0111-KDIB1-3.4010.172.2020.1.MBD - Zwolnienie z CIT dochodu z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie z CIT odszkodowania za szkody w środku trwałym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

* czy otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie w części w jakiej stanowi zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją) oraz na remont i naprawę konstrukcji budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi swoje przedsiębiorstwo, będzie stanowiło przychód (dochód) uzyskany w ramach działalności prowadzonej na podstawie posiadanego zezwolenia strefowego (przychód (dochód) z działalności strefowej) podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT - jest nieprawidłowe,

* jak Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności czy będzie mógł zaliczyć to odszkodowanie jako przychód (dochód) do działalności strefowej (prowadzonej na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego), podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT - jest nieprawidłowe,

* jak Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności, czy powinien zaliczyć ten przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzystałby ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT -jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

* czy otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie w części w jakiej stanowi zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją) oraz na remont i naprawę konstrukcji budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi swoje przedsiębiorstwo, będzie stanowiło przychód (dochód) uzyskany w ramach działalności prowadzonej na podstawie posiadanego zezwolenia strefowego (przychód (dochód) z działalności strefowej) podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT,

* jak Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności czy będzie mógł zaliczyć to odszkodowanie jako przychód (dochód) do działalności strefowej (prowadzonej na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego), podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT,

* jak Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności czy powinien zaliczyć ten przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzystałby ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej także jako: "Spółka", "Wnioskodawca") prowadzi działalność w (...) Specjalnej Strefie Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 29 grudnia 2015 r.

Zezwolenie zostało udzielone wnioskodawcy na prowadzenie działalności produkcyjnej, określonej zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego jako: wyroby tekstylne, wyroby z gumy i tworzyw sztucznych, wyroby z pozostałych surowców niemetalicznych, maszyny i urządzenia gdzie indziej niesklasyfikowane, pojazdy samochodowe (z wyłączeniem motocykli), przyczepy i naczepy.

W ramach działalności realizowanej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Wnioskodawca wybudował zakład produkcyjny z powierzchniami biurowymi, socjalnymi oraz magazynowymi. Do procesu produkcji towarów objętych zezwoleniem strefowym są wykorzystywane m.in. maszyny DOA służące do tworzenia mat przy wykorzystaniu paliwa gazowego.

W dniu 5 marca 2019 r. doszło do eksplozji, a w następstwie pożaru na terenie zakładu Wnioskodawcy, w wyniku którego uszkodzone zostały liczne środki trwałe służące Wnioskodawcy do prowadzenia przedsiębiorstwa. Uszkodzeniu uległy między innymi: elementy konstrukcyjne zakładu, m.in. środniki dźwigarów, ściany działowe, stężenia dachowe, pokrycia dachowe oraz naświetla dachowe. Uszkodzenia dachu były na tyle rozlegle, że organy nadzoru budowlanego kategorycznie zabroniły jakichkolwiek napraw i rekonstrukcji, dopóki obszar zdarzenia nie zostanie zabezpieczony i wyłączony od możliwości dostępu jakichkolwiek osób trzecich. W wyniku eksplozji na Wnioskodawcę został nałożony również obowiązek odłączenia wszelkich mediów w obrębie zakładu objętego eksplozją i pożarem. Uszkodzeniu uległa również linia produkcyjna określana jako maszyna DOA, służąca do wytwarzania półproduktu z włókien wtórnie przetworzonych, wykorzystywanego w dalszym etapie produkcji do uzyskania wyrobu gotowego. Linia produkcyjna DOA usytuowana jest w strefie najdłużej objętej wyłączeniem z użytkowania przez Powiatowy Nadzór Budowlany.

Wskutek powyższego zdarzenia, Wnioskodawca był zmuszony do częściowego wstrzymania produkcji, odtworzenia (remont/zakup nowych) środków trwałych w postaci budynku hali oraz maszyn, a także ponoszenia kosztów związanych z alternatywną produkcją przez okres, w którym niemożliwe było użytkowanie zakładu w pełnym zakresie.

