0111-KDIB2-1.4010.296.2019.1.AR - Opodatkowanie przychodu ze sprzedaży statku zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 1%.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2019 r. (data wpływu 3 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca spełnia warunku uprawniające go do opodatkowania przychodu ze sprzedaży statku zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 1%, zgodnie z ustawą o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca spełnia warunku uprawniające go do opodatkowania przychodu ze sprzedaży statku zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 1%, zgodnie z ustawą o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest wspólnikiem (komplementariuszem) w spółce Y Sp. z o.o. Spółka Komandytowa (Spółka Komandytowa). W Spółce Komandytowej uczestniczą ponadto (jako komandytariusze) wspólnicy będący osobami fizycznymi. Wnioskodawca jako komplementariusz, reprezentuje Spółkę Komandytową a także uczestniczy w zysku Spółki Komandytowej. Przeważający przedmiot działalności Wnioskodawcy to zgodnie z PKD 30.12.Z Produkcja łodzi wycieczkowych i sportowych.

Przedmiotem działalności Spółki Komandytowej jest produkcja łodzi turystycznych i rekreacyjnych o napędzie motorowo-żaglowym (przeważający przedmiot działalności Spółki Komandytowej, zgodnie z PKD: 30.12.Z Produkcja łodzi wycieczkowych i sportowych). Obecnie Spółka Komandytowa przygotowuje się do seryjnej produkcji łodzi dwukadłubowych (katamaran) o długości 50-55 stóp (ok. 17,5 metrów). W tym celu ponosi koszty związane z produkcją formy do wykonywania odlewu kadłubów, a także zawarła umowę wynajmu hali stoczni z pochylnią na terenie Gdańska. Ponadto Spółka Komandytowa zatrudnia na umowę o pracę szkutników oraz innych specjalistów w tym inżynierów, doktorów z zakresu produkcji łodzi sportowych i jachtów.

Spółka Komandytowa planuje wykonywanie we własnym zakładzie odlewów kadłubów łodzi, oraz przygotowywanie do zamontowania odpowiedniego wyposażenia kadłuba (maszt, ożaglowanie, takielunek, silnik manewrowy, wyposażenie z zakresu bezpieczeństwa, systemy elektroniczne, nawigacja z autopilotem itp.) w zależności od specyfikacji złożonej przez zamawiającego. Wymienione wyposażenie kadłuba będzie nabywane od zewnętrznych poddostawców oraz montowane w zakładzie (w wynajmowanej hali stoczni w strefie ekonomicznej PSSE) Spółki Komandytowej.

Niezależnie od tego, wnętrze kadłubów, pomostów i łącznika będzie kompletnie wyposażane w zależności od przyjętej lub wybranej przez potencjalnego nabywcę danego egzemplarza specyfikacji we wszystkie elementy niezbędne do eksploatacji turystycznej/rekreacyjnej łodzi przez załogę (wyposażenie mesy, kuchni, sypialni, toalet etc. wykonane z odpowiednich materiałów). Wszystkie powyższe elementy wyposażenia będą nabywane od zewnętrznych poddostawców oraz montowane przez nich w/na przygotowanych kadłubach łodzi. W powyższym zakresie Spółka Komandytowa będzie nabywać wyposażenie od razu wraz z usługą montażu.

Powyższe zasady budowy łodzi (w tym również dwukadłubowych) są powszechnie przyjęte jako standard przez małe prywatne firmy/stocznie, które nie mają możliwości ani potrzeby utrzymywania niezwykle kosztownej infrastruktury niezbędnej dla zapewnienia sobie możliwości wykonania ww. (niekiedy bardzo specjalistycznych oraz chronionych patentami) wszystkich elementów wyposażenia łodzi we własnym zakresie Ostateczny charakter i jakość wyposażenia łodzi (z zastrzeżeniem minimalnych wymaganych przepisami składników wyposażenia łodzi o takich parametrach), podlega zawsze wyborowi nabywcy końcowego, który będzie zamawiał łódź w odpowiedniej specyfikacji w zależności od swoich potrzeb. Tak więc ostatecznie to nabywca końcowy decyduje o standardzie wyposażenia i jakości użytych we wnętrzu materiałów wykończeniowych wybierając opcje podczas składania zamówienia.

Po zakończeniu procesu budowy łodzi, będzie ona w momencie odbioru przez nabywcę kompletna i zdatna do żeglugi.

Łódź podlegać będzie nadzorowi technicznemu uznanej organizacji o której mowa w ustawie z 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 181 z późn. zm.).

