0111-KDIB2-1.4010.20.2020.1.EN - Wydatki związane z jachtem jako koszt podatkowy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2020 r., (data wpływu 21 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

* czy kosztami uzyskania przychodu z działalności Spółki będą:

* czy możliwe jest zastosowanie przepisów art. 16k ust. 7 i ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu, w roku podatkowym, w którym jacht został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, z dokonaniem jednorazowego odpisu w miesiącu wprowadzenia jachtu do ewidencji środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów związanych z utrzymaniem i eksploatacją zakupionego jachtu oraz dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawca), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność Wnioskodawcy polega na pośrednictwie w sprzedaży protez zębowych oraz artykułów stomatologicznych.

Sprzedawane produkty (artykuły stomatologiczne) to m.in.: protezy zębowe, korony cyrkonowe, korony porcelanowe na implancie, protezy szkieletowe, mosty, wax-up, inlay korony, itp. Wnioskodawca otrzymuje od swego zagranicznego kontrahenta zamówienie na poszczególne artykułu stomatologiczne dla konkretnych pacjentów. Jeżeli jest potrzebny odlew szczęki czy innych części uzębienia - odlew taki za pośrednictwem Wnioskodawcy jest przekazywany wybranej firmie w kraju zajmującej się wytwarzaniem protetyki i sprzedażą artykułów stomatologicznych. Wnioskodawca po realizacji zamówienia przez któregoś z krajowych dostawców nabywa artykuły stomatologiczne, następnie gotowe artykuły lub konkretne protezy są sprzedawane do zagranicznego odbiorcy i tam są transportowane. Ponadto Spółka zajmuje się wynajmem urządzeń stomatologicznych.

Spółka nabyła jacht, który znajduje się w jednym z portów w Chorwacji. Jacht wyposażony jest w cztery dwuosobowe kabiny oraz salon z częścią kuchenną. W związku z planowanym rozszerzeniem obecnej działalności o nowe rynki zbytu w szczególności w Europie zachodniej i południowej, jacht ma służyć odbywaniu spotkań biznesowych z potencjalnymi klientami.

Specyfika działalności prowadzonej przez Spółkę powoduje, że tradycyjne spotkania biznesowe np. w siedzibie klienta, nie zawsze są skuteczne. Istotnym czynnikiem w pozyskiwaniu nowych kontraktów są bezpośrednie spotkania z kontrahentami, kiedy nawiązuje się relacje z klientami i poznaje ich potrzeby. Dodatkowym atutem takich spotkań jest odpowiednia aranżacja i zapewnienie przyjaznego, ciekawego otoczenia. Zaproszenie potencjalnych klientów na rozmowy i prowadzenie ich np. na jachcie, pomogłoby w budowaniu relacji biznesowych, dlatego też inwestycja w zakup jachtu, umożliwiłaby organizowanie bezpośrednich spotkań z potencjalnymi kontrahentami w ciekawym otoczeniu i mniej formalnej atmosferze. Ponadto jacht byłby miejscem promowania firmy, eksponowania reklamy - na pokrowcu od żagla jachtu zostanie umieszczona nazwa strony internetowej Spółki, która jest w przygotowaniu. Takie działanie mogłoby zachęcić potencjalnych nowych klientów do odwiedzenia strony internetowej Spółki i zapoznania się ofertą.

Ponadto Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzenie działalności gospodarczej o zakres polegający na wynajmowaniu jachtu w celach zarobkowych.

Przedmiotowy jacht będzie stanowił w Spółce środek trwały, zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Będzie on użytkowany sezonowo w trakcie sezonu żeglarskiego. Jacht sklasyfikowany będzie na podstawie klasyfikacji środków trwałych pod symbolem 770 - jako tabor transportu morskiego (grupa 7 Środki transportu, podgrupa 77 tabor pływający).

W dniu przyjęcia do użytkowania jacht będzie kompletny i zdatny do użytku, jego przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok.

Spółka w 2019 r. oraz 2020 jest małym podatnikiem. Spółka nie korzystała z pomocy de minimis.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odpisy amortyzacyjne od zakupionego jachtu oraz koszty dodatkowe związane z jego utrzymaniem i eksploatacją będą stanowić koszty uzyskania przychodu z działalności Spółki, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym osób prawnych?

