0111-KDIB1-3.4010.3.2020.2.MBD - Koszty finansowania dłużnego. Zaliczenie zapłaconego podatku u źródła do kosztów uzyskania przychodów.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 marca 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB1-3.4010.3.2020.2.MBD Koszty finansowania dłużnego. Zaliczenie zapłaconego podatku u źródła do kosztów uzyskania przychodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2019 r. (data wpływu 2 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 20 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

* wynikające z umów Pożyczek Odsetki, skapitalizowane lub zapłacone przez Wnioskodawcę stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - w ramach limitu wynikającego z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji (tj. art. 15c ustawy o p.d.o.p.),

* poniesione przez Wnioskodawcę koszty podatku u źródła wynikającego z umowy Pożyczki zawartej z X stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

* wynikające z umów Pożyczek Odsetki, skapitalizowane lub zapłacone przez Wnioskodawcę stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - w ramach limitu wynikającego z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji (tj. art. 15c ustawy o p.d.o.p.),

* poniesione przez Wnioskodawcę koszty podatku u źródła wynikającego z umowy Pożyczki zawartej z X stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego tez pismem z 7 lutego 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.3.2020.1.MBD wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 20 lutego 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

W grudniu 2018 r. Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" albo "Spółka") nabył od funduszu inwestycyjnego (dalej: "Zbywca") nieruchomość (dalej: "Nieruchomość") w skład której wchodzi grunt wraz z położonym na nim budynkiem, budowlami oraz naniesieniami trwale związanymi z gruntem.

Nabycie ww. Nieruchomości sfinansowane zostało z kapitału własnego Wnioskodawcy oraz ze środków finansowych pozyskanych od podmiotów powiązanych (dalej: "Pożyczkodawcy") na podstawie dwóch umów pożyczek (dalej: "Pożyczki"), tj.:

* pożyczki od X GmbH (dalej: "X") z siedzibą w Niemczech - na kwotę odpowiadającą wartości netto nabytej Nieruchomości, w części niepokrytej ze środków własnych; oraz

* pożyczki od Y GmbH (dalej: "Y") z siedzibą w Niemczech - na kwotę odpowiadającą wartości podatku VAT wynikającego z ww. transakcji.

Zgodnie z umowami Pożyczek, w związku z pozyskanym finansowaniem Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Pożyczkodawców odsetek (dalej: "Odsetki") naliczanych w określonych w ww. umowach okresach rozliczeniowych. W szczególności:

* odsetki od pożyczki uzyskanej od X naliczane w toku trwania umowy pożyczki płatne są w rocznych okresach rozliczeniowych, tj. 19/20 grudnia każdego roku - w czasie trwania okresu kredytowania; podczas gdy

* odsetki od pożyczki uzyskanej od Y naliczane w toku trwania umowy pożyczki podlegały uiszczeniu na końcu okresu kredytowania, kiedy to zostały spłacone.

Rozpoczęcie naliczania Odsetek wynikających z umów Pożyczek nastąpiło już po oddaniu środka trwałego (tj. Nieruchomości) do używania i w konsekwencji - Odsetki nie zostały uwzględnione w wartości początkowej Nieruchomości.

Ponadto, zgodnie z postanowieniami umów Pożyczek, określone w nich Odsetki podlegają wypłacie na rzecz Pożyczkodawców w ustalonych na podstawie umów warunków, bez potrącenia ewentualnego podatku u źródła (dalej: "WHT") należnego z tytułu wypłaty Odsetek. W zależności od umowy, koszty związane z pokryciem podatku u źródła należnego z tytułu wypłaty Odsetek:

* ponoszone są przez Wnioskodawcę na podstawie tzw. klauzuli ubruttawiającej, polegającej na doliczeniu do Odsetek kwoty pozwalającej na pokrycie WHT od tej należności oraz na pokrycie WHT od tego podatku - w odniesieniu do wypłat dokonywanych na rzecz X; lub

* ponoszone są przez Pożyczkodawcę - w odniesieniu do wypłat dokonywanych na rzecz Y.

W momencie sprzedaży Nieruchomości przez Zbywcę, Nieruchomość była przedmiotem dzierżawy. W konsekwencji nabycia Nieruchomości, Wnioskodawca wstąpił w stosunki dzierżawy na miejsce Zbywcy.

W związku z kontynuacją umowy/umów dzierżawy Wnioskodawca uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie (czynsz dzierżawny) stanowiące przychód podatkowy Wnioskodawcy na gruncie ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: "ustawa o p.d.o.p.").

Dzierżawa Nieruchomości kontynuowana jest przez Wnioskodawcę od chwili jej zakupu i na moment złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie ma intencji wypowiedzenia umowy/umów dzierżawy.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski.

