0111-KDIB2-1.4010.512.2018.1.MJ - Podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym od 2019 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia kwoty pomniejszającej podstawę opodatkowania z uwzględnieniem proporcji wynikającej z art. 24b ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym od 2019 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia kwoty pomniejszającej podstawę opodatkowania z uwzględnieniem proporcji wynikającej z art. 24b ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: "Spółka") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów oraz czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie należy do Podatkowej Grupy Kapitałowej.

Wnioskodawca jest członkiem Grupy X (dalej: "Grupa"), zajmującej się produkcją leków, suplementów diety oraz preparatów na rynek apteczny i pozaapteczny. Podstawową działalność Wnioskodawcy stanowi sprzedaż hurtowa produktów farmaceutycznych, w czym Spółka współpracuje przede wszystkim z dużymi hurtowniami farmaceutycznymi oraz sieciami aptecznymi i poszczególnymi aptekami na terenie Polski.

Dominującą spółką w Grupie, odpowiedzialną za produkcję leków i preparatów, jest Spółka Y. Spółka Y posiada 54,55% udziałów w Spółce, jak również udziały przekraczające 25% w kapitałach innych spółek z Grupy.

Wnioskodawca jest właścicielem budynków położonych w Polsce, których części wynajmowane są innym podmiotom. Łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynków przekracza 5% ich całkowitej powierzchni użytkowej. W budynkach nie znajdują się lokale mieszkalne oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego.

Sam Wnioskodawca nie posiada udziałów kapitałowych (w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p." - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) w innych podmiotach z Grupy, które od 1 stycznia 2019 r. byłyby zobowiązane do płacenia podatku dochodowego od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem na podstawie art. 24b u.p.d.o.p. (dalej: "podatek od budynków").

W 2019 r. Wnioskodawca planuje kontynuować dotychczasową działalność w zakresie wynajmu powierzchni użytkowej w warunkach opisanych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do obliczania kwoty pomniejszającej podstawę opodatkowania podatkiem od budynków z uwzględnieniem proporcji opisanej w art. 24b ust. 10 u.p.d.o.p., tj. w sposób właściwy dla podmiotów posiadających udział w kapitale innego podmiotu będącego podatnikiem podatku od budynków?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę 10.000.000 zł, a zatem nie jest/będzie zobowiązany do obliczenia kwoty pomniejszającej podstawę opodatkowania z uwzględnieniem proporcji opisanej w art. 24b ust. 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), w sposób właściwy dla podmiotów posiadających udział w kapitale innego podmiotu będącego podatnikiem podatku od budynków.

Zgodnie z art. 24b ust. 9 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., podstawę opodatkowania podatkiem od budynków stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Zgodnie z art. 24b ust. 10. u.p.d.o.p., w przypadku gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu będącego podatnikiem podatku od budynków w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1, kwotę pomniejszającą podstawę opodatkowania ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód podatnika opodatkowany podatkiem od budynków pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

Artykuł 11a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., do którego odwołują się przepisy o podatku od budynków, zawiera definicję zwrotu "podmioty powiązane", zgodnie z którą za takie uważać należy:

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:

Sama definicja podmiotów powiązanych nie używa zatem zwrotu "posiadanie udziału w kapitale". Można go odnaleźć dopiero w ustawowym doprecyzowaniu znaczenia terminu "wywieranie znaczącego wpływu", zgodnie z którym poprzez wywieranie znaczącego wpływu rozumie się m.in. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25% udziałów w kapitale.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że zastosowanie do podatnika proporcji o której mowa w art. 24b ust. 10 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., może mieć miejsce w przypadku łącznego spełnienia się następujących warunków:

u.p.d.o.p. nie zawiera autonomicznej definicji posiadania. Dla rozszyfrowania tego terminu należy zatem sięgnąć do kluczowej ustawy regulującej stosunki rzeczowe, w tym posiadanie - ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm., dalej: "k.c."). Praktyka sięgania po przepisy tej ustawy - w celu dokonania wykładni terminu "posiadanie" jest ugruntowana w rozstrzygnięciach organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 listopada 2018 r., Znak: 0115-KDIT1- 1.4012.723.2018.l.DM).

Zgodnie z art. 336 k.c., posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Posiadanie jest zatem w świetle tej definicji władaniem rzeczą lub prawem majątkowym. W nauce prawa zwraca się powszechnie uwagę, że władztwo to obejmuje dwa elementy: corpus (faktyczne władanie rzeczą) oraz animus (wolę władania rzeczą dla siebie), a brak któregokolwiek z tych elementów - decyduje o braku statusu posiadacza (tak np. J. Kozińska w: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom II. Własność i inne prawa rzeczowe (art. 126-352), red. M. Fras i M. Habdas, Wolters Kluwer Polska 2018). Ponadto, jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 30 września 2010 r., sygn. akt I CSK 586/09 - wola władania dla siebie (animus rem sibi habendi) przejawia się w podejmowaniu wielu czynności wskazujących na to, że posiadacz traktuje rzecz jako pozostającą w jego sferze swobodnej dyspozycji, przy czym ocena podejścia uwzględnia rzeczywistą wolę władającego, ale dokonywana jest obiektywnie, z punktu widzenia otoczenia posiadającego.

