0111-KDIB1-3.4010.200.2020.1.APO - Rozpoznanie kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu (alokowanego do działalności pozastrefowej) w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia nie wyższym od ceny sprzedaży netto złomu-jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu (alokowanego do działalności pozastrefowej) w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia nie wyższym od ceny sprzedaży netto złomu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja wyrobów gumowych dedykowanych do układów i urządzeń hydraulicznych przeznaczonych dla sektorów m.in. budownictwa, rolnictwa, górnictwa, jak również przemysłu wydobywczego. Wnioskodawca jest częścią grupy X Group oraz posiada zakład produkcyjny w (...). Spółka uzyskała również zezwolenie wydane w dniu 3 sierpnia 2010 r. na działalność w (...) Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Tym samym, przeważająca część przychodów Wnioskodawcy podlega zwolnieniu z opodatkowania, gdyż jest alokowana do działalności strefowej, jednakże pozostała część jest opodatkowana podstawową stawką podatku CIT.

W związku z prowadzeniem procesu produkcji wyrobów gotowych przez Spółkę jak również jako jej uboczny efekt powstaje odpad poprodukcyjny stanowiący złom. Uzyskany odpad podlega sprzedaży na rzecz podmiotów trzecich, a wskazana czynność objęta jest klasyfikacją statystyczną PKWiU 46.77.10.0 - "sprzedaż hurtowa odpadów i złomu" - nieobjętą zwolnieniem w otrzymanej decyzji strefowej. W konsekwencji, Spółka zobowiązana jest do rozpoznania przychodu ze sprzedaży złomu jako działalności opodatkowanej podstawową stawką podatku CIT. Jednocześnie, Spółka dokonuje wyceny odpadu poprodukcyjnego określając wartość oraz ilość nabytego materiału z którego w toku produkcji powstaje złom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu (alokowanego do działalności pozastrefowej) w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia nie wyższym od ceny sprzedaży netto złomu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu alokowanego do działalności pozastrefowej. Wysokość wspomnianego wydatku powinna zostać ustalona przy uwzględnieniu art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, tj. w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia nie wyższym od cen sprzedaży netto złomu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482). Oznacza to w praktyce, iż wszelkie przychody podatników uzyskane z działalności nieobjętej zezwoleniem strefowym podlegają opodatkowaniu zgodnie z regułami ogólnymi wskazanymi w ustawie o CIT. W związku z powyższym, Spółka jest zobowiązana do rozpoznania przychodów ze sprzedaży złomu nieobjętych zezwoleniem strefowym jako podlegających opodatkowaniu podstawową stawką podatku CIT. Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu poniesionego w związku z przeprowadzoną transakcją.

Powyższe wynika z treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowiącym, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, a także mając na uwadze stanowisko ugruntowane w interpretacjach prawa podatkowego, w ocenie Spółki, będzie ona uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu poniesionego w związku ze sprzedażą złomu, gdyż wydatki dotyczące nabycia lub wytworzenia złomu:

* zostały poniesione przez podatnika (obciążają wynik finansowy Spółki),

* stanowią wydatek definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego kosztu nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (niezbędne jest poniesienie wydatków na zakup aktywów rzeczowych do produkcji wyrobów gumowych, a złom z nich powstały jest ubocznym skutkiem głównej działalności Spółki),

* poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów (celem poniesienia wydatków na nabycie aktywów jest uzyskanie przychodów ze sprzedaży wyrobów powstałych w trakcie procesu produkcyjnego, w tym przychodów ze sprzedaży złomu),

* został właściwie udokumentowany (wydatek został udokumentowany w systemie księgowym Spółki).

Dodatkowo, przedmiotowe wydatki nie zostały objęte art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Równocześnie, Wnioskodawca wskazuje, iż regulacje ustawy o CIT, nie wskazują jednoznacznie sposobu wyceny kosztów materiałów. Zasadne jest zatem uwzględnienie przepisów ustawy o rachunkowości w celu określenia prawidłowej wartości aktywów rzeczowych przypisanych do przychodów uzyskanych ze sprzedaży złomu. Wobec powyższego, do opisywanej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, z którego wynika, że rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według: ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od ceny ich sprzedaży netto. Zatem, wysokość kosztu podatkowego może stanowić cena nabycia lub koszt wytworzenia złomu w maksymalnej wysokości ceny jego sprzedaży netto.

Powyższe stanowisko, zostało potwierdzone w następujących interpretacjach prawa podatkowego:

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 stycznia 2020 r. 0111-KDIB1-1.4010.508.2019.2.SG: Zatem mając na względzie treść powołanego wyżej art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, z którego wynika, że rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się wg ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od ceny ich sprzedaży netto, to nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wysokość kosztu określa się w wysokości kosztu poniesionego na zakup materiału lub towaru bądź wytworzenie wyrobu gotowego. Zatem, w sytuacji sprzedaży odpadów (złomu) przychód uzyskany z tego tytułu może zostać bowiem pomniejszony o koszty jego uzyskania w wysokości ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto,

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 kwietnia 2019 r. 0111-KDIB1-1.4010.43.2019.l.NL: Mając powyższe na względzie, wskazać należy, że skoro z wniosku wynika, że w ramach realizacji procesu wytwórczego, na różnych etapach produkcji wyrobu gotowego, powstaje odpad produkcyjny w postaci złomu, który następnie Spółka odsprzedaje podmiotom trzecim, to może dojść do sytuacji, że cena sprzedaży złomu będzie niższa od ceny zakupu aktywów przypadających na tą część tych aktywów, z których powstaje odpad (złom). Zatem, w sytuacji sprzedaży złomu przychód uzyskany z tego tytułu może zostać bowiem pomniejszony o koszty jego uzyskania w wysokości ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, iż Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu (alokowanego do działalności poza strefowej) w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia nie wyższym od cen sprzedaży netto złomu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.