0111-KDIB1-3.4010.234.2020.2.IZ - Zwolnienie z CIT sprzedaży nieruchomości zajętej na prowadzenie działalności rolniczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.), uzupełnionym 23 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży całej opisanej powyżej Nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży całej opisanej powyżej Nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 lipca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.234.2020.1.IZ, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia w związku z powyższym wezwaniem dokonano 17 lipca 2020 r. (data wpływu 23 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") prowadzi działalność w zakresie chowu i hodowli zwierząt, produkcji materiału zarodowego zwierząt oraz rozrodu zwierząt. Ponadto, Spółka organizuje kursy inseminacyjne oraz oferuje dodatki paszowe, środki do mycia i dezynfekcji urządzeń udojowych oraz artykuły zootechniczne.

Spółka, jako sprzedający, zawarła 31 grudnia 2019 r. umowę sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę nr 1 o powierzchni 0,8737 m² oraz działkę nr 2 o powierzchni 6,4227 m².

Działka nr (...) według ewidencji gruntów i budynków obejmowała użytki o oznaczeniu RIIIb, Br-RIIIa, Br-RIIIb oraz Br-RIVa.

Działka nr (...) według ewidencji gruntów i budynków obejmowała użytki o oznaczeniu RIIIa, RIIIb, RIVa, RIVb, RV, Br-RIIIa oraz Br-RIIIb.

Łączna powierzchnia sprzedawanej nieruchomości wynosiła 7,2964 hektara.

Nieruchomość położona jest w (...), dla których Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...) (dalej: "Nieruchomość").

Nieruchomość była Stacją (...), w której przechowywano knury i odbywała się produkcja nasienia knurów, grunty były uprawiane na potrzeby utrzymania kurów (działalność rolnicza). Stacja (...) została aktywowana do produkcji nasienia knura po zamknięciu Stacji (...) w (...) (nieodwołalne zamknięcie w 2017 r. w wyniku panującej choroby (...), na podstawie decyzji państwowych organów weterynaryjnych). Ze względu na rozszerzanie się choroby i położeniu w strefie zapowietrzonej w 2018 r. również Stacja (...) została zamknięta i wyłączona z użytkowania, a utrzymanie knurów i produkcja nasienia zahamowane.

W przyszłości Nieruchomość nigdy już nie mogłaby być wykorzystywana do celów, którym wcześniej służyła. Po zamknięciu nie była tam prowadzona działalność - jedynie jednorazowo przez okres ok. 3-4 miesięcy usługowo przeprowadzono kwarantannę buhajów.

Na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy (...) zatwierdzonego Uchwałą nr (...) Rady Gminy (...) z dnia 20 listopada 2003 r. (Dziennik Urzędowy Województwa (...) Nr (...) poz. (...) z dnia 25 lutego 2004 r. z późn. zm.) działka nr 1 położona w obrębie geodezyjnym Ośrodek (...), gm. (...) jest przeznaczona pod urządzenia produkcji i obsługi rolnictwa, zaś działka nr 2 jest przeznaczona częściowo pod urządzenia produkcji i obsługi rolnictwa, częściowo pod usługi turystyczne.

Nieruchomość na moment sprzedaży zabudowana była budynkiem administracyjnym - klasyfikacja środków trwałych nr 105. W przedmiotowym budynku - na całym parterze - umiejscowione były pomieszczenia związane z produkcją nasienia knura, w tym: maneż, w którym od knurów pobierano nasienie, pomieszczenia laboratorium produkcji nasienia knura, pomieszczenie, w którym dokonywano oceny nasienia knura, magazyn środków i sprzętu do produkcji nasienia knurów. Na górnym piętrze zlokalizowane były pomieszczenia dla kadry kierowniczej Stacji (...).

Nieruchomość była zabudowana następującymi budynkami produkcyjnymi, usługowymi oraz gospodarczymi dla rolnictwa:

Nieruchomość została nabyta przez Spółkę w 2000 r.

W latach 2011-2019 część nieruchomości o powierzchni 75,66 m² dla budynków i budowli oraz 1800 m² placu była wynajęta do podmiotu trzeciego na cele działalności gospodarczej. Umowa została wypowiedziana z dniem 31 października 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 23 lipca 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny wskazując, że:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, opisane w stanie faktycznym działki nr 1 i nr 2 mogą być zaklasyfikowane jako użytki rolne (...).

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, budynki/budynek administracyjny znajdujące się na ww. gruncie stanowią część gospodarstwa rolnego (...).

Ad. 3.

Spółka wskazuje, że w stanie faktycznym wskazała w jaki sposób nieruchomość była wykorzystywana przed sprzedażą. W opinii Spółki, takie wykorzystanie uzasadnia uznanie, iż Nieruchomość była zajęta na prowadzenie działalności rolniczej (...).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dochód ze sprzedaży całej opisanej powyżej Nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze sprzedaży całej opisanej powyżej Nieruchomości, w tym wszystkich budynków oraz budowli będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości lub udziału w nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego. Zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości lub udziału w nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z przepisami art. 1 i 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1256 z późn. zm.; dalej: "ustawa o podatku rolnym"), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, przy czym łączna powierzchnia tych gruntów przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, a stanowią one własność lub znajdują się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Z powyższych regulacji wynika, że dla uznania, iż dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym - a tym samym również w rozumieniu ustawy o CIT - muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

W opinii Spółki, pierwsze dwa warunki są niewątpliwie spełnione - Spółka ma status osoby prawnej, a powierzchnia Nieruchomości to 7,2964 ha.

