0111-KDIB2-1.4010.25.2020.3.MK - Obowiązki sprawozdawcze z tytułu transakcji z podmiotami powiązanymi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 24 marca 2020 r. i 28 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku i zasad sporządzania dokumentacji podatkowej w związku z dokonaniem wskazanych we wniosku transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku i zasad sporządzania dokumentacji podatkowej w związku z dokonaniem wskazanych we wniosku transakcji.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 17 marca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.25.2020.1.EN oraz z 27 kwietnia 2020 r., Znak: Znak: 0111-KDIB2-1.4010.25.2020.2.EN wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24 marca 2020 r. i 28 maja 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie sformułowany w uzupełnieniach wniosku:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej również jako: "Spółka") prowadzi działalność w zakresie dystrybucji maszyn, części zamiennych do maszyn rolniczych (m.in. kombajnów) produkowanych przez X GmbH (dalej jako: "X GmbH" lub "Podmiot powiązany").

X GmbH jest jedynym udziałowcem Spółki. Rok podatkowy Spółki zaczyna się 1 października i kończy się 30 września roku następnego (np. 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r.).

W celu wsparcia działalności Spółki i zapewnienia jej bardziej efektywnego finansowania. Spółka oraz Podmiot powiązany (dalej łącznie jako: "Strony") zdecydowały się na zawarcie 11 stycznia 2017 r. umowy Cash convention (dalej jako: "Umowa"). Zawarcie Umowy służy zapewnieniu Spółce źródła środków pieniężnych, którymi może dysponować w razie zapotrzebowania. Na podstawie Umowy strony zdecydowały, że wyodrębnią specjalny rachunek bankowy, na który będą wpłacać środki pieniężne. Wprawdzie przekazanie środków na wspólny rachunek bankowy nie jest pożyczką, czy też lokatą sensu stricto, ale ma ona zbliżony charakter do tych umów. W przypadku, gdy Spółka przekazuje środki na rachunek bankowy, mają one charakter lokaty. Spółka nabywa prawo do otrzymania odsetek od udostępnionej kwoty obliczoną zgodnie z metodą wskazaną w Umowie. Z kolei jeśli Spółka będzie korzystać ze środków przekazanych jej z rachunku bankowego, to czynność ta jest traktowana jako mająca charakter pożyczkowy i Spółka będzie musiała ponieść koszty korzystania z tego kapitału. Zawarta przez Strony Umowa nie reguluje wysokości kwot jakie można (należy) wpłacać na rachunek bankowy oraz tego w jakiej wysokości kwoty można wypłacać z tego rachunku bankowego. Z uwagi na tą okoliczność strony transakcji każde pobranie środków pieniężnych z rachunku bankowego traktują jako osobną quasi pożyczkę. Umowa nie wskazuje również terminów, w których dany podmiot należący do Grupy może pobrać środki pieniężne z rachunku bankowego. W szczególności pobierane środki pieniężne nie są traktowane jako transze jednej pożyczki.

Przedmiotowa Umowa została zawarta w roku podatkowym Spółki trwającym od 1 października 2016 r. do 30 września 2017 r. Zarówno w roku podatkowym jej zawarcia jak i w kolejnych okresach, tj:

* w roku podatkowym trwającym od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r.,

* w roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r.

- Spółka otrzymuje z rachunku bankowego środki pieniężne, które traktuje jako otrzymaną quasi pożyczkę.

Spółka jednocześnie wskazuje, że:

* sporządziła dokumentację podatkową dla Umowy realizowanej w roku podatkowym trwającym od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r.,

* wartość pobranego z rachunku bankowego kapitału w roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. nie przekracza 10 mln zł.

Spółka w roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. wypłacała odsetki od kwot pobranych z ww. rachunku bankowego.

Spółka w roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. zawierała również inne transakcje (np. zakup towarów) z podmiotami powiązanymi.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 24 marca 2020 r., Wnioskodawca wskazał, że:

* transakcje, o których mowa we wniosku nie spełniają warunków określonych w art. 11n ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., ponieważ zawierane są z podmiotami niemającymi zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* Umowa Cash convention została zawarta na czas nieokreślony,

* Spółka samodzielnie nie pobiera środków pieniężnych z rachunku bankowego. Każdorazowo są one przelewane na jej konto walutowe przez Podmiot powiązany X GmbH. Spółka może więc ustalić od jakiego podmiotu otrzymuje quasi pożyczkę (od X GmbH).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 25 maja 2020 r., Wnioskodawca wskazał, listę transakcji o charakterze jednorodnym zawieranych przez Wnioskodawcę w roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r.:

Transakcje wymienione w pkt 1-7 zostały zawarte z X GmbH.

