0111-KDIB1-3.4010.512.2020.1.IM - Rozliczenie nadpłaty w podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 października 2020 r. (data wpływu 2 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, której kwota została Spółce zwrócona, powinna ona rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości tj. na bieżąco - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, której kwota została Spółce zwrócona, powinna ona rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości tj. na bieżąco.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") jest osobą prawną działającą na terenie Polski, której siedziba znajduje się w (...). Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Przedmiotem działalności Spółki jest wydobywanie żwiru i piasku, gliny i kaolinu a także innych kopalin. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wykorzystuje nieruchomości, w związku z czym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 z późn. zm., dalej: "u.p.o.l") Wnioskodawca - jako osoba prawna - zobowiązana jest do złożenia właściwemu organowi podatkowemu deklaracji na podatek od nieruchomości za dany rok podatkowy, przy czym zapłata zobowiązania wynikająca ze złożonej deklaracji jest uiszczana przez Spółkę comiesięcznie na rachunek organu podatkowego w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego (wynikających ze złożonej deklaracji podatkowej) - w terminie do 15 dnia każdego miesiąca, a za styczeń do 31 stycznia.

Spółka ujmuje wydatki poniesione na podatek od nieruchomości jako pośrednie koszty uzyskania przychodu, wobec czego zalicza je do kosztów podatkowych w każdym miesiącu, w którym w księgach rachunkowych ujęta jest rata podatku (w wysokości należnej raty).

Po przeprowadzeniu wewnętrznego audytu Wnioskodawca stwierdził nadpłatę podatku od nieruchomości za okres 2017 - 2019 r. W konsekwencji, Spółka złożyła korekty deklaracji na podatek od nieruchomości oraz wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Spółka uzyskała pozytywną decyzję organu podatkowego, uznającą nadpłatę w podatku od nieruchomości, a następnie został zrealizowany zwrot podatku na rachunek Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, której kwota została Spółce zwrócona, powinna ona rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości tj. na bieżąco?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości w drodze stosownej decyzji, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy, powstający w dacie wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości (tj. na bieżąco).

Na wstępie wskazać należy, że ustawa o CIT nie zawiera przepisu, który definiowałby pojęcie "przychód". Art. 12 ust. 1 ustawy o CIT zawiera jedynie otwarty katalog przysporzeń, które są traktowane jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT.

Z drugiej strony, art. 12 ust. 4 ustawy o CIT wymienia w sposób enumeratywny przysporzenia, które nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT, wskazując przykładowo, że do przychodów nie zalicza się: zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów - art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT.

Wnioskując a contrario, na podstawie powołanego przepisu, zdaniem Spółki należy uznać, że do przychodów zalicza się zwrócone umorzone lub zaniechane podatki i opłaty stanowiące dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie powołanego przepisu, można wymienić następujące przesłanki, których łączne spełnienie powoduje, że po stronie podatnika powstaje przychód podlegający opodatkowaniu CIT:

Przekładając powyższe na sytuację przedstawioną przez Wnioskodawcę, należy wskazać, że:

1. Spółka poniosła wydatek z tytułu zapłaty podatku od nieruchomości, który bez wątpienia stanowi dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1530 z późn. zm.),

2. Spółka zaliczyła ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na spełnienie przesłanek uznania go za koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, 3. wydatek na zapłatę podatku od nieruchomości został Spółce zwrócony przez organ podatkowy, w wyniku złożonej przez Spółkę korekty deklaracji na podatek od nieruchomości.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości, dokonany przez organ podatkowy, stanowi dla niej przychód podlegający opodatkowaniu CIT na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT w okresie, w którym ten zwrot otrzymała lub dopiero otrzyma.

W przedstawionej sytuacji Spółki, w związku ze złożeniem wniosku o stwierdzenie nadpłaty, należy wskazać na moment powstania przychodu z tytułu nadpłaty, posiłkując się przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm., dalej: "o.p."), z uwagi na to, że przepisy ustawy o CIT nie przewidują szczególnych regulacji dotyczących tej kwestii.

Stosownie do art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Sama kwota nadpłaty Spółki potwierdzona została stosowną decyzją, w odniesieniu do której rozliczenie kwot nadpłaty w podatku od nieruchomości będzie możliwe do zadysponowania. W przypadku Spółki nastąpił zwrot na rachunek bankowy. Potwierdzenie występowania nadpłaty i jej wysokości potwierdziła finalnie stosowna decyzja organu podatkowego.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W ocenie Spółki, przychód z tytułu nadpłaty w podatku od nieruchomości (jaki został potwierdzony decyzją właściwego organu podatkowego) stanowi przychód związany z działalnością gospodarczą, i rozpoznany winien zostać jako przychód należny w momencie wydania stosownej decyzji organu podatkowego (potwierdza to bowiem fakt wystąpienia przychodu należnego po stronie Spółki).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, której kwota została Spółce zwrócona, powinna ona rozpoznać przychód podatkowy, powstający w momencie wydania stosownej decyzji organu podatkowego, uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Należy zauważyć ze ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, wskazane zostały jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten stanowi więc, że zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki i opłaty - co do zasady - nie stanowią przychodu.

Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, w której podatki i opłaty o jakich mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W takiej sytuacji zwrócone podatki i opłaty będą stanowiły przychód w części, w jakiej zostały wcześniej uznane za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji stwierdzić należy, że - w sprawie będącej przedmiotem wniosku - nadpłata podatku od nieruchomości będzie stanowiła przychód podatkowy Spółki w takiej części, w jakiej wcześniej podatek od nieruchomości zaliczono do kosztów uzyskania przychodu.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się odsetek otrzymanych w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu odrębnych przepisów. Zatem ewentualne, otrzymane odsetki w związku ze zwrotem nadpłaty z tytułu uiszczonego podatku od nieruchomości nie będą stanowiły przychodu.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca po przeprowadzeniu wewnętrznego audytu stwierdził nadpłatę w podatku od nieruchomości za lata 2017-2019. W związku z tym, Spółka złożyła korekty deklaracji na podatek od nieruchomości oraz wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Spółka uzyskała pozytywną decyzję organu podatkowego, uznającą nadpłatę w podatku od nieruchomości a następnie został zrealizowany zwrot podatku na rachunek Spółki.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku w takiej części w jakiej wcześniej podatek od nieruchomości zaliczono do kosztów uzyskania przychodu, zwrócona - jako zwrot wydatków - nadpłata będzie stanowiła przychód podatkowy stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Za trafny należy uznać argument Spółki, że nadpłata w podatku od nieruchomości, potwierdzona decyzją organu podatkowego stanowi przychód podatkowy, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonywania korekty deklaracji CIT za lata wstecz. Nie można się jednak zgodzić z argumentem Wnioskodawcy, że Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji określającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości.

Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 77 § 1 Ordynacji podatkowej, nadpłata podlega zwrotowi w terminie:

4a. 30 dni od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub od dnia, w którym uchylono lub zmieniono w całości lub w części akt normatywny, jeżeli wniosek, o którym mowa w art. 74, został złożony przed terminem wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5. 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, z zastrzeżeniem pkt 5a i § 2;

5a.45 dni od dnia złożenia za pomocą środków komunikacji elektronicznej zeznania, o którym mowa w art. 73 § 2 pkt 1, przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, z zastrzeżeniem § 2;

Stosownie do art. 77b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, zwrot nadpłaty następuje:

Za dzień zwrotu nadpłaty uważa się dzień:

Zatem momentem rozpoznania przychodu, będzie dzień zwrotu nadpłaty.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, której kwota została Spółce zwrócona, powinna ona rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości tj. na bieżąco jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.