0111-KDIB1-3.4010.94.2017.1.IZ - Zwolnienie z CIT w związku ze zbyciem oprzyrządowania do produkcji wyrobów strefowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2017 r. (data wpływu 10 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody i poniesione koszty w związku ze zbyciem oprzyrządowania wykorzystywanego do produkcji wyrobów strefowych, Spółka powinna alokować do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 10 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody i poniesione koszty w związku ze zbyciem oprzyrządowania wykorzystywanego do produkcji wyrobów strefowych, Spółka powinna alokować do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") działa w ramach Grupy Y w pionie Z. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i montaż części oraz akcesoriów do pojazdów silnikowych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (...) (dalej: "Strefa", "SSE") na podstawie Zezwolenia z 28 maja 2014 r. zmienionego następnie decyzją z 30 lipca 2015 r. (dalej: "Zezwolenie") i w związku z tym korzysta z pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku dochodowego. Otrzymane Zezwolenie obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie określonym w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: "PKWiU") Głównego Urzędu Statystycznego:

1. Pozostałe części i akcesoria do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli - sekcja C, klasa 29.32.

2. Usługi w zakresie demontażu wyrobów zużytych - sekcja E, klasa 38.31.

3. Usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych, surowce wtórne - sekcja E, klasa 38.32.

Fakt, że Spółka działa m.in. na rynku samochodowym wpływa na organizację prowadzonych przez nią procesów produkcyjnych. Rynek motoryzacyjny jest bowiem rynkiem złożonym i integralnym, w którym podmioty z różnych lokalizacji odpowiadają za dostawę poszczególnych komponentów lub materiałów albo też są odpowiedzialne za koordynowanie produkcji lub sprzedaży.

Producenci samochodów samodzielnie wytwarzają jedynie część podzespołów, powierzając produkcję reszty komponentów wyspecjalizowanym podwykonawcom (takim jak Spółka). Ma to na celu zagwarantowanie wysokiej jakości i bezpieczeństwa produkowanych pojazdów, przy jednoczesnym utrzymaniu kosztów na możliwie niskim poziomie. Szeroka i unikalna wiedza podwykonawców w zakresie nowoczesnych metod produkcyjnych i współpraca z wieloma producentami samochodów pozwala na efektywniejsze wykorzystanie posiadanych zasobów.

Aby spełnić wymogi stawiane przez odbiorców samochodów, strategia podmiotów działających w ramach sektora motoryzacyjnego dopuszcza podział funkcji produkcyjnych oparty na wytwarzaniu podzespołów niższego i wyższego rzędu w różnych zakładach znajdujących się często w różnych krajach. Współpracują one wówczas ze sobą w ten sposób, że wyroby jednych są jednocześnie materiałami produkcyjnymi drugich. W rezultacie, transakcje towarowe między poszczególnymi producentami - kontrahentami obejmują głównie zakup/sprzedaż podzespołów niższego rzędu w celu ich przetworzenia w podzespoły wyższego rzędu.

Specyfika branży motoryzacyjnej, w której m.in. działa Spółka, wymusza często również produkcję lub nabycie specjalistycznego oprzyrządowania, które, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu (tj. pod określoną markę i model pojazdu). Zleceniodawcami wykonania danego oprzyrządowania według zindywidualizowanych potrzeb technicznych są podmioty należące do tej samej grupy kapitałowej, do której należą odbiorcy produktów wytwarzanych przy jego pomocy.

Ze względu na istotne dostosowanie oprzyrządowania do celów produkcji danego typu komponentów, zasadniczo nie istnieje możliwość wykorzystania oprzyrządowania do innej działalności/w innym procesie produkcyjnym. Dodatkowo, wykorzystywanie oprzyrządowania w innych projektach produkcyjnych prowadziłoby do naruszania tajemnicy handlowej odbiorcy produktów.

Zasady korzystania z oprzyrządowania są zazwyczaj określane w warunkach współpracy pomiędzy podmiotem produkcyjnym (wytwarzającym/nabywającym oprzyrządowanie oraz produkującym wyroby gotowe przy jego pomocy), a odbiorcą produktów wykonywanych przy wykorzystaniu tego oprzyrządowania, który jest jednocześnie jego właścicielem.

W ramach działalności prowadzonej na terenie SSE, Spółka wytwarza zatem specjalistyczne oprzyrządowanie lub dokonuje jego zakupu od podmiotów zewnętrznych oraz ponosi wydatki związane z jego modyfikacjami i optymalizacją do procesu produkcji. Bez zakupu lub wytworzenia zindywidualizowanego oprzyrządowania, Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych detali. Nabyte/wykonane oprzyrządowanie nie może z kolei zostać wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem.