Koszty nabycia i remontu ww. środków trwałych, które zostały uszkodzone w wyniku wyżej opisanych okoliczności Wnioskodawca pokrył we własny zakresie.

Wnioskodawcy, w związku z zaistnieniem powyższego zdarzenia przyznano bezpośrednio od ubezpieczyciela odszkodowanie obejmujące m.in zwrot kosztów uszkodzonych składników majątkowych w postaci:

Podstawą przyznania odszkodowania była opinia biegłego zatwierdzona przez ubezpieczyciela. Przyznane Wnioskodawcy odszkodowanie ma na celu zwrot poniesionych przez niego kosztów na remonty i zakup uszkodzonych środków trwałych, które wnioskodawca pokrył we własnym zakresie. Odszkodowanie to Wnioskodawca otrzymuje od ubezpieczyciela w transzach, zgodnie z dokonywanymi między nimi ustaleniami. Część transz została wnioskodawcy wypłacona w 2019 r., a pozostała część w 2020 r.

Wobec tego, że Wnioskodawca najpierw pokrył z własnych środków koszty remontu i nabycia środków trwałych, które uległy zniszczeniu wskutek pożaru a następnie otrzymał odszkodowanie stanowiące zwrot poniesionych kosztów na ich nabycie, powstała wątpliwość co do zakwalifikowania kwoty otrzymanego przez Wnioskodawcę odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów składników majątkowych (uszkodzonego mienia) jako dochodu z działalności Wnioskodawcy, oraz tego, na jakiej podstawie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, że:

* nie zaliczył (nie zalicza) do kosztów uzyskania przychodów, w tym przez odpisy amortyzacyjne, wydatków poniesionych na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją) oraz na remont i naprawę konstrukcji budynku,

* wytworzone/nabyte po pożarze środki trwałe zaliczane są zgodnie z klasyfikacją środków trwałych do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była szkoda.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym, otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie w części w jakiej stanowi zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją) oraz na remont i naprawę konstrukcji budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi swoje przedsiębiorstwo, będzie stanowiło przychód (dochód) uzyskany w ramach działalności prowadzonej na podstawie posiadanego zezwolenia strefowego (przychód (dochód) z działalności strefowej) podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: "ustawa o CIT")?

2. Jeżeli odpowiedzi na pytania nr 1 będzie negatywna to jak na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności czy będzie mógł zaliczyć to odszkodowanie jako przychód (dochód) do działalności strefowej (prowadzonej na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego), podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT?

3. Jeżeli odpowiedzi na pytania nr 2 będzie negatywna to jak na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności, czy powinien zaliczyć ten przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzystałby ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Otrzymana przez Spółkę kwota odszkodowania w części w jakiej stanowi zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont, a także zakup nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją) oraz na naprawę i remont uszkodzeń konstrukcji budynku w którym Wnioskodawca prowadzi swoje przedsiębiorstwo stanowi przychód (dochód) uzyskany w ramach działalności prowadzonej na podstawie posiadanego zezwolenia strefowego (działalności strefowej) który będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482; dalej: "ustawa o SSE"), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Powyższe przepisy analizować należy przy uwzględnieniu treści art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, który stanowi o tym, ze zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że przy określaniu tego, czy dany dochód (przychód) uzyskany przez podatnika korzysta ze zwolnienia opisanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, dochód ten musi spełniać łącznie dwa kryteria:

* dochód taki musi pochodzić z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE,

* dochód taki musi pochodzić z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie stosownego zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.

Jednakże, brak jest zarówno w ustawie o CIT, jak i ustawie o SSE, przepisów regulujących wprost sposób rozliczenia otrzymanego odszkodowania w kontekście dochodu z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Analizowany problem był przedmiotem licznych interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych, które mogą być pomocne w określeniu tego czy można takie odszkodowanie ująć, jako dochód osiągnięty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej czy też nie. Wynika z nich, że w ocenie organów podatkowych jak i sądów administracyjnych odszkodowanie uzyskane przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest dochodem bezpośrednio związanym z prowadzoną działalnością ergo stanowi dochód w rozumieniu ustawy o CIT.

