0111-KDIB2-1.4010.162.2022.2.AR - Wydatki ponoszone w związku z podejmowanymi działaniami w ramach polityki CSR na rzecz osób przyjeżdżających z Ukrainy, w związku z działaniami wojennymi, a koszty uzyskania przychodu spółki

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki na świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz osób przyjeżdżających z Ukrainy, w związku z działaniami wojennymi, Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 29 marca 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.162.2022.1.AR zostaliście Państwo wezwani do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniliście Państwo pismem z 7 kwietnia 2022 r. (data wpływu: 11 kwietnia 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") działa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Spółka zatrudnia łącznie kilkadziesiąt osób.

W związku z sytuacją polityczną na Ukrainie oraz z tym, że w wyniku działań wojennych do Polski przyjechało i w dalszym ciągu przyjeżdżają setki tysięcy osób potrzebujących wsparcia, w tym w szczególności wsparcia materialnego, Spółka zainicjowała wśród pracowników i współpracowników Spółki (tj. osób współpracujących ze Spółką w formie B2B) działania mające na cele udzielenie wsparcia dla tych osób.

Działania, o których mowa powyżej, są prowadzone przez Spółkę w sferze społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR), przy czym należy podkreślić, że jednym z celów podejmowanych działań jest:

Za zgodą Spółki działania te są podejmowane w godzinach pracy/świadczenia usług na rzecz Spółki.

W ocenie Spółki podejmowane działania przyczyniają się do budowania wizerunku Spółki wśród jej pracowników i współpracowników (oraz na rynku usług IT), a tym samym do związania tych osób ze Spółką. Mając na uwadze, że na rynku świadczenia usług IT znalezienie i utrzymanie wykwalifikowanej kadry specjalistów jest kluczowym wyzwaniem dla podmiotów prowadzących działalność w tym zakresie, powyższe działania przyczynią się również do zapewnienia Spółce źródeł przychodów.

Powyższe działania obejmują w szczególności pomoc organizacyjną, bezpośrednio dla osób potrzebujących pomocy, w znalezieniu mieszkania, udostępnienie mieszkania (w ramach umowy najmu lub użyczenia, której Spółka jest stroną jako wynajmujący lub użyczający), zakup podstawowego sprzętu AGD lub podstawowych artykułów codziennego użytku.

Nabycie ww. świadczeń na rzecz wskazanych osób jest sfinansowane ze środków obrotowych Spółki.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku wskazaliście Państwo, że w ramach świadczeń z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz przyjeżdżających z Ukrainy ponosicie/będzie Państwo ponosić następujące wydatki:

- zakup sprzętu AGD,

- zakup artykułów codziennego użytku,

- zakup niezbędnego wyposażenia (w celu umożliwienia zakwaterowania ww. osób),

- podstawowe zakupy spożywcze dla ww. osób,

- zakup materiałów edukacyjnych i zabawek dla dzieci,

- zakup lekarstw, opłaty związane z opieką medyczną dla ww. osób,

- opłaty związane z wykonaniem fotografii niezbędnych do złożenia wniosku o nadanie numeru Pesel,

- wręczania kwot gotówki w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przez ww. osoby.

W związku z udostępnieniem mieszkań (w ramach umowy najmu lub użyczenia) oraz pomocą organizacyjną i pomocą w znalezieniu mieszkań, ponosicie/będziecie Państwo ponosić - poza pozycjami wskazanymi powyżej - wydatki związane z opłaceniem czynszu i opłat eksploatacyjnych.

Pytanie

Czy wydatki na świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz osób przyjeżdżających z Ukrainy w związku z działaniami wojennymi Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu?

Wydatki z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz osób przyjeżdżających z Ukrainy w związku z działaniami wojennymi stanowią koszty uzyskania przychodów. Stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że aby wydatki poczynione przez podatnika można było uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności. Obowiązkiem podatników jest wykazanie w oparciu o zgromadzone dowody związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami.

Aby określony wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów, wydatek:

Związek przyczynowy między poniesionymi przez Spółkę wydatkami, a powstaniem (możliwością powstania) lub zwiększeniem osiąganego przez Spółkę źródła przychodu, nie jest możliwy do wskazania w oderwaniu od definicji społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR).

Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie i relacje z pracownikami i współpracownikami firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie. Społeczna odpowiedzialność jest procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa zarządzają swoimi relacjami z różnorodnymi interesariuszami, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w działalności gospodarczej.

Spółka, zgodnie z aktualnymi oczekiwaniami społecznymi, ale także potrzebami biznesowymi, realizuje zadania z zakresu społecznej odpowiedzialności, które wspierają proces budowania marki Spółki i jej wizerunku wśród pracowników i współpracowników.

Spółce zależy, aby wśród specjalistów z zakresu branży IT oraz innych osób Spółka była postrzegana jako przedsiębiorca zaangażowany społecznie.

Podejmowane działania w sposób oczywisty (choć pośredni) wpływają na wielkość uzyskiwanych przez nią przychodów. W efekcie, wydatki ponoszone w związku z realizacją polityki CSR spełniają warunek poniesienia wydatków w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponoszone wydatki (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT) nie stanowią również kosztów reprezentacji. Za wydatki na reprezentację należy uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy (czy działalności, etc.), a zatem, wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Celem ponoszonych przez Spółkę wydatków związanych z realizacją założeń CSR jest zwiększenie rozpoznawalności priorytetów i działań społecznych Spółki oraz zwiększenie świadomości roli społecznej Spółki wśród jej pracowników i współpracowników.

Podsumowując stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na omówione we wniosku cele mogą stanowić koszty podatkowe Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"),

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji podatkowej.

Z uwagi na brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT przesłanka celowości poniesionego wydatku ma fundamentalne znaczenie dla konstrukcji podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Skoro bowiem podstawą opodatkowania zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, to tym samym pomiędzy podatkowym przychodem a podatkowym kosztem istnieje zależność tego rodzaju, iż poniesiony koszt musi w sposób bezpośredni albo pośredni wpływać na przychód podatkowy, jego osiągnięcie zachowanie albo zabezpieczenie. Stwierdzenie braku takiej zależności powoduje, iż wydatek aczkolwiek poniesiony w sensie ekonomicznym i uwidoczniony w rachunku bilansowym, nie będzie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mógł zostać zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: "Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu.

Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia." (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, oraz uchwała z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. akt II FPS 2/11). Poza tym, "przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku" (por. wyrok NSA z 9 września 2011 r., sygn. akt II FSK 1118/10). Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 r. sygn. II FSK 4009/13)

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że wymienione we wniosku wydatki nie wypełniają podstawowej przesłanki, jaką jest celowość poniesionego wydatku, czyli nakierowanie na osiągnięcie bądź też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W złożonym wniosku spółka bardzo ogólnie wskazuje na wypełnienie przesłanki, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, przy czym nie uzasadnia czy ponoszone wydatki ponoszone są w celu:

Wnioskodawca nie wskazuje, w jaki sposób wydatki wpływają na wysokość przychodów uzyskiwanych z działalności w zakresie usług informatycznych. Nie uzasadnia również związku z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Za koszty związane z zachowaniem źródła przychodów uznaje się bowiem koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej mogło istnieć. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać te koszty, które zostały poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne jego funkcjonowanie. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości. Z wniosku nie wynika, że poniesienie wydatków na rzecz uchodźców miało taki właśnie charakter, tj. bez ich poniesienia źródło przychodów zostałoby narażone na zachwianie lub doszłoby do jego utraty.

Jedynym argumentem przedstawionym przez Wnioskodawcę przemawiającym za istnieniem związku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy jest wskazanie, że wydatki ponoszone są w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu.

Należy zauważyć, że ustawa o CIT nie zawiera przepisu, który pozwalałby na uznanie wydatków ponoszonych w ramach CSR niejako "automatycznie" za koszty uzyskania przychodów. W każdym przypadku ponoszenia takich wydatków podatnik musi wykazać ich związek z uzyskaniem przychodów, zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Konieczność indywidualnej oceny każdego z wydatków ponoszonych przez przedsiębiorcę w ramach przyjętej strategii społecznej odpowiedzialności biznesu podkreślają także sądy administracyjne w wydanych orzeczeniach. Przykładowo, w wyroku NSA z 26 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2500/16 czytamy: "Pojęcie społecznej odpowiedzialności biznesu jako pewnego rodzaju jednolita struktura funkcjonuje w działalności biznesowej oraz jest dostrzegane na poziomie publicznym (np. zdefiniowanie pojęcia CSR przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną w normie ISO 26000 z 2010 r.), to jednak należy podkreślić, że nie jest ono znane jako takie ustawie podatkowej. Nie zostało ono w niej wymienione expressis verbis, brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo. To zaś prowadzi do wniosku, ze nie jest możliwe, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak jakby był to jeden wydatek." Analogicznie wypowiadają się sądy na gruncie ustawy o podatku VAT i możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR: "Podejmowanie przez Spółkę działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny. Nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR. Jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku." (por. wyrok NSA z 23 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1458/15).