Ponadto, zdaniem Spółki, opisane w stanie faktycznym działki nr 1 i 2 mogą być zaklasyfikowane jako użytki rolne.

Ostatnim punktem analizy jest zagadnienie zajęcia gruntów na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Jak wynika ze stanu faktycznego, przedmiotowa nieruchomość na moment sprzedaży znajdowała się w posiadaniu Spółki i nie była wykorzystywana do prowadzenia zorganizowanej działalności rolniczej, co miało miejsce wcześniej.

Wskazanie jak oceniać przesłankę "zajęcie gruntów na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza" odnajdziemy w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 grudnia 2015 r. sygn. II FSK 2555/13 gdzie wskazano: "Przy czym sformułowania "zajęcie" wbrew temu co twierdzi pełnomocnik Skarżącej nie można ograniczyć jedynie do fizycznej ingerencji przedsiębiorcy w nieruchomość i rozpoczęciu na niej prac budowlanych. O działalności gospodarczej innej niż rolnicza mogą świadczyć działania faktyczne i prawne podejmowane przez podatnika w odniesieniu do konkretnie oznaczonego gruntu, które przeczą istocie działalności rolniczej, za którą zgodnie z art. 2 ust. 2 u.p.r. uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb. Nie ulega wątpliwości, że żadna tego rodzaju działalność nie była co najmniej od listopada 2003 r. prowadzona na sprzedanych w 2008 r. gruntach. Nie można podzielić w tym zakresie koncepcji prezentowanej w skardze kasacyjnej, że jedynie działania fizyczne dokonywane na gruncie, bez względu na zamiary właściciela mogą świadczyć o zajęciu go na działalność gospodarczą inną niż działalność rolnicza. Obiektywna ocena wszystkich działań podatnika pozwala bowiem nie tylko na rekonstrukcję jego zamysłu co do traktowania i wykorzystywania określonej nieruchomości, lecz pozwala także na stwierdzenie, czy mamy do czynienia z zajęciem gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza".

W opinii Spółki, należy uznać, że zbyta nieruchomość była wykorzystywana do celów rolniczych. Spółka prowadziła cały czas na tych terenach działalność rolniczą. W konsekwencji, zdaniem Spółki, ostatnia przesłanka dla zwolnienia też jest spełniona.

Mając na uwadze powyższy fakt należy przyjąć, że dochód ze sprzedaży całej opisanej powyżej Nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: "ustawa o CIT"), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości lub udziału w nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości lub udziału w nieruchomości.

Jak zatem wynika z powyższego, skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jest możliwe w przypadku spełnienia poniższych warunków, tj. gdy:

* przedmiotem sprzedaży jest całość, część lub udział w nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego,

* podatnik dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży,

* w momencie sprzedaży upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości, części lub udziału w zbywanej nieruchomości.

Z postanowień art. 2 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 333), uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Natomiast, opodatkowaniu podatkiem rolnym w myśl art. 1 ww. ustawy o podatku rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Z powyższego wynika, że przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, a tym samym również w rozumieniu ustawy o CIT, należy brać pod uwagę następujące przesłanki:

* łączna powierzchnia nieruchomości musi mieć powyżej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego,

* grunty wchodzące w skład nieruchomości muszą być kwalifikowane jako użytki rolne,

* grunty nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Zwolnieniem określonym w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, objęty jest zatem wyłącznie dochód uzyskany z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

Zgodnie z § 67 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r., w sprawie ewidencji gruntów i budynków (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 393) użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

Stosownie natomiast do treści § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia, grunty rolne dzielą się na:

W kontekście zastosowania przedmiotowego zwolnienia zaznaczyć należy, że dokonanie sprzedaży powinno nastąpić po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Ponadto, mając na względzie przepisy art. 1 i 2 ustawy o podatku rolnym, sprzedaż nie może dotyczyć gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, za którą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.

Jeśli chodzi o rozumienie pojęć, które występują w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a nie są przez tę ustawę zdefiniowane, to zgodnie z zasadami wykładni systemowej, należy przyjąć ich znaczenie wynikające z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Dotyczy to m.in. sprzedaży, pod którą na gruncie ustawy o CIT należy rozumieć umowę uregulowaną w Tytule XI Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, w szczególności w art. 535 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Także określając pojęcie nieruchomości należy odnieść się do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że przychód ze sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego nie kwalifikuje się do przychodów z działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o CIT. Jest to przychód związany z działalnością rolniczą, nie mniej jednak nie jest przychodem z działalności rolniczej.

Z kolei, przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym - a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

* grunty muszą stanowić własność lub znajdować się w posiadaniu m.in. osoby prawnej,

* łączna powierzchnia tych gruntów musi wynosić ponad 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy,

* grunty muszą być skwalifikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne,

* grunty nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Pozbawienie podatnika prawa do zwolnienia nie jest uzależnione od faktu utraty przez nieruchomość charakteru rolnego po dokonaniu sprzedaży, lecz od okresu, jaki upłynął od chwili nabycia sprzedawanej nieruchomości. Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że datę nabycia nieruchomości należy utożsamiać z chwilą przeniesienia jej własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Zatem, pięcioletni termin, wskazany w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, że znajdzie w niej zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ponieważ z przedstawionego opisu oraz uzupełnienia stanu faktycznego wynika, że wszystkie przesłanki warunkujące możliwość stosowania tego zwolnienia zostały spełnione.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że dochód ze sprzedaży Nieruchomości, objętej zakresem przedstawionego we wniosku pytania, jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.