0111-KDIB1-3.4010.192.2018.2.MST

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym 4 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wspólnota Mieszkaniowa, ustalając dochód do opodatkowania, może obniżać przychody z tytułu najmu dachu pod antenę telefonii komórkowej kosztami uzyskania przychodu:

* w pełnej wysokości, jeśli koszty te dotyczą dachu i kominów - jest nieprawidłowe,

* w części wyznaczonej przy zastosowaniu proporcji w przypadku kosztów administrowania nieruchomością - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wspólnota Mieszkaniowa, ustalając dochód do opodatkowania, może obniżać przychody z tytułu najmu dachu pod antenę telefonii komórkowej kosztami uzyskania przychodu w pełnej wysokości, jeśli koszty te dotyczą dachu i kominów oraz w części wyznaczonej przy zastosowaniu proporcji w przypadku kosztów administrowania nieruchomością. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 maja 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.192.2018.1.MST wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa prowadzi działalność w zakresie gospodarowania zasobami mieszkaniowymi, z której dochód, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: "ustawa p.d.o.p.") jest zwolniony od opodatkowania. Od 2012 r. osiąga przychody z wynajmu części dachu pod antenę telefonii komórkowej stanowiące działalność podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy p.d.o.p. Konserwacja i naprawy anteny należą do obowiązków najemcy. Prace serwisowe dokonywane są przez pracowników technicznych operatora telefonii na dachu budynku, bez demontażu anteny.

Na pokrycie wydatków właściciele wpłacają zaliczki na fundusz remontowy oraz fundusz eksploatacyjny. Wspólnota ponosi koszty gospodarowania zasobami mieszkaniowymi, m.in.: administrowanie nieruchomością, konserwacje, remonty, utrzymanie czystości części wspólnej, które finansowane są zarówno z wpłat właścicieli, jak i przychodów uzyskanych z wynajmu dachu. W latach 2016 i 2017 przeprowadzone zostały remonty kominów oraz dachu.

Osiągane przychody, jak i ponoszone koszty, ujmowane są w ewidencji księgowej pozwalającej na wyszczególnienie wszystkich przychodów i kosztów.

Podatnik uważa, że przychody z najmu dachu, jako podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, mogą być pomniejszone o koszty ich uzyskania, a więc poniesione wydatki na remont dachu i znajdujących się na nim kominów oraz część kosztów administrowania nieruchomością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wspólnota Mieszkaniowa, ustalając dochód do opodatkowania, może obniżać przychody z tytułu najmu dachu pod antenę telefonii komórkowej kosztami uzyskania przychodu w pełnej wysokości, jeśli koszty te dotyczą dachu i kominów oraz w części wyznaczonej przy zastosowaniu proporcji (zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy p.d.o.p.) w przypadku kosztów administrowania nieruchomością?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ustalaniu wysokości dochodu do opodatkowania, Wspólnota może zaliczyć niektóre ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodu. Umowa najmu dachu zawarta została z operatorem telefonii komórkowej w 2011 r. W minionych latach dokonane zostały remonty kominów w 2016 r. oraz dachu w 2017 r. W związku z tym, że przychody uzyskiwane są z najmu dachu, podatnik uważa, że wydatki poniesione na wskazane remonty mają bezpośredni związek z zabezpieczeniem źródła przychodu, gdyż gdyby prace te nie zostały wykonane, umowa z operatorem musiałaby zostać rozwiązana, co spowodowałoby utratę przychodów. Ponadto, konieczność przeprowadzenia remontu dachu w części wynikała również z jego większej niż przeciętna eksploatacji, spowodowanej prowadzonymi przez pracowników technicznych operatora telefonii komórkowej konserwacjami zamontowanej anteny. Wspólnota uważa więc, że w myśl art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p., z uwzględnieniem negatywnego katalogu kosztów zawartego w art. 16 ust. 1 ustawy p.d.o.p., wydatki na remont dachu i kominów mogą w całości stanowić koszty uzyskania przychodu podlegającemu opodatkowaniu.