Udziały w spółkach kapitałowych nie są rzeczami w rozumieniu art. 45 k.c., są jednak prawami majątkowymi podlegającymi obrotowi, zatem jako takie mogą być przedmiotem posiadania.

W świetle powyższych uwag nie ulega wątpliwości, że w przypadku, w którym większościowym udziałowcem Wnioskodawcy jest Spółka Y, sam Wnioskodawca nie jest jednak udziałowcem żadnej innej spółki będącej podatnikiem podatku od budynków, nie można mówić o posiadaniu udziałów po stronie Wnioskodawcy. Nie posiada on bowiem ani tytułu prawnego (w szczególności własności), ani faktycznego (tj. posiadania) do praw majątkowych zapewniających wywieranie wpływu na inny podmiot. Nie można się u Spółki dopatrzyć ani corpus, czyli faktycznego władztwa nad udziałami, ani animus - woli wykonywania takiego prawa.

Posiadanie udziałów ma miejsce w przypadku Spółki Y, która jest właścicielem oraz posiadaczem tych praw majątkowych w odniesieniu do Spółki. Jednakże sam fakt, że inna spółka jest posiadaczem takich praw wobec Wnioskodawcy, w najmniejszym stopniu nie skutkuje możliwością przypisania posiadania jakichkolwiek udziałów samemu Wnioskodawcy. W szczególności nieistotny jest tutaj sam fakt istnienia powiązań pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Y. Hipoteza normy zawartej w art. 24b ust. 10 u.p.d.o.p. odnosi się bowiem do posiadania udziału, a nie do występowania powiązań.

Tym samym, jako niespełniająca warunku zastosowania art. 24b ust. 10 u.p.d.o.p., poprzez brak posiadania udziału w kapitale innego podmiotu będącego podatnikiem podatku od budynków w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., Spółka powinna pomniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę 10.000.000 zł bez ustalania proporcji wynikającej z posiadania takiego udziału.

Powyższy wniosek wynika z literalnej wykładni istotnych dla sprawy przepisów u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. Ze względu na fakt, iż prawo podatkowe to w większości normy o charakterze ingerencyjnym, które pozbawiają podatników własności środków pieniężnych, wykładnia ta ma podstawowe znaczenie w interpretacji tych przepisów. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 października 2016 r., sygn. akt II FSK 1582/16 w doktrynie (por. B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2008; M. Zieliński, Wyznaczniki reguł wykładni prawa, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 1998 r. z 4, str. 17-18) wskazuje się, że odstępstwo od rezultatów wykładni językowej jest wykluczone m.in. w przypadku, gdyby wykładnia inna niż językowa była niekorzystna dla podatnika.

Co więcej, w wyroku z 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 828/15 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie można zaakceptować sytuacji, w której w celu zapewnienia szczelności systemu podatkowego organy podatkowe w drodze wykładni prawa dokonują za ustawodawcę korekty unormowań podatkowych. Stanowiłoby to bowiem złamanie podstawowych norm prawnych zawartych w Konstytucji RP, przede wszystkim art. 84 oraz art. 217, które jasno nakazują ustawową regulację obowiązków związanych z ponoszeniem ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatkowych. Daleko idąca rozszerzająca interpretacja przepisu prowadziłaby do sytuacji, w której to organ podatkowy, a nie ustawodawca, decyduje o zakresie opodatkowania, co byłoby jawnie sprzeczne z Konstytucją.

Przykładem takiej sytuacji byłoby właśnie nałożenie na Wnioskodawcę obowiązku obliczenia kwoty zmniejszającej podstawę opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 10 u.p.d.o.p., tj. proporcjonalnie. Obowiązek ten nie wynika bowiem z przepisów prawa - te obciążają nim tylko podmioty posiadające udział w kapitale innych podmiotów będących podatnikami podatku od budynków - a tym samym zastosowanie go do Wnioskodawcy stanowiłoby naruszenie przez organ podatkowy opisanych wyżej norm konstytucyjnych.

Jak wykazano, znaczenie terminów użytych w przepisach istotnych w przedmiotowej sprawie jest możliwe do odkodowania na podstawie odwołania się do języka potocznego oraz pojęć stosowanych w ustawach. Tym samym treść tych przepisów jest jednoznaczna, a zatem odwoływanie się do innych rodzajów wykładni niż literalna jest niczym nieuzasadnione. W takich sytuacjach, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2650/16, posłużenie się wykładnią systemową i celowościową może powodować wyprowadzenie normy sprzecznej z literalnym i nieskomplikowanym w swej treści brzmieniem analizowanego przepisu.

Podsumowując, w ocenie Spółki, analiza przytoczonego powyżej orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nie powinna pozostawiać wątpliwości, iż w przedmiotowej sytuacji do odkodowania praw i obowiązków Spółki zastosowana powinna zostać wykładnia językowa art. 24b u.p.d.o.p. Ta natomiast, w związku z odwołaniem się w ust. 10 tego artykułu do pojęcia "posiadania udziału", prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w przypadku Spółki nie jest spełniona hipoteza normy zawartej w tym ustępie, a tym samym Wnioskodawca powinien pomniejszyć podstawę opodatkowania zgodnie z podstawową normą zawarta w ust. 9 ww. przepisu, tj. o kwotę 10.000.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2018 r., o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1291), zostało wprowadzone nowe brzmienie przepisu art. 24b ustawy z dnia 15 lutego 1922 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p., w znowelizowanym brzmieniu, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - zwany dalej "podatkiem od przychodów z budynków", wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

W myśl art. 24b ust. 9 u.p.d.o.p., podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Stosownie natomiast do art. 24b ust. 10 u.p.d.o.p., w przypadku gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1, kwotę, o której mowa w ust. 9, ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód, o którym mowa w ust. 1, pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

Jak wynika z art. 11a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

Stosownie natomiast do art. 11a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca jest członkiem Grupy X (dalej: "Grupa"). (...). Dominującą spółką w Grupie (...) jest Spółka Y. Spółka Y posiada 54,55% udziałów w Spółce, jak również udziały przekraczające 25% w kapitałach innych spółek z Grupy.

Wnioskodawca jest właścicielem budynków położonych w Polsce, których części wynajmowane są innym podmiotom. Łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynków przekracza 5% ich całkowitej powierzchni użytkowej. W budynkach nie znajdują się lokale mieszkalne oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego.

Sam Wnioskodawca nie posiada udziałów kapitałowych (w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) w innych podmiotach z Grupy, które od 1 stycznia 2019 r. byłyby zobowiązane do płacenia podatku dochodowego od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem na podstawie art. 24b u.p.d.o.p.

W 2019 r. Wnioskodawca planuje kontynuować dotychczasową działalność w zakresie wynajmu powierzchni użytkowej w warunkach opisanych powyżej.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w pierwszej kolejności zauważyć należy, że treść art. 24b ust. 10 u.p.d.o.p. należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku podmiotów powiązanych kapitałowo w rozumieniu odpowiednich przepisów ustaw o podatku dochodowym, kwota 10.000.000,00 zł będzie dzielona na te podmioty w proporcji, w jakiej przychód z budynku podatnika pozostaje w ogólnej kwocie przychodów wszystkich podmiotów powiązanych. W związku z tym nie jest możliwe, by kwota wolna w przypadku podmiotów powiązanych przekroczyła 10.000.000,00 zł łącznie.

Powyższe wynika z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2019 r. zmian w opodatkowaniu tzw. "podatkiem od nieruchomości komercyjnych" (Dz. U. z 2018 r. poz. 1291). Z uzasadnienia wynika, że jednocześnie w przypadku podmiotów powiązanych kapitałowo w rozumieniu odpowiednich przepisów ustaw o podatku dochodowym kwota 10 mln zł będzie dzielona na te podmioty w proporcji, w jakiej przychód z budynku podatnika pozostaje w ogólnej kwocie przychodów wszystkich podmiotów powiązanych. Rozwiązanie to ma na celu przeciwdziałanie ewentualnemu przenoszeniu własności (współwłasności) budynków pomiędzy podmiotami powiązanymi w celu uniknięcia opodatkowania podatkiem minimalnym.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że nie posiada on udziałów kapitałowych (w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) w innych podmiotach z grupy, które od 1 stycznia 2019 r. byłyby zobowiązane do płacenia podatku dochodowego od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem na podstawie art. 24b u.p.d.o.p.

Taki opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie uzasadnia akceptacji stanowiska Wnioskodawcy, z którego wynika, że Wnioskodawca będzie uprawniony do pomniejszenia podstawy opodatkowania (podatkiem na podstawie art. 24b u.p.d.o.p.) o całą kwotę 10.000.000,00 zł, bez uwzględnienia pomniejszenia wynikającego z art. 24b ust. 10 ustawy.

W tym przypadku, fakt że Wnioskodawca nie posiada udziałów w kapitale innych podmiotów z Grupy, które byłyby zobowiązane do płacenia podatku na podstawie art. 24b u.p.do.p. nie oznacza, braku obowiązku odpowiedniego stosowania art. 24b ust. 10 ustawy, gdyż jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca funkcjonuje w grupie podmiotów powiązanych kapitałowo, w której Spółka Y posiada 54,55% udziałów w Wnioskodawcy, jak również udziały przekraczające 25% w kapitałach innych spółek z Grupy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.