0111-KDIB2-1.4010.136.2018.1.BKD - Kwalifikacja nabytych przez spółkę specyfikacji handlowych jako know-how.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji nabytych przez Spółkę specyfikacji handlowych jako know-how (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji nabytych przez Spółkę specyfikacji handlowych jako know-how.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest podmiotem współpracującym z firmami z branży farmaceutycznej, który na międzynarodową skalę zajmuje się produkcją i sprzedażą opakowań, w tym opakowań dla przemysłu farmaceutycznego (zwanych dalej opakowaniami medycznymi). Dzięki wieloletniemu doświadczeniu Spółka jest jednym z największych producentów opakowań medycznych w Polsce. W związku z faktem, iż branża, w której działa Spółka jest pod szczególnym nadzorem organów państwowych (szeroko rozumiany nadzór farmaceutyczny), stąd też wyroby produkowane przez Spółkę przed wprowadzeniem do obrotu poddawane są m in. czasochłonnym testom stabilności, które sprowadzają się do kontroli interakcji pomiędzy produkowanymi przez Spółkę opakowaniami a lekami, które mają być w nich zawarte. W ramach globalnej polityki redukcji kosztów przez spółki kapitałowe należące do tego samego holdingu, a także w uznaniu dużego doświadczenia posiadanego przez Spółkę w produkcji opakowań medycznych, grupa Y zdecydowała przenieść produkcję opakowań z tworzyw sztucznych z Hiszpanii do Polski. W związku z realizacją tej strategii Spółka zawarła umowę z X (dalej: "Spółka X"), w ramach której nabyła maszyny, formy i sprzęt. Dla Spółki zawarcie przedmiotowej umowy oznacza poprawę wyników ekonomicznych poprzez wzrost przychodów z tytułu nowo produkowanych opakowań medycznych, pozyskanie nowych strategicznych klientów, a także dywersyfikację produkowanych i sprzedawanych przez siebie wyrobów. Przeniesienie do Polski produkcji m.in. kroplomierzy, butelek i zakrętek wytwarzanych dotąd przez Spółkę X spowoduje także wzrost inwestycji w Spółce, a tym samym zwiększenie liczby generowanych przez Spółkę miejsc pracy.

W ramach podpisanej umowy Spółka nabyła również specyfikacje handlowe:

* specyfikacje handlowe należy rozumieć z jednej strony, jako listę kontaktów dających w przyszłości przejęty potencjał przychodowy,

* a z drugiej strony stanowią one przejęty sposób produkcji towarów pod danego klienta w celu spełnienia jego indywidualnych oczekiwań,

* czyli stanowią dane na temat oczekiwanych cech poszczególnych produktów nabywanych w przeszłości od Spółki X przez kontrahentów,

* specyfikacje te powstały w oparciu o wzajemne kontakty i negocjacje z każdym z klientów na temat oczekiwanych parametrów technicznych produkowanych przez Spółkę X wyrobów i są w zasadzie - w sensie ekonomicznym, a nie formalnym - integralną częścią umów podpisanych przez Spółkę X z kontrahentami.

* po sporządzeniu specyfikacji, produkty oferowane przez Spółkę X poddawane były testom stabilności przeprowadzanym przez właściwe organy nadzoru farmaceutycznego - testy stabilności zakończone wynikiem pozytywnym gwarantowały, iż między opakowaniami produkowanymi przez Spółkę X a lekami, które były w nich zawarte, nie dochodziło do niepożądanych interakcji.