Wspólnota ponosi również wydatki związane z utrzymaniem budynku, m.in. koszty administrowania. Jest to opłata za całokształt zarządzania nieruchomością, w tym prowadzenie rozliczeń związanych z wynajmowaną powierzchnią dachu. Z uwagi na fakt, że kosztów administracyjnych nie można jednoznacznie przypisać do poszczególnych źródeł przychodów, Podatnik uważa, że może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności opodatkowanej w wysokości ustalonej zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy p.d.o.p., tj. przy zastosowaniu proporcji w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z najmu dachu w ogólnej kwocie przychodów Wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 716).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Artykuł 14 cytowanej ustawy stanowi, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: "u.p.d.o.p."), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Stosownie do art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem Wspólnoty, zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych ze źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która w myśl art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 u.p.d.o.p., przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Ustalony w powyższy sposób dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku, czyli innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem, z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

* dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

* dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Należy przy tym zauważyć, że powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji: "zasobów mieszkaniowych" oraz "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku - oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie "gospodarki" nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. "Zasób" zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast, pojęcie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc, przymiotnik "mieszkaniowy", określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym, z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie "zasób mieszkaniowy" należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, a także inne pomieszczenia, czy urządzenia związane z lokalami mieszkalnymi, natomiast "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" obejmuje całość mechanizmów związanych z tak zdefiniowanymi zasobami mieszkaniowymi.

Na tle przytoczonych definicji słownikowych, odnoszących się do potocznego rozumienia użytych w ustawie podatkowej sformułowań trzeba poczynić zastrzeżenie, że korzystając z przywołanych w nich znaczeń pojęć wyjaśniających ich potoczne, a nie prawne rozumienie należy przyjąć zasadę, że analizując przepis podatkowy nie można opierać się wyłącznie na literalnym brzmieniu języka potocznego, bez odwołania się do funkcjonujących w systemie prawa podatkowego zasad opodatkowania. Jedną z nich, jest powszechnie akceptowana w orzecznictwie i piśmiennictwie zasada ścisłego interpretowania przepisów wprowadzających ulgi i zwolnienia podatkowe. Skutkiem stosowania tych przepisów jest bowiem ingerencja w inną, mającą podstawowe znaczenie w prawie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania uzyskiwanych dochodów, której przejawem na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest jej art. 3 ust. 1 stanowiący, że podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wobec tego, definiując czy też ustalając znaczenie sformułowania "gospodarka zasobami mieszkaniowymi", nie można czynić tego w oderwaniu od innych regulacji funkcjonujących w systemie prawa podatkowego.

Jeśli zatem art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., wprowadza zwolnienie od podatku, uzależniając je od źródła dochodu jakim jest dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, to oznacza, że nie każda aktywność spółdzielni mieszkaniowej generująca powstanie dochodu może korzystać ze zwolnienia. Wobec tego nie wszystkie racjonalne, uzasadnione ekonomicznie i gospodarczo działania podejmowane przez spółdzielnię mieszkaniową skutkujące powstaniem dochodu powodują, że zwolniony jest on od podatku, ale tylko te, których efektem jest uzyskanie dochodu wyłącznie (ściśle) z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Będą to więc przede wszystkim te dochody, których źródłem są opłaty i czynsze związane z użytkowaniem lokali mieszkalnych oraz przynależnych do nich pomieszczeń, a także korzystaniem z urządzeń infrastruktury technicznej, wodno-kanalizacyjnej, energetycznej, ciepłowniczej itp.

Z interpretacji językowej wynika bowiem, że przez pojęcie "zasób mieszkaniowy" należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne. Do zasobów tych zaliczyć należy również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Reasumując, związane z wymienionymi pomieszczeniami, obiektami i urządzeniami opłaty - oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie natomiast dochód z działalności gospodarczej innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany. Działalnością taką jest np. wynajmowanie powierzchni reklamowych na budynkach, miejsc na dachach pod anteny satelitarne oraz telefonii komórkowej, czy przychody z inwestycji finansowych.