Takie stanowisko zostało wyrażone w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 25 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPB3/4510-184/15-2/IR, z której wynika, że: odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę od ubezpieczyciela w związku z zaistniałym pożarem stanowić będzie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który można uznać za przychód strefowy. Równocześnie, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z pożarem majątku Spółki i usuwaniem jego skutków stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i można je zakwalifikować do kosztów strefowych.

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 27 stycznia 2016 r., ITPB3/4510-588/15/MK. Interpretacja ta również dotyczyła pożaru, jaki miał miejsce w zakładzie strefowym.

Na uwagę zasługują również interpretacje organów podatkowych wydane w odmiennych stanach faktycznych, ale w dalszym ciągu odnoszących się do kwestii uznania otrzymanego przez przedsiębiorcę odszkodowania, jako dochodu osiągniętego w ramach przedsiębiorstwa prowadzonego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Analiza niżej wskazanych interpretacji indywidualnych również prowadzi do wniosku, że otrzymane przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej odszkodowanie stanowi przychód z działalności strefowej.

Takie stanowisko potwierdzają: Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 lutego 2013 r. (nr ITPB3/423-674/12/MK): w której organ trafnie w ocenie Wnioskodawcy podnosi, że przychód z Odszkodowania (mającego de facto zrekompensować Spółce straty związane z niezależną od Spółki koniecznością ograniczenia mocy produkcyjnych w Oddziale) - w części związanej wprost z Oddziałem - jest bezpośrednio związany z działalnością produkcyjną określoną w zezwoleniu, a tym samym stanowi przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania.

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2010 r., nr ITPB3/423-135/10/MK stwierdził, że przychody z tego odszkodowania bezpośrednio wiążą się z działalnością produkcyjną prowadzoną przez Spółkę na terenie strefy na podstawie zezwolenia. W konsekwencji, skoro odszkodowanie otrzymane jest w związku z niezamówieniem wyrobów produkowanych na terenie strefy na podstawie zezwolenia, otrzymanie przez Spółkę środki będą stanowić przychód z działalności prowadzonej na terenie strefy objętej zezwoleniem. Konsekwentnie, przychód ten powinien być zwolniony z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, tym bardziej, że w przypadku realizacji zamówienia, Spółka osiągnęłaby przychód w pełni zakwalifikowany do działalności objętej zezwoleniem, a tym samym zwolniony z opodatkowania.

Takie stanowisko prezentują także: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2010 r., (nr IBPBI/2/423-1414/09/PC), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 15 października 2010 r., (nr ILPB3/423-617/10-5/MM), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 sierpnia 2011 r., (nr IBPBI/2/423-612/11/AP), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 lutego 2013 r., (nr IBPBI/2/423-1511/12/CzP), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 25 sierpnia 2015 r. (nr IPTPB3/4510-184/15-2/IR).

Dodatkowo, NSA w wyroku z 15 lutego 2018 r. (sygn. II FSK 245/16) również podzielił pogląd, że jeżeli zatem rekompensata pozostaje w ścisłym, bezpośrednim i racjonalnym związku z przedmiotem działalności gospodarczej określonym w zezwoleniu i prowadzonej przez Spółkę na obszarze SSE to nie ma przeszkód, aby uznać, że rekompensata ta powinna być rozliczona w ramach dochodu strefowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 54 ustawy o CIT, wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

Należy mieć na uwadze, że wedle stosowanego odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z powyższych regulacji, zdaniem Wnioskodawcy wynika, że odszkodowanie uzyskane za szkody na środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego wydatkowane na remont, zakup lub wytworzenie tego środka trwałego jest wolne od podatku CIT:

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy w tym przypadku mogą korzystać ze zwolnienia tytułem otrzymanego odszkodowania za szkody powstałe na środkach trwałych (z pominięciem samochodów osobowych).

