0111-KDIB1-3.4010.31.2021.1.APO - Podatek u źródła z tytułu należności licencyjnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 15 marca 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB1-3.4010.31.2021.1.APO Podatek u źródła z tytułu należności licencyjnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2021 r. (data wpływu do Organu za pośrednictwem platformy e-puap 22 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie:

* papierowej,

* elektronicznej,

otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT)

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie:

* papierowej,

* elektronicznej,

otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką prawa polskiego zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym i jednocześnie polskim rezydentem podatkowym. W ramach swojej działalności Spółka zajmuje się m.in. (...). (...). W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera z producentami filmowymi umowy licencyjne, na podstawie których uzyskuje prawa do dystrybucji utworów audiowizualnych na różnych polach eksploatacji.

Na podstawie zawartych umów licencyjnych Spółka zobowiązana jest do wypłaty producentom filmowym opłat z tytułu nabytych praw do dystrybucji utworów audiowizualnych, których wysokość lub sposób kalkulacji ustalony jest w umowie licencyjnej (dalej: "Należności Licencyjne").

Producentami filmowymi, z którymi Spółka zawiera umowy dystrybucyjne mogą być zarówno podmioty z siedzibą w Polsce jak i za granicą. Obecnie Spółka współpracuje z następującymi podmiotami mającymi rezydencję podatkową na terytorium Wielkiej Brytanii (dalej łącznie jako: "Zagraniczni Kontrahenci"), (czyniąc zadość wymogom określonym w art. 14b § 3a pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej, Spółka wskazuje jednocześnie dane identyfikacyjne podmiotów mających zagraniczną rezydencję podatkową).

W związku ze współpracą z Zagranicznymi Kontrahentami, Spółka gromadzi ich certyfikaty rezydencji w celu potwierdzenia statusu podatkowego Zagranicznych Kontrahentów jako rezydentów podatkowych Wielkiej Brytanii. W związku ze współpracą w 2020 r., Zagraniczni Kontrahenci zaczęli przesyłać Spółce certyfikaty rezydencji, które różnią się od certyfikatów rezydencji przesyłanych w latach wcześniejszych. Certyfikaty rezydencji, które otrzymuje obecnie Spółka od Zagranicznych Kontrahentów mają formę dokumentu papierowego (dalej: "Certyfikat rezydencji w formie papierowej") lub dokumentu elektronicznego w formacie pdf (dalej: "Certyfikat rezydencji w formie elektronicznej").

W obu przypadkach (tj. w przypadku Certyfikatów rezydencji w formie papierowej oraz Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej) dokumenty zawierają identyczny zestaw danych oraz wyglądają identycznie poza formą, w jakiej są dostarczone. Z przesłanych dokumentów (certyfikatów rezydencji) wynika, że zostały one wystawione przez HM Revenue and Customs (dalej: "HMRC") tj. Urząd Skarbowy i Urząd Celny Jej Królewskiej Mości, będący częścią aparatu administracji skarbowej Wielkiej Brytanii. Certyfikat rezydencji zawiera następujące informacje:

* datę wystawienia dokumentu,

* opis wystawionego dokumentu stwierdzający, że jest to "zaświadczenie o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych (Certyfikat rezydencji)",

* dane organu wystawiającego, tj. HM Revenue and Customs, Large Business,

* dane kontrahenta, dla którego wystawiany jest certyfikat rezydencji, czyli wskazane powyżej dane Zagranicznych Kontrahentów, tj. numer identyfikacji podatkowej (UTR) kontrahenta oraz jego dane identyfikacyjne (nazwę i zarejestrowaną siedzibę),

* oświadczenie, w którym organ wydający dokument (HMRC) stwierdza, że Zagraniczny Kontrahent " (...) ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Zjednoczonym Królestwie i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Zjednoczone Królestwo w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (...)",

* informację o miejscu podpisania i sporządzenia dokumentu,

* podpis urzędnika HMRC.

