabycia) pozycję "Prawa wydawnicze do tytułu X." i następnie od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ujęto je w ewidencji księgowej, rozpoczęła ich amortyzację podatkową.

Rejestracja Znaku Towarowego "X".

Spółka w związku z nabytymi na mocy Umowy Nabycia uprawnieniami do wydawania Czasopisma, 1 sierpnia 1995 r. wystąpiła z wnioskiem o rejestrację słownego znaku towarowego "X." stanowiącego de facto tytuł Czasopisma, aby uzyskać pełną formalną ochronę prawną. Zgodnie z treścią rejestru znaków towarowych prowadzonego przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, słowny Znak Towarowy "X" został zarejestrowany 8 września 1998 r. (6 czerwca 2001 r. zostały uwzględnione w rejestrze zmiany nazwy i formy prawnej Spółki). Znak Towarowy nie został wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP i nie był amortyzowany dla celów podatkowych przez Spółkę.

Wnioskodawca wskazuje, że skuteczna rejestracja Znaku Towarowego i jego utrzymanie przez Spółkę nie byłyby w praktyce możliwe, gdyby poprzednik prawny Spółki w drodze odpłatnej transakcji gospodarczej (udokumentowanej Umową Nabycia) z 1993 r. nie nabył uprawnień wydawniczych do czasopisma o tytule "X". Czasopismo było w momencie zawierania Umowy Nabycia jednym z najbardziej rozpoznawalnych tytułów prasowych w Polsce. Wysoka rozpoznawalność Czasopisma, a w konsekwencji Znaku Towarowego, była skutecznie budowana od 1948 r. Spółka wykorzystywała Znak Towarowy w prowadzonej działalności związanej z wydawaniem Czasopisma przez cały okres jego posiadania. Wykorzystanie Znaku Towarowego polegało w szczególności na umieszczaniu go na wszystkich numerach Czasopisma oraz wydaniach specjalnych Czasopisma, a także w działaniach reklamowych i marketingowych związanych z Czasopismem.

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności Spółka pragnie uzyskać potwierdzenie co do prawidłowości alokacji przychodu ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego o numerze rejestracyjnym (...) do odpowiedniego źródła przychodów, tj. do przychodów z zysków kapitałowych lub do przychodów z innych źródeł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychody z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy zmieniające ustawę o CIT poprzez wprowadzenie podziału na dwa źródła przychodów: przychody z zysków kapitałowych oraz inne przychody, obligujące podatników do dokonywania odpowiedniej alokacji uzyskiwanych przychodów pomiędzy te źródła.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody ze zbycia m.in. praw majątkowych, o których mowa w z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, z wyłączeniem m.in. praw wytworzonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

4. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), - o przewidywanym czasie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie, jak wskazała Spółka w opisie zaistniałego stanu faktycznego, w odniesieniu do zakresu działalności Spółki nie znajdują zastosowania wyłączenia podmiotowe, które skutkowałyby zaliczeniem przedmiotowego przychodu ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego przez Spółkę w źródle przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W świetle powyższego weryfikacja, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi zgodnie z art. 7b przychód z zysków kapitałowych, czy też inne przychody na gruncie ustawy o CIT, wymaga stwierdzenia, czy zbywane prawo:

W tym celu Spółka przytacza wynik wewnętrznych analiz zdarzeń przeszłych dotyczących nabycia prawa do Znaku Towarowego.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, że w dacie zdarzeń przeszłych obowiązywały inne niż obecnie przepisy regulujące kwestię nabycia prawa do Znaku Towarowego na gruncie ustawy p.w.p. uprzednio obowiązujących ustaw w zakresie znaków towarowych, jak również na gruncie ustawy o CIT. W związku z czym, poniżej Spółka przedstawia również odpowiednią analizę w tym zakresie.

Ad. 1. Weryfikacja, czy zbywane prawo z rejestracji Znaku Towarowego należy do katalogu praw wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT oraz czy spełnia przesłanki wskazane w art. 16b ustawy o CIT.