Pomimo faktu, iż Spółka posiada bogate doświadczenie w produkcji opakowań medycznych - a zatem odtworzenie informacji zawartych w specyfikacjach byłoby możliwe w drodze indywidualnych kontaktów i negocjacji z każdym z byłych klientów Spółki X - Spółka uznała za celowe nabycie specyfikacji handlowych od Spółki. Działanie takie umożliwiło szybkie podjęcie produkcji opakowań medycznych wytwarzanych dotąd przez Spółkę X, gdyż nie wiązało się z koniecznością poddania produkowanych przez Spółkę opakowań ponownym testom stabilności (co do zasady bowiem produkcja w oparciu o zatwierdzoną specyfikację nie wymaga potwierdzania wykonanych testów stabilności). Spółka wskazuje, że z uwagi na charakter procedur stosowanych przez organy nadzoru farmaceutycznego przeprowadzenie takich testów trwać może nawet kilka lat, dodatkowo sprzedaż opakowań medycznych wytwarzanych na podstawie samodzielnie uzgodnionych specyfikacji wymaga pozyskania pozwoleń wydawanych przez organy nadzoru każdego kraju, na terenie którego opakowania są sprzedawane. Dlatego też ewentualne uzgadnianie przez Spółkę własnych specyfikacji z klientami spowodowałoby konieczność poniesienia kosztów związanych z ich uzgodnieniem, niewątpliwie przesunęłyby także w czasie moment rozpoczęcia produkcji a zarazem moment osiągania przez Spółkę przychodów ze sprzedaży m.in. kroplomierzy, butelek i zakrętek wytwarzanych dotąd przez Spółkę X. Umowa dotycząca nabycia maszyn, form i sprzętu zawiera postanowienia dotyczące alokacji ceny nabycia składników majątkowych i specyfikacji - w tym wskazanie, jaka kwota należna Spółce X dotyczy nabycia przez Spółkę specyfikacji. Ze względu na charakter nabywanego majątku Spółka przyjęła, iż przedmiotem nabycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, lecz zespół odrębnych składników majątkowych. Za dzień zapłaty (wygaśnięcia zobowiązania) strony przyjęły dzień zaksięgowania wpływu środków na rachunek bankowy zbywcy prowadzony przez bank w Hiszpanii. Kwota należna Spółce X z tytułu zbycia specyfikacji handlowych została wyliczona przez Spółkę X w oparciu o rachunek zdyskontowanej wartości przewidywanej sprzedaży wyrobów przez okres 5 lat od momentu osiągnięcia pełnej skali produkcji. Z wiedzy biznesowej Spółki X dotyczącej rotacji klientów nabywających opakowania medyczne wynika bowiem, iż sprzedaż wyrobu medycznego objętego daną specyfikacją trwa przez okres około 5 lat od osiągnięcia pełnej skali produkcji. Wiedza biznesowa Spółki X dotycząca analizy rotacji klientów nabywających opakowania medyczne, odzwierciedlona w przedstawionym Spółce modelu służącym do wyliczenia wartości nabytych specyfikacji wskazuje, że racjonalne jest przyjęcie, że sprzedaż opakowania medycznego objętego daną specyfikacją trwa przeciętnie 5 lat od osiągnięcia pełnej skali produkcji sprzedawanych opakowań. Wnioski te potwierdza doświadczenie biznesowe Spółki. Ponieważ poniesiony przez Spółkę wydatek dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego, stąd też Spółka zaliczy poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, w jakim zamierza uzyskiwać przychody z tytułu produkcji i sprzedaży opakowań. Spółka wskazuje również, że w latach poprzednich Spółka również dokonywała analogicznej transakcji nabycia specyfikacji handlowych.

Spółka wówczas również występowała z wnioskiem o interpretację indywidualną:

* w interpretacji indywidualnej z 10 października 2008 r., sygn. ILPB3/423-448/08-3/HS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że nabytych przez Spółkę specyfikacji handlowych nie należy klasyfikować jako know-how,

* w interpretacji indywidualnej z 10 października 2008 r., sygn. ILPB3/423-448/08-4/HS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że wydatki na nabycie specyfikacji handlowych należy przyporządkować do długości okresu, którego dotyczą i tym samym zaliczać do kosztów uzyskania przychodu proporcjonalnie przez okres 5 lat.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nabyte od Spółki X specyfikacje handlowe nie stanowią know-how na gruncie ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Kwalifikacja know-how na gruncie ustawy CIT.

Zdaniem Spółki, nabyte od Spółki X specyfikacje dotyczące produktów nie stanowią know-how na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: "ustawa o CIT"). Na potrzeby ustawy o CIT ustawodawca nie stworzył definicji legalnej know-how, ograniczając się do sformułowania, iż know-how to równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT). W związku z powyższym, skoro na potrzeby ustawy o CIT nie stworzono definicji legalnej know-how, stąd też koniecznym jest poszukiwanie znaczenia tej kategorii podatkowej w poglądach przedstawicieli doktryny oraz wyrokach sądów administracyjnych.

Do definicji know-how odniósł się m in. NSA w wyroku z 15 marca 2012 r., sygn. I FSK 973/11 wskazując, że know-how dotyczy zasadniczo informacji, które są:

Termin "poufny", zdaniem NSA oznacza określoną konfigurację informacji i takie ich usytuowanie, które nie jest powszechnie znane lub łatwo dostępne. Istotność jest z kolei równoznaczna z ważnością informacji dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług i nie zawiera informacji banalnych. Warunek możliwości zidentyfikowania know-how jest zaś spełniony, jeśli nastąpiło zapisanie lub utrwalenie informacji w taki sposób, że możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech, tj. poufności oraz istotności. NSA wskazuje, że aby know-how mogło być zidentyfikowane, musi być ustalone w (...) odrębnym dokumencie, bądź też zarejestrowane w jakiejkolwiek innej stosownej formie najpóźniej w chwili, kiedy know-how będzie przekazywane. NSA zwrócił również uwagę, że know-how stanowi pakiet informacji wynikający z doświadczenia czy przeprowadzonych badań.

