0111-KDIB1-3.4010.490.2017.1.PC - Zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez spółkę na aktywność prowadzoną przez dystrybutorów imprez wizerunkowych dla rolników.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 20 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na aktywność prowadzoną przez dystrybutorów w części dotyczącej:

* imprez wizerunkowych dla rolników takich jak bale, grille i pikniki - jest nieprawidłowe,

* pozostałych wydatków - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2017 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na aktywność prowadzoną przez dystrybutorów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka produkuje i sprzedaje mieszanki paszowe pełnoporcjowe, mieszanki uzupełniające (koncentraty), a także mieszanki mineralno-witaminowe (premiksy) i preparaty mlekozastępcze - zwane dalej łącznie: "paszami". Odbiorcami paszy są docelowo rolnicy - hodowcy zwierząt, które są karmione właśnie paszą.

Co do formy sprzedaży pasz to Spółka robi to w dwojaki sposób:

* sprzedaje pasze bezpośrednio rolnikom,

* sprzedaje pasze sieci swoich dystrybutorów, którzy potem sprzedają je rolnikom.

Spółka ma bardzo rozbudowaną sieć dystrybutorów w kraju. Sprzedając im pasze Spółka wystawia na tę okoliczność faktury VAT, ponieważ są to podmioty gospodarcze, będące podatnikami podatku VAT. Dystrybutorzy sprzedając dalej pasze rolnikom albo wystawiają im faktury VAT (jak rolnicy są podatnikami podatku VAT), albo wystawiają im paragony fiskalne.

Rzeczą dość oczywistą jest, że Spółka jest zainteresowana jak największą sprzedażą pasz przez dystrybutorów, ponieważ jak oni sprzedadzą więcej paszy rolnikom, to z kolei ona im sprzeda więcej paszy, czyli będzie miała większe przychody. W związku z tym, Spółka mocno współpracuje ze swoimi dystrybutorami w zakresie utrzymania i pozyskiwania rynku rolników (odbiorców pasz), co jest także uzasadnione dużą konkurencją na rynku pasz w Polsce. Ta współpraca Spółki z dystrybutorami przybiera różne formy i często jest sformalizowana stosownymi umowami.

Dystrybutorzy, oprócz samej sprzedaży pasz rolnikom, na mocy ustaleń poczynionych ze Spółką prowadzą na terenie swojej działalności (lokalnie) szeroko rozumiane działania marketingowe i inne mające na celu zachętę rolników do zakupów jak największej ilości pasz od nich (pasz zakupionych uprzednio przez dystrybutora od Spółki), albo zakupów bezpośrednio od Spółki.

W ramach programu rozwoju sieci dystrybucji produktów Spółki współpracujący z nią dystrybutorzy mogą liczyć na jej "wsparcie" aktywności marketingowych/promocyjnych (zwanej dalej: "aktywnością"), mających na celu zwiększenie sprzedaży pasz Spółki oraz rozwój biznesu dystrybutora w oczekiwanym przez Spółkę kierunku - wsparcie do 50% poniesionych przez dystrybutora kosztów związanych z daną aktywnością, jednak nie więcej niż 2500 zł brutto średniomiesięcznie.

Program rozwoju sieci dystrybucji Spółki odbywa się w oparciu o instrukcję, którą Spółka nazwała "instrukcją autoryzacji dystrybutora", a samo aplikowanie o takie wsparcie odbywa się poprzez wypełnienie wewnętrznego formularza. Instrukcja autoryzacji dystrybutora zakłada następujące warunki wsparcia przez Spółkę działań dystrybutora (w tym wspieranie jego aktywności):

Zasady współpracy z dystrybutorami oparte są także na umowach dotyczących świadczenia usług reklamowych/marketingowych przez dystrybutorów na rzecz Spółki. Umowy o świadczenie usług reklamowych/marketingowych są faktycznie dopełnieniem postanowień wynikających z UOW a przede wszystkim z "instrukcji autoryzacji dystrybutora" w zakresie warunków współpracy Spółki z dystrybutorem, przy czym samo podpisanie tych umów miało na celu tylko usankcjonowanie wystawiania przez dystrybutora faktur za usługi marketingowe na Spółkę za jego określone formy aktywności (wypełniające znamiona usług), o czym niżej, bo ta sfera nie jest w ww. dokumentach uregulowana dokładnie. Jest to innymi słowy uzupełnienie postanowień "instrukcji autoryzacji dystrybutora" w tym zakresie i w zasadzie nic więcej. Spółka uważa, że aktywność dystrybutora to są jego szeroko rozumiane działania reklamowo-marketingowe na rzecz Spółki.

We wnioskach dystrybutorów do Spółki o wsparcie ich aktywności pojawiają się różne typy aktywności dystrybutora:

Dystrybutorzy w składanych do Spółki wnioskach o wsparcie danej aktywności wskazują m.in. charakter wydarzenia, planowane działania oraz wydatki.

W sensie procedury to udzielenie wsparcia przez Spółkę dla aktywności dystrybutora wygląda następująco:

Spółka nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na aktywność prowadzoną przez dystrybutorów, udokumentowane fakturami wystawianymi na usługi marketingowe, a czasami fakturami wystawionymi przez sprzedawców dostarczających Spółce jakieś towary (np. materiały promocyjno - reklamowe), są jej kosztami uzyskania przychodu (zwanymi dalej: "KUP") w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: "UCIT")? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego wydatki na aktywność prowadzoną przez dystrybutorów, udokumentowane fakturami wystawionymi na usługi marketingowe, a czasami wystawionymi przez sprzedawców dostarczających Spółce jakieś towary (np. materiały promocyjno reklamowe), są jej KUP w myśl art. 15 ust. 1 UCIT. Dotyczy to wszystkich rodzajów wydatków z omawianego tytułu, opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UCIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki (według powszechnie panującej doktryny podatkowej):

Koszty ponoszone przez podatnika należy, zatem ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za KUP, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy ustalaniu KUP każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 UCIT - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

W myśl art. 9 ust. 1 UCIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Jak wskazano powyżej KUP będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanym, przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, ze zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do KUP podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca w ustawie podatkowej nie zdefiniował pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Ogólne znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. I tak, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami bezpośrednimi będą zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (zwanymi popularnie kosztami pośrednimi) są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Wydatki te, jako związane z działalnością prowadzoną przez podatnika przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie jest zatem możliwe ustalenie, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Jak wynika z przedstawionych w opisie zdarzenia faktycznego okoliczności, celem podejmowanych przez Spółkę działań jest wsparcie dystrybutorów (ich aktywności) w sprzedaży pasz rolnikom (pasz zakupionych uprzednio od Spółki), co w konsekwencji ma się przekładać na wzrost sprzedaży pasz przez Spółkę samym dystrybutorom, a czasami bezpośrednio rolnikom (jak w wyniku działań/aktywności dystrybutora zakupią oni pasze bezpośrednio od Spółki). Rzeczą zupełnie zrozumiałą jest, że Spółka jest zainteresowana jak największą sprzedażą pasz rolnikom przez dystrybutorów, bo to napędza jej sprzedaż do tych ostatnich podmiotów. Czyli da się postawić logiczny wniosek, że wydatki na usługi marketingowe ponoszone przez Spółkę na rzecz dystrybutorów - za podejmowane przez nich działania wspierające i sprzedaż Spółki i sprzedaż dystrybutorów - winny być dla Spółki KUP. Wszystkie rodzaje aktywności dystrybutorów mają bowiem rolników przyciągnąć (czasami zatrzymać) i spowodować, aby w sensie globalnym kupowali pasze Spółki - via dystrybutorzy lub bezpośrednio od Spółki. Są to ewidentnie wydatki o charakterze pośrednim, a takowe także są KUP (vide wyżej). To, że te wydatki przybrały charakter wydatków marketingowych nie ma tutaj znaczenia (czasami te wydatki ponosi wprost Spółka np. na materiały promocyjno - reklamowe). Spółka pojmuje bowiem słusznie wszystkie ww. rodzaje wydatków w ramach konkretnych aktywności dystrybutora, jako szeroko rozumiane działania marketingowe na jej rzecz, co jest być może pewnym uproszczeniem, ale nie zmienia istoty rzeczy. Dystrybutor organizując różne rodzaje aktywności wykonuje dla Spółki usługi, zakwalifikowane zbiorczo, jako właśnie usługi marketingowe, bo taki jest cel aktywności dystrybutorów. Dodatkowymi argumentami na okoliczność możliwości zaliczenia omawianych wydatków do KUP Spółki są:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Z przepisu tego wynika zatem, że poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w u.p.d.o.p. są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Na podstawie art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "reprezentacji", "reklama", "marketing" można - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo PWN 2002 r. oraz http://sjp.pwn.pl/lista.php?co=reprezentacja) pojęcie to ma różnorodne znaczenia i oznacza:

Natomiast pojęcie "reprezentować" to:

Norma art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów.

Podnieść jednocześnie należy, że w odniesieniu do reklamy całokształtu działalności firmy można zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowanej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo lub o poszczególnych produktach Spółki. Podobnie jak w przypadku reprezentacji, tak również w odniesieniu do reklamy, brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia. Punktem wyjścia do dalszych analiz pozostaje zatem, słownikowe, potoczne rozumienie tego terminu.

I tak, np. według Słownika Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., Tom III s. 37), reklamą jest "rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.) służące temu celowi". Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim niewymienione tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

W kontekście pojęcia "koszty uzyskania przychodu" podnieść należy, że u.p.d.o.p. nie zawiera przy tym legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 u.p.d.o.p.). Na podstawie art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

u.p.d.o.p. nie definiuje również pojęć: "źródła przychodów", "zachowanie źródła przychodów", "zabezpieczenie źródła przychodów". Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:

* mianem "źródła" określane jest "to, co stanowi początek czegoś"; "przyczyna czegoś"; synonimami tego pojęcia są m.in. zarzewie, czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;

* "zachować", "zachowywać" oznacza "pozostać w posiadaniu czegoś", "dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności", "podtrzymać, utrzymać coś";

* "zabezpieczać", "zabezpieczyć" to "zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", "uczynić bezpiecznym", "zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie", "uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś", "zapobiec niszczeniu czegoś" (http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).

Wobec powyższego, źródłem przychodu w rozumieniu u.p.d.o.p. są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu - są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. Zachowaniem albo zabezpieczeniem tych źródeł są natomiast działania podejmowane przez podatnika odpowiednio w celu ich utrzymania (zapobieżenia ich utracie) albo zapobieżenia ich niszczeniu.

Należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony - co oczywiste - w ramach prowadzonej działalności ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych. Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem okoliczności w jakich doszło (dojdzie) do poniesienia wydatków.

Z opisu stanu faktycznego m.in. wynika, że Spółka produkuje i sprzedaje mieszanki paszowe. Spółka ma bardzo rozbudowaną sieć dystrybutorów w kraju, którym sprzedaje pasze. Spółka jest zainteresowana jak największą sprzedażą pasz przez dystrybutorów. Dystrybutorzy, oprócz samej sprzedaży pasz rolnikom, na mocy ustaleń poczynionych ze Spółką prowadzą na terenie swojej działalności (lokalnie) szeroko rozumiane działania marketingowe i inne mające na celu zachętę rolników do zakupów jak największej ilości pasz od nich (pasz zakupionych uprzednio przez dystrybutora od Spółki), albo zakupów bezpośrednio od Spółki. Zasady współpracy z dystrybutorami oparte są m.in. na umowach dotyczących świadczenia usług reklamowych/marketingowych przez dystrybutorów na rzecz Spółki. We wnioskach dystrybutorów do Spółki o wsparcie ich aktywności pojawiają się różne typy aktywności dystrybutora:

Dystrybutorzy w składanych do Spółki wnioskach o wsparcie danej aktywności wskazują m.in. charakter wydarzenia, planowane działania oraz wydatki.

Na tle przedstawionych powyżej zastrzeżeń i rozważań - oceniając wydatki związane z organizacją imprez wizerunkowych dla rolników takich jak bale, grille i pikniki, należy wziąć pod uwagę całościowy charakter tych wydarzeń. Dla prawidłowej kwalifikacji poniesionych z tego tytułu kosztów najważniejszym jest bowiem wyraźne ustalenie głównego celu organizowanych spotkań i wskazanie potencjalnych korzyści oczekiwanych w związku z tymi przedsięwzięciami. Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy należy zauważyć, że w organizowanych przez dystrybutorów imprezach wizerunkowych ponoszone są wydatki takie jak koszty wynajmu pomieszczeń/terenów, zakupu żywności, usługi cateringowe itd. W ocenie zatem tut. Organu, po analizie całokształtu okoliczności opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że poniesione wydatki uznaje się za wydatki o charakterze reprezentacyjnym i nie mogą one być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę ogólne przesłanki determinujące zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, należy stwierdzić, że Spółka nie ma podstaw do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na wsparcie aktywności dystrybutorów w postaci imprez wizerunkowych dla rolników takich jak bale, grille i pikniki; ponieważ wydatki te są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Natomiast wydatki poniesione na aktywność prowadzoną przez dystrybutorów:

* szkolenie dla klientów dystrybutora (rolników),

* lokalne targi plenerowe, dni otwarte u dystrybutora itd.,

* otwarcia nowych punktów dystrybutorów,

* tworzenie materiałów reklamowo-promocyjnych,

* reklama w radiu/prasie,

* oklejanie auta/plandeka z logo,

* akcje promocyjne,

mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na aktywność prowadzoną przez dystrybutorów w części dotyczącej:

* imprez wizerunkowych dla rolników takich jak bale, grille i pikniki - jest nieprawidłowe,

* pozostałych wydatków - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.