Pożyczkodawcy mają siedzibę na terytorium Niemiec i podlegają na tym terytorium opodatkowaniu od całości swoich dochodów.

Pożyczkodawcy (X, Y) są (i byli w momencie dokonania transakcji sprzedaży i zawarcia umów Pożyczek) podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą w rozumieniu właściwych przepisów ustawy o p.d.o.p. (art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p.). Analizowane transakcje dokonane zostały na warunkach rynkowych.

Tytułem uzupełnienia, pismem z 17 lutego 2020 r., Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące podmioty powiązane (Pożyczkodawców).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym:

1. Wynikające z umów Pożyczek Odsetki, skapitalizowane lub zapłacone przez Wnioskodawcę stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - w ramach limitu wynikającego z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji (tj. art. 15c ustawy o p.d.o.p.)?

2. Poniesione przez Wnioskodawcę koszty podatku X wynikającego z umowy Pożyczki zawartej z X stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym:

1. Wynikające z umów Pożyczek Odsetki skapitalizowane lub zapłacone przez Wnioskodawcę stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - w ramach limitu wynikającego z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji (tj. art. 15c ustawy o p.d.o.p.).

2. Poniesione przez Wnioskodawcę koszty podatku WHT wynikającego z umowy Pożyczki zawartej z X stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 1

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z powyższą definicją, następujące (podstawowe) kryteria muszą zostać spełnione dla kwalifikacji określonego wydatku do kosztów podatkowych:

* wydatek został poniesiony w celu (i) uzyskania przychodów; lub (ii) zachowania/ zabezpieczenia źródła przychodów; oraz

* wydatek nie jest wskazany w katalogu wyłączeń z kosztów podatkowych określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Jednocześnie, na podstawie jednolitego podejścia organów podatkowych prezentowanego w licznych interpretacjach indywidualnych, przyjmowana jest szersza interpretacja powołanego przepisu, zgodnie z którą, dla klasyfikacji określonego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest łączne spełnienie przez dany wydatek następujących warunków:

* wydatek został poniesiony przez podatnika;

* jest on definitywny (rzeczywisty) - tzn. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

* wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

* wydatek został właściwie udokumentowany;

* nie znajduje się on w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Konieczność spełnienia powyższych warunków, jako warunek kwalifikacji wydatku do kosztów podatkowych, wskazana została m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

* z 8 marca 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.12.2019.1.AR;

* z 8 listopada 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.354.2019.2.PP;

* z 18 czerwca 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.193.2019.1.AM;

* z 24 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.311.2019.1.AK;

* z 24 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.384.2019.1.JKU.

Tym samym należy uznać, że tak długo jak Odsetki spełniają powyższe warunki, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W analizowanych okolicznościach:

i. Odsetki wypłacane na rzecz X ponoszone są ze środków własnych Wnioskodawcy (nie są zwracane Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie);

ii. Odsetki, zapłacone Y ze środków własnych Wnioskodawcy (nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie).

Tym samym należy uznać, że Odsetki ponoszone są przez Wnioskodawcę (podatnika) i mają charakter definitywny.

Jednocześnie należy podkreślić, że obie Pożyczki zaciągnięte zostały przez Wnioskodawcę w celu sfinansowania zakupu Nieruchomości, która służy Wnioskodawcy do prowadzonej działalności gospodarczej. W szczególności, Nieruchomość nabyta ze środków pozyskanych z Pożyczek generuje po stronie Wnioskodawcy przychody podatkowe w postaci otrzymywanego przez Wnioskodawcę czynszu dzierżawnego. Bez znaczenia w tym kontekście jest fakt, że jedna z pożyczek zaciągnięta została na pokrycie wydatków odnoszących się do podatku od towarów i usług (VAT) należnego z tytułu transakcji zakupu nieruchomości. Należy bowiem podkreślić, że konieczność poniesienia wydatków w tym zakresie (a także cel poniesienia takich wydatków) jest nierozerwalnie związany z transakcją jaką jest nabycie Nieruchomości - faktycznie wykorzystywanej przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym należy stwierdzić, że w stosunku do Odsetek spełniony jest również warunek odnoszący się do istnienia związku wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a Odsetki ponoszone są przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przychodów (w tym: przychodów w postaci czynszu dzierżawnego).

Fakt zaciągnięcia Pożyczek, sposób kalkulacji należnych Odsetek został również należycie udokumentowany przez Wnioskodawcę (np. w postaci zawartych umów Pożyczek). Faktyczne poniesienie analizowanych kosztów dokumentowane będzie natomiast każdorazowo potwierdzeniem przelewu/płatności Odsetek.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, żadna z pozycji ujętych w katalogu wyłączeń przewidzianym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie znajdzie zastosowania w stosunku do analizowanych płatności.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów nie są również wydatki na spłatę pożyczek (kredytów) - z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych powyżej wyłączeń, należy zauważyć, że nie znajdą one zastosowania w stosunku do Odsetek tak długo jak:

* Odsetki należne X zostały zapłacone;

* Odsetki należne Y zostały zapłacone.