Odnośnie podpisów na otrzymanych certyfikatach rezydencji, Wnioskodawca wskazuje, iż w przypadku Certyfikatów w formie papierowej podpisy na przesłanych dokumentach nie są podpisami odręcznymi.

W ocenie Spółki, podpisy te wyglądają jak faksymile, nadruk lub skan podpisu umieszczony komputerowo w wyznaczonym miejscu na dokumencie. Odnośnie Certyfikatu w formie elektronicznej, nie jest opatrzony on bezpiecznym podpisem elektronicznym, lecz zawiera podpis wyglądający na umieszczony komputerowo w wyznaczonym miejscu na dokumencie.

Certyfikaty rezydencji w wersji papierowej są pozyskiwane przez Zagranicznych Kontrahentów pocztą tradycyjną od HMRC, natomiast Certyfikaty rezydencji w formie elektronicznej uzyskiwane i przesyłane są jako załącznik wiadomości e-mail.

Wnioskodawca informuje, że wystąpił do Zagranicznych Kontrahentów z prośbą o informacje odnośnie podejmowanych przez nich działań po otrzymaniu certyfikatów rezydencji (zarówno Certyfikatów rezydencji w formie papierowej jak i Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej) i z uzyskanych od Zagranicznych Kontrahentów odpowiedzi nie wynika, żeby otrzymane przez Spółkę od Zagranicznych Kontrahentów certyfikaty rezydencji podlegały jakimkolwiek zmianom lub ingerencji ze strony Zagranicznych Kontrahentów. W szczególności, z uzyskanych odpowiedzi nie wynika, żeby otrzymane od Zagranicznych Kontrahentów certyfikaty rezydencji powstały w wyniku kopiowania, drukowania lub skanowania certyfikatów rezydencji otrzymanych od brytyjskich organów podatkowych. Ponadto, analiza treści otrzymanych Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej i Certyfikatów rezydencji w formie papierowej informacji otrzymanych od Zagranicznych Kontrahentów jak i pozostałych informacji dotyczących Zagranicznych Kontrahentów, w których posiadaniu znajduje się Spółka, nie wskazuje na istnienie jakichkolwiek okoliczności mogących powodować wątpliwości odnośnie autentyczności otrzymanych certyfikatów rezydencji.

Z wiadomości e-mail, którą jeden z Zagranicznych Kontrahentów otrzymał od pracownika HMRC, wynika, że brytyjskie władze podatkowe są uprawnione do wysyłania brytyjskim podmiotom certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej (opisanej powyżej).

Ze wskazanej wiadomości e-mail otrzymanej przez Kontrahenta od HMRC wynika również, że Polityka HMRC dotycząca wydawania certyfikatów rezydencji jest częścią trwających działań zmierzających do zwiększenia wykorzystania technologii cyfrowej oraz, że certyfikaty rezydencji są obecnie wydawane z podpisem elektronicznym (tj. faksymile, nadruk lub podpisu komputerowo naniesionego przez organ).

Ponadto, jeden z Zagranicznych Kontrahentów otrzymał od brytyjskich organów podatkowych oświadczenie, zgodnie z którym w odniesieniu do dużych przedsiębiorstw (ang. large business) wprowadzona została praktyka wydawania certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej, które są opatrzone podpisem oraz pieczątką w formie elektronicznej. Zgodnie z oświadczeniem, certyfikat w tej formie jest dostarczany podatnikom drogą elektroniczną, w wiadomości email. W nawiązaniu do tego oświadczenia brytyjskich organów podatkowych należy zauważyć, że Zagraniczni Kontrahenci są kwalifikowani przez brytyjskie organy podatkowe jako duże przedsiębiorstwa (ang. large business), a zatem opisana powyżej praktyka ma do nich bezpośrednie zastosowanie.

Zatem, otrzymane od Zagranicznych Kontrahentów certyfikaty rezydencji mają formę stosowaną w praktyce przez HMRC.