Wyjaśniając istotę programów CSR na gruncie podatkowym, sądy administracyjne podkreślają, że program CSR jest powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w takich szczególnych branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma zastosowania albo jej zastosowanie nie przynosi spodziewanych efektów. W tym ujęciu wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną (por. wyroki NSA z 2 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 561/17, z 13 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1606/12, z 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16 oraz z 26 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2500/16).

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby działania spółki na rzecz uchodźców miały na celu reklamę i promocję spółki, a przez to skutkowałyby zwiększeniem zainteresowania usługami informatycznymi świadczonymi przez spółkę, względem innych podmiotów z tej samej branży, co przełożyłoby się na wzrost przychodów.

Efekty działań w zakresie CSR spółka upatruje natomiast w przyczynianiu się do budowania wizerunku spółki wśród pracowników i współpracowników, a tym samym do związania tych osób ze spółką. Jednocześnie spółka nie uzasadniła dlaczego bez ponoszenia kosztów pomocy uchodźcom nie byłaby w stanie zatrudnić/utrzymać zatrudnienia fachowej kadry (którą była w stanie utrzymać przed wybuchem wojny w Ukrainie, bez ponoszenia wydatków na rzecz uchodźców), a co warte podkreślenia, wydatki nie są ponoszone na rzecz samych pracowników, czy osób współpracujących.

Gdyby uznać zasadność powołanych przez wnioskodawcę argumentów miałyby one charakter uniwersalny w odniesieniu do każdego przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą, gdyż każdemu przedsiębiorcy zależy na zatrudnianiu lub współpracy z fachową kadrą. Każdy przedsiębiorca, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności, miałby więc prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych bezpośrednio na rzecz uchodźców z Ukrainy. Związek z przychodem nie miałby więc wymaganego charakteru indywidualnego, o czym wspomniano na wstępie, powołując orzecznictwo w tym zakresie, z którego wynika, że kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej.

Co więcej, opis stanu faktycznego nasuwa wątpliwości co do przyjęcia, że wydatki na rzecz uchodźców z Ukrainy można w ogóle uznać za ponoszone w ramach CSR.

Należy zauważyć, że świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca nie przedstawił w tym (podstawowym) zakresie żadnych informacji. Z opisu sprawy nie wynika w jaki sposób będzie przekazywana po powszechnej wiadomości informacja o podjętych działaniach na rzecz uchodźców. Nie ma też żadnej informacji o opracowaniu i zatwierdzeniu strategii działalności firmy, w której jako działania w ramach CSR uwzględnione zostały działania pomocowe na rzecz uchodźców.

Dodatkowo należy zauważyć, że z wniosku nie wynika, czy spełniony jest jeden z podstawowych warunków uznania wydatku za koszt podatkowy, tj. warunek prawidłowego udokumentowania (najbardziej wątpliwe jest w tym kontekście bezpośrednie przekazanie pieniędzy). Dysponowanie samą fakturą np. na zakup sprzętu AGD nie dokumentuje jeszcze okoliczności przekazania tego sprzętu uchodźcom. We wniosku brak informacji w jaki sposób, i czy w ogóle, spółka udokumentuje przekazanie zakupionych towarów i usług uchodźcom z Ukrainy.

Na uwadze należy mieć ponadto przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, który nie pozwala na ujęcie w kosztach przekazanych darowizn, nawet w sytuacji gdy przesłanka z art. 15 ust. 1 została spełniona.

Końcowo, należy wskazać, że uznanie wydatków na pomoc uchodźcom z Ukrainy za koszty podatkowe możliwe jest na podstawie przepisu szczególnego, tj. art. 38w wprowadzonego ustawą z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 583, art. 76). Ustawodawca określa w tym przepisie w sposób jednoznaczny, jakie kategorie wydatków i na rzecz jakich organizacji mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. W tym przypadku wydatek nie musi spełniać przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Powyższa preferencja nie obejmuje wydatków na zakup towarów i dokonania świadczeń przekazanych bezpośrednio na rzecz obywateli Ukrainy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, że wskazane we wniosku wydatki ponoszone w związku z podejmowanymi działaniami w ramach polityki CSR stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w.. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).