Wyłączenia te będą miały zatem wpływ na moment zaliczenia Odsetek do kosztów uzyskania przychodów, ale nie powinny wpływać na samą kwalifikację Odsetek do kosztów podatkowych (tak długo jak określone powyżej warunki zostaną spełnione).

Należy też zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a-b ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na nabycie gruntów i innych środków trwałych (wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami i pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych stanowią koszt uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych).

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p., do wydatków na nabycie gruntów w powyższym rozumieniu (tj. wydatków ujmowanych w wartości początkowej środka trwałego) zaliczyć należy kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania - w tym w szczególności m.in. o koszty odsetek (naliczonych w granicach ww. terminu).

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o p.d.o.p., odsetki zaliczone do wartości początkowej podlegały będą natomiast wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę brzmienie ww. przepisów należy jednak stwierdzić, że nie będą miały one zastosowania w analizowanym przypadku. Regulacje te nie dotyczą bowiem wydatków na nabycie środków trwałych (w tym odsetek od pożyczek) naliczonych po dniu przekazania środka trwałego do używania.

W analizowanych okolicznościach, odsetki naliczane są natomiast każdorazowo już po oddaniu środka trwałego (tj. Nieruchomości) do używania. W konsekwencji, powyższe wyłączenie nie znajdzie zastosowania do Odsetek.

Odsetki nie stanowią również żadnej z kategorii płatności odsetkowych wskazanych art. 16 ust. 1 pkt 13-13b i 13d ustawy o p.d.o.p. (nie mamy bowiem w analizowanych okolicznościach do czynienia z pożyczką partycypacyjną, odsetkami od udziału kapitałowego wspólnikóww.noszonych do spółki dopłat czy też kapitału własnego).

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów szeroko rozumianych odsetek od pożyczek/kredytów - choćby pośrednio związanych z przychodem podatkowym potwierdzana jest również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej:

* z 24 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.384.2019.1.JKU;

* z 21 października 2016 r., Znak: IPPB6/4510-454/16-2/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie;

* z 7 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.219.2019.2.ANK.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane ze spłatą Odsetek stanowiły będą, co do zasady, koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Analizując możliwość zaliczenia Odsetek do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, uwzględnić należy także regulacje dotyczące niedostatecznej kapitalizacji, przewidziane w art. 15c ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z ust. 1 powołanego artykułu, podatnicy zobowiązani są, co do zasady, wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa określony w tym przepisie limit.

Dla potrzeb ww. regulacji, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione (art. 15c ust. 12 ustawy o p.d.o.p.).

Tym samym, ponieważ Odsetki wypłacane Pożyczkodawcom w analizowanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wypełniały będą ww. definicję kosztów finansowania - należy stwierdzić, że zastosowanie w stosunku do Odsetek znajdą ograniczenia wynikające z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wynikające z umów Pożyczek Odsetki, które zostały skapitalizowane lub zapłacone przez Wnioskodawcę stanowiły będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - w ramach limitu wynikającego z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji (tj. art. 15c ustawy o p.d.o.p.).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 2

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., podatnicy niemający na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów, które osiągają na tym terytorium.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu odsetek uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 tej ustawy ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 22a ustawy o p.d.o.p., ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W konsekwencji, w świetle art. 11 UUPO (winno być: umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r.; Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90; dalej: "UUPO") zawartej pomiędzy Polską a Niemcami - w przypadku spełnienia pewnych warunków, w stosunku do odsetek zastosowanie znajdzie preferencyjna stawka podatku w wysokości 5%.

Na podstawie art. 26 ustawy o p.d.o.p., do pobrania i wpłacenia WHT do właściwego urzędu zobowiązany jest płatnik, tj. podmiot wypłacający odsetki.

Na podstawie powyższych przepisów, Wnioskodawca zobowiązany jest, co do zasady, do pobrania i wpłacenia do właściwego urzędu WHT należnego z tytułu wypłaty Odsetek.

Co do zasady, zgodnie z ww. przepisami, podatek u źródła potrącany jest przez płatnika z wynagrodzenia należnego odbiorcy płatności (np. odsetek). W takim przypadku, wydatek ten z zasady nie jest ponoszony przez płatnika (ze środków płatnika) i w rezultacie - co do zasady nie stanowi kosztu podatkowego po stronie tego podmiotu.