Zakończenie budowy łodzi zostanie stwierdzone w formie certyfikatu wydawanego na wniosek Spółki Komandytowej, przez dyrektora urzędu morskiego właściwego terytorialnie dla miejsca budowy łodzi.

W związku z powyższym, działając w oparciu o przepisy ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (Dz. U. 2016 poz. 1206, winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 471) Wnioskodawca w dniu 18 stycznia 2019 r. złożył w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach zryczałtowanego podatku, oświadczenie według ustalonego wzoru (PWS-1) o wyborze opodatkowania zryczałtowanym podatkiem, o którym mowa w powyższej ustawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, jako wspólnik spółki komandytowej spełnia warunki uprawniające go do opodatkowania przychodu należnego ze sprzedaży statku osiągniętego w roku podatkowym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 1% podstawy opodatkowania, w świetle postanowień ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym spełnione są warunki uprawniające go do opodatkowania przychodu należnego ze sprzedaży jednostek pływających opisanych powyżej, osiągniętego w roku podatkowym, zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 1% podstawy opodatkowania.

W dniu 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1206 - winno być: ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 471). Ustawa ta dała tzw. przedsiębiorcom okrętowym (które to pojęcie zostało odpowiednio zdefiniowane na gruncie ustawy) możliwość wyboru sposobu opodatkowania przychodów ze sprzedaży lub przebudowy statku według standardowych regulacji ustawy o podatku dochodowym (odpowiednio od osób prawnych lub fizycznych) lub też według zryczałtowanego podatku 1%.

Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ustawy przedsiębiorca okrętowy może opłacać zryczałtowany podatek w zakresie budowy statku lub przebudowy statku, zaś z art. 5 ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania zryczałtowanym podatkiem jest przychód należny ze sprzedaży statku lub przebudowy statku osiągnięty w roku podatkowym z wyłączeniem podatku od towarów i usług, przy czym przychodu należnego o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorcy okrętowego nie łączy się z innymi przychodami tego przedsiębiorcy podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie odrębnych ustaw. Jak ponadto wynika z art. 6 ustawy, zryczałtowany podatek wynosi 1% podstawy opodatkowania.

Jak Wnioskodawca zaznaczył powyżej, wyżej wymienione zasady opodatkowania dotyczą wyłącznie określonych grup podatników, spełniających ustawowe kryteria a także ściśle określonych rodzajów działalności objętych ww. ustawą. Można więc uznać, że kryteria kwalifikujące podatników jako podmioty uprawnione do stosowania zasad opodatkowania opisanych powyżej mają charakter przedmiotowo-podmiotowy. Spośród zbioru wszystkich podatników, przyznają one możliwość stosowania uproszczonych zasad rozliczania podatku dochodowego wyłącznie tym z nich, którzy są przedsiębiorcami okrętowymi oraz prowadzą działalność gospodarczą w zakresie budowy lub przebudowy statku na terytorium RP (w tym również w formie różnego rodzaju spółek, takich jak np. spółka komandytowa). Wyłącznie podatnicy, którzy spełniają powyższe kryteria są dopiero uprawnieni do opodatkowania swojej działalności (wyłącznie w opisanym w ustawie zakresie związanym z budową lub przebudową statku) według uproszczonych zasad, o ile zdecydują się na skorzystanie z takiego rozwiązania. Ustawa bowiem w żadnym wypadku nie narzuca podatnikom spełniającym oznaczone w niej kryteria przedmiotowo-podmiotowe, obowiązku rozliczania się z podatku dochodowego na zasadach w niej ustalonych lecz wyłącznie daje możliwość skorzystania z takiej opcji o ile w określony sposób i w oznaczonym terminie podatnicy ci poinformują o tym stosowne organy podatkowe.

Kryteria przedmiotowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o budowie statku, oznacza to budowę nowego, kompletnego i zdolnego do żeglugi statku. Zgodnie zaś z art. 2 ust. 3 przez pojęcie "przebudowa statku" należy rozumieć przebudowę przeprowadzoną w całości przez przedsiębiorcę okrętowego, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, spółki jawnej lub spółki komandytowej, przez tę spółkę:

Przez "statek" zaś (zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 Ustawy) należy rozumieć jednostkę pływającą używaną do żeglugi morskiej lub śródlądowej, o długości kadłuba powyżej 5 metrów, podlegającą nadzorowi technicznemu uznanej organizacji, o której mowa w ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2018 r. poz. 181), jak również morską platformę wiertniczą lub produkcyjną.