Wymienione wyżej transakcje nie przekraczają progów wskazanych w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT. Stwierdzenie to dotyczy także ewentualnej próby połączenia transakcji wskazanej wyżej w pkt 5 (zakupu usług) i pkt 8 (zakup usług księgowych). Z uwagi na tą okoliczność Spółka nie badała, czy w tym przypadku zostałyby spełnione przesłanki wskazane w art. 11n ustawy o CIT.

Umowa Cash Convention została zawarta w roku podatkowym Spółki trwającym od 1 października 2016 r. do 30 września 2017 r. W tym okresie Spółka otrzymała środki pieniężne w kwocie x. Kwota ta została zwrócona w dwóch transzach - w marcu i w maju 2018 r.

W roku podatkowym trwającym od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r. Spółka, na podstawie zawartej Umowy, otrzymała (w styczniu 2018 r.) środki pieniężne w kwocie y. Zostały one zwrócone w kilku transzach:

* w lutym 2018 r.,

* w marcu 2018 r. doszło do kompensaty części środków pieniężnych z należnościami od X GmbH,

* w kwietniu 2018 r.,

* w maju 2018 r.

Spółka na koniec roku 1 października 2017 r. - 30 września 2018 r., tj. na dzień 30 września 2018 r. nie posiadała zobowiązań względem X GmbH z tytułu Umowy, do tego dnia zwróciła ona wszystkie otrzymane wcześniej środki pieniężne.

W roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r., Spółka na podstawie zawartej Umowy, otrzymała w październiku 2018 r. 150.000 euro, a w kwietniu 2019 r. 40.000 euro. Na dzień 30 września 2019 r. Spółka posiadała zobowiązania względem X GmbH z tytułu Umowy, w wysokości 190.000,00 euro.

Wnioskodawca otrzymując środki pieniężne od X GmbH w ramach Umowy Cash convention, nie ma określonego czasu w którym powinien je zwrócić. Spółka i X GmbH na bieżąco porozumiewają się w kwestii jej zwrotu.

Wnioskodawca w przesłanym uzupełnieniu wniosku z 24 marca 2020 r. wskazał X GmbH, jako jedyny zagraniczny podmiot powiązany. Przy czym, w tym samym piśmie wyjaśnił, w zakresie pytania Nr 1, że Transakcje kontrolowane nie spełniają warunków określonych w art. 11n ustawy o CIT (...) ponieważ zawierane są z podmiotami niemającymi miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jedynym zagranicznym podmiotem powiązanym jest X GmbH. We wskazanym wyżej fragmencie wyjaśnień niefortunnie została użyta liczba mnoga "z podmiotami".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może ustalić powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r., dla:

- na zasadach wynikających z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r), w szczególności art. 11k ust. 2 w zw. z art. 111 tej ustawy, a dla kapitału pobranego na podstawie zawartej Umowy do 30 września 2018 r. na zasadach wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.)?

2. Czy jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna, w sytuacji gdy Spółka wybierze przepisy wynikające z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), to czy Spółka będzie zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z art. 9a ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.)?

3. Czy jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna, w sytuacji gdy Spółka wybierze przepisy wynikające z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), to czy Spółka będzie zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z art. 9a ust. 2g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.), w szczególności czy będzie ona zobowiązana do aktualizacji i przeglądu dokumentacji podatkowej sporządzonej za rok podatkowy trwający od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r. dla zawartej Umowy, która to aktualizacja i przegląd obejmowałaby zdarzenia występujące po dniu 30 września 2018 r.?