Zazwyczaj przed rozpoczęciem produkcji detali (względnie we wczesnej fazie produkcji, sporadycznie - po upływie pewnego okresu czasu) dla określonej marki i modelu pojazdu, do którego wykorzystywane jest/będzie konkretne oprzyrządowanie, podlega ono zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe detale, ale fizycznie pozostaje w zakładzie Spółki znajdującym się na terenie SSE. Produkty wytwarzane przy użyciu opisywanego oprzyrządowania stanowią produkty powstające w wyniku działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, a zatem ich sprzedaż generuje przychody alokowane do przychodów korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania stanowi element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: "p.d.o.p.") na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 7 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Z kolei, jak wynika z art. 12 ustawy y dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1010, dalej: "ustawa o SSE"), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

W konsekwencji, zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy. Warunkami skorzystania ze strefowego zwolnienia podatkowego są zatem:

* posiadanie zezwolenia na prowadzenie określonego rodzaju działalności na terenie Strefy oraz

* uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej objętej zakresem tego zezwolenia prowadzonej fizycznie na terenie Strefy.

A contrario, działalność gospodarcza, która nie spełnia kumulatywnie ww. przesłanek stanowi działalność pozastrefową, tj. opodatkowaną p.d.o.p. na zasadach ogólnych.

Spółka prowadzi na terenie SSE działalność polegającą na produkcji części do pojazdów, w tym m.in. solenoidów i modułów do nich, sprzęgieł jednokierunkowych oraz tarcz ciernych, wykonując tym samym działalność produkcyjną, handlową i usługową objętą zakresem uzyskanego Zezwolenia. W celu prowadzenia działalności i wytwarzania produktów na terenie Strefy konieczne jest dokonywanie zakupu lub wykonanie oprzyrządowania, które do takiej produkcji będzie wykorzystywane (tj. dedykowane pod określony model i markę pojazdu). Oprzyrządowanie wykorzystywane jest do produkcji określonych co do rodzaju części do pojazdów samochodowych. Zazwyczaj przed rozpoczęciem produkcji wyrobów Spółki, względnie we wczesnej fazie produkcji (sporadycznie - po upływie pewnego okresu czasu), oprzyrządowanie to podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego będą one (wyroby objęte zakresem Zezwolenia) produkowane. Oprzyrządowanie wykorzystywane jest/będzie wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia.

W opinii Spółki, zbycie klientom oprzyrządowania wykorzystywanego do działalności prowadzonej na terenie Strefy, które zostało zakupione lub wykonane na ich zlecenie w celu wykorzystania go do produkcji wyrobów objętych Zezwoleniem, stanowi normalne następstwo prowadzenia działalności gospodarczej i jest ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Na podkreślenie zasługuje również fakt, że zbycie, wykonanie lub modyfikacja, bądź rozbudowanie takiego oprzyrządowania jest typowym zjawiskiem występującym w przemyśle samochodowym i wiąże się z jego specyfiką.

Wydatki poniesione na zakup, bądź wytworzenie we własnym zakresie oprzyrządowania stanowią zatem wydatki dokonane w związku z prowadzoną działalnością w Strefie. W konsekwencji, wynik na sprzedaży takiego oprzyrządowania dokonanej na rzecz odbiorcy produktów strefowych Spółki, wykonywanych przy jego wykorzystaniu, powinien zostać alokowany do działalności strefowej (tj. zwolnionej z p.d.o.p.).

Prezentowane stanowisko Spółki koresponduje z poglądami wyrażanymi w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.1102.2016.1.PC,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 maja 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-97/15-2/KS,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 marca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-1729/13/JD,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lutego 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-52/13/AK,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 listopada 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-981/11/AK, w której organ stwierdził, że: w związku z powyższym ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszy nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 listopada 2011 r., sygn. ITPB3/423-432a/11/AW, w której organ uznał, że w przedmiotowej sprawie nabycie specjalistycznego oprzyrządowania jest elementem produkcji Wnioskodawcy, a proces produkcyjny dotyczy wyrobów określonych w zezwoleniu. Oznacza to, iż ponoszone koszty warunkują możliwość produkcji wyrobów określonych w zezwoleniu. Należy więc uznać, że dotyczą one przychodów osiąganych z działalności prowadzonej na terenie strefy, tym samym są kosztem uzyskania przychodów z działalności strefowej. Reasumując - w przedmiotowym stanie faktycznym - koszty ponoszone przez Spółkę na nabycie oprzyrządowania do produkcji, mają związek z prowadzoną działalnością na terenie SSE. W konsekwencji, ww. koszty winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej.

Jednocześnie w interpretacji z tego samego dnia o sygn. ITPB3/423- 432d/11/AW organ ten stwierdził, że skoro specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do wytworzenia produktu finalnego, co związane jest bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością w strefie, to przychody i koszty związane z jego zbyciem generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że koszty nabycia oprzyrządowania, bądź wytworzenia go we własnym zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej. W konsekwencji, wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania p.d.o.p., tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.