Wnioskodawca informuje, że okoliczności wskazane powyżej, dotyczące formy oraz treści otrzymywanych certyfikatów rezydencji, jak i płatności Należności Licencyjnych na rzecz Zagranicznych Kontrahentów, będą występować również w przyszłości, w związku z czym powyższy opis dotyczy zarówno zaistniałego stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Spółka składa niniejszy wniosek w celu ustalenia, czy na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie papierowej oraz Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej będzie uprawniona do pobierania podatku dochodowego z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Zagranicznych Kontrahentów, będących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tzw. podatek u źródła; dalej jako: "WHT"), według obniżonej stawki. Spółka wskazuje także, że status Zagranicznych Kontrahentów jako rzeczywistych właścicieli (w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT) Należności Licencyjnych oraz dochowanie innych kryteriów możliwości zastosowania preferencyjnej stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840; dalej: "UPO PL-GB"), w tym dochowanie należytej staranności przez płatnika WHT w zakresie możliwości zastosowania obniżonej stawki WHT, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, nie jest przedmiotem niniejszego wniosku. Na potrzeby niniejszego wniosku, warunki inne niż posiadanie ważnego certyfikatu rezydencji należy uznać za spełnione.

Niniejszy wniosek nie dotyczy również interpretacji przepisów dotyczących możliwości posługiwania się kopiami certyfikatów rezydencji oraz przepisów związanych z certyfikatami rezydencji, które zostały wprowadzone w celu zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania COVID-19, w tym w szczególności art. 31ya ustawy z dnia z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie papierowej otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT)?

2. Czy Spółka wypłacając Należności Licencyjne Kontrahentowi była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie papierowej otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

Ad. 2)

Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, podatkowi dochodowemu w Polsce podlega przychód uzyskany przez nierezydentów podatkowych Polski między innymi z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Zgodnie z Ustawą o CIT, WHT, który Spółka jako płatnik powinna pobrać od Należności Licencyjnych wypłacanych Zagranicznym Kontrahentom, wynosi 20% wypłacanych należności brutto. Regulacje dotyczące opodatkowania należności licencyjnych wynikające z Ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (zgodnie z art. 22a Ustawy o CIT). W opisanym w niniejszym wniosku przypadku oznacza to, że jeżeli regulacje UPO PL-GB przewidują korzystniejsze zasady opodatkowania wypłacanych przez Spółkę Należności Licencyjnych, to Spółka jako płatnik może zastosować korzystniejsze zasady opodatkowania tych należności niż zasady wynikające z Ustawy o CIT.

Przechodząc na grunt UPO PL-GB należy wskazać na art. 12 ust. 1 tej umowy, zgodnie z którym należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast, artykuł 12 ust. 2 UPO PL-GB stanowi, że jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika więc, że w oparciu o UPO PL-GB Spółka jako płatnik WHT od wypłacanych podmiotom brytyjskim (tj. Zagranicznym Kontrahentom) Należności Licencyjnych może pobrać w Polsce 5% WHT, po spełnieniu określonych wymogów.

Ustawodawca wprowadził szereg warunków dla zastosowania preferencyjnych zasad poboru WHT wynikających z właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w tym m.in. posiadanie certyfikatu rezydencji odbiorcy płatności. Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie tego warunku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z treści powyższego przepisu wynika, że płatnik WHT (Spółka) może zastosować zasady opodatkowania wynikające z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym wypadku UPO PL-GB), jeżeli będzie w posiadaniu ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej odbiorcy płatności (Zagranicznych Kontrahentów). Definicję certyfikatu rezydencji zawiera art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, zgodnie z którym pod pojęciem certyfikatu rezydencji rozumie się zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

W oparciu o przytoczoną definicję należy stwierdzić, że certyfikat rezydencji to dokument spełniający następujące warunki:

* zawiera dane identyfikacyjne podmiotu (m.in. imię, nazwisko, nazwę, adres), datę wydania oraz ew. okres ważności certyfikatu,

* zaświadcza o miejscu siedziby dla celów podatkowych podmiotu w danym państwie,

* wydany jest przez właściwy organ administracji podatkowej w danym państwie.

