0111-KDIB1-3.4010.192.2019.1.JKT - Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z ubezpieczeniem samochodu osobowego.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.), uzupełnionym 9 maja 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje od dnia 1 stycznia 2019 r. prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu całości wydatków związanych z ubezpieczeniem opisanego samochodu osobowego, które to wydatki na ubezpieczenie samochodu osobowego zostały poniesione przez Spółkę w roku 2018, a część opisanego wydatku na ubezpieczenie samochodu osobowego została do dnia 31 grudnia 2018 r. zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do opłacanych składek:

* w części dotyczącej ubezpieczenia składek AC - jest prawidłowe;

* w części dotyczącej ubezpieczenia składek OC i NNW - jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

W dniu 14 marca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje od dnia 1 stycznia 2019 r. prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu całości wydatków związanych z ubezpieczeniem opisanego samochodu osobowego, które to wydatki na ubezpieczenie samochodu osobowego zostały poniesione przez Spółkę w roku 2018, a część opisanego wydatku na ubezpieczenie samochodu osobowego została do dnia 31 grudnia 2018 r. zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 8 maja 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.105.2019.1.JKT wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 9 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej: "podatnikiem", "stroną", "Spółką" lub "Wnioskodawcą", prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy liczonych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia. Aktualnie rokiem podatkowym jest okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., dalej w skrócie rok obrotowy 2019 r. Spółka użytkuje przy prowadzeniu działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu samochód osobowy marki (...), nr rej. (...), rok produkcji 2017, zwany dalej w skrócie samochodem osobowym marki (...) lub samochodem osobowym. Strona w dniu 18 czerwca 2018 r. popisała umowę ubezpieczenia ww. samochodu osobowego na okres od dnia 18 lipca 2018 r. do dnia 17 lipca 2019 r., wskazując w ww. umowie, iż wartość ubezpieczonego samochodu osobowego wynosi 241.951,00 zł. W przedmiotowej umowie ubezpieczyciel wskazał, iż Spółka jest zobowiązana do zapłaty składki OC w wysokości 893,00 zł, składki AC w wysokości 7.258,00 zł oraz składki NW w wysokości 50,00 zł. Całość kwoty składek wynosi 8.251,00 zł i Spółka była zobowiązana ją wpłacić na rachunek bankowy ubezpieczyciela do dnia 1 sierpnia 2018 r. Na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia kwota 20.000 Euro wynosiła 85.744,00 zł. Strona postanowiła, iż wydatki na ubezpieczenie samochodu osobowego będą rozliczanie proporcjonalnie do upływu czasu. Strona część wydatków do 31 grudnia 2018 r. zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu, część do kosztów operacyjnych nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu. Kluczem podziału ww. wydatku do kosztów uzyskania przychodu w roku 2018 był wskaźnik proporcji jaki wynika z porównania wartości ubezpieczenia samochodu osobowego wskazanej w polisie do wartości 20.000 Euro na dzień zawarcia ww. umowy ubezpieczenia. W roku podatkowym 2019 Spółka dokona rozliczenia w czasie trwania umowy ubezpieczenia kwotę ww. wydatku z tytułu ubezpieczenia AC, w wysokości 4.218,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje od dnia 1 stycznia 2019 r. prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu całości wydatków związanych z ubezpieczeniem powyżej opisanego samochodu osobowego marki (...), które to wydatki na ubezpieczenie samochodu osobowego zostały poniesione przez Spółkę w roku 2018, a część powyżej opisanego wydatku na ubezpieczenie samochodu osobowego została do dnia 31 grudnia 2018 r. zaliczona do kosztów uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się od dnia 1 stycznia 2019 r. za koszty uzyskania przychodu składek na ubezpieczenie samochodów osobowych wykorzystywanych przez podatników przy prowadzeniu działalności gospodarczej, naliczanych od wartości początkowej przewyższającej kwotę 150.000,00 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych). Wskazać należy, iż wartość ubezpieczenia opisanego powyżej samochodu osobowego w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia przekraczała 20.000 EURO oraz przekracza na dzień 1 stycznia 2019 r. kwotę ww. ograniczenia w wysokości 150.000,00 zł. Wskazać także należy, iż ustawodawca w przepisach przejściowych w ustawie z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) nie wskazał, iż składki na ubezpieczenie samochodów osobowych ubezpieczonych do 31 grudnia 2018 r., będą mogły być zaliczone po dniu 1 stycznia 2019 r. do kosztów uzyskania przychodu, jedynie tylko od wartości ubezpieczenia nie przekraczającej 20.000.00 EURO. Dlatego też reasumując powyższe strona jest zdania, iż Wnioskodawcy przysługuje od dnia 1 stycznia 2019 r. prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wszystkich składek na ubezpieczenie niniejszego samochodu (tj. AC, OC i NW) w wysokości nie przekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji w jakiej kwota w wysokości 150.000,00 zł pozostaje do wartości ubezpieczenia ww. samochodu osobowego określonej w polisie na kwotę 241.951,00 zł. Strona jest zdania, iż opisane powyżej ograniczenie obejmuje wszystkie składki na ubezpieczenie samochodu osobowego marki (...) gdyż ustawodawca w znowelizowanej z dniem 1 stycznia 2019 r. treści pkt 49 ust. 1 art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazuje na składki na ubezpieczenie samochodu osobowego, a nie na składki na dobrowolne ubezpieczenie samochodu osobowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższy przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* są definitywne, a więc bezzwrotne,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu osiągnięcia przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

* zostały właściwie udokumentowane.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą, należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) zmieniły się m.in. zasady rozliczania w podatkowych kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodów osobowych w działalności gospodarczej.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 4a pkt 9a ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Wątpliwość Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczy zaliczania do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie ww. samochodu osobowego.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wyjaśnić co należy rozumieć, pod pojęciem ubezpieczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT. Stwierdzić należy, że ustawa o CIT nie definiuje pojęcia ubezpieczenia. Jednak, z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, który stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się, składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia, stwierdzić należy, że tylko w przypadku ubezpieczeń dobrowolnych tj. AC podstawą ubezpieczenia jest wartość samochodu, do której odwołuje się Ustawodawca w niniejszym artykule.

Tym samym, w sytuacji gdy wartość przyjęta na polisach AC mieści się w limicie 150.000 zł, to całą składkę należy wliczyć w koszty, a jeśli przekracza tę kwotę, to zaliczamy ją proporcjonalnie. Ustosunkowując się do kwestii ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) zauważyć należy, że ubezpieczenie to jest ubezpieczeniem osobowym regulowanym przez przepisy kodeksu cywilnego - art. 829 i następne. Przedmiotem tego ubezpieczenia są określone dobra osobiste człowieka. W związku z powyższym, postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie znajdą zastosowania w odniesieniu do składek na ubezpieczenie NNW. Również, ubezpieczenie obowiązkowe OC może być zaliczone w koszty w całości niezależnie od wartości samochodu, gdyż nie jest ono zależne od wartości samochodu.

Zatem, stanowisko Spółki w zakresie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p., w odniesieniu do opłacanych składek:

* w części dotyczącej ubezpieczenia składek AC - jest prawidłowe;

* w części dotyczącej ubezpieczenia składek OC i NNW - jest nieprawidłowe.

Wskazać należy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.