2. Czy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest zastosowanie przepisów art. 16k ust. 7 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu, w roku podatkowym, w którym jacht został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, z dokonaniem jednorazowego odpisu w miesiącu wprowadzenia jachtu do ewidencji środków trwałych?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne zakupionego jachtu oraz koszty dodatkowe związane z jego utrzymaniem i eksploatacją będą stanowić koszty uzyskania przychodu z działalności Spółki, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym osób prawnych.

Zgodnie przepisami art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. - dalej zwana u.p.d.o.p.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe przepisy oznaczają, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ww. ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu lub zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Uwzględniając okoliczności analizowanej sprawy wszelkie wymienione powyżej przesłanki do zaliczenia wydatku na zakup jachtu oraz na jego utrzymanie i eksploatację zostały spełnione. Ponadto wydatek poniesiony na zakup jachtu nie został wymieniony w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., którym to przepisem ustawodawca wyłączył określone wydatki z kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto jak wynika z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jacht będzie stanowił w Spółce środek trwały, będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Zatem zaliczenie wydatku na zakup jachtu w koszty uzyskania przychodów odbędzie się poprzez odpis amortyzacyjny.

Jak wspomniano w opisie sprawy, jacht będzie służył Spółce jako miejsce spotkań z potencjalnymi klientami, na pokrowcu od żagla jachtu zostanie umieszczona nazwa strony internetowej Spółki, która jest w przygotowaniu, ponadto Spółka będzie prowadzić działalność w zakresie wynajmu jachtu. Wszystkie te okoliczności będą wpływać na osiągnięcie przychodów ze źródła przychodów z działalności gospodarczej lub będą służyć celowi zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

Zatem wydatki poniesione na zakup jachtu oraz na jego utrzymanie i eksploatację, w ocenie Spółki będą stanowić koszty uzyskania przychodów, przy czym wydatki na zakup jachtu będą stanowić koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środka trwałego. Reasumując, w przedmiotowej sprawie w zakresie pytania 1, w ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione na zakup jachtu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego oraz wydatki na utrzymanie i eksploatację jachtu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Spółka wskazała, że podobne stanowisko w sprawie zajmują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji Indywidualnej z 19 grudnia 2012 r., Znak: IBPBI/2/423-1156/12/AK, wyjaśnił: "Mając powyższe na uwadze, skoro zakupiony przez Spółkę jacht żaglowy będzie wynajmowany lub wydzierżawiony oraz będzie wykorzystywany w toku bieżącej działalności Spółki (miejsce spotkań biznesowych), jak również będzie pełnił funkcje związane z Jej reklamą (zostaną na nim umieszczone dane identyfikujące przedsiębiorcę) to będzie spełniał wymogi zawarte w art. 16a u.p.d.o.p. (będzie stanowił składnik majątku trwałego), a zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym również, koszty eksploatacji jachtu jako wydatki związane z używaniem środka trwałego, Spółka może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów."

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) możliwe jest zastosowanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 16k ust. 7 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli możliwe jest dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu, w roku podatkowym, w którym jacht został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, z dokonaniem jednorazowego odpisu w miesiącu wprowadzenia jachtu do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z przepisem art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p., podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Z kolei jak stanowi art. 16k ust. 8 u.p.d.o.p., podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10.000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3 (art. 16k ust. 9 u.p.d.o.p.).

Uwzględniając powyższe przepisy oraz fakt, że jacht zaliczany jest do grupy 7 klasyfikacji środków trwałych a także to, że Spółka jest małym podatnikiem oraz nie korzystała z pomocy de minimis, przysługiwać jej będzie prawo do zastosowania przepisów art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p. przez co będzie ona mogła dokonać jednorazowo odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu, w roku podatkowym, w którym jacht ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Natomiast uwzględniając przepis art. 16k ust. 8 u.p.d.o.p., Spółka będzie mogła dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (o którym mowa a w art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p.), w miesiącu, w którym środek trwały w postaci jachtu zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Przy czym nie ma tu znaczenia czy jacht będzie użytkowany sezonowo.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym możliwe jest zastosowanie przez Wnioskodawcę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 16k ust. 7 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli możliwe jest dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu, w roku podatkowym, w którym jacht zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, z dokonaniem jednorazowego odpisu w miesiącu wprowadzenia jachtu do ewidencji środków trwałych.