W ocenie Spółki, opisane w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Certyfikaty rezydencji w formie papierowej jak i Certyfikaty rezydencji w formie elektronicznej przesłane przez Zagranicznych Kontrahentów spełniają warunki do uznania ich za certyfikaty rezydencji w rozumieniu art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, a tym samym uprawniają one Spółkę do zastosowania postanowień UPO PL-GB w stosunku do Należności Licencyjnych wypłacanych przez Spółkę. Przesłane certyfikaty rezydencji w obu formach zawierają bowiem:

* datę wydania certyfikatu rezydencji oraz wymagane przez ustawodawcę dane identyfikacyjne podmiotu tj. pełną nazwę spółki, adres siedziby i indywidualny numer identyfikacji podatkowej,

* oświadczenie HMRC, że dany Zagraniczny Kontrahent posiada dla celów podatkowych siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii,

* informację o wystawcy certyfikatu rezydencji - czyli, że wystawcą jest HMRC (organ administracji podatkowej Wielkiej Brytanii).

Zdaniem Spółki, w związku ze spełnieniem wszystkich ustawowych przesłanek przez Certyfikaty rezydencji w formie papierowej oraz Certyfikaty rezydencji w formie elektronicznej, stanowią one certyfikaty rezydencji w rozumieniu Ustawy o CIT i tym samym będą umożliwiać zastosowanie postanowień UPO PL-GB w stosunku do wypłacanych przez Spółkę Należności Licencyjnych.

Stanowisko Spółki potwierdza również brzmienie art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Artykuł 4a pkt 12 Ustawy o CIT, nie wskazuje, że elementem niezbędnym do uznania danego dokumentu za certyfikat rezydencji jest odręczny podpis osoby wydającej dokument, ani też przytoczona regulacja nie przesądza, czy certyfikat ma mieć formę papierową czy elektroniczną. Dla oceny czy opisany dokument jest certyfikatem rezydencji w rozumieniu art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, istotne jest tylko to, czy zawiera on dane wymienione w art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, a tak właśnie jest w przypadku dokumentów opisanych (tj. Certyfikatów rezydencji w formie papierowej oraz Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej) w niniejszym wniosku - w szczególności, że w takiej właśnie formie wystawiane są certyfikaty rezydencji dla brytyjskich podatników (co wynika z przesłanego przez jednego z Zagranicznych Kontrahentów maila od brytyjskich władz podatkowych oraz osobnego oświadczenia dostarczonego jednemu z Zagranicznych Kontrahentów przez brytyjskie organy podatkowe, których treść została przytoczona w opisie zdarzenia przyszłego).

Skoro wskazane dokumenty są wydawane przez brytyjskie władze podatkowe w formie przewidzianej przepisami prawa brytyjskiego, to Certyfikaty rezydencji w formie papierowej oraz Certyfikaty rezydencji w formie elektronicznej, które zostały sporządzone w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa (w tym przypadku prawa brytyjskiego) przez powołany do tego organ (w tym przypadku HMRC), posiadają walor dokumentu urzędowego. Konsekwentnie, jeżeli zgodnie z prawem brytyjskim istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych zarówno w formie papierowej, podpisanej wyłącznie w sposób opisany wyżej, jak i w formie elektronicznej - zaś żadnej z nich brytyjskie organy podatkowe nie opatrują odręcznym podpisem "wykonanym długopisem" - to dokumenty sporządzone w takiej formie powinny być traktowane jako oryginały certyfikatów rezydencji, a tym samym Spółka na ich podstawie powinna być upoważniona do zastosowania UPO PL-GB w stosunku do Należności Licencyjnych wypłacanych Kontrahentowi.