Podsumowując, aby zaszły przesłanki do zastosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 54a muszą zostać spełnione łącznie następujące okoliczności:

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie spełnia przesłanki wskazane cytowanej regulacji. Wnioskodawca najpierw pokrył we własnym zakresie koszty uszkodzonych w wyniku pożaru środków trwałych w postaci budynku oraz maszyn (z instalacją wentylacyjną) a następnie uzyskał zwrot tych kosztów od ubezpieczyciela w postaci odszkodowania za szkody na środku trwałym (utraconym mieniu).

Wnioskodawca wskazuje, że w przywołane wyżej interpretacje indywidualne oraz orzeczenia sądów administracyjnych, zostały wydane na gruncie przepisów obowiązujących w okresie, w którym art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, jeszcze nie weszły w życie. Przepisy te obowiązują od 1 stycznia 2019 r. Dlatego też mając na uwadze:

* przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny,

* istotę wynikającą z ww. interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych, mianowicie to, że otrzymane odszkodowanie jest ściśle związane z działalnością strefową, jest przychodem z działalności strefowej,

* brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a ustawy o CIT,

* fakt, że nigdzie nie jest uregulowane, że dochód z działalności strefowej nie może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art, 17 ust. 1 pkt 54a i ust. 10a ustawy o CIT.

Wnioskodawca uważa, że może on zaliczyć otrzymane odszkodowanie jako przychód z działalności strefowej, który będzie korzystał ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

Wedle powyższego w ocenie wnioskodawcy w niniejszym stanie faktycznym:

Ad. 2

W przypadku gdyby Organ interpretujący uznał stanowisko Spółki przedstawione w odpowiedzi na pytanie nr 1 jako nieprawidłowe, Spółka uważa, że otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez nią na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), będzie mogła zaliczyć jako przychód (dochód) z działalności strefowej (prowadzonej na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego), który będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W przypadku gdyby Organ interpretujący uznał stanowisko Spółki przedstawione w odpowiedzi na pytanie nr 1 jako nieprawidłowe, Spółka uważa, że otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez nią na naprawę i remont konstrukcji budynku, a także na naprawę (remont) oraz zakup nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), będzie mogła zaliczyć jako przychód (dochód) z działalności strefowej (prowadzonej na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego), który będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, co potwierdzają liczne interpretacje indywidualne oraz sądów administracyjnych przytoczone w odpowiedzi na pytanie nr 1.

Uznać bowiem należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie można na gruncie przepisów ustawy o CIT i ustawy o SSE, uznać za przychód z jego przedsiębiorstwa uzyskany na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj. jako przychód z działalności strefowej prowadzonej na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego. Jak wielokrotnie wyżej podniesiono, nawet, jeżeli odszkodowanie to nie stanowi sensu stricte przychodu z prowadzonej na podstawie zezwolenia działalności Wnioskodawcy to i tak pozostaje bezpośrednio powiązane z prowadzoną przez niego działalnością wskazaną wprost w zezwoleniu. W ocenie wnioskodawcy odszkodowanie to jest ściśle związane ze składniami majątkowymi wykorzystywanymi w działalności strefowej, wobec czego winno być traktowane, jako przychód (dochód) z tejże działalności zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Ad. 3

W przypadku gdyby Organ interpretujący uznał stanowisko Spółki przedstawione w odpowiedzi na pytanie nr 2 jako nieprawidłowe, Spółka uważa, że otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez nią na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), będzie mogła zaliczyć jako przychód (dochód) z działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzystałby ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

W przypadku gdyby Organ interpretujący uznał stanowisko Spółki przedstawione w odpowiedzi na pytanie nr 2 jako nieprawidłowe, Spółka uważa, że otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez nią na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), będzie mogła zaliczyć jako przychód (dochód) z działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzystałby ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki powyższa możliwość wynika wprost z brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT. Jak natomiast, Spółka wyjaśniła już wyżej, stan faktyczny w jakim się znajduje spełnia warunki do skorzystania ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów.

W świetle powyższego Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Ad. 1 i 2

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 u.p.d.o.p.).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 482 z późn. zm., dalej: "ustawa o SSE").

