0111-KDIB1-3.4011.22.2020.1.MBD - 5% stawka PIT dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2020 r., (data wpływu 24 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy:

* prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 u.p.d.o.f., w związku z czym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług obejmujących wytworzenie oprogramowania i przeniesienie na nabywcę praw do korzystania z tego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. i w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5% (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

* ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z licencją Google Suitę, licencją do platformy Salesforce, zakupem laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych są kosztami ponoszonymi na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej i powinny być uwzględniane w odpowiednich częściach w kosztach poszczególnych kwalifikowanych IP tworzonych przez Wnioskodawcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

- jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy:

* prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 u.p.d.o.f., w związku z czym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług obejmujących wytworzenie oprogramowania i przeniesienie na nabywcę praw do korzystania z tego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. i w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%,

* ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z licencją Google Suitę, licencją do platformy Salesforce, zakupem laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych są kosztami ponoszonymi na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej i powinny być uwzględniane w odpowiednich częściach w kosztach poszczególnych kwalifikowanych IP tworzonych przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług informatycznych. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zajmuje się w szczególności:

* tworzeniem oprogramowania komputerowego wspierającego procesy zarządzania projektami, klientami, kampaniami marketingowymi, pracownikami, kosztami i gospodarką magazynową klientów,

* tworzeniem modułów dedykowanych specyficznym i unikalnym procesom biznesowym klientów w celu ich usprawnienia i w rezultacie maksymalizacji zysków klientów.

Tworzone oprogramowanie umożliwia między innymi:

* analizę struktury czasu i kategorii zadań pracowników (użytkowników systemu) w celu weryfikacji efektywności ich pracy w danym obszarze,

* analizę atrakcyjności i opłacalności współpracy z poszczególnymi klientami,

* pobieranie aktualnych danych klientów z GUS,

* efektywniejsze zarządzanie projektami,

* wygodne i przejrzyste raportowanie w obszarze procesów wspieranych przez system,

* śledzenie kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo,

* śledzenie efektywności poszczególnych kampanii marketingowych (zwrotu z inwestycji),

* łatwe i wygodne zarządzanie dostawami produktów w kontekście aktualnych stanów magazynowych przedsiębiorstwa,

* synchronizację danych pomiędzy systemami,

* dostęp do wszystkich ww. funkcjonalności także z poziomu urządzeń mobilnych (smartfonów i tabletów).

Przy tworzeniu oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę i doświadczenie oraz aplikacje zbudowane przy użyciu najnowszych technologii. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę powstaje przy użyciu innowacyjnej platformy Salesforce, a w szczególności takich jej funkcjonalności jak:

* Objcct Manager,

* Process Builder,

* Visualforcc,

* Język programowania APEX.

Platforma Salesforce daje nowe możliwości w stosunku do innych aplikacji o podobnym profilu i pozwala tworzyć nowe rozwiązania dostosowane do indywidualnych wymagań klientów. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest umieszczane w chmurze (klienci nie muszą się zatem martwić o infrastrukturę potrzebną do rozwiązań on-premise), wszystkie tworzone aplikacje komputerowe są mobilne - dostępne także z poziomu urządzeń mobilnych (smartfonów i tabletów). Wskazuje to na innowacyjność programów tworzonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wymyśla i tworzy nowe rozwiązania/funkcjonalności tworząc specyficzne i unikalne dla danego klienta oprogramowanie. Kod programów tworzących te funkcjonalności wymyślany jest od podstaw przez Wnioskodawcę i bazuje na jego kreatywności. Działalność Wnioskodawcy ma zatem twórczy charakter. W konsekwencji, podkreślić należy, że w swojej działalności Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych innowacyjnych na rynku programów komputerowych.

Wytwarzane oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, dalej jako: "ustawa o p.a.p.p.")

Wnioskodawca z tytułu wykonanych usług wystawia na rzecz kontrahentów faktury VAT w cyklach miesięcznych. Podstawą kalkulacji wynagrodzenia jest liczba godzin spędzona przez Wnioskodawcę na tworzeniu oprogramowania dla danego klienta. Na podstawie umów zawartych z nabywcami usług Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do wytworzonego oprogramowania (tj. tworzonych przez siebie utworów w rozumieniu ustawy o p.a.p.p.). Uzyskiwane wynagrodzenie obejmuje przeniesienie praw autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Równocześnie, w związku z tym, że tworzenie oprogramowania jest procesem złożonym, pojedynczy program komputerowy może powstawać przez kilka miesięcy. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie wystawiał co miesiąc fakturę za wykonaną pracę nad oprogramowaniem, natomiast przeniesienie całości praw autorskich do wytworzonego oprogramowania będzie następowało po zakończeniu prac nad danym programem komputerowym i przekazaniu go klientowi (na kwotę wynagrodzenia za dany program komputerowy może się składać kilka faktur).