4. Czy Spółka ustalając na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), w szczególności art. 11k ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 11I ust. 1 pkt 1 i ust. 2 tej ustawy, powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r. dla transakcji realizowanej na podstawie Umowy, zobowiązana jest do zsumowania wartości kapitału pobranego z rachunku począwszy od 11 stycznia 2017 r. do 30 września 2019 r.?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, ustalając powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r., dla:

a. innych niż Umowa transakcji (np. zakup towarów) realizowanych z podmiotami powiązanymi oraz dla

b. pobranego z rachunku bankowego od 1 października 2018 r. kapitału na podstawie zawartej Umowy - może ona stosować zasady wynikające z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), w szczególności art. 11k ust. 2 w zw. z art. 11I tej ustawy, a dla kapitału pobranego na podstawie zawartej Umowy do 30 września 2018 r. na zasadach wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 25 maja 2020 r., Wnioskodawca wskazał ponadto, że zdaniem Spółki ustalając powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r. dla:

1. innych niż Umowa transakcji (wskazanych w opisie stanu faktycznego, np. zakup towarów) realizowanych z podmiotami powiązanymi oraz dla

2. otrzymanych (zgodnie z zawartą Umową) od 1 października 2018 r. środków pieniężnych - może ona stosować zasady wynikające z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), w szczególności art. 11k ust. 2 w zw. z art. 11I tej ustawy.

Spółka uważa również, że dla środków pieniężnych, otrzymanych na podstawie zawartej Umowy, do 30 września 2018 r. może ona ustalić obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowych na zasadach wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. (tj. w szczególności art. 9a ust. 1 pkt 1, ust. 1d, i nast. tej ustawy).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wybranie przepisów wynikających z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), będzie skutkowało tym, że nie będzie ona zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z art. 9a ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.)

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, wybranie przepisów wynikających z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), będzie skutkowało tym, że nie będzie ona zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z art. 9a ust. 2g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r) w szczególności do aktualizacji i przeglądu dokumentacji podatkowej sporządzonej za rok podatkowy trwający od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r. dla zawartej Umowy, która to aktualizacja i przegląd obejmowałaby zdarzenia występujące po dniu 30 września 2018 r.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), w szczególności art. 11k ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 11I ust. 1 pkt 1 i ust. 2 tej ustawy, powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r. dla transakcji realizowanej na podstawie Umowy, nie jest zobowiązana do zsumowania wartości kapitału pobranego z rachunku bankowego począwszy od 11 stycznia 2017 r. do 30 września 2019 r. Zdaniem Spółki, w tym przypadku powinna ona uwzględnić (zsumować) kapitał pobrany z rachunku bankowego tylko w roku podatkowym 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r.

Ad. 1

Zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, dalej także jako: "ustawa nowelizująca"), podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r. stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

Stosownie natomiast do art. 44 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepisy (...) art. 11a i art. 11k-11 r. ustawy zmienianej w art. 2 podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., przy czym przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., a podatnik będzie zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Zdaniem Spółki ustalając powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r., dla

1. innych niż Umowa transakcji (np. zakup towarów) realizowanych z podmiotami powiązanymi oraz dla

2. pobranego z rachunku bankowego od 1 października 2018 r. kapitału na podstawie zawartej Umowy - może ona stosować zasady wynikające z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), w szczególności art. 11k ust. 2 w zw. z art. 11I tej ustawy.

Zdaniem Spółki, wynika to z ww. art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej. Przepis ten stanowi bowiem wprost, ze przepisy art. 11a i art. 11k-11 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r. - w przypadku Spółki będzie to więc rok podatkowy trwający od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. Przedmiotem pytania nr 1 jest natomiast transakcja realizowana w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Spółka stoi na stanowisku, że każde pobranie środków pieniężnych z rachunku bankowego stanowi realizację nowej quasi umowy pożyczki. Dlatego też dla kapitału pobranego z rachunku bankowego w roku podatkowym 1 października 2018 - 30 września 2019 Spółka może zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

Jednocześnie Spółka uważa, że dla kapitału pobranego do 31 września 2018 r. z rachunku bankowego na podstawie zawartej Umowy (a więc dla roku podatkowego rozpoczynającego się przed 31 grudnia 2017 r.) Spółka zobowiązana jest do ustalenia istnienia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej na podstawie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2018 r.

Spółka wskazała, iż ww. stanowisko, znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 października 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2 4010.360 2019.2 SJ, w której Organ stwierdził, że Przepis przejściowy, tj. art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej, daje możliwość stosowania przepisów o cenach transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. jedynie dla transakcji kontrolowanych zawieranych w 2018 r. Zatem Wnioskodawca ma możliwość stosowania znowelizowanych przepisów jedynie do pożyczek, które zostały mu udzielone bądź których udzielił w 2018 r. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Takiej możliwości ustawodawca nie przewidział natomiast w odniesieniu do transakcji dokonanych przed 2018 rokiem. W odniesieniu zatem do tych pożyczek, których umowy oraz faktyczne przekazanie kwoty nastąpiło przed 1 stycznia 2018 r., Wnioskodawca zobowiązany jest stosować te przepisy, które obowiązywały w roku "dokonania" pożyczki. A zatem Wnioskodawca nie może do tych pożyczek zastosować przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących cen transferowych, w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r. Stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało więc uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2 i 3

Zgodnie z art. 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.):

* ust. 1a - podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości,

* ust. 2g - dokumentacja podatkowa dotycząca kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlega okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy, przed dniem upływu terminu określonego dla złożenia zeznania podatkowego za kolejne lata, w zakresie zawartych w niej informacji, z zastrzeżeniem ust. 2h.