W analizowanym przypadku jednak, umowa Pożyczki z X zawiera klauzulę ubruttawiającą na podstawie której koszt WHT ponoszony jest definitywnie przez Wnioskodawcę (nie jest potrącany z należności wypłacanej na rzecz Pożyczkodawcy) - w takiej sytuacji należy zatem uznać, że wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy na zasadach ogólnych.

Ogólne warunki kwalifikacji wydatku do kosztów uzyskania przychodów, które przedstawione zostały w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 1 - znajdą bowiem zastosowanie również w stosunku do uiszczanego przez Wnioskodawcę WHT.

Mianowicie, dla oceny możliwości zaliczenia analizowanego wydatku do kosztów podatkowych przeanalizować należy łączne spełnienie następujących warunków:

* wydatek został poniesiony przez podatnika;

* jest on definitywny (rzeczywisty) - tzn. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

* wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

* wydatek został właściwie udokumentowany;

* nie znajduje się on w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że koszt WHT wynikający z wypłacanych na rzecz X Odsetek ponoszony jest, zgodnie z umową Pożyczki, przez Wnioskodawcę. Jak wskazano powyżej, wydatek ten nie będzie jednocześnie podlegał zwrotowi Wnioskodawcy w żadnej formie (ciężar tego kosztu spoczywa ostatecznie i definitywnie na Wnioskodawcy).

Z uwagi na fakt, że konieczność poniesienia analizowanego wydatku wynika bezpośrednio z umowy Pożyczki z X (tj. z zawartej w tej umowie klauzuli ubruttawiającej) - to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar ekonomiczny związany z zapłatą WHT.

Możliwość zawarcia postanowień umownych w powyższym kształcie wynika z obowiązującej w prawie cywilnym zasady swobody umów - postanowienia takie są wynikiem negocjacji biznesowych pomiędzy stronami i z chwilą ich zawarcia w umowie są nieodłącznym elementem stosunku prawnego łączącego strony. Tym samym, obowiązek poniesienia kosztów związanych z uiszczeniem WHT stanowi element realizacji umowy Pożyczki - co do zasady analogiczny jak wypłata wynagrodzenia w postaci Odsetek.

W konsekwencji należy uznać, że poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków związanych z zapłatą WHT ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i dokonane zostało w celu uzyskania przychodu (analogicznie, jak miało to miejsce w przypadku Odsetek). Bez poniesienia ww. kosztu Wnioskodawca nie uzyskałby bowiem pożądanego finansowania niezbędnego do nabycia Nieruchomości (wykorzystywanej na cele gospodarcze i generującej przychody podatkowe po stronie Wnioskodawcy).

Konieczność poniesienia wydatku w postaci pokrycia kosztów WHT wynika bezpośrednio z zawartej z X umowy, a faktyczne poniesienie tego wydatku potwierdzone jest m.in. w postaci potwierdzenia przelewu/wpłaty podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Tym samym, również warunek prawidłowego udokumentowania wydatku należy w ocenie Wnioskodawcy uznać za spełniony.

Końcowo należy też podkreślić, że wydatki w postaci kosztów WHT należnego z tytułu wypłacanych Odsetek nie zostały również wskazane w enumeratywnym wyliczeniu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W szczególności, do wydatków takich nie odnosi się art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z powszechnym rozumieniem ww. przepisu, przyjmowanym również w licznych interpretacjach indywidualnych, zakres ww. przepisu odnosi się wyłącznie do podatku dochodowego w takim zakresie, w jakim uiszczany jest on przez podatnika tegoż podatku. W analizowanej sytuacji natomiast mamy do czynienia z poniesieniem kosztu odpowiadającego WHT przez Wnioskodawcę działającego jako płatnik (nie podatnik) podatku dochodowego.

Stanowisko, zgodnie z którym koszty ponoszone przez płatników w związku z uiszczeniem podatku u źródła mogą stanowić koszty uzyskania tych podmiotów, w szczególności - w sytuacji, w której ponoszone są one w oparciu o zawartą w umowie z odbiorcą płatności klauzulę ubruttawiającą - potwierdzane są również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

W szczególności, podejście takie przyjęte zostało w interpretacjach indywidualnych:

* z 8 lipca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.148.2019.1.APO;

* z 28 marca 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.540.2018.1.MW;

* z 4 kwietnia 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.71.2019.1.KS.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym poniesione przez Wnioskodawcę koszty podatku WHT wynikającego z umowy Pożyczki zawartej z X stanowiły będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na marginesie zaznaczyć należy, że do poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów podatku WHT wynikającego z umowy Pożyczki, również może mieć zastosowanie ograniczenie zawarte w art. 15c ustawy o p.d.o.p., jednak kwestia ta zgodnie z zadanym pytaniem które wyznacza zakres wniosku nie była przedmiotem interpretacji w zakresie pytania oznaczonego nr 2.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w.... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl