0111-KDIB2-1.4010.149.2023.1.KK - CIT estoński – wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą a wpłaty na PFRON

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wpłaty na PFRON o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką komandytową, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT i tym samym posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Od dnia 1 stycznia 2023 r. - na podstawie złożonego zawiadomienia ZAW-RD Spółka stosuje ryczałt od dochodów spółek (tzw. "estoński CIT"). Spółka wybrała rozpoczęcie stosowania estońskiego CIT-u w drugim roku podatkowym swojego istnienia i zakłada, że będzie kontynuować jego stosowanie co najmniej do upływu okresu wskazanego w złożonym zawiadomieniu ZAW-RD. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja mebli tapicerowanych (np. sofy, narożniki, fotele, pufy oraz meble modułowe i materace). Spółka posiada swoje zakłady produkcyjne na terenie (...). W prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia (na dzień złożenia wniosku o interpretację indywidualną) ok. 400 pracowników. Na dzień złożenia wniosku Spółka spełnia warunki niezbędne do stosowania estońskiego CIT– u o których mowa w art. 28j ust. 1 oraz art. 28k ust. 1 ustawy o CIT i nie przewiduje (w dającej się przewidzieć przyszłości) zaprzestania spełniania ww. warunków.

Spółka w związku z faktem prowadzenia działalności gospodarczej ponosi szereg wydatków - w tym też takie, które na gruncie "zwykłego" CIT nie stanowiły podatkowych kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednym z takich wydatków są comiesięczne kwoty wpłacane na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ("PFRON"). Spółka, jako podmiot:

- zatrudniający ponad 25 pracowników;

- którego wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi mniej niż 6%,

jest zobligowana do wpłacania kwoty stanowiącej iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych (por. art. 21 ust. 1-2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, dalej: "ustawa o PFRON"). W przypadku "zwykłego" CIT wydatki te są expressis verbis wyłączone z kosztów uzyskania przychodu o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 36 ustawy o CIT. Spółka nie przewiduje, żeby w dającej się przewidzieć przyszłości mogła nie być zobowiązana do wpłacania kwot na PFRON tytułem opłaty o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy ww. wpłaty na PFRON (niebędące podatkowymi kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT) będą stanowić również "wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą" o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Pytanie

Czy wpłaty na PFRON o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wpłaty pracodawcy na PFRON o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Estoński CIT ma swoiste przedmioty opodatkowania działalności gospodarczej związane z faktem, że ten model opodatkowania zakłada opodatkowanie wydatków spółki-podatnika, a nie jej dochód. Jednym z przedmiotów opodatkowania ryczałtem od dochodów spółki są wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą (art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT) które w przypadku wystąpienia podlegają opodatkowaniu łącznie z dochodem z ukrytych zysków (art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT), a należny podatek powinien zostać zapłacony w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty, wydatku lub wykonania świadczenia (art. 28t ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT).

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wobec tego to pojęcie powinno być zinterpretowane w oparciu o "standardowe" metody wykładni prawa podatkowego - w szczególności wykładni językowej, która ma pierwszeństwo w przypadku prawa podatkowego (tak m.in. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 14 marca 2011 r., sygn. akt: II FPS 8/10) oparta o założenie, że tak długo, jak długo dany zwrot nie posiada swoistego znaczenia prawnego wynikającego z definicji legalnej czy utartego znaczenia wynikającego z orzecznictwa, tak długo powinniśmy kierować znaczeniem które ma zwrot równokształtny w języku potocznym (tak np. A. Grabowski, Siła argumentu interpretacyjnego z prawniczego domniemania języka (znaczenia) potocznego (w:) Zagadnienia naukoznawstwa, 3/2016, s. 359, DOI: 10.24425/118016).

Zwrot wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą użyty przez ustawodawcę w art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. składa się z trzech terminów składowych:

Słowo wydatek to rzeczownik definiowany jako kwota, która została wydana lub ma być wydana na coś (definicja za: Wikisłownik, https://pl.wiktionary.org/wiki/wydatek). Słowo "niezwiązany" to zanegowany przymiotnik "związany", który z kolei jest zdefiniowany jako mający coś wspólnego z kimś lub czymś, dotyczący tego kogoś lub czegoś (definicja za: Wielki Słownik Języka Polskiego PAN, https://wsjp.pl/haslo/podglad/53815/wydatek/5155277/na-leczenie).

Co do terminu "działalność gospodarcza", to przyjmuje się powszechnie, że dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odwołać się do definicji zawartej w aktach prawnych regulujących zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej (np. wyrok NSA z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. akt: II FSK 3433/18 oraz z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt: II FSK 2546/18). Definicję legalną pojęcia "działalność gospodarcza" zawiera w aktualnym stanie ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (dalej: "PP"). Zgodnie z art. 3 PP działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

W świetle powyższego termin "wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą" powinien być interpretowany jako koszt poniesiony przez podatnika na cele, których nie da się w żaden sposób powiązać z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w rozumieniu ogólnych przepisów o działalności gospodarczej.

Fakt, że wydatek musi nie mieć jakiegokolwiek związku z działalności gospodarczej aby został uznany za wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą uzasadniony jest z uwagi na:

- obowiązek ścisłej wykładni przepisów prawa podatkowego (por. wyrok NSA z dnia 2 lipca 2019 r., sygn. akt: II FSK 2312/17). Gdyby ustawodawca chciał zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą także wydatki częściowo z nią niezwiązane, zrobiłby to wprost w ustawie;

- wejście w życie art. 28m ust. 4a ustawy o CIT który wykładany a contrario (częściowo) opodatkowuje w drodze wyjątku udostępnienie pracownikom (a raczej szerzej: podmiotom innym niż wspólnicy oraz podmioty powiązane ze wspólnikami) "firmowych" składników majątku na cele mieszane (tj. zarówno służbowe jak i prywatne).

W ocenie Wnioskodawcy, wpłaty na PFRON mają związek z działalnością gospodarczą albowiem wynikają z faktu zatrudniania określonej liczby pracowników - jest więc to wymóg nałożony na niego przepisami powszechnie obowiązującego prawa. Wydatek ten jest więc podwójnie związany z działalnością gospodarczą, ponieważ:

- Wnioskodawca mógłby prowadzić działalność gospodarczą i nie wpłacać kwot na PFRON na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON tylko w przypadku (1.) zatrudniania mniejszej liczby pracowników albo (2.) zatrudnienia większej liczby pracowników z niepełnosprawnościami - co w obu przypadkach jest niemożliwe z uwagi na (1.) aktualny rozmiar działalności oraz (2.) specyfikę działalności, która utrudnia (jeśli nie uniemożliwia) zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami.

- Gdyby Wnioskodawca (wbrew obowiązkowi prawnemu) nie dokonywał wpłat na PFRON, musiałby liczyć się z egzekucją ww. wpłat przez państwo, co skutkowałoby niekorzystnymi konsekwencjami (np. blokada rachunku bankowego celem egzekucji środków, wpływająca niekorzystnie na płynność gotówkową Spółki).

Nie jest to więc bezcelowy wydatek z punktu widzenia prowadzenia działalności gospodarczej.

Co więcej, fakt, że ww. wydatek nie stanowi podatkowych kosztów uzyskania przychodu (w ujęciu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT) nie oznacza, że nie może być związany z działalnością gospodarczą. Oznacza to wyłącznie tyle, że państwo nie chce pośrednio finansować ww. wydatku poprzez prawo do odliczenia go od dochodu.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu zwrócić uwagę na uzasadnienie wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 8 grudnia 2022 r. (sygn. akt: I SA/Go 333/22) zgodnie z którym:

"Jednakże istnieje różnica między "wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów" i "wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą". Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów to wydatki, które nie są poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, np. wydatki na reprezentację. Wydatki te mimo iż są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie są jednak wydatkami stanowiącymi koszty uzyskania przychodów. Natomiast wydatkami niezwiązanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą będą takie, które w ogóle nie mają związku z prowadzoną działalnością, ponieważ pozostają poza jej zakresem."

W konsekwencji pojęcie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest pojęciem dalece węższym niż pojęcie kosztów uzyskania przychodu i obejmuje tylko takie wydatki, które nie są związane z działalnością gospodarczą i nie obejmuje wydatków, które są związane z działalnością gospodarczą, lecz nie mają wpływu na przychody podatnika.

Ostrożnościowo Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że wpłata na PFRON o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON nie stanowi opłaty sankcyjnej, co w świetle ministerialnego Przewodnika do ryczałtu od dochodów spółek z dnia 23 grudnia 2021 r. mogłoby przemawiać za uznaniem ww. wpłat za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Nie ma bowiem normy prawnej wynikającej z jakiegokolwiek przepisu w ustawie o PFRON czy jakimkolwiek innym akcie prawa powszechnie obowiązującego, który nakazywałby zatrudniania osób z niepełnosprawnościami i określałby negatywne konsekwencje za niezrealizowanie tego obowiązku (sankcję).