Biorąc pod uwagę art. 43 ustawy nowelizującej należy stwierdzić, że przepisami właściwymi dla roku podatkowego Spółki trwającego od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. są przepisy w brzmieniu dotychczasowym, czyli obowiązujące do 31 grudnia 2018 r. Spółka może jednak wybrać przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. Taką możliwość przewiduje art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej.

Mając na uwadze stanowisko zaprezentowane w odpowiedzi na pytanie 1, Spółka uważa, że art. 9a ust. 1a ustawy podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.) nie będzie miał do niej zastosowania.

Spółka uważa również, że z uwagi na stanowisko zaprezentowane w odpowiedzi na pytanie 1, nie będzie ona zobowiązana do wykonania aktualizacji i przeglądu dokumentacji podatkowej (wynikającej z art. 9a ust. 2g ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.) dla zawartej Umowy, dla której sporządziła dokumentację podatkową za rok podatkowy trwający od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r., która to aktualizacja i przegląd obejmowałaby zdarzenia występujące po dniu 30 września 2018 r.

Spółka opiera swoje stanowisko na art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej, który wprost wskazuje, że wybór przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. powoduje, że podatnik będzie zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2017 r.

W przypadku Spółki, na co Spółka zwróciła uwagę wyżej, przepisami obowiązującymi w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., a więc w roku podatkowym trwającym od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r., co do zasady będą przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2018 r. Spółka stosując art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej może jednak wybrać nowe przepisy (obowiązujące od 1 stycznia 2019 r.) i tym samym zostanie zwolniona z obowiązków wynikających z przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2018 r., a więc z obowiązków wynikających w szczególności z art. 9a ust. 1a oraz ust. 2g ustawy podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.)

Spółka wskazuje przy tym, że jej stanowisko przedstawione na pytania 1 - 3 znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.545.2018.2.AW. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynikało, że na przestrzeni ostatnich lat Spółka otrzymała trzy pożyczki od udziałowców. Ponadto udziałowcy Wnioskodawcy, jak również inna spółka (podmiot powiązany w rozumieniu u.p.d.o.p.), udzielili Spółce poręczeń spłaty kredytów bankowych. Na podstawie art. 9a ust. 2 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2017 r., Spółka sporządziła dokumentacje podatkowe dla ww. umów pożyczek oraz poręczeń. Dokumentacje podatkowe zostały sporządzone w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2017 r.

Podmiot wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej zapytał, czy Spółka, w związku z wejściem w życie 1 stycznia 2019 r. przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym (...), zobowiązana jest do dokonania, w 2018 r. aktualizacji posiadanych dokumentacji podatkowych, w tym sporządzenia od podstaw analiz danych porównawczych? (zgodnie z przepisami obowiązującymi do 31 grudnia 2018 r.).

Podmiot wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej wskazał jednocześnie, że jego zdaniem w związku ze zmianą przepisów od dnia 1 stycznia 2019 r. Spółka nie musi dokonywać, w 2018 r., aktualizacji posiadanych dokumentacji podatkowych, dotyczących transakcji kontynuowanych w kolejnych latach podatkowych.