Celem weryfikacji, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ustawy o CIT, w pierwszej kolejności Spółka pragnie dokonać analizy, czy zbywane prawo do Znaku Towarowego należy do katalogu praw wskazanego w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki prawo z rejestracji Znaku Towarowego znajduje się w katalogu praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, a mianowicie stanowi prawo określone w ustawie p.w.p. i wypełnia hipotezę art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. Dokonując klasyfikacji prawa z rejestracji Znaku Towarowego na gruncie p.w.p należy wskazać, że prawo z rejestracji Znaku Towarowego powstało w okresie obowiązywania uprzednio obowiązujących przepisów dotyczących własności intelektualnej (czyli m.in. praw do znaków towarowych), t.j. przed 2001 r.

Zdaniem Spółki, prawo z rejestracji Znaku Towarowego należy uznać za prawo określone w obecnie obowiązujących przepisach p.w.p. do których odwołuje się art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Przesłankę takiej klasyfikacji Spółka wywodzi z brzmienia:

* art. 315 ust. 1 p.w.p., zgodnie z którym: "Prawa w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, topografii układów scalonych, znaków towarowych oraz projektów racjonalizatorskich, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, pozostają w mocy. Do praw tych stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej." oraz

* wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2007 r., sygn. akt GSK 364/06, w którym NSA stwierdził, że: "zawarte w art. 315 ust. 1 zdanie drugie p.w.p. wskazanie rozumieć trzeba w ten sposób, że przepisy ustawy o znakach towarowych stosuje się do oceny skutków zdarzeń prawnych, mających miejsce w czasie ich obowiązywania, natomiast skutki zdarzeń prawnych, które nastąpiły po 22 sierpnia 2001 r. podlegać powinny ocenie na podstawie przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej także wówczas, gdy dotyczyły praw już istniejących".

W kwestii uznania prawa z rejestracji Znaku Towarowego jako prawo nabyte należy podnieść, że prawo z rejestracji Znaku Towarowego Spółka nabyła w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego z 8 września 1998 r., na mocy której Znak Towarowy został wpisany do rejestru. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych "nie ma uzasadnionych powodów, które mogłyby być wywodzone, czy to z wykładni gramatycznej, czy też systemowej, bądź celowościowej, aby na gruncie art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT przyjmować, iż w użytym tam pojęciu "nabyte" nie mieści się uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego. Przepisy art. 144 i art. 147 p.w.p. stanowią "o wydaniu decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy". Urząd patentowy udziela zatem w drodze decyzji prawa ochronnego na znak towarowy, a adresat tej decyzji prawo to nabywa" - por.m.in. wyrok NSA z 15 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3175/12, z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 996/15, z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 847/15 oraz z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 660/15, z 5 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3635/14, z 3 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3201/14, z 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1408/14, z 10 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 312/13.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy z 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych, tj. przepisów, na mocy których Spółka wystąpiła z wnioskiem o rejestrację Znaku Towarowego: "Przedsiębiorstwo, na którego rzecz został zarejestrowany znak towarowy, nabywa wyłączne prawo używania znaku w obrocie gospodarczym na całym terytorium państwa dla towarów objętych rejestracją." Tym samym, Spółka w pełni popiera argumentację i stanowisko wyrażone w przytoczonym powyżej orzecznictwie sądów administracyjnych i stoi na stanowisku, że ma ono zastosowanie także do prawa z rejestracji Znaku Towarowego będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić nierozerwalny związek zbywanego Znaku Towarowego (który de facto stanowił tytuł Czasopisma) z prawem do wydawania Czasopisma, w związku z nabyciem którego Spółka poniosła istotny wydatek finansowy.

Dodatkowo Spółka podkreśla, że objęcie Znaku Towarowego formalną ochroną prawną nie było możliwe bez wcześniejszej transakcji zakupu praw do wydawania Czasopisma od innego podmiotu.

Uwzględniając ten fakt, Spółka zaznacza jednocześnie, że w jej ocenie rejestracja Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym miała charakter pochodny w stosunku do nabycia praw wydawniczych do Czasopisma. Zdaniem Spółki, próba dokonania rejestracji Znaku Towarowego przez inne podmioty niż przez faktycznego wydawcę czasopisma w praktyce mogłaby zakończyć się odmową udzielenia prawa ochronnego na Znak Towarowy lub unieważnieniem tego prawa czy też kwestionowaniem praw innych podmiotów do wykorzystywania tego prawa.