Wpłaty na PFRON o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON mają na celu wyłącznie zmotywować podatników do zatrudniania osób z niepełnosprawnościami. Potwierdza to samo Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na propozycję uznania wpłat na PFRON za podatkowy koszt uzyskania przychodów:

"Wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) stanowią wyłącznie alternatywę wobec zatrudniania wymaganej liczby osób niepełnosprawnych. Wpłaty mają stanowić rodzaj zachęty do zatrudniania osób niepełnosprawnych przez podmioty chcące uniknąć wpłat. Natomiast jeżeli pracodawca nie zdecyduje się na zatrudnianie osób niepełnosprawnych, to dokonując wpłat na PFRON, przyczynia się do wspierania pracodawców zatrudniających te osoby, ponieważ ze środków tego funduszu finansowany jest system wspierania zatrudniania i rehabilitacji osób niepełnosprawnych (https://www.po-datki.gov.pl/glos-podatnika-szczegoly-zgloszenia?application=115277)."

W świetle powyższego w ocenie Wnioskodawcy jego wpłaty na PFRON o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym nie powiększą podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek o której mowa w art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Niejako na marginesie, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że dotychczasowo tut. organ interpretacyjny w interpretacjach indywidualnych stawał na stanowisku, że wpłaty na PFRON nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Przykładowo:

- int. ind. DKIS z dnia 31 stycznia 2023 r. - 0114-KDIP2-2.4010.231.2022.1.AP;

- int. ind. DKIS z dnia 17 stycznia 2023 r. - 0111-KDIB1-3.4010.771.2022.2.PC;

- int. ind. DKIS z dnia 8 grudnia 2022 r. - 0111-KDIB1-2.4010.447.2022.1.DP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r., o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: "ustawa zmieniająca") wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych - stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Następnie ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wprowadzono zmiany w ryczałcie od dochodów spółek, obowiązujące od 1 stycznia 2022 r.

Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT") wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania) nie podlegających reżimowi dotychczasowych przepisów ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy CIT) dla celów ustalenia podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj.

podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.

Stosownie do art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy CIT,

opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą).

Z przepisów ustawy CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie w przepisie definicji ani nawet przykładowego katalogu tego rodzaju wydatków.

Przepisy Rozdziału 6b ustawy CIT nie zawierają definicji legalnej wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków oraz kosztów mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. W tym aspekcie warto odnotować, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą możną uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W związku z powyższym podczas określania, czy dany wydatek lub koszt stanowi wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą można pomocniczo posiłkować się praktyką podmiotu, jak również bogatym orzecznictwem sądów administracyjnych, w zakresie kwalifikacji wydatków oraz kosztów do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z 23 grudnia 2021 r. opracowanymi przez Ministerstwo Finansów w formie Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek "za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą będą uznane publicznoprawne wydatki o charakterze sankcyjnym, np. kary, grzywny czy odsetki od nieterminowego uregulowania zobowiązania podatkowego. Takie wydatki oprócz tego, że mają charakter sankcyjny, nie są również poniesione w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów jak również ich ponoszenie nie jest podstawa prowadzenia działalności gospodarczej."

Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków.

Sposób kwalifikacji tego dochodu uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT, wynikającą z praktyki podmiotu. Wprawdzie pojęcie "wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą" nie jest tożsame z pojęciem "wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów", jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 36 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 573), niemniej jednak wydatek ten spełnia definicję kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że są Państwo spółką komandytową, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT i tym samym posiadacie Państwo nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od dnia 1 stycznia 2023 r. - na podstawie złożonego zawiadomienia ZAW-RD stosujecie ryczałt od dochodów spółek (tzw. "estoński CIT"). Wybraliście Państwo rozpoczęcie stosowania estońskiego CIT-u w drugim roku podatkowym swojego istnienia i zakładacie, że będziecie kontynuować jego stosowanie co najmniej do upływu okresu wskazanego w złożonym zawiadomieniu ZAW-RD. W prowadzonej działalności gospodarczej zatrudniacie Państwo ok. 400 pracowników. Na dzień złożenia wniosku spełniacie Państwo warunki niezbędne do stosowania estońskiego CIT–u o których mowa w art. 28j ust. 1 oraz art. 28k ust. 1 ustawy o CIT i nie przewidujecie Państwo zaprzestania spełniania ww. warunków. Jako podmiot zatrudniający ponad 25 pracowników oraz którego wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi mniej niż 6%, jesteście Państwo zobligowani do wpłacania kwot na PFRON tytułem opłaty o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy, stwierdzić należy, że wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, nie są wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą i tym samym nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.

Zatem, zgodzić należy się z Państwem, że wpłaty na PFRON o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dzień zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).