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem".

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 54a u.p.d.o.p., wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 17 ust. 10a u.p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W ramach działalności realizowanej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Wnioskodawca wybudował zakład produkcyjny z powierzchniami biurowymi, socjalnymi oraz magazynowymi. Do procesu produkcji towarów objętych zezwoleniem strefowym są wykorzystywane m.in. maszyny DOA służące do tworzenia mat przy wykorzystaniu paliwa gazowego.

W dniu 5 marca 2019 r. doszło do eksplozji, a w następstwie pożaru na terenie zakładu Wnioskodawcy, w wyniku którego uszkodzone zostały liczne środki trwałe służące Wnioskodawcy do prowadzenia przedsiębiorstwa. Uszkodzeniu uległy między innymi: elementy konstrukcyjne zakładu, m.in. środniki dźwigarów, ściany działowe, stężenia dachowe, pokrycia dachowe oraz naświetla dachowe. Uszkodzeniu uległa również linia produkcyjna określana jako maszyna DOA, służąca do wytwarzania półproduktu z włókien wtórnie przetworzonych, wykorzystywanego w dalszym etapie produkcji do uzyskania wyrobu gotowego.

Koszty nabycia i remontu ww. środków trwałych, które zostały uszkodzone w wyniku wyżej opisanych okoliczności Wnioskodawca pokrył we własny zakresie.

Wnioskodawcy, w związku z zaistnieniem powyższego zdarzenia przyznano bezpośrednio od ubezpieczyciela odszkodowanie obejmujące m.in zwrot kosztów uszkodzonych składników majątkowych w postaci:

Odszkodowanie to Wnioskodawca otrzymuje od ubezpieczyciela w transzach, zgodnie z dokonywanymi między nimi ustaleniami. Część transz została wnioskodawcy wypłacona w 2019 r., a pozostała część w 2020 r.

Z ww. art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. wynika, że aby dany dochód korzystał ze zwolnienia z opodatkowania musi być uzyskany z działalności:

* prowadzonej na terenie SSE,

* prowadzonej na podstawie zezwolenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową. Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku.

Jak już wcześniej wskazano, wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia "dochody z działalności" a nie sformułowania "dochody związane z działalnością". Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w zezwoleniu.

Tym samym należy uznać, że jeżeli Spółka uzyska przychód z tytułu odszkodowania od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia mienia, który nie stanowi przychodu z działalności wymienionej w zezwoleniu, to dochód z tego tytułu nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia:

* czy otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie w części w jakiej stanowi zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją) oraz na remont i naprawę konstrukcji budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi swoje przedsiębiorstwo, będzie stanowiło przychód (dochód) uzyskany w ramach działalności prowadzonej na podstawie posiadanego zezwolenia strefowego (przychód (dochód) z działalności strefowej) podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a u.p.d.o.p., należy uznać za nieprawidłowe,

* jak Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności czy będzie mógł zaliczyć to odszkodowanie jako przychód (dochód) do działalności strefowej (prowadzonej na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego), podlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3

Z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2244) zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dwie nowe regulacje zamieszczone w art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a.

Zgodnie z pierwszą z nich ujętą w art. 17 ust. 1 pkt 54a u.p.d.o.p., odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że przedmiotowe zwolnienie obejmuje odszkodowanie za szkody w środkach trwałych powstałe po dniu 31 grudnia 2018 r., co wynika z art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. (ww. ustawy nowelizującej).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 10a u.p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z powyższych regulacji wynika, że od 1 stycznia 2019 r. podatnicy nie muszą rozpoznawać przychodu tytułem otrzymanego odszkodowania za szkody powstałe na środkach trwałych z pominięciem samochodów osobowych. Pierwszym warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest spożytkowanie otrzymanego odszkodowania na remont środka trwałego, który był przedmiotem szkody lub zakup albo wytworzenie środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju klasyfikacji środków trwałych co środek trwały, który był przedmiotem szkody. Jeżeli odszkodowanie zostało wydane w części na ww. cele, wówczas ze zwolnienia korzysta tylko ta część (pozostała kwota będzie przychodem z działalności gospodarczej podatnika). Drugim warunkiem jest wydatkowanie środków w określonym terminie, tj. w danym lub bezpośrednio po nim następującym roku podatkowym.