Stanowisko Spółki potwierdzają również interpretacje wydawane przez polskie organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 maja 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.36.2019.1.BG), dotycząca opodatkowania u źródła należności wypłacanych na rzecz kontrahentów zagranicznych. Organ podatkowy wskazał, że: Zauważyć należy również, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Z punktu widzenia właściwej kwalifikacji dokumentu przedłożonego przez podatnika płatnikowi, który ma stanowić podstawę uwzględnienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, istotne będą zatem pewne istotne składniki tego dokumentu. Uwzględniając treść powołanego art. 4a pkt 12 oraz wynikające z art. 26 Ustawy o CIT uwarunkowania, certyfikat rezydencji to dokument:

* wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,

* wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,

* zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

W dalszej części interpretacji organ podatkowy zwraca również uwagę na przepisy Ordynacji podatkowej, stwierdzając, że: W tym miejscu należy wskazać na regulację art. 180 § 1 Ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Jednakże, w myśl art. 194 § 1 Ustawy - Ordynacja podatkowa, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Dokumentem urzędowym będzie zatem taki certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ. Jeżeli zatem, zgodnie z prawem danego państwa, istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej, obie formy są wydawane przez właściwy organ podatkowy danego państwa i mają status równorzędny w świetle prawa tego państwa, to płatnik będzie upoważniony do uznania takiego certyfikatu rezydencji w którejkolwiek z tych form. Taki certyfikat rezydencji w formie elektronicznej będzie zatem podstawą dla płatnika do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Analogiczne stanowisko zaprezentowano również w interpretacji Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 26 czerwca 2017 r. (sygn. DPP7.8221.33.2017.GFQV), w której stwierdzono, że: Zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Dokumentem urzędowym będzie zatem taki certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ.

Dodatkowo należy przywołać interpretacje indywidualne wydane w odpowiedzi na pytanie podatnika o możliwość uznania dokumentu wydanego w formie elektronicznej za certyfikat rezydencji. Przykładowo, w interpretacji z dnia 28 maja 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.172.2018.1.JC) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: Stosownie do art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, przez certyfikat rezydencji rozumie się zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika. Przepisy Ustawy o CIT jak również Ordynacji podatkowej, nie zawierają dodatkowych postanowień odnoszących się do formy, którą powinien posiadać certyfikat rezydencji. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że za certyfikat rezydencji należy uznać każdy dokument, który spełnia kryteria określone w art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, a zatem:

1.

zawiera dane identyfikacyjne podmiotu (m.in. imię, nazwisko, nazwę, adres), datę wydania oraz ew. okres, w którym obwiązuje certyfikat,

2.

zaświadcza o miejscu siedziby dla celów podatkowych podmiotu w danym państwie, wydany jest przez właściwy organ administracji podatkowej w danym państwie.

Zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Dokumentem urzędowym będzie zatem taki certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ. A zatem, jeżeli zgodnie z prawem danego państwa, istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych (certyfikatu rezydencji podatkowej) zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej, zaś obie formy są wydawane przez właściwy organ podatkowy danego państwa i mają status równorzędny w świetle prawa tego państwa, to Wnioskodawca jako płatnik będzie upoważniony do uznania takiego certyfikatu rezydencji, w którejkolwiek z tych form. Taki certyfikat rezydencji w formie elektronicznej będzie zatem podstawą dla płatnika do zastosowania postanowień umowy o UPO.

Stanowisko potwierdzające słuszność argumentacji Wnioskodawcy zostało potwierdzone również przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z:

* 2 stycznia 2018 r.; sygn. 0114-KDIP2-1.4010.335.2017.1.AJ,

* 21 listopada 2017 r.; sygn. 0114-KDIP3-3.4011.434.2017.1.JK2,

* 13 listopada 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.371.2017.l.JKT,