Wnioskodawca pragnie w tym kontekście zauważyć, że nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przebudowy statku w rozumieniu jaki nadaje temu pojęciu Ustawa. W związku z powyższym z punktu widzenia Wnioskodawcy kluczowe znaczenie będzie mieć spełnienie warunku ustanowionego treścią art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy (budowa statku) w związku z art. 5 ust. 1 Ustawy (podstawa opodatkowania) oraz art. 6 Ustawy (stawka podatku).

Niezależnie od powyższych zasad, Ustawa stanowi w szczególności, że pod pojęciem statku, należy rozumieć jednostkę pływającą używaną do żeglugi morskiej lub śródlądowej, o długości kadłuba powyżej 5 metrów, podlegającą nadzorowi technicznemu uznanej organizacji o której mowa w ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 181 z późn. zm.) jak również morską platformę wiertniczą lub produkcyjną.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem działalności Spółki Komandytowej w której uczestniczy jako wspólnik, jest produkcja łodzi turystycznych i rekreacyjnych o napędzie motorowo, żaglowym. Obecnie Spółka Komandytowa przygotowuje się do seryjnej produkcji łodzi dwukadłubowych (katamaran) o długości 50-55 stóp (ok. 17,5 metrów). Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że Spółka Komandytowa, której jest wspólnikiem spełnia w tym zakresie warunek długości jednostki pływającej, o którym mowa w art. 2 ust. 5 Ustawy, stanowiący element definicji statku.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, jednostki pływające, których produkcja stanowi przedmiot działalności Spółki Komandytowej będą podlegały nadzorowi technicznemu uznanej organizacji o której mowa w ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim. Tym samym jednostki pływające produkowane przez Spółkę Komandytową w której Wnioskodawca jest wspólnikiem będą spełniały definicję statku, stanowiącą treść art. 2 ust. 5 Ustawy.

Niezależnie od tego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle przedstawionych okoliczności, aktywności realizowane przez Spółkę Komandytową a zmierzające ostatecznie do powstania jednostek pływających (tj. statków w rozumieniu Ustawy) stanowią budowę statku w znaczeniu nadanym temu pojęciu przez art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy, tj. stanowią budowę nowego, kompletnego i zdolnego do żeglugi statku. Nie ma przy tym znaczenia, że część wyposażenia statku oraz prac związanych z jego montażem będzie nabywana u podmiotów zewnętrznych (poddostawców Wnioskodawcy). Jak wskazał Wnioskodawca, opisane przez niego zasady budowy łodzi (w tym również dwukadłubowych) są powszechnie przyjęte jako standard przez małe prywatne firmy/stocznie, które nie mają możliwości ani potrzeby utrzymywania niezwykle kosztownej infrastruktury niezbędnej dla zapewnienia sobie możliwości wykonania ww. (niekiedy bardzo specjalistycznych oraz chronionych patentami) wszystkich elementów wyposażenia łodzi we własnym zakresie. Jest to zresztą model produkcji przyjęty również w innych branżach zajmujących się wytwarzaniem skomplikowanych maszyn i urządzeń.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że w opisanej sytuacji spełnione są warunki przedmiotowe umożliwiające opodatkowanie przez niego, przychodu należnego ze sprzedaży statku zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 1% podstawy opodatkowania.

Kryteria podmiotowe

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorcy okrętowym, oznacza to również wspólnika spółki cywilnej, spółki jawnej i spółki komandytowej, mającego siedzibę, zarząd lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej - prowadzących na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalność polegającą na budowie lub przebudowie statku.

Dodatkowo, jak stanowi art. 5 ust. 6 Ustawy, w przypadku przedsiębiorców okrętowych o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. b, przychód należny (stanowiący w myśl ust. 1 podstawę opodatkowania zryczałtowanym podatkiem - przyp. Wnioskodawcy) określa się proporcjonalnie do prawa takiego przedsiębiorcy do udziału zysku spółki. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Przepisy te stanowią zatem, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie budowy statków, spełniającą kryteria przedmiotowe opisane przez Wnioskodawcę, mogą to robić de facto w dowolnej formie prawnej, przy czym art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy, precyzuje że może to być w szczególności forma spółki komandytowej. W takim przypadku, wszyscy wspólnicy takiej spółki uzyskują status przedsiębiorcy okrętowego, co z kolei uprawnia ich do skorzystania z możliwości opodatkowania dochodu z budowy statku (oczywiście w proporcji do prawa do udziału w zysku takiej spółki). Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że przepisy w żaden sposób nie różnicują w tym zakresie sytuacji podatkowej wspólników spółki komandytowej w zależności od ich statusu określonego przepisami ustawy - Kodeks Spółek Handlowych. Z punktu widzenia Ustawy, okoliczność że w spółkach komandytowych funkcjonują dwa typy wspólników tj. komandytariusze i komplementariusze, co stanowi zresztą istotę funkcjonowania takich spółek, jest bez znaczenia. Niezależnie więc od tego czy wspólnik spółki komandytowej jest komplementariuszem, czy też komandytariuszem, nabywa status przedsiębiorcy okrętowego o ile spółka komandytowa w której jest wspólnikiem prowadzi na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, działalność polegającą na budowie statku.