Organ interpretacyjny uznał stanowisko podmiotu wnioskującego o wydanie interpretacji indywidualnej za prawidłowe - wyjaśnił, że skoro wskazane transakcje są realizowane w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2017 r., tj. w roku kalendarzowym 2018, który odpowiada obecnemu rokowi podatkowemu Spółki. Wnioskodawca jest uprawniony, w odniesieniu do tych zdarzeń, do zastosowania w obecnym roku podatkowym (2018) przepisów wprowadzonych ww. ustawą z dnia 23 października 2018 r. Konsekwencją zaś powyższego jest zwolnienie z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Na Spółce nie ciąży zatem obowiązek aktualizacji posiadanych dokumentacji podatkowych, w tym sporządzenia analizy danych porównawczych, o której mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 lit. a u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z przepisem przejściowym art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnik ma możliwość zastosowania przepisów art. 11a i art. 11k-11 r.u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do obowiązku sporządzenia dokumentacji transakcji kontrolowanych za 2018 r. Podatnik dokonując takiego wyboru Jest zwolniony z obowiązku sporządzania dokumentacji na dotychczasowych zasadach.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 19 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.203.2019.2.EN. Wskazał on, że W konsekwencji Wnioskodawca w przypadku wyboru przepisów "nowych", tj. obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, do transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi w 2018 r. nie jest zobowiązany za rok podatkowy 2018 do sporządzenia dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ust. 1a ustawy o CIT (a więc na podstawie starych przepisów), nawet jeżeli za 2017 r. był zobowiązany do sporządzenia dokumentacji transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi.

Jednakże jak wskazano powyżej. Wnioskodawca pomimo wyboru przepisów dot. cen transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. będzie obowiązany do sporządzenia dokumentacji lokalnej, o której mowa w art. 11k u.p.d.o.p. bowiem przekroczy wskazany w art. 11k ust. 2 u.p.d.o.p. próg transakcyjny ani nie spełnia przesłanek zwolnienia, o których mowa w art. 11n u.p.d.o.p.

Ad. 4

Zgodnie z art. 11k ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

Stosownie natomiast do art. 11I ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r), wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, odpowiada:

Przepis art. 11I ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), stanowi natomiast, że wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, określa się na podstawie:

Spółka uważa, że ustalając na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), w szczególności art. 11k ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 11I ust. 1 pkt 1 i ust. 2 tej ustawy, powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r. dla transakcji realizowanej na podstawie Umowy, nie jest ona zobowiązana do zsumowania wartości kapitału pobranego z rachunku począwszy od 11 stycznia 2017 r. do 30 września 2019 r. Zdaniem Spółki, w tym przypadku powinna ona uwzględnić (zsumować) kapitał pobrany z rachunku tylko w roku podatkowym 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r.

Powyższe stanowisko Spółka opiera na brzmieniu art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten bowiem wprost wiąże obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych z wartością progu ustaloną w roku obrotowym. Wskazuje on bowiem, że lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne - 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej.

Konstrukcja art. 11I ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, również zdaniem Spółki potwierdza jej stanowisko. Zgodnie bowiem z tym przepisem: wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, określa się na podstawie:

Co prawda art. 11I ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazuje wprost na umowy i inne dokumenty danego roku obrotowego, tak jak czyni to art. 11I ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wprost odwołuje się do faktur danego roku obrotowego, jednak przepisu tego nie można interpretować w sposób odrębny od art. 11k ust. 2 oraz art. 11I ust. 2 pkt 1, w którym jest odniesienie do danych dotyczących danego roku obrotowego.

Z uwagi na powyższe Spółka uważa, że ustalając na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r), w szczególności art. 11k ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 11I ust. 1 pkt 1 i ust. 2 tej ustawy, powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej za rok podatkowy 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r. dla transakcji realizowanej na podstawie Umowy, nie jest zobowiązana do zsumowania wartości kapitału pobranego z rachunku bankowego począwszy od 11 stycznia 2017 r. do 30 września 2019 r.

Zdaniem Spółki w tym przypadku powinna ona uwzględnić (zsumować) kapitał pobrany z rachunku bankowego tylko w roku podatkowym 1 października 2018 r. - 30 września 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, bowiem w uzupełnieniu wniosku z 25 maja 2020 r. w odpowiedzi na pytanie Organu oznaczone Nr 2 w wezwaniu z 27 kwietnia 2020 r., "czy pożyczki, udzielone na podstawie umowy Cash convention, o których mowa we wniosku były realizowane, tj. były kontynuowane/nie zostały zakończone w roku podatkowym Spółki trwającym od 1 października 2017 r. (winno być: 2018 r.) do 30 września 2019 r." Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że Spółka na koniec roku 1 października 2017 r. - 30 września 2018 r., tj. na dzień 30 września 2018 r. nie posiadała zobowiązań względem X GmbH z tytułu Umowy Cash convention (...), co tym samym oznacza, że pożyczki udzielone przed 1 października 2018 r. na podstawie ww. Umowy nie były kontynuowane po tej dacie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. (14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.