Poza tworzeniem oprogramowania, Wnioskodawca świadczy również usługi w zakresie:

* integrowania systemów w celu przesyłu danych pomiędzy nimi,

* administracji programów komputerowych (zwłaszcza w obszarach CRM i ERP),

* doradztwa w obszarze technologii informacyjnych.

Przy czym, wskazana powyżej działalność stanowi odrębny (od usług w zakresie tworzenia oprogramowania) zakres działalności i jest dokumentowana odrębnymi fakturami.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję o której mowa w art. 30cb ustawy o p.d.o.f. Wnioskodawca prowadzi również szczegółową ewidencję czasu poświęconego na wytwarzanie oprogramowania (kwalifikowanych praw własności intelektualnej) i czasu poświęconego na pozostałe czynności (integrowanie systemów, administracja programów, doradztwo).

Dla celów prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi koszty z tytułu licencji Google Suite oraz licencji do platformy Salesforce. Ponadto, w 2018 r. Wnioskodawca nabył laptop wraz z oprogramowaniem, który jest niezbędny do zdobywania wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania oraz do tworzenia oprogramowania, a w styczniu 2020 r. serwer plikowy oraz 2 dyski sieciowe, które również będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do tworzenia oprogramowania. Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o p.d.o.f.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 ustawy o p.d.o.f., w związku z czym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług obejmujących wytworzenie oprogramowania i przeniesienie na nabywcę praw do korzystania z tego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o p.d.o.f. i w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%?

2. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z licencją Google Suite, licencją do platformy Salesforce, zakupem laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych są kosztami ponoszonymi na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej i powinny być uwzględniane w odpowiednich częściach w kosztach poszczególnych kwalifikowanych IP tworzonych przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 ustawy o p.d.o.f., w związku z czym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług obejmujących wytworzenie oprogramowania i przeniesienie na nabywcę praw do korzystania z tego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o p.d.o.f. i w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

W świetle powyższych przepisów kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowane IP) będzie prawo spełniające łącznie trzy warunki:

Definicja działalności badawczo-rozwojowej została wprowadzona w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei pod pojęciem prac rozwojowych rozumieć należy prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o PIT).

Odwołując się do Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX opublikowane przez Ministerstwo Finansów (dalej: "Objaśnienia MF"), należy mieć na uwadze, że "ze względu na różnice między definicją badań naukowych a pracami rozwojowymi, co do zasady, "zwiększenie zasobów wiedzy" odnosi się do prowadzenia badań naukowych, natomiast "wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy odnosi się do tworzenia nowych zastosowań" do prac rozwojowych" (pkt 27 Objaśnień MF).

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy ustawy o PIT, zauważyć należy, że ustawodawca użył, ale nie zdefiniował w ustawie o PIT, pojęć spoza ustaw podatkowych na potrzeby pełnego zrekonstruowania definicji działalności badawczo-rozwojowej mającej znaczenie dla zastosowania przepisów podatkowych.

W związku z tym, że ustalenie prawa Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania preferencyjnej 5% stawki podatku zależy od ustalenia, czy uzyskiwane dochody stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w tym w szczególności ustalenie czy tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, analiza musi objąć użyte w ustawie o p.d.o.f. pojęcia. W tym zakresie, pomocna będzie metodologia i kryteria przyjęte przez Ministerstwo Finansów w przywołanych Objaśnieniach z dnia 15 lipca 2019 r., w których stwierdzono, że kryteria działalności badawczo-rozwojowej:

(i) twórczość;

(ii) systematyczność; oraz

(iii) zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, - powinny być rozumiane na gruncie ustawy o PIT tak, jak są rozumiane zgodnie z ich językowym znaczeniem w świetle aktów prawnych, do których odwołuje się ustawodawca w ww. ustawach podatkowych. Wyżej wymienione kryteria muszą być spełnione kumulatywnie, aby uznać daną działalność za działalność badawczo-rozwojową.

Twórczość:

Działalność twórczą określić można jako zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś. W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu (tak J. Barta, R. Markiewicz, Cecha twórczości i indywidualności, (w:) Prawo autorskie, Woltcrs Kluwcr, dostęp online, rozdział 1.3.). Działalność twórcza oznacza, że "ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia." (tak M. Poźniak-Niedzielska, A. Niewęgłowski, Prawo autorskie. System prawa prywatnego, tom 13, J. Barta (red.), wyd. 3, Warszawa 2013, s. 9).