Zgodnie z uzasadnieniem do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862), brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy stwierdzić, że otrzymane odszkodowania za szkody na środkach trwałych, przy jednoczesnym niedopełnieniu przesłanek co do sposobu i terminu wydatkowania tych środków, będzie obligować podatnika do rozpoznania przychodu podatkowego.

Wolą ustawodawcy było bowiem zwolnienie z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a u.p.d.o.p., otrzymanego odszkodowania za szkody na środkach trwałych, przy jednoczesnym spełnieniu zawartych w ww. przepisach przesłanek co do sposobu i terminu wydatkowania tych środków.

Literalne brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 54a u.p.d.o.p., nie pozostawia wątpliwości, że odszkodowanie za szkody w środku trwałym jest wolne od podatku, jeżeli zaistnieją warunki określone wprost w tym przepisie, tj. rzeczywiste wydatkowanie uzyskanego odszkodowania na wskazane cele: remont, zakup bądź wytworzenie środka trwałego oraz określony przedział czasu na wydatkowanie: w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym. Z takiej konstrukcji przepisu wynika, że tylko niespełnienie jednego z tych warunków oznacza obowiązek opodatkowania uzyskanego odszkodowania z tytułu szkody w środkach trwałych.

Należy również zauważyć, że art. 17 ust. 10a u.p.d.o.p., wprost wskazuje, że wyłączone z opodatkowania są odszkodowania, pod warunkiem, że odpowiadające im wydatki poniesione na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Podatnicy, którzy zwolnią z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a u.p.d.o.p., otrzymane odszkodowania za szkody na środkach trwałych, a przed otrzymaniem odszkodowania poniosą wydatki na:

wówczas wydatki te na podstawie art. 17 ust. 10a u.p.d.o.p., będą traktowane jako wydatki uprawniające do skorzystania z omawianego zwolnienia. Jeżeli więc wydatki poniesione na wyżej wymienione cele do dnia otrzymania odszkodowania będą równe lub wyższe od kwoty otrzymanego w późniejszym terminie odszkodowania, wówczas warunki art. 17 ust. 1 pkt 54a u.p.d.o.p., co do sposobu i terminu spożytkowania otrzymanego odszkodowania zostaną uznane za spełnione. Co należy podkreślić, wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy stwierdzić, że otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela za szkody na środkach trwałych korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 54a u.p.d.o.p., o ile będą spełnione warunki określone wprost w tym przepisie, w związku z art. 17 ust. 10a u.p.d.o.p.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy zakresie ustalenia jak Wnioskodawca powinien zaklasyfikować otrzymane odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów poniesionych przez niego na naprawę i remont konstrukcji budynku oraz na naprawę (remont), a także nabycie nowych maszyn i urządzeń (łącznie z wentylacją), w szczególności czy powinien zaliczyć ten przychód (dochód) do działalności pozastrefowej (opodatkowanej), który to przychód (dochód) korzystałby ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a w zw. z art. 17 ust. 10a u.p.d.o.p., należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanego wyroku NSA oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego.

Orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Należy wskazać również, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce.

W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji.

Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Ponadto należy wskazać, że cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; art. 120 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej). Podstawowym zadaniem każdego organu administracji podatkowej jest działanie zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Odmienne zatem rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 23 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 113/12: Fakt wydania w tym samym stanie faktycznym odmiennej interpretacji sam w sobie nie może być uznany za argument przemawiający za niezgodnością z prawem interpretacji wydanej w stosunku do strony skarżącej. Organ nie tylko ma prawo a przede wszystkim ma obowiązek wydać odmienną interpretacje, gdy uzna że wcześniejsza interpretacja była błędna (por. wyrok I FSK 1036/08 z dnia 16 lipca 2009 r.).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.