Analizując powyższe należy stwierdzić, iż know-how na gruncie ustawy o CIT oznacza sumę wiedzy technicznej i technologicznej koniecznej do wytworzenia określonego wyrobu lub świadczenia usług, która łącznie spełnia następujące warunki:

W rezultacie, niespełnienie jednej z powyższych przesłanek wyklucza możliwość uznania transakcji jako dotyczącej nabycia know-how w rozumieniu ustawy o CIT. Odnosząc warunki uznania przedmiotu transakcji za know-how na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT na grunt stanu faktycznego w niniejszej sprawie, Spółka wskazuje, iż nabyte specyfikacje handlowe nie stanowią know-how, bowiem:

Nabycie specyfikacji handlowych nie jest wynikiem doświadczenia.

Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym - od wielu lat prowadzi działalność w zakresie produkcji opakowań (w tym opakowań medycznych). Spółka posiada zatem doświadczenie w zakresie sprzedaży i produkcji opakowań medycznych, co między innymi przesądziło o przeniesieniu produkcji m.in. kroplomierzy, butelek i zakrętek wytwarzanych dotąd przez Spółkę X do Polski. Biorąc pod uwagę powyższe oraz walor poznawczy przekazywanych informacji (techniczne przedstawienie oczekiwanych przez kontrahentów cech poszczególnych produktów), w ocenie Spółki, w ramach umowy nie doszło do przekazania know-how. Informacje uzyskane w ramach specyfikacji nie mogą być określane mianem doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (z którym ustawa o CIT wiąże pojęcie know-how), Spółka bowiem od wielu lat prowadzi produkcję wyrobów podobnych do tych wynikających ze specyfikacji, zatem posiada stosowne doświadczenie, wiedzę, zasoby oraz personel, aby skutecznie zastąpić Spółkę X w relacjach z dotychczasowymi klientami. W konsekwencji, Spółka podkreśla, iż nabyte od Spółki X specyfikacje nie były warunkiem koniecznym przejęcia produkcji, bowiem w sensie ekonomicznym Spółka zapłaciła Spółce X nie za "doświadczenie w dziedzinie przemysłowej i handlowej" - gdyż Spółka posiada takie doświadczenie zdobyte dzięki swojej wieloletniej działalności - lecz za możliwość ominięcia barier administracyjnych związanych z produkcją opakowań, czyli za przyspieszenie możliwości osiągania przychodów dzięki ominięciu długotrwałej procedury wynikającej z konieczności wykonania testów stabilności.

Nabyte specyfikacje handlowe nie spełniają warunku poufności.

Ponadto Spółka wskazuje, iż nabyte przez nią specyfikacje handlowe nie posiadają istotnych cech immanentnie związanych z definicją know-how. W szczególności, nie można uznać, iż doszło do przekazania informacji niejawnych (poufnych). Z charakteru przekazanych informacji wynika, że dane z nich wynikające są łatwo dostępne (nie są w żaden sposób utajnione), każdy bowiem z potencjalnych konkurentów Spółki bądź Spółki X może je poznać składając ofertę produkcji opakowań, a następnie podpisując kontrakt z jednym z klientów Spółki X bądź Spółki. Za uznaniem, iż nabyte przez Spółkę specyfikacje nie stanowią know-how przemawia również fakt, iż specyfikacje powstają w drodze kontaktów i negocjacji producenta z klientami. Spółka zatem, podobnie jak i inni możliwi oferenci działający w tym samym segmencie rynkowym, może samodzielnie wytworzyć takie same, ale własne specyfikacje i kontynuować współpracę z klientami obsługiwanymi wcześniej przez Spółkę X. W rezultacie, skoro każdy z potencjalnych dostawców, w tym Spółka, mógł bez przeszkód ustalić te same informacje (specyfikacje warunków zamówienia), stąd też nie można twierdzić, iż informacje zawarte w specyfikacjach miały przymiot poufności (niejawności).

Nabyte specyfikacje handlowe nie spełniają warunku istotności.

