0111-KDIB1-3.4010.460.2019.2.JKU - Działalność badawczo-rozwojowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.), uzupełnionym 18 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie dokonywania odliczeń kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową w trakcie roku podatkowego, w którym nabyto prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie dokonywania odliczeń kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową w trakcie roku podatkowego, w którym nabyto prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 grudnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.460.2019.1.JKU wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 18 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: "Spółka"), prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie świadczenia szeroko rozumianych usług związanych z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie technologii informatycznych i komputerowych. Dzięki strategicznemu partnerstwu z globalnym producentem rozwiązań informatycznych, Spółka współuczestniczy w tworzeniu narzędzi informatycznych, stanowiących innowacyjne rozwiązania z zakresu inżynierii i produkcji oprogramowania oraz zarządzania projektami i zespołami projektowymi. Rozwiązania te nie tylko wprowadzają na rynek nowe narzędzia informatyczne, wspomagające zespoły projektowe na całym świecie, ale też - w oparciu o wiedzę z dziedziny nauk społecznych i humanistycznych - kształtują innowacyjny sposób pracy nad projektami i zwiększają efektywność pracy zespołów, rozproszonych zarówno czasowo, jak i geograficznie.

Od czwartego kwartału 2015 r. większość prac wykonywanych przez pracowników Spółki zorganizowana jest wokół projektów badawczo-rozwojowych, prowadzących do powstania innowacyjnych rozwiązań w nowych lub istniejących już produktach. Okazjonalnie Spółka prowadzi także projekty prowadzące do rozwoju oprogramowania i/lub nowych funkcjonalności zgodnie z zamówieniem klienta oraz związane z utrzymaniem już wdrożonych rozwiązań i korektą ewentualnych błędów we wdrożonym oprogramowaniu.

Projekty badawczo-rozwojowe Spółki obejmują obszary takie jak: tworzenie algorytmów pozwalających na efektywne zarządzanie i replikacje instancji logicznych tworzonego narzędzia informatycznego w klastrze oraz umożliwiających jego skalowanie zarówno horyzontalne, jak i wertykalne; tworzenie metod pozwalających na optymalne zarządzanie zadaniami w sieci rozproszonej, poczynając od badań nad systemami kolejkowymi poprzez metody przetwarzania równoległego aż do optymalizacji, które mają prowadzić do nieskończonej skalowalności; optymalizacja procesów pracy z narzędziami informatycznymi; rozwój technik prowadzących do postępów w zakresie ogólnych koncepcji przechwytywania, przekazywania, gromadzenia, wydobywania informacji i ich prezentowania oparte często na opracowywanych przez pracowników algorytmach sztucznej inteligencji.

Spółka zatrudnia wysokiej klasy specjalistów, którzy są zaangażowani w wykonywanie prac badawczo-rozwojowych (dalej: "Pracownicy B+R"). Większość pracowników zatrudnionych w Spółce to osoby z wyższym wykształceniem technicznym, systematycznie podnoszące swoje kwalifikacje zawodowe. Pracownicy B+R zatrudnieni w Spółce, rozwijając oprogramowanie prowadzące do postępów w zakresie przechwytywania, przekazywania, gromadzenia, wydobywania informacji, czy też ich przetwarzania i prezentowania, należą do wąskiego grona światowej klasy specjalistów w swojej dziedzinie. Przeważająca większość osób zatrudnionych w Spółce zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę. Pracownicy otrzymują za swoją pracę wynagrodzenie zasadnicze, na które składa się honorarium autorskie z tytułu przeniesienia na pracodawcę majątkowych praw autorskich i praw majątkowych twórcy do pozostałej własności intelektualnej, oraz pozostałe wynagrodzenie zasadnicze za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego pracownicy otrzymują bądź mogą otrzymywać premie, dodatki (np. za pracę w godzinach nadliczbowych czy nocnych), wynagrodzenie za czas choroby, urlopu czy też inne świadczenia, które Spółka jako pracodawca jest zobowiązana zapewnić zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy czy umów o pracę. Spółka zapewnia również dodatkowe świadczenia, które są lub mogą zostać przyznane pracownikom (np. częściowo nieodpłatne świadczenia z tytułu dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego). Wszystkie powyższe wynagrodzenia oraz dodatkowe świadczenia Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy. Spółka prowadzi ewidencję rachunkową, z której w szczególności, na podstawie listy imion i nazwisk Pracowników B+R jest w stanie wyodrębnić koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową, stanowiące koszty uzyskania przychodów.

W styczniu 2018 r., wspólnicy Spółki uzyskali interpretacje indywidualne potwierdzające, że prace wykonywane przez pracowników Spółki, zorganizowane wokół projektów badawczo-rozwojowych, prowadzących do powstania innowacyjnych rozwiązań w nowych lub istniejących już produktach, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 39 lit. c i art. 5a pkt 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.; dalej: "ustawa o PIT"), a tym samym wspólnicy Spółki są uprawnieni do skorzystania z ulgi z tytułu działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 26e ustawy o PIT w postaci poniesionych kosztów pracy Pracowników B+R, w tym w szczególności wynagrodzenia zasadniczego, wynagrodzenia za czas choroby, wynagrodzenia za urlop, dodatków do wynagrodzenia, dodatkowych świadczeń oraz składek od ww. przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Skutkiem powyższego, Wnioskodawca uzyskał prawo do skorzystania z ulgi z tytułu działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu rozliczania ulgi z tytułu działalności badawczo-rozwojowej w zakresie odliczania jej już przy ustalaniu zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego.

Zapytanie dotyczy roku 2019 w zakresie planowanego złożenia zeznania rocznego o osiągniętym dochodzie i podatku, jak również lat następnych w zakresie dokonywania podatkowych rozliczeń rocznych i obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek dochodowy od osób prawnych w trakcie roku podatkowego, jako że wspólnicy Spółki za jej pośrednictwem zamierzają prowadzić dalszą działalność badawczo-rozwojową i nie wykluczają dalszego korzystania z ulgi z tego tytułu.

W uzupełnieniu wniosku z 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 18 grudnia 2019 r.) Spółka wskazała, że:

1. Spółka, której Wspólnikiem jest Wnioskodawca, prowadzi prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku CIT.

2. Spółka wyodrębnia/będzie wyodrębniała koszty kwalifikowane w odrębnej ewidencji rachunkowej określonej w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT. Koszty te są/będą wyodrębniane na bieżąco w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

3. Wnioskodawca, jak i Spółka, której Wspólnikiem jest Wnioskodawca, nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT.

4. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego. Statusu takiego nie posiada również Spółka, którego wspólnikiem jest Wnioskodawca.

5. Koszty kwalifikowane, o których mowa we wniosku nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie, jak również nie zostały wcześniej odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

6. Koszty uzyskania przychodów będące przedmiotem pytania poniesione na działalność badawczo-rozwojową stanowią wydatki kwalifikowane, o jakich mowa w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabywając w trakcie roku podatkowego prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca może już w trakcie tego roku podatkowego dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywając w trakcie roku podatkowego prawo do odliczenia, o którym mowa art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, jest on uprawniony do dokonywania odliczeń kosztów kwalifikowanych, poniesionych na działalność badawczo-rozwojową, o których mowa w tym przepisie, już w trakcie tego roku podatkowego.

Stosownie do art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy obliczenia podatku koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej "kosztami kwalifikowanymi". Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie art. 8 ust. 1 ustawy o CIT odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Skorzystanie z ulgi na działalność badawczo-rozwojową polega zatem na dokonaniu odliczenia wydatków objętych ulgą od podstawy opodatkowania.

W art. 18 ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca zdefiniował podstawę opodatkowania jako dochód (po odliczeniu m.in. składek na ubezpieczenie społeczne i określonych darowizn). Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Spółka stoi na stanowisku, że postanowienia dotyczące roku podatkowego mają zastosowanie również do okresów miesięcznych. Stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Pomimo tego, że wskazany przepis odnosi się do "dochodu osiągniętego od początku roku" nie ulega wątpliwości, że chodzi o "dochód" w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, który to przepis odnosi się do roku jako całości. Należy również zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT ustawodawca za koszty kwalifikowane uznaje koszty wynagrodzeń z umowy o pracę i umów zleceń oraz składek od nich poniesione w danym miesiącu, a nie roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, odliczenia kosztów kwalifikowanych dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W opinii Wnioskodawcy, ujęcie kosztów kwalifikowanych w zeznaniu rocznym ma jedynie techniczny, deklaratywny charakter. Należy pamiętać, że przygotowanie zeznania rocznego nie jest jednorazowym zdarzeniem następującym ex post po zakończeniu roku podatkowego - jest to proces, w którym podatnik wykazuje kumulatywny dochód osiągnięty w toku prowadzonej działalności gospodarczej od początku roku podatkowego. W tym celu jest podatnik prowadzący działalność gospodarczą zobowiązany jest m.in. do prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, albo ksiąg rachunkowych, prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami (art. 9 ust. 1 ustawy o CIT) oraz wpłacania zaliczek na podatek (art. 25 ust. 1 ustawy o CIT). Za argumentem o technicznym charakterze art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, przemawia również fakt, że obecnie nie ma obowiązku składania deklaracji miesięcznych.