Mając na względzie powyższe oraz odnosząc się do przesłanek wskazanych w art. 16b ustawy o CIT Spółka wskazuje, że:

* prawo zostało nabyte od innego podmiotu.

* Potwierdzenie to znajduje w transakcji udokumentowanej Umową Nabycia (która dała Spółce możliwość rejestracji Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym - co zostało opisane powyżej). Dodatkowo w punkcie 2 poniżej, Spółka przedstawiła dodatkowe argumenty wskazujące na dokonanie transakcji nabycia prawa od innego podmiotu. Jednocześnie podkreślić należy, że w dacie nabycia prawa nie istniał ustawowy warunek, że nabycie ma zostać dokonane od innego podmiotu. W związku z tym w analizowanej sytuacji można dodatkowo wskazywać na dokonane nabycie prawa z rejestracji Znaku Towarowego w drodze uzyskania decyzji Urzędu Patentowego (co zostało przedstawione powyżej).

* nadawało się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania.

* Jak zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego Spółka, korzystając z nabytych na mocy Umowy Nabycia praw, wydawała Czasopismo pod niezmienionym tytułem "X" od 1993 r.

* przewidywany okres użytkowania był dłuższy niż rok.

* Spółka wykorzystywała Znak Towarowy w prowadzonej działalności związanej z wydawaniem Czasopisma przez cały okres jego posiadania (dłuższy niż rok, tj. w latach 1993 - 2019).

* wykorzystywane było przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

* Transakcja udokumentowana Umową Nabycia dała Spółce faktyczną możliwość umieszczania Znaku Towarowego "X" na wszystkich numerach Czasopisma oraz wydaniach specjalnych Czasopisma, a także działaniach reklamowych i marketingowych związanych z Czasopismem. Tym samym Spółka mogła realizować w działalności gospodarczej uprawnienia nabyte w ramach transakcji udokumentowanej Umową Nabycia.

Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, że biorąc pod uwagę ścisły związek Znaku Towarowego z prawem do wydawania Czasopisma pod tytułem "X" i to że wartość Znaku Towarowego odpowiadała ekonomicznie wartości prawa do wydawania Czasopisma (ustalonego w ramach transakcji nabycia) dokonana rejestracja Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym, która miała pochodny charakter w stosunku do nabycia praw wydawniczych do Czasopisma, nie skutkowała tym, że Znak Towarowy został wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP Spółki.

Spółka pragnie podkreślić, że w analizowanym przypadku nie ma znaczenia fakt, że Znak Towarowy nie został wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP. Potwierdzenie to znajduje w brzmieniu art. 16b ust. 1 pkt 4-7, który nie wskazuje wprost, że wartość niematerialna i prawna musi być amortyzowana dla celów podatkowych. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, że z perspektywy ekonomicznej, prawa do tytułu "X" zostały zamortyzowane całkowicie dla celów podatkowych przez Spółkę pod pozycją "Prawa wydawnicze do tytułu X".

Zważywszy na wskazaną powyżej argumentację i przywołane orzecznictwo, należy stwierdzić, że w ramach transakcji udokumentowanej Umową "prawo z rejestracji Znaku Towarowego" spełniało przesłanki opisane w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Ad. 2 Weryfikacja, czy na gruncie przepisu art. 7b ustawy o CIT, zbywane prawo z rejestracji Znaku Towarowego nie zostało wytworzone przez Spółkę.

Po analizie przesłanek do klasyfikacji zbywanego prawa z rejestracji Znaku Towarowego w katalogu wskazanym w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, celem weryfikacji, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ustawy o CIT, Spółka pragnie dokonać analizy na potrzeby stwierdzenia, czy w rozumieniu art. 7b ustawy o CIT można uznać, że prawo z rejestracji Znaku Towarowego nie zostało wytworzone przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, dla konkluzji w tym zakresie kluczowe jest rozważenie czy prawo z rejestracji Znaku Towarowego było w istocie:

W kontekście powyższego przede wszystkim należy wskazać, że Spółka na mocy Umowy Nabycia zawartej z podmiotem niepowiązanym, nabywając m.in. wszystkie prawa wydawnicze do Czasopisma i ponosząc z tego tytułu istotny wydatek finansowy, nabyła w istocie możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wydawania Czasopisma "X". Wskazać należy, że Czasopismo pod niezmienionym tytułem ukazywało się od 1948 r., a w chwili gdy Spółka nabyła do niego prawa, było jednym z najlepiej rozpoznawalnych tytułów prasowych w Polsce i posiadało ugruntowaną pozycję na rynku. Po zawarciu Umowy Nabycia Spółka została wpisana jako wydawca Czasopisma we właściwym rejestrze dzienników i czasopism. Spółka, korzystając z nabytych na mocy Umowy Nabycia praw, wydawała Czasopismo pod niezmienionym tytułem od 1993 do 2019 r., tym samym korzystając z praw nabytych w ramach transakcji udokumentowanej Umową Nabycia w prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo - jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku - bez Umowy Nabycia skuteczna rejestracja Znaku Towarowego przez Spółkę nie byłaby możliwa.

Przenosząc powyższe na dyskusję o prawach do samego Znaku Towarowego należy stwierdzić że:

a. Znak Towarowy był bezsprzecznie związany z Czasopismem (stanowił de facto jego tytuł), które ukazywało się bez zmian tytułu od 1948 r., więc w istocie "wytworzenia" w tym zakresie musieli dokonać poprzedni wydawcy Czasopisma "X";

Podsumowując, w analizowanej sytuacji nie można mówić o wytworzeniu prawa do Znaku Towarowego w działalności gospodarczej Spółki, a powyżej przytoczona argumentacja potwierdza, że w analizowanej sytuacji w świetle art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, nie mamy do czynienia z wytworzeniem prawa przez podatnika.

Mając na względzie powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego na mocy Umowy, jako:

* prawo objęte hipotezą art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT oraz

* prawo, którego Spółka nie wytworzyła w rozumieniu art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT powinno stanowić przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a i art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

* z zysków kapitałowych oraz

* z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów - z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

Zauważyć należy, że przepis art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych, co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Ponadto konstrukcja powyższych przepisów wskazuje, że przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT odnosi się do art. 16b ustawy o CIT, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne, które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

Stosownie do treści art. 16b ust. 1 pkt 4-7 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

* autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

* licencje,

* prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

* wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W znowelizowanym ustawą zmieniającą art. 16b ust. 1 ustawy o CIT podkreślono, że dla uznania danego prawa za wartość niematerialną i prawną konieczne jest jego nabycie od innego podmiotu, celem wyłączenia nabycia pierwotnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika w szczególności, że Wnioskodawca prowadzi działalność wydawniczą w zakresie czasopism i książek oraz działalność portali internetowych. W 2019 r. Spółka dokonała sprzedaży czasopisma X, którego była wydawcą. Uprawnienia do wydawania Czasopisma Spółka nabyła w 1993 r., natomiast prawa z rejestracji Znaku Towarowego Spółka uzyskała w drodze decyzji Urzędu Patentowego w 1998 r. Znak Towarowy nie został przez Spółkę wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP i nie był amortyzowany dla celów podatkowych przez Spółkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego, stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychody z tytułu sprzedaży wskazanego we wniosku prawa do znaku towarowego powinny zostać zaliczone do przychodów z "innych źródeł".

Przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, nie będzie miał zastosowania w przypadkach, gdy dochodzi do wytworzenia określonych praw majątkowych, stąd przychód osiągnięty z tytułu zbycia tych praw nie podlega zaliczeniu do przychodów w rozumieniu art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT tj. przychodów z zysków kapitałowych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zakupił uprawnienia do wydawania Czasopisma pod określonym tytułem, natomiast sam Znak Towarowy nie został przez Wnioskodawcę nabyty, lecz został przez niego niejako wykreowany na podstawie istniejącego już wcześniej tytułu czasopisma.

To Wnioskodawca bowiem zarejestrował Znak Towarowy w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskując w 1998 r. jego ochronę, a tym samym prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 776 z późn. zm.).

W związku z powyższym, uzyskane przez Wnioskodawcę przychody ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego, nie stanowią przychodów z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, lecz stanowią przychody z tzw. innych źródeł w rozumieniu tej ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu natomiast do powołanych we wniosku wyroków sądowych należy wskazać, że jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.