Z tych samych powodów należy odmówić danym zawartym w specyfikacjach przymiotu istotności. Należy bowiem zauważyć, iż nabyte przez Spółkę specyfikacje nie zawierają informacji co do sposobu wytwarzania produktu. Sposób wytwarzania produktu - w tym kontekście znaczeniowym - należy rozumieć jako metodę, system, procedurę, algorytm lub tryb działania prowadzący do wytworzenia dobra finalnego, w analizowanym przypadku - opakowania medycznego. W konsekwencji, zdaniem Spółki popartym dorobkiem doktryny, know-how, nie należy rozumieć jako określenia parametrów technicznych dobra finalnego, ale jako opis szeregu, często złożonych, czynności prowadzących do jego wytworzenia. Odnosząc powyższe na grunt stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku, należy stwierdzić, że skoro nabyte przez Spółkę specyfikacje zawierają wyłącznie parametry techniczne, jakie powinny spełniać produkowane przez Spółkę opakowania, a nie przedstawiają metody ich wykonania (tj. nie prezentują opisu czynności, które należy podjąć, by wytworzyć produkt opisany w specyfikacji), stąd też należy uznać, iż nie doszło do spełnienia kolejnego warunku, jakim jest istotność przekazywanych informacji. W ocenie Spółki, przyjęcie odmiennego stanowiska (np. w przypadku transgranicznych przetargów, gdzie klient za odpłatnością przekazuje uczestnikom przetargu warunki techniczne, jakie powinien spełnić towar) prowadziłoby do wniosków, których nie da się zaakceptować w świetle definicji know-how wypracowanej przez przedstawicieli doktryny i akceptowanej przez dorobek judykatury. Ponieważ nabyte przez Spółkę specyfikacje nie stanowią wynikającej z doświadczenia wiedzy technicznej i technologicznej koniecznej do wytworzenia określonego wyrobu lub świadczenia usług, a przy tym nie spełniają łącznie przesłanek warunkujących uznania ich za know-how, w ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nie doszło do nabycia wartości niematerialnej i prawnej będącej know-how. Podobne wnioski wynikają również z interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-611/15/APO, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w stanie faktycznym, w którym: Spółka będzie przejmować portfele klientów Spółek Zależnych oraz zawarte z nimi relacje. Niniejsze przejęcie klientów nie zostanie dokonane w formie umowy sprzedaży praw pomiędzy Wnioskodawcą a Spółkami Zależnymi, nie będzie również polegać na cesji kontraktów i ich kontynuacji w pierwotnej formie. Jego rezultatem będzie natomiast zakończenie przez kontrahentów dotychczasowych stosunków zobowiązaniowych ze Spółkami Zależnymi oraz podpisaniu nowych umów bezpośrednio pomiędzy danym kontrahentem i Wnioskodawcą, potwierdził stanowisko wnioskodawcy, iż: Pomimo, że wraz z przejęciem części biznesu, Spółka uzyska dostęp do portfela klientów Spółek Zależnych, w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do spełnienia przesłanek koniecznych do uznania Exit Fee za wartość niematerialną i prawną, w rozumieniu ustawy o CIT, tj. za (...) know-how, ponieważ przejmowana funkcja dystrybutora wraz z portfelem klientów Spółek Zależnych, nie stanowi dla Spółki informacji poufnych oraz przesłanka istotności, w opinii Wnioskodawcy, również nie znajduje uzasadnienia. Co prawda, informacje o poszczególnych klientach są z pozycji biznesowej niezwykle użyteczne, jednak część tych danych była już dostępna. Zatem ciężko argumentować, że będą one dla Wnioskodawcy stanowić informacje istotne.

Interpretacje wydane poprzednio dla Spółki.

Podsumowując, Spółka wskazuje, że Spółka dokonywała już w przeszłości takiej samej transakcji nabycia specyfikacji handlowych, które zostały szczegółowo opisane w stanach faktycznych będących przedmiotem interpretacji indywidualnych z 10 października 2008 r., sygn. ILPB3/423-448/08-3/HS oraz ILPB3/423-448/08-4/HS, w których Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w pełni zgodził się ze stanowiskiem Spółki - zarówno w zakresie niezaklasyfikowania nabytych specyfikacji handlowych do know-how oraz momentu zaliczenia do kosztów podatkowych, w stanie faktycznym analogicznym do przedstawionego w wymienionych interpretacjach, Spółka zajmuje takie samo stanowisko, jakie poprzednio zaaprobował organ w interpretacjach. Wobec powyższego - i wobec braku zmiany przepisów ustawy o CIT regulujących przedmiotowe kwestie - Spółka nie ma wątpliwości, że przedstawione przez nią stanowisko w niniejszym wniosków, również powinno zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.