Kolejnym argumentem, który przemawia za technicznym charakterem art. 18d ust. 8 ustawy o CIT (oraz odpowiednio art. 26e ust. 8 ustawy o PIT) jest treść pisma Ministerstwa Finansów z dnia 12 kwietnia 2006 r., Znak: PB3-IP-8213-49/481/06, Biul. Skarb. 2006, nr 3, s. 22 odnoszącego się do możliwości rozliczenia straty podatkowej już przy płatności zaliczek. W piśmie tym, Ministerstwo Finansów stwierdziło, że: "Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych co do zasady odnoszą się do roku podatkowego. Również możliwość odliczenia straty w art. 7 ust. 5 tej ustawy określa, że o wysokość straty poniesionej w roku podatkowym podatnik może obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty. Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy obowiązani są do składania deklaracji (CIT-2) i wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy. Oznacza to, że wszelkie postanowienia dotyczące roku podatkowego mają również zastosowanie do rozliczeń miesięcznych (...)." Należy zwrócić szczególną uwagę na zawarte w przytoczonym piśmie stwierdzenie, iż wszelkie postanowienia dotyczące roku podatkowego mają także zastosowanie do rozliczeń miesięcznych. Podobne stanowisko zajęte zostało przez Ministerstwo Finansów w piśmie z 22 września 2000 r., Znak: PB3-570-IP-722-86/2000). Czytamy w nim, iż: "Jeżeli dochód uzyskany w pierwszym miesiącu roku podatkowego po roku, w którym poniesiono stratę, pozwala na odliczenie 50 proc. kwoty tej straty, podatnik może podjąć decyzję o odliczeniu straty już przy pierwszej zaliczce".

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż skoro, mając uprawnienia do odliczania strat z lat ubiegłych można je potrącać już od zaliczek na podatek w trakcie roku podatkowego, ponieważ istnieje niewątpliwy tytuł do tego, powyższe powinno mieć analogicznie zastosowanie również do przysługujących Spółce odliczeń ulgi z tytułu ulgi na działalność badawczo-rozwojową, gdyż mamy tu również do czynienia z istnieniem niewątpliwego tytułu. Warto wskazać, że w sensie ekonomicznym prawo do odliczenia strat z lat ubiegłych oraz ulgi z tytułu ulgi na badania i rozwój jest identyczne, ponieważ rautuje na wysokość podstawy opodatkowania. Nie ma racjonalnych przesłanek, aby różnicować traktowanie tych dwóch tytułów w sposób odmienny w rachunku podatkowym. Co prawda, przepis art. 18b ust. 6 ustawy o CIT mówi, że odliczeń dokonuje się w zeznaniu rocznym, jednak Wnioskodawca ponownie podkreśla, iż jego zdaniem jest to jedynie instrukcyjne wskazanie techniczno-formalnej strony skorzystania z ulgi poprzez ujęcie w składanej rocznej deklaracji podatkowej, a nie poprzez wszczęcie np. postępowania administracyjnego w celu wydania decyzji na wniosek strony, jak np. w przypadku udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że także w przypadku odliczania strat z lat ubiegłych ostatecznego odliczenia straty dokonuje się w zeznaniu rocznym, jednak nie stoi to na przeszkodzie w dokonywaniu potrąceń od zaliczek w trakcie roku podatkowego.

Zarówno zatem sens ekonomiczny, jak i techniczne aspekty korzystania z obu rodzajów odliczeń są identyczne, a więc biorąc pod uwagę przytoczone wyżej wyjaśnienia Ministerstwa Finansów, należy stwierdzić, iż w obu przypadkach występuje możliwość korzystania z przysługujących odliczeń już w trakcie roku podatkowego, tj. od podstawy naliczania zaliczek na podatek dochodowy. Należy podkreślić, że chodzi tu o sytuację, w której podatnik nie spekuluje co do potencjalnego uzyskania ulgi, o którą obniży podatek roczny, ale o istniejącym, niewątpliwym uprawnieniu, które posiada już w momencie obniżania podstawy obliczania zaliczki na podatek, a więc o zdarzeniu pewnym.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, iż w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT wskazano, że kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu ze źródła działalności gospodarczej "w roku podatkowym" a nie za "za rok podatkowy", co dodatkowo potwierdza istnienie możliwości rozliczania ulgi już w trakcie roku podatkowego. Ponadto, rozliczanie ulgi na działalność badawczo-rozwojową już w ciągu roku podatkowego jest zasadne biorąc pod uwagę założenie racjonalnego ustawodawcy. Skoro odliczenie kosztów kwalifikowanych od podstawy opodatkowania jest prawem podatnika wynikającym z faktu poniesienia kosztu kwalifikowanego, to nieracjonalny byłby obowiązek wpłat zaliczek na podatek dochodowy w zawyżonej wysokości jedynie po to, by po zakończeniu roku podatkowego wykazać nadpłatę. Zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieje żadne ratio legis w tym, aby ulgę badawczo-rozwojową Wnioskodawca mógł rozliczać dopiero po zakończeniu roku. Oznaczałoby to, że Wnioskodawca musiałaby dokonywać zapłaty zaliczek na podatek, pomimo, że po zakończeniu roku nie ciążyłby na nim obowiązek zapłaty podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe z tego względu, iż tylko zgodnie z wyrażonym w nim poglądem, suma zaliczek na podatek dochodowy będzie równa wysokości zobowiązania podatkowego wykazanego w zeznaniu rocznym.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku. Skoro zatem, w zeznaniu rocznym Wnioskodawca wykaże zobowiązanie podatkowe z uwzględnieniem odliczenia kosztów kwalifikowanych, o którym mowa w art. 18d ustawy CIT, to w ciągu roku nie może istnieć obowiązek wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od równowartości kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu.

Zasadność stanowiska Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 kwietnia 2013 r., Znak: ILPB4/423-13/13-2/ŁM. W interpretacji tej Organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy odnośnie możliwości skorzystania z (nieobowiązującej już) ulgi na nowe technologie już przy rozliczeniu zaliczek za dany rok. W tym kontekście należy podkreślić, że zasadniczo cel ulgi na działalność badawczo-rozwojową, jest taki sam jak cel nieobowiązującej już ulgi na nowe technologie. Również treść przepisów w zakresie konstrukcji obu ulg, nie została zmieniona. Zgodnie z nieobowiązującym obecnie art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki. Natomiast, obecnie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, brzmi następująco: odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Jakkolwiek zatem interpretacja ta dotyczyła poprzednio obowiązującej ulgi z tytułu nabycia nowej technologii (która została zastąpiona ulgą B+R), to jednakże mając na uwadze, że uchylony art. 18b ustawy o CIT dot. ulgi na nową technologię posiadał analogiczną treść do obecnego art. 18d ustawy o CIT dot. ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy uznać, że z interpretacji tej wynika możliwość dokonywania rozliczeń ulgi na działalność badawczo-rozwojową już w trakcie roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej "kosztami kwalifikowanymi". Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegające odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową ustawodawca wskazał w art. 18d ust. 2-3 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 18d ust. 5 u.p.d.o.p., ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W myśl art. 18d ust. 6 u.p.d.o.p., podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Zgodnie z art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

Z art. 9 ust. 1b u.p.d.o.p., wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady odnoszą się do roku podatkowego. Rok podatkowy jest "podstawowym okresem rozliczeniowym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych" (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2016).

Tym samym, zgodnie z art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Podkreślić należy, że rok podatkowy został przez ustawodawcę zdefiniowany w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba, że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Zatem, organ nie może zgodzić się z opinią Wnioskodawcy, że nabywając w trakcie roku podatkowego prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p., jest on uprawniony do dokonywania odliczeń kosztów kwalifikowanych, poniesionych na działalność badawczo - rozwojową już w trakcie tego roku podatkowego.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., zgodnie z którym odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono dane koszty kwalifikowane. Oznacza to, że Wnioskodawca w danym roku podatkowym jest uprawniony do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do tych kosztów kwalifikowanych, które zostały przez niego rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w tym roku podatkowym.

Końcowo, wskazać należy, że rok podatkowy jest podstawowym okresem rozliczeniowym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Na podstawie art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane, a w myśl art. 18e u.p.d.o.p., podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.d.o.p., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 u.p.d.o.p.).

W tym miejscu wskazać należy, że spółki osobowe na gruncie podatku dochodowego nie posiadają podmiotowości podatkowej, są podmiotami transparentnymi podatkowo. Oznacza to, że opodatkowanie takich spółek następuje na poziomie wspólników. Innymi słowy, to nie spółka osobowa, lecz jej wspólnicy są zobowiązani do rozliczenia podatku od dochodu zrealizowanego przez taką spółkę.

Konsekwencją powyższego jest konieczność opodatkowania dochodów spółki osobowej przez wspólników. Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że przy rozliczaniu tego dochodu wspólnicy mają prawo skorzystać z ulg podatkowych przysługujących spółce osobowej. Warunkiem jest, aby zachowane były wszystkie przesłanki warunkujące skorzystanie z konkretnej ulgi.

Zatem, jeżeli spółka komandytowa prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p., która uprawnia do skorzystania z ulgi przy zachowaniu wszystkich warunków opisanych w art. 18d u.p.d.o.p., wówczas Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej ma prawo rozliczyć - w proporcji wynikającej z prawa do udziału w zysku ustalonym w umowie spółki komandytowej - taką ulgę. Innymi słowy, wspólnik spółki komandytowej ma prawo do odliczenia od ustalonej zgodnie z art. 18 u.p.d.o.p., podstawy opodatkowania tzw. ulgę na działalność badawczo-rozwojową prowadzoną przez spółkę osobową.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że nabywając w trakcie roku podatkowego prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 18d u.p.d.o.p., Wnioskodawca może już w trakcie tego roku podatkowego dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.