Spółka zauważa, że podobne stanowisko zajmują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 9 czerwca 2016 r., Znak: ITPB1/4511-277/16/MPŁ wskazał: "W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jest podatnikiem, który w roku podatkowym 2016 rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej a zakupiony jacht komercyjny z napędem motorowo-żaglowym mieści się w katalogu środków trwałych, od których możliwe jest dokonywanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Wnioskodawczyni jest zatem uprawniona do dokonania w 2016 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego środka trwałego, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastosowaniem warunków pomocy de minimis."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* musi zostać właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że działalność Wnioskodawcy polega na pośrednictwie w sprzedaży protez zębowych oraz artykułów stomatologicznych. Wnioskodawca otrzymuje od swego zagranicznego kontrahenta zamówienie na poszczególne artykułu stomatologiczne dla konkretnych pacjentów. Ponadto Spółka zajmuje się wynajmem urządzeń stomatologicznych. Spółka nabyła jacht, który znajduje się w jednym z portów w Chorwacji. Jacht wyposażony jest w cztery dwuosobowe kabiny oraz salon z częścią kuchenną. W związku z planowanym rozszerzeniem obecnej działalności o nowe rynki zbytu w szczególności w Europie zachodniej i południowej, jacht ma służyć odbywaniu spotkań biznesowych z potencjalnymi klientami. Specyfika działalności prowadzonej przez Spółkę powoduje, że tradycyjne spotkania biznesowe np. w siedzibie klienta, nie zawsze są skuteczne. Istotnym czynnikiem w pozyskiwaniu nowych kontraktów są bezpośrednie spotkania z kontrahentami, kiedy nawiązuje się relacje z klientami i poznaje ich potrzeby. Dodatkowym atutem takich spotkań jest odpowiednia aranżacja i zapewnienie przyjaznego, ciekawego otoczenia. Zaproszenie potencjalnych klientów na rozmowy i prowadzenie ich np. na jachcie, pomogłoby w budowaniu relacji biznesowych, dlatego też inwestycja w zakup jachtu, umożliwiłaby organizowanie bezpośrednich spotkań z potencjalnymi kontrahentami w ciekawym otoczeniu i mniej formalnej atmosferze. Ponadto jacht byłby miejscem promowania firmy, eksponowania reklamy - na pokrowcu od żagla jachtu zostanie umieszczona nazwa strony internetowej Spółki, która jest w przygotowaniu. Takie działanie mogłoby zachęcić potencjalnych nowych klientów do odwiedzenia strony internetowej Spółki i zapoznania się ofertą. Wnioskodawca zamierza również rozszerzyć prowadzenie działalności gospodarczej o zakres polegający na wynajmowaniu jachtu w celach zarobkowych. Przedmiotowy jacht będzie stanowił w Spółce środek trwały, zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Będzie on użytkowany sezonowo w trakcie sezonu żeglarskiego. Jacht sklasyfikowany będzie na podstawie klasyfikacji środków trwałych pod symbolem 770 - jako tabor transportu morskiego (grupa 7 Środki transportu, podgrupa 77 tabor pływający). W dniu przyjęcia do użytkowania jacht będzie kompletny i zdatny do użytku, jego przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok. Spółka w 2019 r. oraz 2020 r., jest małym podatnikiem. Spółka nie korzystała z pomocy de minimis.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych dodatkowych wydatków związanych z utrzymaniem i eksploatacją zakupionego jachtu należy przede wszystkim, podkreślić, że zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Jak wskazano powyżej aby wydatek uzyskał status kosztu uzyskania przychodów istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt podatkowy, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi on być widoczny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza osiągać przychody a tym samym będzie ponosiła koszty związane m.in. z wynajmowaniem jachtu. Wnioskodawca zamierza bowiem rozszerzyć prowadzenie działalności gospodarczej o zakres polegający na wynajmowaniu jachtu w celach zarobkowych. Jeżeli zatem Spółka będzie osiągała przychody z wynajmu jachtu będzie również uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania tych przychodów odpowiednio do osiąganych przychodów. Natomiast pozostałe wydatki w części w jakiej nie prowadzą do powstania przychodu z tytułu wynajmu jachtu, po pierwsze nie wykazują związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, a ponadto posiadają charakter reprezentacyjny. Zatem, stosownie do powołanego wcześniej art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Po pierwsze pokreślić należy, że sam fakt, iż w przyszłości jacht ma służyć odbywaniu spotkań biznesowych, a w związku z tym Wnioskodawca być może pozyska nowego kontrahenta jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym, którego związek z przychodem jest zbyt odległy i warunkowy, aby mógł spełniać wymogi określone w art. 15 u.p.d.o.p. Nie jest to również wydatek na zachowanie, czy też zabezpieczenie źródła przychodów. Z przedmiotowego wniosku nie wynika, aby brak zakupu ww. jachtu spowodował utratę przez spółkę przychodów, czy też samo zagrożenie tą utratą. Tut. Organ nie kwestionuje przy tym sensu ekonomicznego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych i ich efektywności, lecz ocenia czy konkretny wydatek został poniesiony w związku dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła).