Jak zaznaczył to Wnioskodawca, jest on komplementariuszem w spółce komandytowej, zaś przedmiotem działalności tej spółki jest budowa statków. W związku z powyższym Wnioskodawca jest przedsiębiorcą okrętowym w rozumieniu Ustawy. Wnioskodawca prowadzi bowiem swoją działalność gospodarczą polegającą na produkcji łodzi wycieczkowych i sportowych (PKD 30.12.Z.), poprzez uczestnictwo w Spółce komandytowej.

Zgłoszenie.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 Ustawy wybór opodatkowania zryczałtowanym podatkiem następuje przez złożenie przez przedsiębiorcę okrętowego oświadczenia, według ustalonego wzoru, o wyborze takiego opodatkowania, zwanego dalej "oświadczeniem". Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, oświadczenie składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach zryczałtowanego podatku. W przypadku przedsiębiorców okrętowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy (czyli prowadzących działalność w zakresie budowy statków w szczególności w formie spółki komandytowej), oświadczenie składają wszyscy wspólnicy.

Ponadto art. 7 ust. 3 Ustawy, stanowi, że oświadczenie składa się w terminie do 20. dnia pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego okresu opodatkowania. Dalsze ustępy art. 7 szczegółowo opisują treść oświadczenia oraz obowiązki informacyjne przedsiębiorcy okrętowego w przypadku zmiany danych lub zaprzestania działalności w zakresie m.in. budowy statku.

Ponadto ustawa w art. 14 udziela delegacji ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, który w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określił wzór m.in. oświadczenia, wraz z objaśnieniami co do sposobu jego wypełniania, terminu i miejsca składania, mając na względzie zakres informacji niezbędnych do prawidłowego ustalenia zobowiązania podatkowego. Wykonując delegację ustawową minister finansów wydał rozporządzenie w którym m.in. określił wzór oświadczenia o wyborze opodatkowania oznaczony symbolem PWS-1.

Wnioskodawca w ustawowym terminie (a konkretnie 18 stycznia 2019 r.) złożył oświadczenie o wyborze opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym na wzorze PWS-1 do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach podatku dochodowego. Podobne oświadczenia złożyli zresztą w ustawowym terminie również pozostali wspólnicy Spółki Komandytowej.

Zakończenie budowy łodzi zostanie stwierdzone w formie certyfikatu wydawanego na wniosek Spółki Komandytowej, przez dyrektora urzędu morskiego właściwego terytorialnie dla miejsca budowy łodzi. Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy stanowi o wypełnieniu warunku przewidzianego w art. 4 ust. 1 pkt 1 Ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa że spełnia warunki niezbędne dla uznania go za przedsiębiorcę okrętowego w rozumieniu ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych a tym samym dla opodatkowania jego przychodu należnego ze sprzedaży statku osiągniętego w roku podatkowym, zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 1% podstawy opodatkowania, proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku Spółki Komandytowej w której jest komplementariuszem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: ustawa CIT), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl jednak art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy CIT, przepisów ustawy nie stosuje się do: przychodów przedsiębiorcy okrętowego opodatkowanych na zasadach wynikających z ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 471), z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1a.

Zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy CIT podatnicy będący przedsiębiorcami żeglugowymi w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz podatnicy będący przedsiębiorcami okrętowymi w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, prowadzący działalność opodatkowaną odpowiednio podatkiem tonażowym albo zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji oraz inną działalność opodatkowaną podatkiem dochodowym są obowiązani w ewidencji rachunkowej, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić przychody i związane z nimi koszty na poszczególne rodzaje działalności podlegającej opodatkowaniu odpowiednio podatkiem tonażowym albo zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji i podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 471), przedsiębiorca okrętowy może opłacać zryczałtowany podatek w zakresie budowy statku lub przebudowy statku.

Przytoczony wyżej przepis wyraźnie wskazuje, że podmiotem uprawnionym do opłacania zryczałtowanego podatku jest wyłącznie przedsiębiorca okrętowy, który podatek w takiej formie może opłacać tylko w zakresie budowy lub przebudowy statku. Ustawodawca dał przy tym możliwość wyboru wskazanej formy opodatkowania używając sformułowania "może", z czego jednoznacznie wywnioskować można, że "nie musi". Podatnicy nie są zatem zobligowani do opodatkowania przychodu ze sprzedaży statku w formie ryczałtu, a zatem to do nich należy decyzja czy właśnie z takiej formy opodatkowania skorzystają.

Definicje pojęć "przedsiębiorca okrętowy", "statek" oraz "budowa/przebudowa statku" zostały przez ustawodawcę dokładnie sformułowane w wyżej wskazanej ustawie.

I tak zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, ilekroć w ustawie tej jest mowa o przedsiębiorcy okrętowym - oznacza to:

c. przedsiębiorcę zagranicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 649 i 1293) - prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność polegającą na budowie statku lub przebudowie statku.

W myśl tejże ustawy statek oznacza jednostkę pływającą używaną do żeglugi morskiej lub śródlądowej, o długości kadłuba powyżej 5 metrów, podlegającą nadzorowi technicznemu uznanej organizacji, o której mowa w ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2018 r. poz. 181, 1137, 1669 i 2245), jak również morską platformę wiertniczą lub produkcyjną (art. 2 ust. 1 pkt 5).

Artykuł 2 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy określa natomiast co ustawodawca rozumie pod pojęciem budowy statku. Budowa statku oznacza budowę nowego, kompletnego i zdolnego do żeglugi statku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przebudowa statku oznacza przebudowę przeprowadzoną w całości przez przedsiębiorcę okrętowego, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, spółki jawnej lub spółki komandytowej - przez tę spółkę:

Z projektu ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych wynika, że definicja statku zawarta w ustawie zawiera możliwie szerokie odniesienie do statku, określając go jako jednostkę pływającą używaną do żeglugi morskiej lub śródlądowej, a także obejmuje swoim zakresem znaczeniowym platformy wiertnicze i produkcyjne. Przepis wprowadza kryterium długości kadłuba - 5 metrów, które pozwoli na wykluczenie spośród desygnatów tego zbioru bardzo małych jednostek i urządzeń, które mogłyby zostać uznane za statek, gdyby nie wprowadzono takiego ograniczenia.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy, budowę statku oraz jej zakończenie, a także przebudowę statku oraz jej zakończenie stwierdza, w formie certyfikatu, na wniosek przedsiębiorcy okrętowego:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tejże ustawy, podstawą opodatkowania zryczałtowanym podatkiem jest przychód należny ze sprzedaży statku lub przebudowy statku osiągnięty w roku podatkowym, z wyłączeniem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 6 ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, w przypadku przedsiębiorców okrętowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. b, przychód należny określa się proporcjonalnie do prawa takiego przedsiębiorcy do udziału w zysku spółki. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku spółki są równe.

Zryczałtowany podatek wynosi 1% podstawy opodatkowania (art. 6 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 wskazanej ustawy, wybór opodatkowania zryczałtowanym podatkiem następuje przez złożenie przez przedsiębiorcę okrętowego oświadczenia, według ustalonego wzoru, o wyborze takiego opodatkowania, zwanego dalej "oświadczeniem".

W myśl natomiast art. 15 tejże ustawy, wyboru opodatkowania zryczałtowanym podatkiem można dokonać w okresie obowiązywania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności zryczałtowanego podatku z rynkiem wewnętrznym.

W myśl zatem ww. przepisu wyboru opodatkowania na podstawie ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych dokonać można w okresie obowiązywania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności zryczałtowanego podatku z rynkiem wewnętrznym. Według posiadanej przez Organ na dzień wydania niniejszej interpretacji indywidualnej wiedzy procedura uzyskania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej nie została jeszcze zakończona.

Brak stosownej decyzji ze strony Komisji Europejskiej, uniemożliwia wybór preferencyjnego opodatkowania na zasadach przewidzianych ww. ustawą, nie można bowiem stwierdzić, czy decyzja Komisji ma charakter pozytywny a ponadto w jakim okresie obowiązuje.

Należy zatem stwierdzić, że pomimo iż Wnioskodawca spełnia warunki niezbędne do uznania go za przedsiębiorcę okrętowego w rozumieniu ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (jest bowiem wspólnikiem - komplementariuszem spółki komandytowej mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność polegającą na budowie statku), nie może do uzyskanego przychodu ze sprzedaży statku zastosować zasad wynikających z treści wskazanej ustawy, bowiem jak wskazano powyżej nie została wydana pozytywna decyzja Komisji Europejskiej o zgodności zryczałtowanego podatku z rynkiem wewnętrznym. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.