Definiując działalność twórczą należy mieć również na uwadze to, czy rezultat tej działalności jest odpowiednio ustalony (uzewnętrzniony), ma indywidualny charakter (jest wynikiem określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności) i ma oryginalny charakter (wnosi obiektywnie nową wartość; stanowi "nowy wytwór intelektu").

Zgodnie z Objaśnieniami MF "Twórczy charakter prac może przejawiać się w szczególności poprzez opracowywanie nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących" (pkt 35).

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, prowadzone przez niego prace mają charakter twórczy, gdyż powstają w wyniku twórczej działalności (oprogramowanie jest tworzone przy wykorzystaniu wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy) i prowadzą do powstania nowych programów komputerowych (nowych wytworów intelektu) posiadających nowe funkcjonalności dostosowane do indywidualnych wymagań klienta (rozwiązania te są specyficzne i unikalne dla klienta).

Systematyczność:

Z systematycznością będziemy mieli do czynienia w przypadku prowadzenie działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, uporządkowany, według pewnego systemu. W ocenie Wnioskodawcy, również ten warunek jest w jego sytuacji spełniony. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega bowiem na regularnym świadczeniu usług obejmujących tworzenie oprogramowania komputerowego w ramach kolejnych zleceń przekazywanych przez klienta.

Rezultat prowadzonych prac - wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań:

W tym miejscu wskazać należy, że "zwiększenie zasobów wiedzy" odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast "wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań" dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych (pkt 43 Objaśnień MF).

Ponadto, definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz, projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług (pkt 44 Objaśnień MF).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego (winno być: "zdarzenia przyszłego") zauważyć należy, że prowadząc działalność Wnioskodawca zdobywa i rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania (najnowsze dostępne rozwiązania w dziedzinie informatyki), które wykorzystuje do tworzenia innowacyjnego na rynku oprogramowania posiadającego zindywidualizowane funkcjonalności. Przy tworzeniu oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje innowacyjną platformę Salesforce, która daje nowe możliwości w stosunku do innych aplikacji o podobnym profilu i pozwala tworzyć nowe rozwiązania dostosowane do indywidualnych wymagań klientów. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy również ten warunek jest w jego przypadku spełniony.

Podsumowując, w świetle opisu działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, nie powinno budzić wątpliwości, że prowadzona działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 w związku z art. 5a pkt 40 ustawy o p.d.o.f.

Równocześnie, w świetle przepisów ustawy o p.d.o.f., istotne jest aby prowadzona przez podatnika - zdefiniowana - działalność badawczo-rozwojowa doprowadziła do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP. Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Za program komputerowy uznać należy w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług obejmujących wytworzenie oprogramowania i przeniesienie na nabywcę praw do korzystania z tego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o p.d.o.f. W konsekwencji Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg. stawki 5%.

Równocześnie, uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu wykonywania czynności niezwiązanych z tworzeniem oprogramowania (przykładowo: integrowania systemów w celu przesyłu danych pomiędzy nimi, administracji programów komputerowych (zwłaszcza w obszarach CRM i ERP), doradztwa w obszarze technologii informacyjnych) nie kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o p.d.o.f. i nie podlegają preferencyjnemu opodatkowaniu wg stawki 5%.

Ad. 2.

Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z licencją Google Suite, licencją do platformy Salesforce, zakupem laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych są zdaniem Wnioskodawcy kosztami poniesionymi na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej i powinny być uwzględniane w odpowiednich częściach w kosztach poszczególnych kwalifikowanych IP tworzonych przez Wnioskodawcę.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencji IP Box jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP. Praktycznym odzwierciedleniem tego warunku jest wskaźnik nexus, który powinien być obliczany przez podatnika oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych IP i powinien być większy od zera (wynosić 1 lub więcej).

Wskaźnik nexus oblicza się zgodnie z następującym wzorem:

(a + b) x 1,3/ a + b + c + d

gdzie poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

Zgodnie z informacjami przedstawionymi w opisie stanu faktycznego (winno być: "zdarzenia przyszłego"), Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca poniósł natomiast wydatki związane z licencją Google Suite, licencją do platformy Salcsforce, zakupem laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych, które służą do zdobywania wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania oraz do tworzenia oprogramowania. Tym samym, pomimo, że powyższe wydatki ponoszone były jednorazowo, związane są z wieloma kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej tworzonymi przez Wnioskodawcę przyczyniają się do ich powstania (są niezbędne do zdobywania wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych oraz tworzenia oprogramowania).