Ponadto w kontekście możliwości zaliczenia ww. wydatków dot. utrzymania i eksploatacji jachtu - w części niezwiązanej z wynajmem jachtu - do kosztów podatkowych wskazać należy, że w przedmiotowej jak wskazano powyżej znajduje zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

u.p.d.o.p. nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego "reprezentacji" i "reklamy" wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na utrzymanie i eksploatację jachtu konieczne jest zbadanie, czy odbywanie spotkań biznesowych na przedmiotowym jachcie będzie miało na celu kształtować popyt na usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć będzie przede wszystkim wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki. Przedmiotem działalności Spółki jest pośrednictwo w sprzedaży protez zębowych oraz artykułów stomatologicznych, a także wynajem urządzeń stomatologicznych. Jest to zatem działalność wysoce specjalistyczna i skierowana do podmiotów o określonym profilu działalności. W związku z tym nie można twierdzić, że wiedza o specjalistycznej działalności Spółki dotrze do potencjalnych odbiorców/nabywców produktów Wnioskodawcy podczas cumowania w porcie, czy ewentualnej żeglugi morskiej poprzez zamieszczenie nazwy strony internetowej Spółki na pokrowcu żagla jachtu. Wbrew stanowisku Wnioskodawcy nie jest to, działanie o charakterze reklamowo-promocyjnym. W ocenie Organu, nie mieści się ono w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Spółkę produktach.

Wnioskodawca w opisie sprawy jednoznacznie wskazał na reprezentacyjny cel użytkowania jachtu, tj. istotnym czynnikiem w pozyskiwaniu nowych kontraktów są bezpośrednie spotkania z kontrahentami, kiedy nawiązuje się relacje z klientami i poznaje ich potrzeby. Dodatkowym atutem takich spotkań jest odpowiednia aranżacja i zapewnienie przyjaznego, ciekawego otoczenia. Zaproszenie potencjalnych klientów na rozmowy i prowadzenie ich np. na jachcie, pomogłoby w budowaniu relacji biznesowych, dlatego też inwestycja w zakup jachtu, umożliwiłaby organizowanie bezpośrednich spotkań z potencjalnymi kontrahentami w ciekawym otoczeniu i mniej formalnej atmosferze.