* 26 czerwca 2017 r., sygn. DPP7.8221.33.2017.GFQV.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 października 2019 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.387.2019.2.MR), wnioskodawca zapytał, czy certyfikaty rezydencji otrzymane w formie elektronicznej, tj. w formacie pliku PDF, przesłane przez kontrahenta za pomocą środków komunikacji elektronicznej (e-mail) można uznać za certyfikaty rezydencji, o których mowa w art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ stwierdził, że: Dokumentem urzędowym będzie zatem taki certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ. Jeżeli zatem zgodnie z prawem danego państwa, istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej, obie formy są wydawane przez właściwy organ podatkowy danego państwa i mają status równorzędny w świetle prawa tego państwa, to płatnik będzie upoważniony do uznania takiego certyfikatu rezydencji w którejkolwiek z tych form. Taki certyfikat rezydencji w formie elektronicznej będzie zatem podstawą dla płatnika do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Następnie, organ odniósł się do zdarzenia przyszłego w następujący sposób, potwierdzając jednocześnie uznanie dokumentu przesłanego drogą elektroniczną w formie pdf za oryginalny certyfikat rezydencji: Spółka posiada certyfikaty rezydencji zarówno od X... oraz Y.... Obecnie posiadane certyfikaty rezydencji zostały sporządzone w postaci elektronicznej (format PDF) oraz przesłane z wykorzystaniem poczty e-mail do Wnioskodawcy.

Certyfikaty rezydencji są wystawiane przez irlandzki urząd skarbowy (w sposób dopuszczalny przez to państwo - zgodnie z irlandzkimi przepisami) w formie elektronicznej tj. w formacie pliku pdf. Następnie za pomocą środków komunikacji elektronicznej (poczta e-mail) irlandzki urząd skarbowy przesyła do X...oraz Y...., właściwy dla niego certyfikat rezydencji. Finalnie certyfikat rezydencji kontrahentów (X... i Y...), jest przekazywany Spółce już bezpośrednio od tych podmiotów, w niezmienionej formie za pośrednictwem poczty e-mail.

Podkreślić należy, jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, że certyfikaty rezydencji zostały wystawione przez irlandzki urząd podatkowy (zgodnie z przepisami i w formie dopuszczalnej przez to państwo) w formie elektronicznej w formacie pliku pdf i przesłane do Spółek Irlandzkich za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Następnie certyfikat rezydencji kontrahentów (X... i Y....) został przekazany Spółce w niezmienionej formie i za pośrednictwem poczty e-mail.

Wskazać należy, że biorąc pod uwagę, że przepisy (art. 4a pkt 12 Ustawy o p.d.o.p. w zw. z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej) wykluczają możliwość potwierdzania rezydencji podatkowej w innej formie niż urzędowy dokument wystawiony przez właściwe organy drugiego państwa, jego kopia (np. kserokopia, faks, skan, fotografia, kopia elektroniczna w formie plików "pdf", "jpg", "png") nie może rodzić wątpliwości co do zachowania w niej integralności oryginału. Takie obawy - zdaniem organu - nie dotyczą oryginalnych dokumentów papierowych (lub ich kopii potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez uprawnione podmioty), dokumentów elektronicznych sporządzonych przez właściwe władze podatkowe (opatrzonych podpisem elektronicznym) i przekazanych podatnikom lub opublikowanych na oficjalnych stronach internetowych tych władz. W pozostałych przypadkach tj. pobrania pliku elektronicznego (sformatowanego w postaci "pdf", "jpg", "png") ze strony podatnika (beneficjanta płatności) lub ze strony internetowej przez niego wskazanej, nie można wykluczyć ryzyka korzystania z danych, których oryginalna treść (także forma i format) została zmodyfikowana.

Jednocześnie, jak już podnoszono powyżej, na podstawie powołanych przepisów brak jest przesłanek do odmowy uznania za ważny certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej, jeżeli w takiej formie zgodnie z prawem danego państwa certyfikat taki jest wydawany przez organy podatkowe. Certyfikat rezydencji podatkowej kontrahentów (X... i Y...) przekazany Spółce w niezmienionej formie za pośrednictwem poczty e-mail, jest dokumentem, o którym mowa w art. 4a pkt 12 w związku z art. 26 ust. 1 Ustawy op.d.o.p.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko przedstawione powyżej, potwierdzające możliwość posługiwania się certyfikatami wydanymi w formie elektronicznej, potwierdzono również w następujących interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