Zatem, skoro Wspólnota prowadzi zarówno działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej (wolnej od podatku, przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p.), jak i inną działalność gospodarczą (podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym), obowiązana jest, stosując przepisy art. 12 u.p.d.o.p., podzielić przychody na te pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jak i z pozostałej działalności.

W związku z powyższym, koniecznym jest prowadzenie ewidencji księgowej w zakresie przychodów i kosztów w ten sposób, aby możliwe było rozróżnienie dochodów pochodzących z gospodarki zasobami mieszkaniowymi od dochodów z innych działalności.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Niezwykle ważne jest też określenie prawidłowych wielkości kosztów uzyskania przychodów pamiętając o postanowieniach art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki, pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów. Następnie, prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów należy przypisać do przychodów odnoszących się do poszczególnych źródeł. Dotyczy to kosztów, które jednoznacznie można przypisać do danego źródła kosztów.

Natomiast, w stosunku do pozostałych kosztów, których przyporządkowanie do osiągniętych przychodów z poszczególnych źródeł nie jest możliwe, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p., jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio (art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p.).

Reasumując, prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów, których nie można przypisać do konkretnych źródeł przychodów, w celu ustalenia dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, rozliczyć należy w sposób określony w powołanym powyżej art. 15 ust. 2 i ust. 2a u.p.d.o.p., a zatem w takim stosunku, w jakim przychody z tych źródeł pozostają w ogólnej kwocie przychodów z całokształtu prowadzonej działalności.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa ponosi koszty gospodarowania zasobami mieszkaniowymi, m.in. administrowanie nieruchomością, konserwacje, remonty, utrzymanie czystości części wspólnej, które finansowane są zarówno z wpłat właścicieli, jak i przychodów uzyskanych z wynajmu dachu. W latach 2016 i 2017 przeprowadzone zostały remonty kominów oraz dachu. Podatnik uważa, że przychody z najmu dachu, jako podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, mogą być pomniejszone o koszty ich uzyskania, a więc poniesione wydatki na remont dachu i znajdujących się na nim kominów oraz część kosztów administrowania nieruchomością.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, co do możliwości pomniejszenia przychodów z najmu dachu o całe wydatki poniesione na remont dachu i kominów.

Ww. koszty poniesione w związku z remontem ponoszone są zarówno w związku z prowadzoną przez Wspólnotę gospodarką zasobami mieszkaniowymi, jak i działalnością gospodarczą z tytułu wynajmu części dachu pod antenę telefonii komórkowej, stanowią zatem tzw. "koszty wspólne".

Powyższych kosztów remontu nie da się bezpośrednio przypisać do kosztów dotyczących przychodów opodatkowanych i zwolnionych z podatku. W związku z tym, do wyliczenia kosztów uzyskania przychodów należy zastosować art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p.

Pamiętać należy również, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. Do takich kosztów uzasadnione jest zastosowanie proporcji, o której mowa w ww. przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty te rozliczone winny zostać wg stosunku, w jakim pozostają przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi w ogólnej kwocie przychodów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca, ustalając dochód do opodatkowania, powinien obniżać przychody z tytułu najmu dachu pod antenę telefonii komórkowej kosztami uzyskania przychodu w części wyznaczonej przy zastosowaniu proporcji zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p., jeśli koszty te dotyczą remontu dachu i kominów oraz w przypadku kosztów administrowania nieruchomością.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Wspólnota Mieszkaniowa, ustalając dochód do opodatkowania, może obniżać przychody z tytułu najmu dachu pod antenę telefonii komórkowej kosztami uzyskania przychodu:

* w pełnej wysokości, jeśli koszty te dotyczą dachu i kominów - jest nieprawidłowe,

* w części wyznaczonej przy zastosowaniu proporcji w przypadku kosztów administrowania nieruchomością - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.