Zdaniem tut. Organu opisane przez Wnioskodawcę wydatki, związane z utrzymaniem i eksploatacją jachtu morskiego będącego niewątpliwie synonimem luksusu, atrakcyjności, rekreacji i wypoczynku są ukierunkowane na reprezentowanie (reprezentację Spółki) oraz budowanie jej prestiżu. Argument Spółki, że jacht morski jest odpowiednim miejscem do prowadzenia spotkań biznesowych z klientem ukierunkowanych m.in. na poznanie jego potrzeb - w atrakcyjnym, przyjaznym i ciekawym otoczeniu - bardziej wskazuje na reprezentacyjny charakter niż na cel w postaci osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Pomimo faktu, że Spółka umieści na pokrowcu żagla jachtu nazwę strony internetowej Spółki, to efekt wystawności i utrwalania pozytywnego wizerunku przewyższa faktyczny cel reklamowy.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją jachtu (w części niezwiązanej z jego wynajmem), nie mogą być uznane za podejmowane w celach uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Nie są to również wydatki ponoszone na reklamę i promocję Wnioskodawcy. Zatem ww. wydatki nie stanowią kosztów podatkowych w myśl art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Odnosząc się z kolei do możliwości zaliczenia do koszów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytego jachtu w pierwszej kolejności zauważyć należy, że amortyzacji podatkowej podlegają składniki majątkowe wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę ww. wyjaśnienia dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych utrzymaniem i eksploatacją jachtu wskazać trzeba, że sam fakt, iż jacht będzie służył Spółce jako miejsce spotkań z potencjalnymi klientami, na pokrowcu od żagla jachtu zostanie umieszczona nazwa strony internetowej Spółki nie jest wystarczającą przesłanką umożliwiającą zaliczenie odpisów amortyzacyjnych od ww. jachtu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nawet bowiem uznanie, że wskazane powyżej wykorzystanie jachtu uprawnia Wnioskodawcę do uznania go za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, to dokonywane odpisy amortyzacyjne i tak nie mogłyby stanowić kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Jednakże skoro jak wskazał Wnioskodawca Spółka rozpocznie wynajmowanie jachtu w celach zarobkowych, co zarazem oznacza, że jacht będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w celu uzyskania przychodów - to odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej jachtu będą mogły stanowić koszty podatkowe tej działalności. Warunkiem koniecznym dla uznania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego, za koszt uzyskania przychodu jest bowiem jego wykorzystywanie w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Uwzględniając powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczania do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytego jachtu z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii zastosowania przepisów art. 16k ust. 7 i ust. 8 u.p.d.o.p. i dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu, w roku podatkowym, w którym jacht został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, z dokonaniem jednorazowego odpisu w miesiącu wprowadzenia jachtu do ewidencji środków trwałych zauważyć należy, że jak już podkreślono powyżej zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m u.p.d.o.p.

Jak już wskazano Wnioskodawca ma możliwość zaliczania do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytego jachtu, o ile w istocie Spółka rozpocznie jego wynajmowanie w celach zarobkowych.

Stosownie do art. 16f ust. 1 i 3 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16h ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy u.p.d.o.p. jest tzw. jednorazowa amortyzacja.

Zgodnie z art. 16k ust. 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

W myśl art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p., podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 16k ust. 8 u.p.d.o.p.)

Stosownie do art. 16k ust. 9 u.p.d.o.p., przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p., stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 16k ust. 10 u.p.d.o.p.).

W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

* mali podatnicy lub

* podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie "mały podatnik" zostało zdefiniowane w art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p. Zgodnie z jego treścią, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 16k ust. 11 u.p.d.o.p.).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży protez zębowych, artykułów stomatologicznych oraz wynajmu urządzeń stomatologicznych. Wnioskodawca podjął decyzję o zakupie jachtu w celu prowadzenia działalności gospodarczej, który będzie użytkowany sezonowo w trakcie sezonu żeglarskiego. Jacht sklasyfikowany będzie na podstawie klasyfikacji środków trwałych pod symbolem 770 - jako tabor transportu morskiego (grupa 7 Środki transportu, podgrupa 77 tabor pływający) i zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. W dniu przyjęcia do użytkowania jacht będzie kompletny i zdatny do użytku, jego przewidywany okres użytkowania będzie dłuższy niż rok. Spółka w 2019 r. oraz 2020 jest małym podatnikiem. Spółka i nie korzystała z pomocy de minimis.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca spełniła kryteria "małego podatnika", a nabyty jacht będzie stanowił środek trwały zaliczony do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w roku podatkowym, to zgodnie z art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p., będzie mógł dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tego środka trwałego (jachtu), do wysokości określonego w przepisach prawa limitu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis - nie wcześniej niż w miesiącu, w którym ten środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

* czy kosztami uzyskania przychodu z działalności Spółki będą:

* czy możliwe jest zastosowanie przepisów art. 16k ust. 7 i ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego w postaci jachtu, w roku podatkowym, w którym jacht został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, z dokonaniem jednorazowego odpisu w miesiącu wprowadzenia jachtu do ewidencji środków trwałych - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zastrzec należy, że dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się z kolei do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, organ stwierdza, że zostały ona wydane w indywidualnych sprawach innych podatników w konkretnych opisanych stanach i zdarzeniach i nie mają mocy wiążącej dla organu wydającego niniejszą interpretację. Podkreślić przy tym należy, iż zadaniem organów podatkowych wydających interpretacje indywidualne nie jest ocena rozstrzygnięć wydanych w sprawach innych podatników. Obowiązkiem tych organów jest natomiast ocena stanowiska podatnika przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.