* 16 października 2019 r. 0114-KDIP2-1.4O1O.383.2O19.2.MR,

* 7 listopada 2019 r. 0111-KDIB2-1.4010.477.2019.1.AP,

* 2 stycznia 2018 r. 0114-KDIP2-1.4010.335.2017.1.AJ,

* 7 stycznia 2019 r. 0111 -KDIB 1-3.4010.603.2018.1.BM,

* 8 sierpnia 2018 r. 0114-KDIP2-1.4010.244.2018.1.JC,

* 10 sierpnia 2018 r. 0114-KDIP2-1.4010.247.2018.1.KS,

* 23 maja 2018 r. 0114-KDIP2-1.4010.190.2018.1.JC,

* 10 sierpnia 2018 r. 0114-KDIP2-1.4010.248.2018.1.KS,

* 5 grudnia 2017 r.0114-KDIP2-1.4010.285.2017.1.AJ,

* 13 listopada 2017 r. 0111-KDIB1-3.4010.371.2017.1.JKT,

* 26 października 2017 r. 0114-KDIP2-1.4010.237.2017.2.JF,

* 21 listopada 2017 r. 0114-KDIP3-3.4011.434.2017.1.JK2,

* 19 kwietnia 2018 r. 0111-KDIB1-2.4010.71.2018.1.BG,

* 25 listopada 2019 r. 0111-KDIB1-1.4010.373.2019.2.SG,

* 11 grudnia 2019 r. 0111-KDIB1-1.4010.407.2019.2.BS.

Reasumując należy stwierdzić, że Spółka będzie miała prawo do zastosowania regulacji UPO PL-GB wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie papierowej lub Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej, gdyż:

a.

dokumenty te zawierają wszystkie wymienione w art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, elementy niezbędne do uznania ich za certyfikaty rezydencji,

b.

brytyjskie organy podatkowe w drodze mailowej korespondencji pomiędzy jednym z Zagranicznych Kontrahentów a HMRC (przesłanej następnie Spółce) potwierdziły, że w takiej formie brytyjskie władze podatkowe wystawiają certyfikaty rezydencji podatkowej,

c.

analiza posiadanych przez Spółkę informacji dotyczących Zagranicznych Kontrahentów, w tym treść otrzymanych Certyfikatów rezydencji w formie papierowej oraz Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej, nie wskazuje na istnienie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących autentyczności tych dokumentów.

Biorąc powyższe pod uwagę, uprzejmie prosimy o potwierdzenie stanowiska przedstawionego przez Spółkę, a mianowicie, że:

1. Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie papierowej otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

2. Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom była oraz będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności licencyjnych obniżonej stawki WHT wynikającej z UPO PL-GB, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepis art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p., stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę Konwencję zawartą między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, dalej: "Konwencja").

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Konwencji, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 Konwencji).

W myśl art. 12 ust. 3 Konwencji, określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

W myśl art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W świetle powyższego, skorzystanie z obniżonej stawki wynikającej z Konwencji uwarunkowane jest dochowaniem przez płatnika należytej staranności oraz udokumentowaniem siedziby podatnika (nierezydenta) dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Na podstawie art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z przepisów u.p.d.o.p., certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Jednocześnie, certyfikat rezydencji stanowi dokument, w oparciu o który możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku (tj. wynikająca z przepisów u.p.d.o.p., czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powinna zostać zastosowana.

Wskazać w tym miejscu należy, że to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Zauważyć należy również, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Z punktu widzenia właściwej kwalifikacji dokumentu przedłożonego przez podatnika płatnikowi, który ma stanowić podstawę do zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub skorzystania ze zwolnień przewidzianych w art. 21 i 22 u.p.d.o.p., istotne będą zatem pewne istotne składniki tego dokumentu.

Uwzględniając treść powołanego art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p., oraz wynikające z art. 26 u.p.d.o.p., uwarunkowania, certyfikat rezydencji to dokument:

* wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,

* wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,

* zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

Certyfikat rezydencji musi potwierdzać fakt rezydencji podatkowej w dacie uzyskania dochodu. Z przepisu art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., wynika, że dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub skorzystania ze zwolnień przewidzianych w art. 21 i 22 u.p.d.o.p., nie jest wystarczające posiadanie przez podatnika rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji. Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa).