Mając na uwadze powyższe, w przypadku wydatków mających charakter jednorazowy, ich koszt powinien zostać odpowiednio rozłożony na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, do których wytworzenia były wykorzystywane. Przykładowo dla laptopa jego koszt powinien zostać rozłożony na okres żywotności laptopa, przykładowo 36 miesięcy (cykl życia laptopa i jego przydatności do tworzenia nowoczesnego oprogramowania) i uwzględniany w kosztach kwalifikowanych praw własności intelektualnej wytworzonych przez Wnioskodawcę w danym miesiącu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy poniesione przez niego wydatki związane z zakupem licencji Google Suite, licencji do platformy Salesforce, laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych uznać należy za niezbędne do zdobywania wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania oraz do tworzenia oprogramowania. W konsekwencji, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki są kosztami poniesionymi na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f."), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., zgodnie z którą, działalność badawczo-rozwojową - oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f. wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że "ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia". Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo "systematyczny" występuje w sformułowaniu "podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny", a więc odnosi się do "działalności", czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium "systematyczności" danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług informatycznych. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zajmuje się w szczególności:

* tworzeniem oprogramowania komputerowego wspierającego procesy zarządzania projektami, klientami, kampaniami marketingowymi, pracownikami, kosztami i gospodarką magazynową klientów,

* tworzeniem modułów dedykowanych specyficznym i unikalnym procesom biznesowym klientów w celu ich usprawnienia i w rezultacie maksymalizacji zysków klientów.

Przy tworzeniu oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę i doświadczenie oraz aplikacje zbudowane przy użyciu najnowszych technologii. Wnioskodawca wymyśla i tworzy nowe rozwiązania/funkcjonalności tworząc specyficzne i unikalne dla danego klienta oprogramowanie. Kod programów tworzących te funkcjonalności wymyślany jest od podstaw przez Wnioskodawcę i bazuje na jego kreatywności. Zatem, działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy. Wnioskodawca w swojej działalności wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych innowacyjnych na rynku programów komputerowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 u.p.d.o.f., gdyż jest podejmowana w sposób systematyczny, ma charakter twórczy oraz podejmowana jest w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Rozpatrując możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 u.p.d.o.f.).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/ a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast, z art. 30ca ust. 7 u.p.d.o.f., dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Ponadto, należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Stosownie do art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f., podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 u.p.d.o.f., w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację "Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju", "Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki" oraz "Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju" w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste "zamknięcie" łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

* Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;

* Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

* Wnioskodawca jest właścicielem wytwarzanego oprogramowania;

* Wnioskodawca dokonuje odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania, wynagrodzenie z tego tytułu uwzględniane jest w cenie świadczonych usług;

* Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Należy także stwierdzić, że wskazane we wniosku przychody z tytułu świadczenia usług w zakresie:

* integrowania systemów w celu przesyłu danych pomiędzy nimi,

* administracji programów komputerowych (zwłaszcza w obszarach CRM i ERP),

* doradztwa w obszarze technologii informacyjnych

nie podlegają opodatkowaniu wg ww. preferencyjnej stawki 5%, ponieważ nie kwalifikują się do dochodu z kwalifikowanych praw IP.

Reasumując, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 u.p.d.o.f., w związku z czym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług obejmujących wytworzenie oprogramowania i przeniesienie na nabywcę praw do korzystania z tego oprogramowania, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. i w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania wydatków związanych z licencją Google Suite, licencją do platformy Salesforce, zakupem laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych oprogramowaniem za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej i powinny być uwzględniane w odpowiednich częściach w kosztach poszczególnych kwalifikowanych IP tworzonych przez Wnioskodawcę.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

* wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

* kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

* dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą "a" we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus (...) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5).

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

* dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

* wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f.

Zatem, dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

* dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

* wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Wobec powyższego, ww. koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że weryfikacja zasadności zastosowania opisanej w stanowisku Wnioskodawcy metody podziału kosztów możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania.

Reasumując, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane licencją Google Suite, licencją do platformy Salesforce, zakupem laptopa wraz z oprogramowaniem, serwera plikowego oraz dysków sieciowych są kosztami ponoszonymi na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej i powinny być uwzględniane w odpowiednich częściach w kosztach poszczególnych kwalifikowanych IP tworzonych przez Wnioskodawcę.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.