Płatnik, na którym spoczywa obowiązek potrącenia podatku od dochodu osiąganego przez nierezydenta w prawidłowej wysokości, powinien żądać od podatnika, co do zasady, dokumentu (tj. certyfikatu rezydencji) oryginalnego.

W tym miejscu należy wskazać na regulację art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Jednakże, w myśl art. 194 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Dokumentem urzędowym będzie zatem taki certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ. Jeżeli zatem zgodnie z prawem danego państwa, istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej, obie formy są wydawane przez właściwy organ podatkowy danego państwa i mają status równorzędny w świetle prawa tego państwa, to płatnik będzie upoważniony do uznania takiego certyfikatu rezydencji w którejkolwiek z tych form. Taki certyfikat rezydencji w formie elektronicznej będzie zatem podstawą dla płatnika do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest kwestia ustalenia, czy na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie papierowej oraz elektronicznej, Spółka wypłacając Należności Licencyjne jest/będzie uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności obniżonej stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO PL-GB), a co za tym idzie do pobrania podatku w wysokości 5% tych należności brutto, przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. Spółka wskazuje przy tym, że status Zagranicznych Kontrahentów jako rzeczywistych właścicieli (w rozumieniu art. 4a pkt 29 u.p.d.o.p.) Należności Licencyjnych oraz dochowanie innych kryteriów możliwości zastosowania preferencyjnej stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w tym dochowanie należytej staranności przez płatnika WHT w zakresie możliwości zastosowania obniżonej stawki WHT, o której mowa w art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., nie jest przedmiotem niniejszego wniosku. Na potrzeby niniejszego wniosku, warunki inne niż posiadanie ważnego certyfikatu rezydencji należy uznać za spełnione.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przepisy (art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p., w zw. z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej) wykluczają możliwość potwierdzania rezydencji podatkowej w innej formie niż urzędowy dokument wystawiony przez właściwe organy drugiego państwa, jego kopia (np. kserokopia, faks, skan, fotografia, kopia elektroniczna w formie plików "pdf", "jpg", "png") nie może rodzić wątpliwości co do zachowania w niej integralności oryginału. Takie obawy - zdaniem organu - nie dotyczą oryginalnych dokumentów papierowych (lub ich kopii potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez uprawnione podmioty), dokumentów elektronicznych sporządzonych przez właściwe władze podatkowe (opatrzonych podpisem elektronicznym) i przekazanych podatnikom lub opublikowanych na oficjalnych stronach internetowych tych władz. Jednocześnie zauważyć należy, że na podstawie powołanych przepisów brak jest przesłanek do odmowy uznania za ważny certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej, jeżeli w takiej formie zgodnie z prawem danego państwa certyfikat taki jest wydawany przez organy podatkowe.

Zatem, skoro jak wynika z wniosku, otrzymane przez Wnioskodawcę od Zagranicznych Kontrahentów Certyfikaty rezydencji w formie papierowej i elektronicznej zostały wystawione przez HMRC tj. Urząd Skarbowy i Urząd Celny Jej Królewskiej Mości, będący częścią aparatu administracji skarbowej Wielkiej Brytanii oraz mają formę stosowaną w praktyce przez HMRC, to należy stwierdzić, że są dokumentami, o których mowa w art. 4a pkt 12 w związku z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka wypłacając Należności Licencyjne Zagranicznym Kontrahentom jest/będzie w przyszłości uprawniona do zastosowania w stosunku do tych należności obniżonej stawki WHT wynikającej z Konwencji, a co za tym idzie do pobrania WHT w wysokości 5% tych należności brutto, na podstawie Certyfikatów rezydencji w formie papierowej oraz elektronicznej, otrzymanych przez Spółkę (przy założeniu, że dochowano pozostałych kryteriów należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p.) - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl